ตอนที่ 582 ท่านพ่อยังไม่ตาย ข้าจะรอ!
!!!
กระบี่ตี้ลั่วหยุดค้างกะทันหัน สวรรค์และโลกที่เดือดพล่านก่อนหน้าสงบลงอีกครั้ง!
จิตสังหารรุนแรงแผ่ขยายจนเกือบหายใจไม่ออก สิ่งมีชีวิตทั้งหลายถึงกับผ่อนคลายจิตใจลงทันที!
ขณะนี้ ร่างบอบบางของหลัวชิงเซียนสั่นสะท้านกะทันหัน และโลหิตแดงฉานในตาเหือดหายไปทันที สติของนางพลันกลับคืนสู่ปัจจุบัน
จากนั้น นางหันไปมองหนิงหนานหนานที่เดินออกมาจากอาณาเขต แล้วถามอย่างกระตือรือร้นว่า “เจ้า! เจ้าพูดว่าอะไรนะ! พูดให้ข้าฟังอีกที!”
พรึ่บ!
หนิงหนานหนานพุ่งเข้าไปหาหลัวชิงเซียนด้วยความตื่นตระหนก น้ำตาแห่งความหวาดกลัวหลั่งรินพร้อมร่างกายสั่นสะท้าน “ท่านแม่… อย่าเพิ่งทำลงมือเจ้าค่ะ ท่านพ่อยังไม่ตาย!!!”
“จริงหรือ?” หลัวชิงเซียนสั่นสะท้านรุนแรง มันคือสิ่งที่นางแทบไม่อยากจะเชื่อ
“จริงเจ้าค่ะ! แต่…” หนิงหนานหนานรีบพยักหน้า แต่กลับหยุดชะงักพร้อมขมวดคิ้วแน่น
“แต่อะไร? รีบกล่าวมา!”
จิตใจของหลัวชิงเซียนฟื้นคืนสติ แววตาที่เพิ่งจะสดใสพลันหม่นหมองอีกครั้ง
หนิงหนานหนานรีบพูดต่อว่า “ท่านพ่อค่อนข้างแปลกเจ้าค่ะ และข้าก็ไม่รู้จะกล่าวอย่างไร ท่านแม่รีบกลับไปดูด้วยตาตัวเองดีกว่าเจ้าค่ะ!”
“ตกลง!”
พรึ่บ!
หลัวชิงเซียนพยักหน้ารับ ก่อนจะโบกมือเพื่อเคลื่อนย้ายตัวเองกับหนิงหนานหนานกลับสู่วังจักรพรรดินี!
เวลานี้หลี่ฝูเฟิง ขันทีเว่ย เหลียงอิ้นหยวน จวินเต้าหลิน และเทพยุทธ์ของราชวงศ์เทพขนนกทั้งหมดยืนรวมกันอยู่ทั้งภายในและภายนอกของวังจักรพรรดินี
“ทำความเคารพองค์จักรพรรดินี!”
เห็นว่าหลัวชิงเซียนกลับมาจากห้วงความว่างเปล่าแล้ว ทุกคนถอยก็หลังกลับพร้อมโค้งคำนับทำความเคารพ
แน่นอนว่าทุกคนรู้ถึงสถานการณ์ของหลัวชิงเซียนที่คุ้มคลั่งไม่อาจควบคุมสติได้ อีกทั้งยังคิดทำลายสวรรค์และโลกทั้งหมด ต่อให้พวกเขาในเก้าอาณาจักรเซียนสวรรค์จะรวมพลังกัน ก็ไม่อาจต่อสู้ความแข็งแกร่งของหลัวชิงเซียนได้
แต่ในเรื่องนี้ พวกเขาไม่คิดตำหนิหรือขุ่นเคืองใด ๆ เพราะสุดท้ายแล้วนับตั้งแต่ต้นกำเนิดของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนจนถึงปัจจุบัน
ทุกคนในราชวงศ์เทพขนนกล้วนแล้วแต่ติดหนี้บุญคุณหนิงฝาน พวกเขายินดีที่จะถูกฝังไปพร้อมกับหนิงฝาน
หลัวชิงเซียนไม่สนใจผู้ที่ทำความเคารพ นางรีบพุ่งเข้าไปหาร่างของหนิงฝาน
หลัวชิงเซียนตรวจสอบทุกอย่างด้วยความรวดเร็ว เวลานี้สีหน้าของนางดีขึ้น นี่มันไม่ใช่ความตายหรือจิตวิญญาณแตกสลายที่นางได้เห็นก่อนหน้านี้ ดูเหมือนว่าทั้งร่างกายและจิตวิญญาณเซียนของหนิงฝานกำลังฟื้นตัวขึ้น และสภาพร่างกายของเขาก็เริ่มมีเลือดฝาด
“สามี! ท่านยังไม่ตาย ข้าดีใจนัก!”
หลัวชิงเซียนก้าวไปด้านหน้าแล้วกอดร่างของหนิงฝานเอาไว้ นางสัมผัสได้ถึงพลังชีวิตยิ่งใหญ่และแข็งแกร่งในร่างกายของเขา น้ำตาแห่งความปีติหลั่งรินออกจากดวงตาอย่างไม่อาจอดกลั้น
แต่เวลานี้ หลัวชิงเซียนตระหนักได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ เพราะหนิงฝานไม่ตอบสนองสิ่งใด ๆ
แล้วหนิงหนานหนานก็ก้าวไปด้านหน้า พร้อมกับเริ่มอธิบาย “ท่านแม่ นี่คือที่ข้าบอกกับท่านว่ามันแปลก ร่างกายและจิตวิญญาณเซียนของท่านพ่อยังคงอยู่ แม้แต่พลังชีวิตก็ยังแข็งแกร่งกว่าก่อนหน้านี้! แต่เขากลับยังไม่ฟื้นคืนสติกลับมา ไม่ว่าพวกเราจะปลุกอย่างไร เขาก็ไม่ตอบสนอง!”
“เรื่องนี้…”
คิ้วของหลัวชิงเซียนขมวดเข้าหากันแน่น นางปลดปล่อยจิตสัมผัสเทวะแห่งราชันจักรพรรดิแท้จริง เพื่อตรวจสอบร่างกายของหนิงฝานตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า
ไม่มีความผิดปกติ!
ไม่มีความผิดปกติใด!
หลัวชิงเซียนเริ่มใช้วิธีอื่น ๆ เพื่อปลุกหนิงฝาน แต่ทุกสิ่งเป็นไปตามที่หนิงหนานหนานพูดเอาไว้ หนิงฝานไม่ตอบสนองใด ๆ ราวกับเขาเป็นผู้ป่วยติดเตียงเช่นเดียวกับเหล่ามนุษย์ธรรมดา
“อย่าแตะต้องเขา!”
ขณะที่คิ้วของหลัวชิงเซียนขมวดเข้าหากันแน่น ก็พลันมีเสียงตะโกนดังขึ้นจากด้านนอกของวังจักรพรรดินี
วูบ!
วิญญาณเซียนโปร่งใสหลายดวงล่องลอยเข้ามาภายในวังจักรพรรดินี ทั้งหมดนี้คือจักรพรรดิสวรรค์ ราชาบรรพชน เยี่ยชิงเอ๋อร์ ฝูเทียน และคนอื่น ๆ
ในหมู่พวกเขา จักรพรรดิสวรรค์และราชาบรรพชนก้าวเข้ามาหาหนิงฝานอย่างรวดเร็ว แววตาที่เกือบจะโปร่งใสยังคงเปล่งประกาย
“ท่านอาวุโส ข้าเกือบทำผิดพลาดครั้งใหญ่แล้ว โปรดยกโทษให้ข้าด้วยเถิด!”
เมื่อเห็นทั้งสองเดินเข้ามา หลัวชิงเซียนคุกเข่าลงพร้อมกับโค้งคำนับ ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและยังรู้สึกผิดเป็นล้นพ้น
ก่อนหน้านี้นางมีเพียงความเดือดดาล และต้องการสังหารทุกสรรพสิ่ง นางเกือบจะสังหารราชาบรรพชน และคนอื่น ๆ สิ้นแล้ว
แม้ทั้งสองคนจะไม่ได้ร่วมมือกับฝูเทียนและคนอื่น ๆ เพื่อขัดขวางนาง แต่เกรงว่าทั้งสวรรค์และโลกต้องพังทลายอยู่ดี
สุดท้ายแล้วทั้งหมดนี้ไม่ใช่สิ่งที่นางต้องการ และฉากสังเวชเหล่านี้หนิงฝานไม่ต้องการเห็นแน่นอน
“อย่าโทษตัวเองเลย”
“ลุกขึ้นเถอะ”
ทั้งจักรพรรดิสวรรค์และราชาบรรพชนไม่มีความขุ่นเคืองใด ๆ ทั้งหมดล้วนแต่เห็นอกเห็นใจหลัวชิงเซียน
เรื่องราวระหว่างหนิงฝานกับหลัวชิงเซียนนั้น ทั้งสองทราบชัดเจนว่าเป็นอย่างไร ในโลกคงไม่มีคู่รักใดที่ต้องเผชิญกับความขมขื่นเช่นนี้แล้ว
ทุกคนทราบดีว่าทั้งสองรักกันมากเพียงใด แต่ชีวิตของพวกเขากลับถูกแขวนไว้บนเส้นด้ายแห่งความตายเสมอมา พวกเขาไม่ได้พบเจอกันเลย มันไม่แปลกที่นางจะกลายเป็นปีศาจร้ายเมื่อต้องแบกรับความผิดหวัง
“ขอบคุณผู้อาวุโสทั้งสองที่ให้อภัยข้า!”
หลัวชิงเซียนเร่งรีบลุกขึ้นก่อนจะกล่าวถาม “อาวุโส แล้วท่านทราบหรือไม่ว่าเหตุใดสามีข้าจึงเป็นเช่นนี้?”
จักรพรรดิสวรรค์และราชาบรรพชนมองหนิงฝานด้วยแววตาลุ่มลึก ก่อนจะพูดว่า “หากสิ่งที่ข้าคาดเดาถูกต้อง เจตจำนงของสหายหนิงฝานน่าจะผูกติดกับกฏเกณฑ์สูงสุด หรือที่เรียกว่าสภาวะที่อยู่เหนือความเข้าใจของมนุษย์!”
“กฏเกณฑ์สูงสุด? สภาวะที่อยู่เหนือความเข้าใจของมนุษย์?”
เมื่อได้ยินอย่างนั้นแล้ว หลัวชิงเซียนรู้สึกสับสน!
ในเวลานี้ จักรพรรดิสวรรค์กล่าวขึ้นว่า “สหายหนิงฝานครอบครองพลังลึกลับและยังถือครองพลังแข็งแกร่งที่สุดของสวรรค์และโลก ไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องความปลอดภัยของเขา ถึงเราจะไม่รู้ว่าเขาจะใช้เวลานานเท่าใด แต่เขาจะต้องตื่นขึ้นแน่นอน!”
“หากท่านกล่าวเช่นนั้น ข้าก็วางใจ!”
ได้ยินอย่างนั้น จิตใจของหลัวชิงเซียนผ่อนคลายลงโดยสมบูรณ์
วูบ!
แต่เวลานี้ ทั้งจักรพรรดิสวรรค์และราชาบรรพชนกลายเป็นพร่ามัว วิญญาณเซียนของทั้งสองกลายเป็นโปร่งใสและคล้ายจะเลือนหายไปทุกขณะ!
เห็นอย่างนั้น หลัวชิงเซียนพลันตื่นตระหนก ก่อนจะกล่าวด้วยความสำนึกผิด “ท่านอาวุโส เมื่อครู่ข้าถูกเจตจำนงปีศาจครอบงำ และลงมือหนักเกินไป โปรดให้ข้าช่วยผู้อาวุโสทั้งสองรักษาบาดแผลด้วยพลังราชันจักรพรรดิแท้จริงเถิด!”
พรึ่บ!
สิ้นเสียง นางก็โบกมือแผ่วเบาก่อนที่กงล้อโชคชะตาแท้จริงจะปรากฏขึ้น นางส่งมอบมันให้กับจักรพรรดิสวรรค์และราชาบรรพชนอย่างนอบน้อม
“อืม!”
แน่นอนว่าทั้งสองไม่ปฏิเสธ พวกเขาจากไปพร้อมกับกงล้อโชคชะตาแท้จริงทันที และใช้โอกาสนี้พาเยี่ยชิงเอ๋อร์และฝูเทียนที่บาดเจ็บออกไปรักษาตัวด้วย
หลังจากจักรพรรดิสวรรค์และราชาบรรพชนจากไปแล้ว หลัวชิงเซียนก็หันมามองหนิงฝาน ก่อนจะกล่าวกับหนิงหนานหนานว่า “ในเมื่อพ่อเจ้าปลอดภัยแล้ว ก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ตรงนี้อีก เอาล่ะ พาพวกเขาออกไปได้แล้ว”
“เจ้าค่ะ”
หนิงหนานหนานพยักหน้ารับ ก่อนจะพาเหล่าเทพยุทธ์ของราชวงศ์เทพขนนกออกจากวังจักรพรรดินี
เพียงครู่เดียว ห้องที่เคยแออัดก่อนหน้าก็กลับคืนสู่ความสงบ ความกว้างขวางและโปร่งสบายกลับคืนมา ภายในที่แห่งนี้มีเพียงหลัวชิงเซียนและหนิงฝานเท่านั้น
หลังจากทุกคนออกไปแล้ว หลัวชิงเซียนตรงเข้าหาหนิงฝานก่อนจะนั่งลงข้างกายของเขา มองใบหน้าที่เคร่งขรึมและมั่นคงตรงหน้า รอยยิ้มงดงามปรากฏขึ้นบนใบหน้าของนางอย่างช่วยไม่ได้
“สามี ท่านเองก็รอข้ามาเนิ่นนาน คราวนี้ให้เป็นข้าที่รอท่านบ้าง!”
“รีบกลับมานะ!”