บทที่ 637 หลี่จิ่วเต้า ‘ยอดเยี่ยมยิ่ง แสดงออกมาต่อเถอะ!’
ชายชราโอ้อวดความมั่งคั่ง พูดพร่ำออกมาไม่หยุด แนะนำสมบัติในมือของเขาด้วยความกระฉับกระเฉง
เขามีวาทศิลป์อย่างมาก สามารถพูดกลับตายให้เป็นได้ ของแต่ละอย่างภายใต้การแนะนำของเขาล้วนกลายเป็นสมบัติโบราณสะท้านฟ้า ล้ำค่าและหายากจนไม่อาจจินตนาการถึง
“นี่คือไข่มุกคุมวารี หนึ่งในสมบัติโบราณ ถือกำเนิดขึ้นมาท่ามกลางโกลาหล น้ำทั้งหมดทั่วฟ้าดินล้วนถูกมันควบคุม จะมหาสมุทรกว้างใหญ่ไร้ที่สิ้นสุดหรือแม่น้ำบนสวรรค์เก้าชั้นก็ควบคุมได้!”
“นี่คือขวดแก้ว เป็นสมบัติโบราณที่สามารถบรรจุทุกสิ่งบนโลก จะจักรวาลหมื่นดาราหรืออาณาจักรนับหมื่น ล้วนสามารถเก็บเข้าไปได้ทุกสิ่ง!”
“นี่คือพัดห้าเพลิงเจ็ดวิหค ทำขึ้นจากขนนกเฟิ่งหวง ขนชิงหล่วน ขนต้าเผิง ขนนกยูง ขนนกกระเรียนขาว ขนห่านฟ้า ขนนกเค้าประกอบกันเป็นเจ็ดขนวิหค ไฟมีเพลิงนภา เพลิงศิลา เพลิงพฤกษ์ เพลิงจิตตาและเพลิงมรรตยะ ประกอบเป็นห้าเพลิง! นอกจากนี้ยังมีโกลาหลประทับอยู่ สั่นพ้องฟ้าดิน! เมื่อนำพัดออกมา ไร้สิ่งใดสามารถหยุดยั้ง!”
“นี่คือธงฮุ่นเยวียน ซ่อนกายในความว่างเปล่า ก้าวข้ามอากาศ ล้วนไร้ปัญหา!”
…
ชายชราเอ่ยขึ้นมาด้วยความกระตือรือร้น ด้วยคารมเช่นนี้เป็นผู้ฝึกตนนับว่าน่าเสียดาย หากเป็นพ่อค้าจะต้องทำเงินได้อย่างมากมายแน่นอน!
ทว่าระหว่างที่เขาพูดไปเรื่อย หลิงอิน ลั่วสุ่ย และคนอื่น ๆ ต่างก็ไม่แสดงสีหน้าอันใดออกมาแม้แต่น้อย พวกเขาแต่ละคนดูเฉยเมยเป็นอย่างมาก
แม้แต่การแสดงออกของอ้ายฉาน ต้าเต๋อ และพวกเด็กก็เป็นเช่นเดียวกัน ไม่เกิดการหวั่นไหวแม้แต่น้อย
“คนหนุ่มสาวเหล่านี้ล้วนระแวดระวังเป็นอย่างมาก หลอกหลวงได้ยากยิ่ง”
ชายชราอดรำพึงขึ้นมาในใจไม่ได้ “กระทั่งเด็กอายุเพียงไม่กี่ปียังเป็นเช่นนี้…หรือเพราะว่าข้าพูดคุยโวเกินไป แต่ก็จะไม่เชื่อสักเล็กน้อยเลยหรือ?”
เขาคิดว่าอาจเป็นเพราะเขาพูดมากเกินไป ทำให้พวกหลิงอินตื่นตะลึง
ทว่าความจริงไม่ได้เป็นเช่นนั้น
ไม่ใช่เพราะชายชราคุยโม้จนทำให้พวกหลิงอินตกตะลึง แต่เป็นเพราะพวกหลิวอินรวมทั้งอ้ายฉาน ต้าเต๋อและเด็ก ๆ มอง ‘สมบัติ’ เหล่านี้ออกตั้งแต่แรกแล้ว
จิตสัมผัสของพวกเขาแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก ‘สมบัติ’ เหล่านี้ล้วนไม่อาจปิดบังสิ่งใดได้ต่อหน้าพวกเขา ‘สมบัติ’ เหล่านี้มีระดับธรรมดาอย่างถึงที่สุด มูลค่านับว่าต่ำมาก
‘ตาเฒ่านี่ไม่อาจรับรู้สิ่งใดเกี่ยวกับพวกเราเสียด้วยซ้ำ!’
หลิงอินหัวเราะขึ้นมาในใจ
พวกเขาต่างเก็บซ่อนลมหายใจ ชายชราผู้นี้ไม่อาจสัมผัสได้ว่าพวกเขาแข็งแกร่งแค่ไหน หากชายชราสามารถสัมผัสถึงความแข็งแกร่งของพวกเขาได้ ย่อมไม่มีทางมาพูดจาคุยโม้ต่อหน้าพวกเขาแน่นอน
‘ไม่เชื่อหรือ? ไม่เป็นไร! คนหนุ่มสาวและเด็กน้อยเหล่านี้จะแข็งแกร่งเพียงใดเชียว? ดูข้าสำแดงฝีมือก่อนเถอะ!’
ชายชราคิดขึ้นในใจ
“ประเดี๋ยวจะว่าข้าพูดปากเปล่า มา มา มา ทุกคนไปด้านนอกเมืองกับข้า ข้าจะแสดงให้เห็นเองว่าสมบัติเหล่านี้ทรงพลังถึงเพียงใด!”
ชายชราเอ่ยด้วยรอยยิ้ม
“ตกลง”
หลี่จิ่วเต้าเอ่ยด้วยรอยยิ้ม เขาสนใจสมบัติเหล่านี้มาก
“ไป ไป ไป!”
ชายชราพุ่งออกไปด้านนอกเมืองด้วยความตื่นเต้น
เขากลัวเพียงแค่พวกหลิงอินจะไม่ยอมออกนอกเมืองตามเขามา เพราะเมื่อได้เห็น ‘ความแข็งแกร่ง’ ของสมบัติเหล่านี้แล้ว เขามั่นใจว่าพวกหลิงอินจะต้องซื้อสมบัติเหล่านี้แน่
“ผู้ฝึกตนรุ่นเยาว์กลุ่มนี้ระแวดระวังตัวเกินไป ยังดีที่มีปุถุชนผู้หนึ่งอยู่ ไม่เช่นนั้นคงยากยิ่งกว่านี้!”
ชายชราคิดขึ้นในใจ เขาสัมผัสถึงความผันผวนของพลังวิญญาณในร่างหลี่จิ่วเต้าไม่ได้ นี่น่าจะเป็นปุถุชนธรรมดาผู้หนึ่ง
สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกสบายใจมากขึ้น
ข้างกายยังคงมีปุถุชนอยู่ ผู้ฝึกตนรุ่นเยาว์เหล่านี้จะแข็งแกร่งเพียงใดกันเชียว?
ย่อมต้องไม่แข็งแกร่งอันใดอย่างแน่นอน!
หากเป็นผู้ฝึกตนรุ่นเยาว์ที่แข็งแกร่งจะเดินทางร่วมกับปุถุชนได้อย่างไร?
ไม่มีทาง!
จากนั้น พวกเขาก็มาถึงด้านนอกเมืองอย่างรวดเร็ว
“พวกเราไปไกลกว่านี้อีกหน่อยเถิด พลังของสมบัติเหล่านี้แข็งแกร่งเกินไป ข้าเกรงว่ามันจะส่งผลกระทบต่อเมืองจิ่งเทียน
ชายชราเอ่ยออกมา แนะนำให้ไปยังภูเขาใหญ่ลูกหนึ่งที่ไกลออกไป
‘ยังเสแสร้งอีกหรอ? พวกเรามองออกตั้งนานแล้ว!’
อ้ายฉายเอ่ยในใจ รำพึงว่าชายชราผู้นี้เสแสร้งเก่งเสียจริง
นางชำเลืองมองต้าเต๋อพร้อมคิดในใจหนึ่งประโยค “ช่างเสแสร้งเหมือนต้าเต๋อไม่มีผิด!”
ต้าเต๋อเห็นสายตาของอ้ายฉาน ภายในใจเกิดโทสะทันที!
เขาสามารถมองสายตาของอ้ายฉานออก จึงถลึงตามองนางกลับไป ส่งสายตาบอกว่า มองสิ่งใดอยู่ ข้าต้าเต๋อฝอไม่ได้โง่งมเช่นนั้น!
ลั่วสุ่ย เซี่ยเหยียน และพวกอันหลานเสวี่ยต่างดูท่าทางของชายชราแล้วอดขบขันไม่ได้
พวกนางอยากจะหัวเราะออกมาจริง ๆ!
มาหลอกลวงต้มตุ๋นคุณชายเช่นนี้ ชายชราช่างกล้าเสียจริง!
ใช้เวลาเพียงไม่นาน พวกเขาก็มาถึงส่วนลึกของภูเขาลูกใหญ่
“พวกเจ้าช่างเป็นคนรุ่นเยาว์ที่มีสายตาเฉียบแหลม ตอนนี้ข้าจะแสดงพลังของสมบัติเหล่านี้ให้พวกเจ้าได้ชม!”
ชายชราเอ่ยด้วยท่าทางทรงภูมิ
“ดี!”
หลี่จิ่วเต้ากล่าวต่อ “พวกเราทุกคนจะดูอยู่ห่าง ๆ อย่าได้เผลอทำให้พวกเราโดนลูกหลงด้วย!”
เขาดึงพวกลั่วสุ่ยให้ถอยกลับมาเนื่องจากเกรงว่าจะถูกลูกหลง
ชายชราเหลือบมอบหลี่จิ่วเต้า ภายในใจมีความสุขอย่างมาก
ไม่เลว ไม่เลว!
เขาพึงพอใจกับหลี่จิ่วเต้าเป็นอย่างมาก หลี่จิ่วเต้าค่อนข้างให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี
“ไม่เป็นอันใดแน่นอน ข้าจะยั้งมือไว้ไม่ให้ทำร้ายพวกเจ้า พวกเจ้าวางใจได้!”
เขาเอามือสองข้างไพล่หลัง กล่าวออกมาเสียงดังด้วยท่าทางราวกับผู้ยิ่งใหญ่บนเส้นทางเต๋า
อะไรกัน!
ชายชราผู้นี้ช่างน่าหัวร่อเสียจริง!
ฟังไม่ออกว่าคุณชายกำลังล้อเล่นอยู่หรือ?
คิดว่าคุณชายจะกลัวถูกทำร้ายจริงหรือ?
คิดสิ่งใดอยู่กัน!
ไม่ต้องพูดถึง ‘สมบัติ’ เหล่านี้เลย แม้ว่าของเหล่านี้จะทรงพลังอย่างที่ชายชราพูดแบบไม่มีข้อบิดเบือน ก็ไม่มีทางทำร้ายคุณชายได้อย่างแน่นอน!
พวกหลิงอินกล่าวขึ้นมาในใจ
“พวกเราถอยไปอีกหน่อยเถิด!”
หลี่จิ่วเต้ายังคงกังวล เกรงว่า ‘สมบัติ’ เหล่านี้จะสามารถทำร้ายเขา เขาจึงพาพวกลั่วสุ่ยถอยไปอีก
เมื่อชายชราเห็นดังนั้นก็ยิ่งชื่นชอบหลี่จิ่วเต้ายิ่งขึ้น
นี่มันจะยกย่อกันมากไปแล้ว!
เขาเกิดความคิดที่จะรับหลี่จิ่วเต้าเข้าร่วมกิจการการค้าขายกับเขาเสียด้วยซ้ำ！
“เอาล่ะ ข้าจะแสดงให้พวกเจ้าได้เห็นว่าสมบัติเหล่านี้ทรงพลังแค่ไหน!”
ชายชราเริ่มลงมือ เขาเริ่มใช้งานไข่มุกคุมวารีก่อน
ไข่มุกคุมวารีถูกใช้งาน ท้องฟ้าเปลี่ยนสีในทันใด มีสายฝนห่าใหญ่โปรยปรายลงมา ประหนึ่งสามารถทำให้เกิดน้ำท่วมได้!
เขาจำกัดพื้นที่เอาไว้ ทำให้มีเพียงบริเวณพื้นที่เล็ก ๆ ที่ฝนตกลงมา ส่วนบริเวณอื่นล้วนไม่มีฝน
“วางใจได้ ข้าคุมไม่ให้สมบัติเหล่านี้ทำร้ายพวกเจ้า!”
ชายชราเอ่ย “เห็นหรือไม่ เมื่อมีไข่มุกคุมวารีในมือ ข้าเพียงแค่คิดก็สามารถทำให้ฝนตกลงมาได้ตามต้องการ จะตกหนักเท่าไหร่ก็ได้!”
หลังจากกล่าวจบเขาก็เก็บไข่มุกคุมวารี ทั้งยังแสร้งปาดเหงื่อบนหน้าผากออกอย่างแนบเนียน
หลอกลวง!
ช่างมีความสามารถด้านการหลอกหลวงเสียจริง!
หลิงอินมองออกถึงเล่ห์กลของชายชราอย่างรวดเร็ว
ยังบอกว่าเพียงแค่คิดก็สามารถทำให้ฝนตกลงมาได้ตามต้องการ จะตกหนักเท่าไหร่ก็ได้!
ชายชราผู้นี้ช่างคุยโวเสียจริง!
นางสามารถมองได้ตั้งแต่แรก เห็นว่าฝนที่ตกลงมาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับไข่มุกคุมวารี ทุกอย่างล้วนเกิดขึ้นเพราะพลังของตัวชายชราเอง
ทว่าขอบเขตชายชราก็ไม่ได้แข็งแกร่งอันใดมาก การควบคุมฝนให้ตกในพื้นที่เล็ก ๆ ก็นับเป็นการกินแรงชายชราพอสมควร
“ยอดเยี่ยมยิ่ง!”
หลี่จิ่วเต้าตบมือให้ชายชรา สิ่งนี้ยอดเยี่ยมพอจะควบคุมน้ำได้ตามต้องการ！
“ไม่ใช่ข้าที่ยอดเยี่ยม แต่เป็นไข่มุกคุมวารีที่ยอดเยี่ยม! กล่าวตามตรงแล้ว หากมีไข่มุกคุมวารีอยู่ในมือ กระทั่งปุถุชนก็สามารถควบคุมน้ำได้ตามต้องการ!”
ชายชราเอ่ยด้วยรอยยิ้มกว้าง ภายในใจประเมินหลี่จิ่วเต้าสูงขึ้นอีกขั้น！
มีความสามารถยกยอเกินไปแล้ว!
ไม่ได้การ หากมีโอกาสละก็ เขาจะต้องดึงหลี่จิ่วเต้ามาร่วมงานกับเขาให้ได้
“เอาล่ะ ลองแสดงความยอดเยี่ยมของสมบัติชิ้นอื่น ๆ ให้พวกเราเห็นเถิด!”
หลี่จิ่วเต้ากล่าวออกมาด้วยความคาดหวังเต็มเปี่ยม
“!!!”
หลังจากได้ยินสิ่งที่ชายหนุ่มพูด ภายในใจของชายชราก็จมดิ่งลง
ระดับหลี่จิ่วเต้าที่เขาประเมินไว้ในใจลดระดับลงภายในพริบตา
อย่างไรเสียก็เป็นเพียงปุถุชน!
ไม่อาจนับเป็นสิ่งใดได้!
เขากล่าวขึ้นมาในใจด้วยความเกลียดชังและอารมณ์เสีย
การควบคุมฝนเมื่อครู่กินแรงเขาไปอย่างมาก เดิมทีเขาต้องการจะหยุดแสดง ทว่าหลี่จิ่วเต้ากลับพูดคำเหล่านี้ออกมาทำให้เขาต้องแสดงต่อไป
“จะไม่ดึงเจ้าเข้าร่วมแล้ว! สายตาของข้าช่างย่ำแย่นัก!”
ทันใดนั้น เขาก็รังเกียจหลี่จิ่วเต้าขึ้นมาอย่างถึงที่สุด
![รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]](https://novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/137498.webp "รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]")