บทที่ 630 มาให้ข้าฆ่า! ไม่สิ สหายมาช่วยข้าเร็ว!
ดีมาก!
เจ้าหลวงพอใจเป็นอย่างยิ่งกับการแสดงออกของสิ่งมีชีวิตขนเทาพิศวง
คำพูดเหล่านั้นของต้นหลิวดูวางท่าใหญ่โต เหยียดหยามพวกมันเกินไป พวกมันควรจะต้องทำเช่นนี้ เพื่อให้ต้นหลิวได้เข้าใจว่าการวางท่าใหญ่โต และเหยียดหยามพวกมันต่อหน้ามีราคาที่ต้องจ่ายอย่างสาสม!
“…”
ต้นหลิวพูดไม่ออก อันใดกัน มันเพียงแค่บอกลาของวิเศษทั้งหมดในลาน กลับทำให้เกิดการยั่วยุเหน็บแนมและการมุ่งเป้า?
อันใดคือหมูเอาต้นหอมปักจมูกอ้างตนเป็นกุญชร?
อันใดคือวางมาดเสียยกใหญ่
มันจำเป็นต้องเสแสร้งอย่างนั้นด้วยหรือ?
น่าขบขันเสียจริง…
“ต้องการจะวิ่งหนีหรือ เจ้าคงเห็นว่าสถาการณ์ไม่ดี อยู่ไปก็ต้องประสบเคราะห์สินะ? อย่างน้อยก็ยังมีสายตาเฉียบแหลมอยู่บ้าง แต่เจ้าจะสามารถจากไปได้หรือไม่ ก็ขึ้นอยู่กับการติดสินใจของพวกเรา!”
สิ่งมีชีวิตขนเทาพิศวงเอ่ยมาเสียงเย็นเยียบ
“ข้าจะจัดการเจ้าเสียประเดี๋ยวนี้!”
มันเปิดปากพูดออกมา ขณะที่ร่างของมันหายไปจากจุดเดิมภายในพริบตา เมื่อมันปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง ก็อยู่ด้านหน้าระยะใกล้ต้นหลิวเสียแล้ว
ฝุ่นละอองสีเทาทะลักกระจาย อึดใจต่อมาก็ควบแน่นกลายเป็นทวนยาวพุ่งเข้าใส่ต้นหลิว
ทวนยามเปล่งแสงเจิดจ้า พลังด้านในชวนให้ผู้คนหวาดเกรง แม้ว่าวาจาของมันจะเต็มไปด้วยการดูหมิ่นต้นหลิว ทว่ามันก็ไม่ได้คิดประมาทต้นหลิวแม้แต่น้อย ใส่พลังทั้งหมดของตัวเองลงไปด้วย
นี่คือทวนที่ควบแน่นขึ้นจากพลังพิศวง พลังของมันน่าสะพรึงกลัว แม้กระทั่งขั้นเซียนสมบูรณ์ถูกแทงก็ไม่อาจทนรับได้ ถูกสังหารทิ้งภายในพริบตาอย่างแน่นอน!
พลังพิศวงสามารถทำลายร่างเนื้อและวิญญาณของเซียนสมบูรณ์ได้
เหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นภายในชั่วพริบตา รวดเร็วเป็นอย่างยิ่ง สิ่งมีชีวิตขนสีเทาพิศวงยิ้มเหยียดมุมปาก ความเร็วเช่นนี้ต้นหลิวจะต้องไม่สามารถตอบโต้ได้อย่างแน่นอน!
ทว่าเพียงพริบตาต่อมา สีหน้าของมันก็พลันแปรเปลี่ยน!
มันเข้าใจว่าต้นหลิวคงจะไม่ทันได้ตอบสนอง แต่ความจริงไม่ได้เป็นดั่งเช่นที่มันคิด
ต้นหลิวรับรู้ทุกอย่างได้ตั้งนานแล้ว
ฟิ้ว!
กิ่งหลิวเพียงแค่กวัดแกว่งเบา ๆ พลังที่มองไม่เห็นก็กระเพื่อมออกมาภายในชั่วพริบตา จับร่างของสิ่งมีชีวิตขนสีเทาพิศวงเอาไว้กลางอากาศ
ครู่ต่อมาสิ่งมีชีวิตขนสีเทาพิศวงก็ถูกจับห้อยหัวลง
เพียะ เพียะ เพียะ!
เสียงฟาดดังขึ้นอย่างชัดเจนไปทั่วดินแดน กิ่งหลิวเหวี่ยงฟาดอย่างรุนแรงใส่ร่างสิ่งมีชีวิตขนสีเทาพิศวงอย่างต่อเนื่อง
“อ๊ากกก!”
สิ่งมีชีวิตขนสีเทาพิศวงกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด พลังพิศวงบนร่างถูกฟาดจนกระเด็นหาย สร้างความเจ็บปวดอย่างถึงที่สุด ประหนึ่งมีอสนีบาตฟาดกระหน่ำ เจ็บปวดจนร้าวรานไปถึงหัวใจ!
“เกิด…อะไรขึ้น!”
สีหน้าของเจ้าหลวงแปรเปลี่ยนอย่างมาก หัวใจของมันเต้นระส่ำขึ้นมาทันที
กระทั่งพลังพิศวงเมื่ออยู่ต่อหน้าต้นหลิวแล้วกลับเปราะบางเป็นอย่างยิ่ง สลายหายไปภายในพริบตาเดียว ไม่ต้องสงสัยเลย ความแข็งแกร่งของต้นหลิวจะต้องเหนือกว่าสิ่งมีชีวิตขนสีเทาพิศวงอย่างมากแน่นอน
หรือว่าจะเป็นจ้าวแห่งเซียนกัน?
มันอดคิดขึ้นมาในใจไม่ได้ รู้สึกว่าต้นหลิวน่าจะเป็นขั้นจ้าวแห่งเซียน!
สิ่งมีชีวิตขนสีเทาพิศวงอาจหาญไปยั่วยุจ้าวแห่งเซียน นี่มันไม่ต่างอะไรกับการรนหาที่ตาย!
“แข็งแกร่งยิ่งนัก!”
“นี่มันขอบเขตใดกันแน่!”
สิ่งมีชีวิตนับไม่ถ้วนในอาณาจักรอวี้ซวีต่างตกตะลึงจนไม่อาจบรรยายออกมาได้
ความต่างชั้นมากเกินไป!
ต้นหลิวตีสิ่งมีชีวิตขนสีเทาพิศวง ประหนึ่งพ่อทุบตีสั่งสอนลูก สิ่งมีชีวิตขนสีเทาพิศวงไม่มีความสามารถจะต่อกรแม้แต่น้อย!
เพียะ!
กิ่งหลิวฟาดลงมาอีกครั้ง ร่างของสิ่งมีชีวิตขนเทาพิศวงระเบิดออกทันที กลายเป็นหมอกโลหิต กระทั่งวิญญาณยังแตกสลาย ตายตกไปโดยสิ้นเชิงคาที่
ก่อนตายมันมีหนึ่งความคิดเดียว ว่าเหตุใดมันจึงไม่เบิกตาดูให้ดีเสียก่อน ไปยั่วยุใครก็แล้วไปเถิด ไยต้องเป็นต้นหลิวด้วย!
ต้นหลิวจะไปก็ควรปล่อยไปเสีย แต่มันกลับเข้าไปขัดขวาง วาดมาดเสียใหญ่โต!
มันขุดหลุมฝังตัวเองด้วยมือของมันเอง…
จ้าวแห่งเซียน!
ต้องเป็นขั้นจ้าวแห่งเซียนแน่นอน!
หัวใจของเจ้าหลวงสั่นสะท้าน ไม่ต้องสงสัยอีกต่อไป พลังที่ต้นหลิวสำแดงนั้นอย่างน้อยก็ต้องอยู่ขั้นจ้าวแห่งเซียนแน่นอน!
ด้วยพลังพิศวง และโดยเฉพาะสสารพิศวงในร่างกายของสิ่งมีชีวิตสีเทา ทำให้มันตายยากยิ่งนัก ไม่มีทางถูกสังหารได้อย่างง่ายดาย
แต่ต้นหลิวกลับทำได้ด้วยอย่างง่ายดาย!
มันเกิดความสงสัยเสียด้วยซ้ำว่า ต้นหลิวจะไม่ใช่จ้าวแห่งเซียนธรรมดา แต่อาจเป็นถึงระดับสูงสุดของขั้นจ้าวแห่งเซียน!
“อ่า…พวกเจ้าเล่นกันไปเถิด ข้าไปแล้ว”
ต้นหลิวจากไป มันไม่ใส่ใจจะลงมือ หากมันลงมือ เพียงแค่ใบหลิวใบเดียวก็สามารถกวาดล้างสิ่งมีชีวิตพิศวงเหล่านี้ทั้งหมดลงได้ เช่นนั้นแล้วของวิเศษในลานบ้านก็จะไม่มีอะไรให้เล่น
“ตกลง พี่ต้นหลิวเดินทางปลอดภัย!”
มัจฉาสัตมายายิ้มส่งต้นหลิว ในใจของมันนั้น พี่ต้นหลิวแข็งแกร่งอย่างถึงที่สุด ยกเว้นคุณชายแล้วก็ไร้ผู้เทียบเคียง!
ไม่ดี ไม่ดีแล้ว!
ความคิดของเจ้าหลวงแปรเปลี่ยนอย่างรวดเร็ว
ก่อนหน้านี้มันคิดว่าเพราะต้นหลิวเกิดความกลัว จึงคิดจะหนีจากไป
ทว่าตอนนี้ดูจากสถานการณ์แล้ว ไม่ได้เป็นเช่นที่มันคิด!
ด้วยความแข็งแกร่งของต้นหลิวแล้ว ต้นหลิวสามารถกวาดล้างสิ่งมีชีวิตพิศวงทั้งหมดได้อย่างง่ายดาย
ทว่าต้นหลิวกลับจากไปโดยที่ไม่ได้ลงมือ
นี่แสดงให้เห็นว่าต้นหลิวมีความเชื่อมั่นในเครื่องใช้เหล่านี้ เชื่อว่าเหล่าเครื่องใช้สามารถจัดการกับพวกมันได้
ต้องรีบติดต่อจ้าวตะเข้!
มันไม่กล้ารีรอ รู้ดีว่าหากยังไม่ติดต่อจ้าวตะเข้ วันนี้พวกมันทั้งหมดคงต้องจบสิ้นลงที่นี่!
“สหายรีบมาเถอะ!”
มันรีบติดต่อจ้าวตะเข้ เล่าให้ฟังถึงสถานการณ์ที่นี่ ก่อนขอให้จ้าวตะเข้นำยอดฝีมือมาเสริมกำลัง
“ตกลง ไม่มีปัญหา ข้าจะรีบไปทันที! สหายวางใจได้ ข้าจะไม่ปล่อยให้เกิดเรื่องอันใดขึ้นกับเจ้าอย่างแน่นอน!”
จ้าวตะเข้ตอบรับ กล่าวว่าตนเองจะไปหาพร้อมนำยอดฝีมือทั้งหมดในนครไปด้วย
หลังจากได้รับการตอบรับจากจ้าวตะเข้ เจ้าหลวงก็โล่งใจขึ้นมา
จ้าวตะเข้สามารถต่อกรกับขั้นจ้าวแห่งเซียนได้ ทั้งยังมียอดฝีมืออีกจำนวนมาก เมื่อจ้าวตะเข้มาถึงพร้อมนำกองกำลังที่สามารถต่อกรกับจ้าวแห่งเซียนได้มาด้วย แม้ว่าต้นหลิวจะกลับมาก็ไม่เป็นอันใด ทั้งอีกฝ่ายยังจะถูกจัดการลง!
‘หยิ่งยโสนัก เจ้าจะต้องจ่ายราคาอย่างสาสมกับความถือดีนี้!’
เจ้าหลวงเย้ยหยันในใจ ต้นหลิวหยิ่งยโสเป็นอย่างมาก ไม่เห็นพวกมันอยู่ในสายตาเลยแม้แต่น้อย ซ้ำยังจากไปเช่นนี้ หารู้ไม่ว่านี้เป็นการเปิดโอกาสให้กับพวกเขา รอจ้าวตะเข้มาถึง ต้นหลิวจะต้องชดใช้ให้กับความยโสถือดีอย่างสาสม!
“พี่น้องทั้งหลายมาให้ข้าสังหารเสีย!”
มันตะโกนออกมาด้วยเสียเย็นชา ไม่มีความกังวลเหลืออยู่แม้แต่น้อย มันเรียกดาบยาวออกมาชี้ตรงไปทางมัจฉาสัตมายาและเหล่าของวิเศษ
สิ่งมีชีวิตพิศวงทั้งหมดตอบรับคำสั่ง พวกมันทะยานออกมาจากทุกหนแห่งในอาณาจักรอวี้ซวีเข้ามาหมายสังหารมัจฉาสัตมายาและเหล่าของวิเศษ
สิ่งมีชีวิตพิศวงขนสีขาวนับไม่ถ้วนถือได้ว่ามีจำนวนมากที่สุด รองลงมาเป็นสิ่งมีชีวิตพิศวงขนสีเหลือง พลังอันน่าสะพรึงกลัวแผ่กระจาย ผืนนภาเปลี่ยนสีขมุกขมัวอย่างถึงที่สุด ดวงอาทิตย์อยู่เหนือฟ้าถูกปกคลุม
“พวกพี่น้องมีจำนวนจำกัด หากช้าจะอดเล่นเอานะ!”
แผ่นหินปูพื้นตะโกนออกมาพร้อมทุ่มตัวออกไปทันที สิ่งมีชีวิตพิศวงขนสีขาวจำนวนนับไม่ถ้วนถูกทุบจนเละ กลายเป็นหมอกเลือด สสารพิศวงสลายหายไป ตายลงอย่างสิ้นเชิง
“ใครเป็นพี่น้องของเจ้ากัน! พวกเรามีแค่พี่สาวน้องสาว!”
ชามกระเบื้องเคลือบทั้งแปดเปล่งแสง เสียงที่ดังออกมานุ่มนวลชวนฟัง ราวกับเสียงร้องของนกขมิ้น คลื่นแสงบางอย่างพูดออกมาจากพวกมัน เพียงแค่พริบตาเดียวก็สังหารสิ่งมีชีวิตพิศวงขนสีขาวไปจำนวนนับไม่ถ้วน!
“ไม่ต้องรีบร้อน ไม่ต้องรีบร้อน”
เก้าอี้โยกส่งเสียงสงบนิ่งดั่งเช่นเคยออกมา แต่การลงมือกลับดุดันเป็นอย่างมาก
มันโยกตัวเบา ๆ สิ่งมีชีวิตพิศวงขนขาวหลายสิบตัวที่พุ่งมาสังหารมันก็สลายหายไปอย่างสมบูรณ์ ไม่หลงเหลือแม้กระทั่งเลือดเพียงหยดเดียว
“พี่น้องทั้งหลาย ดูข้าสิ!”
ถังน้ำทิ้งโจมตี กลิ่นโชยตลบอบอวล ไม่ต้องกล่าวถึงว่าพลังโจมตีนั้นแข็งแกร่งแค่ไหน สิ่งมีชีวิตพิศวงขนสีขาวจำนวนมาก ณ จุดนั้นพากันอาเจียนออกมาจนไม่มีอะไรให้อาเจียนออกมา ทำให้สิ่งที่ออกจากปากพวกเขามากลายเป็นเลือด!
พวกมันปิดประสาทการรับกลิ่นไปก็ไร้ผล กลิ่นน้ำเน่าเหม็นสะอิดสะเอียดพุ่งตรงสู่จิตวิญญาณของพวกมัน ทำให้วิญญาณของพวกมันแทบพังทลาย ไม่อาจทนรับเอาไว้ได้!
“!!!”
“เจ้าเก็บมันไปเสีย!”
ของวิเศษชิ้นอื่น ๆ ตะโกนออกมา ไม่ต้องพูดถึงสิ่งมีชีวิตพิศวงเหล่านี้เลย กระทั่งพวกมันเองก็ล้วนไม่อาจทนกับกลิ่นน้ำทิ้งได้
“ได้ ได้!”
ถังน้ำทิ้งรีบเก็บกลิ่นของมันกลับมา ควบคุมให้อยู่เพียงในหนึ่งบริเวณ ช่วยไม่ได้ มันเพิ่งได้ต่อสู้เป็นครั้งแรกทำให้ตื่นเต้นจนเกินไป กลิ่นที่แผ่ออกมาจึงปกคลุมพื้นที่วงกว้างใหญ่เกินไปเป็นอย่างมาก!
ไม้เขี่ยฟืน กระบวยไม้ ตะเกียบไม้ ถังไม้ อ่างล้างหน้า ตะเกียงและของวิเศษอื่น ๆ ก็ลงมือโจมตี เป็นดังที่แผ่นหินปูพื้นพูดไว้จริง จำนวนสิ่งมีชีวิตพิศวงมีจำนวนจำกัด หากลงมือช้าก็จะอดเล่น!
พวกมันโจมตีอย่างสุ่ม ๆ ทำให้สิ่งมีชีวิตพิศวงขนสีขาวจำนวนมากถูกสังหาร ฆ่าล้างไปจนหมดสิ้น!
มีสสารพิศวงอยู่ในร่าง สิ่งมีชีวิตพิศวงเหล่านี้ก็ยากที่จะสังหารเป็นอย่างยิ่ง ไม่อาจตายได้โดยง่าย
ทว่าต่อหน้าเหล่าของวิเศษแล้ว สิ่งมีชีวิตพิศวงเหล่านี้ก็ประหนึ่งสิ่งมีชีวิตทั่วไป สามารถสังหารทิ้งได้อย่างไม่ยากเย็น เพียงแค่ลงมือนิดเดียวก็สามารถกำจัดได้!
“เพียงแค่กำลังพลทั่วไป!”
เจ้าหลวงไม่ใส่ใจ กุญแจสำคัญในการตัดสินผลนั้นขึ้นอยู่กับกองกำลังระดับสูงอย่างสิ่งมีชีวิตพิศวงขนเทา!
“มาให้ฆ่าสังหารเสีย!”
มันยกดาบใหญ่ขึ้นแล้วพุ่งไปข้างหน้าด้วยจิตสังหาร
ทว่าพริบตาต่อมามันก็หันหลังวิ่งหนี!
มันเห็นสิ่งใดกัน?
ขวานทองสัมฤทธิ์ที่ใช้สำหรับผ่าฟืน ฟาดลงไปเพียงครั้งเดียวสิ่งมีชีวิตพิศวงขนเทาก็ร่างขาดครึ่ง!
“สหายรีบมาช่วยข้าเถิด!”
มันติดต่อจ้าวตะเข้แล้วตะโกนออกมาด้วยความร้อนใจ เรียกให้จ้าวตะเข้มาช่วยเหลือมันอย่างเร่งด่วน!
![รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]](https://novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/137498.webp "รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]")
