บทที่ 638 หลี่จิ่วเต้า ‘สมบัติเหล่านี้ไม่เลวเลยจริง ๆ!’
ชายชราลอบขมวดคิ้ว ก่อนหน้านี้เขาเพิ่งชมเชยหลี่จิ่วเต้าว่าเป็นปุถุชนที่ ‘รู้ความ’ ผลคือหลี่จิ่วเต้ากลับหักหน้าเขาเช่นนี้ ช่างน่าชิงชังเสียจริง!
“ใช่แล้ว ใช่แล้ว!”
“ขวดแก้ว พัดห้าเพลิงเจ็ดวิหค ธงฮุ่นเยวียน...พวกเราล้วนอยากเห็นเกี่ยวกับ ‘สมบัติ’ เหล่านั้นเป็นอย่างมาก ต้องการดูชมพวกมันว่ายอดเยี่ยมถึงเพียงใด”
“ให้พวกเราซื้อ ก็ต้องให้พวกเราดูเสียก่อนว่าพวกมันยอดเยี่ยมถึงเพียงใด!”
อ้ายฉาน ต้าเต๋อ และเด็กคนอื่น ๆ เอ่ยเจื้อยแจ้ว
คุณชายพูดออกมาเช่นนี้ พวกเขาย่อมต้องสนับสนุน ขอให้ชายชราช่วยแสดงให้ได้ชม
“…”
ชายชรายิ่งโกรธมากขึ้น เดิมทีเขายังกำลังคิดหาข้ออ้างว่าจะหลบเลี่ยงได้หรือไม่ ทว่าเมื่อได้เห็นท่าทางของอ้ายฉานและเด็กคนอื่น ๆ แล้ว เขาก็ไม่สามารถหลบเลี่ยงได้อีกแล้ว!
“ย่อมต้องได้ มา ข้าจะ…แสดงให้พวกเจ้าได้เห็น อย่างไรเสียมันก็ไม่ได้เปลืองพลังของข้าเลยแม้แต่น้อย ทั้งหมดล้วนเป็นพลังที่อยู่ข้างในของสมบัติ”
ชายชรายอมเสี่ยง “นี่คือพลังของสมบัติเหล่านี้ หากอยู่ในมือปุถุชนก็ย่อมสามารถสำแดงพลังสะท้านฟ้าออกมาได้ ดีกว่าสมบัติอื่น ๆ เป็นอย่างมาก!”
เขาคิดดูแล้ว ในเมื่อไม่สามารถหลบเลี่ยงได้ เช่นนั้นก็คุยโว้เพิ่มไปอีกสักเล็กน้อย
ยิ่งศาสตราวิเศษแข็งแกร่งมากเท่าใด การสำแดงฤทธิ์ก็ยิ่งต้องใช้พลังมากเท่านั้น เขาจึงจงใจเน้นย้ำว่าเหล่าสมบัติของเขาไม่จำเป็นต้องเรียกใช้พลังมากขนาดนั้น กระทั่งปุถุชนก็สามารถสำแดงพลังสะท้านฟ้าได้ ทั้งหมดก็เพื่อแสดงให้เห็นว่าสมบิตของเขายอดเยี่ยมเป็นอย่างยิ่ง!
จากนั้นเขาก็เริ่มการแสดง
“คอยดูข้า ดวงสุริยันที่อยู่เหนือสวรรค์ทั้งเก้าก็ถูกเก็บเข้ามาได้!”
เขาตะโกนออกมาเสียงดัง ก่อนจะหยิบขวดแก้วออกมาชี้ไปทางดวงสุริยันที่อยู่เหนือสวรรค์ทั้งเก้า
หลี่จิ่วเต้ามองดูด้วยความจริงจัง
ขวดแก้วเล็กเพียงแค่นั้น สามารถเก็บดวงสุริยันที่อยู่เหนือสวรรค์ทั้งเก้าได้ด้วยหรือ?
เขาใคร่รู้เป็นอย่างมาก
ทันใดนั้น ดวงสุริยันที่อยู่เหนือสวรรค์ทั้งก้าวก็หายไปจริง ๆ เพียงพริบตาเดียวทั่วทั้งสวรรค์และโลกก็มืดมิด ไม่สามารถมองเห็นได้กระทั่งนิ้วทั้งห้าของตนเอง
“ยอดเยี่ยม!”
หลี่จิ่วเต้าตบมือขึ้นมา เขาตกตะลึงเป็นอย่างมาก คาดไม่ถึงว่าขวดแก้วเล็ก ๆ จะสามารถเก็บดวงสุริยันที่อยู่เหนือสวรรค์ทั้งเก้าได้
“ปล่อย!”
ชายชราตะโกนเสียงดัง ทั่วฟ้าดินสว่างไสวขึ้นในพริบตา ความมืดหายลับ ดวงอาทิตย์ปรากฏขึ้นเหนือสวรรค์ทั้งเก้าอีกครั้ง
คราวนี้ทั่วทั้งร่างของเขาสั่นเทา ทว่าเขาก็รีบเก็บอาการเอาไว้อย่างรวดเร็ว
“ดูเสีย นี่คือความยอดเยี่ยมของขวดแก้ว สามารถเก็บดวงตะวันเข้าไปได้อย่างง่ายดาย!”
เขากล่าวออกมาอย่างแช่มช้า มองไม่เห็นความเหนื่อยล้าหรืออิดโรย แต่จริง ๆ แล้วครั้งนี้เขาต้องทุ่มกำลังเป็นอย่างมาก
“สุดยอด สุดยอด!”
ต้าเต๋อเองก็ปรบมือเอ่ยชื่นชมขึ้นมา
ทว่าภายในใจของเขากำลังหัวเราะเยาะชายชรา
สิ่งใดคือการเก็บดวงตะวันลงขวดแก้วกัน เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเป็นการใช้พลังขับเคลื่อนเมฆดำมาบดบังดวงตะวัน
เขาสังเกตเห็นความเหนื่อยล้าของชายชราได้อย่างรวดเร็ว
ที่จริงแล้ว ขอบเขตของชายชราไม่สูงมากนัก อยู่เพียงขอบเขตพรตเต๋าขั้นปราณเต๋า การเคลื่อนเมฆดำมาบังดวงตะวันสำหรับชายชราแล้วนับว่าต้องใช้พลังเป็นอย่างมาก
ใจจริงเขาต้องการจะเปิดเผยกลอุบายของชายชรา แต่คุณชายกำลังตบมือให้อีกฝ่าย เช่นนั้นแล้วเขาจะกล้าทำลายการแสดงได้อย่างไร?
เขาย่อมไม่กล้า
“ต่อไปเป็นพัดห้าเพลิงเจ็ดวิหค!”
ชายชราสูดลมหายใจเฮือกใหญ่ หยิบพัดห้าเพลิงเจ็ดวิหคออกมาพัดไปในอากาศ ทันใดนั้น เปลวเพลิงที่มีห้าสีแตกต่างกันก็ปะทุขึ้นส่งไอร้อนผ่าวปะทะเหล่าผู้ชม!
ทว่าเพียงครู่เดียวเขาก็เก็บพัดห้าเพลิงเจ็ดวิหคไป
การสำแดงเปลี่ยนแปลงเปลวเพลิงเช่นนี้นับว่าผลาญพลังของเขามหาศาล
ความจริงแล้วหากเป็นเพลิงธรรมดา เขาสามารถควบคุมได้ตามใจโดยไม่กินแรงแม้แต่น้อย ไม่เหมือนควบคุมฝนที่ก่อนหน้านี้นับเป็นเรื่องง่ายไปทันที
แต่พวกหลินอิงต่างก็เป็นผู้ฝึกตน หากใช้เพียงเปลวเพลิงธรรมดา ย่อมต้องถูกมองออกอย่างแน่นอน
ดังนั้นพลังที่เขาใช้จึงต้องแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก แทบไม่อาจอดออมเอาไว้ได้ เพื่อกดดันพวกหลิงอิน ไม่ให้สังเกตกลอุบายออก
“หากนานไปข้าเกรงว่าพวกเจ้าจะไม่อาจทนไหว ความร้อนที่เกิดจากเปลวเพลิงเหล่านี้นั้นมากเกินไป!”
ชายชรากล่าวออกมา เรื่องนี้เป็นไปได้จริง ๆ ถือเป็นข้อแก้ตัวอันดีสำหรับเขาที่จะเก็บพัดห้าเพลิงเจ็ดวิหคกลับไปอย่างรวดเร็ว
สิ่งนี้กินพลังมากเกินไป หากคงไว้นานกว่านี้เขาก็จะไม่เหลือพลังแล้ว!
“ดี ดี!”
หลี่จิ่วเต้าตบมือร้องออกมา เปลวเพลิงห้าสีเมื่อครู่ทำให้หัวใจของเขาเต้นเร็วด้วยความตื่นตกใจ เขาไม่สงสัยเลยว่าหากถูกเผาด้วยเปลวเพลิงห้าสี เขาจะต้องไม่เหลือแม้กระทั่งเถ้าธุลีเป็นแน่
ตอนนี้เพิ่งรู้วิธีให้ความร่วมมือหรือ?
ช้าไปแล้ว！
ต่อให้ร่วมมือดีแค่ไหน ข้าก็จะไม่เอาเจ้ามาเป็นพวกอีกต่อไป!
ชายชรากล่าวในใจด้วยความเกลียดชัง
“ต่อไปคือธงฮุ่นเยวียน”
เขาเรียกธงฮุ่นเยวียนออกมา ทันทีที่ธงฮุ่นเยวียนปรากฏขึ้น ร่างของเขาและธงฮุ่นเยวียนก็หายลับไปทันที ดังคำคุยว่าธงฮุ่นเยวียนสามารถทำให้หายตัวได้
เขาต้องการจะสำแดงพลังของ ‘สมบัติ’ ต่อ
แต่เขาก็หมดแรงจนแทบจะลงไปกองกับพื้นเสียแล้ว!
ทว่าเขาก็ยังสามารถฝืนพยุงตัวเองเอาไว้ได้ เพียงแต่ไม่ลงไปกองกับพื้น ยังดูสงบนิ่งเป็นอย่างมาก ราวกับไม่เกิดสิ่งใดขึ้นแม้แต่น้อย
เช่นนี้แล้วหากยังขายไม่ออก หรือไม่สามารถขายได้ราคาดี เขาคงจะก่นด่าสาปแช่งออกมาจริง ๆ!
ราคาที่เขาต้องทุ่มลงไปนั้นมากจริง ๆ!
“แน่นอน ทั้งหมดล้วนเป็นสมบัติล้ำค่า!”
หลี่จิ่วเต้าเอ่ยออกมาด้วยความชื่นชม เขาจับจ้องเหล่าสมบัติด้วยความต้องการ
สมบัติเหล่านี้ทรงพลังเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะเรื่องที่ปุถุชนอย่างเขาสามารถใช้งานมันได้อย่างสบาย ๆ หากเขาสามารถได้รับพวกมันมา เมื่อต้องเผชิญหน้ากับผู้ฝึกตนบางคน เขาก็สามารถปกป้องตัวเองได้ ไม่ต้องทำเพียงพึ่งพาพวกเซี่ยเหยียน
กล่าวตามตรงแล้ว เขาอยากได้เป็นอย่างมาก
“ขายเช่นไร?”
หลี่จิ่วเต้าอดถามขึ้นมาไม่ได้
คุณชายต้องการจะซื้อ?
พวกหลิงอินต่างคาดไม่ถึง
ทว่า แม้ความคิดของคุณชายจะไม่ตรงกับที่พวกเขาคาดคิด แต่พวกเขาก็ไม่ได้คิดสิ่งใดมากมาย เพียงสนใจจุดที่ว่าคุณชายต้องการซื้อสิ่งของเหล่านี้
“อ่า เดิมทีของเหล่านี้เป็นสมบัติที่บรรพบุรุษของข้าเสี่ยงชีวิตนำออกมาจากซากโบราณสถาน ทั้งหมดล้วนเป็นสมบัติที่สืบมาในตระกูลของข้า ดังนั้นเดิมทีข้าจึงไม่ต้องการที่จะขาย”
ชายชราแสร้งถอนหายใจออกมา “แต่เมื่อสืบทอดมาถึงรุ่นของข้าแล้ว ข้าช่างน่าผิดหวังเหลือเกิน ไม่มีกระทั่งภรรยา อายุก็ชรามากนัก เหลือเวลาชีวิตอีกเพียงน้อยนิด ดังนั้นข้าจึงตัดสินใจนำสมบัติเหล่านี้ออกมาขาย”
เขากล่าวต่อ “หากไม่ได้เป็นเช่นนี้ ข้าก็คงไม่นำสมบัติเหล่านี้ออกมาขาย”
หลิงอินและคนอื่น ๆ ต่างไม่พูดสิ่งใด ทำเพียงแค่เฝ้ามองดูชายชราที่พูดไร้สาระไปเรื่อยอย่างเงียบ ๆ
“แต่ว่า…แม้ข้าจะนำสมบัติเหล่านี้ออกมาขาย ก็ไม่อาจขายได้ตามอำเภอใจ!”
สีหน้าของชายชราสงบนิ่ง “ข้าเห็นว่าพวกเจ้าไม่ธรรมดา อนาคตจะต้องสดใส ข้าจึงตัดสินใจสำแดงพลังของสมบัติเหล่านี้ให้ชม! ข้าคิดว่าหากสมบัติเหล่านี้อยู่ในมือของพวกเจ้าก็ไม่ต้องรู้สึกละอายใจ พวกมันสามารถเปล่งประกายเจิดจรัสออกมาได้!”
อย่ามัวเสแสร้งเลย พวกเรามาคุยราคากันตรง ๆ ดีกว่าหรือไม่?
พวกหลิงอินไร้วาจาจะเอื้อนเอ่ย กล่าวในใจว่าพวกเขามองออกทุกอย่างแล้ว!
สุดท้ายชายชราก็เอ่ยถึงเรื่องราคาออกมา “ได้พานพบกันนับว่าเป็นวาสนา ข้าไม่ต้องการสิ่งใดมากมายจากพวกเจ้า ขอเพียงแค่หกพันหินเทวะก็เพียงพอ!”
ชายชราเอ่ยออกมา
“!!!”
เมื่อพวกหลิงอินได้ยินราคา พวกเขาก็แทบพุ่งเข้าใส่
ช่างเป็นชายชราหน้าเงินเสียจริง!
อาศัยสมบัติวิญญาณเหล่านี้ ถึงกับกล้าเรียกหกพันหินเทวะจากพวกเขา!
หากเป็นราคาตามปกติแล้ว สมบัติเหล่านี้เพียงแค่หกพันหินปราณยังไม่คุ้มเสียด้วยซ้ำ!
มูลค่าของหินเทวะนั้นสูงกว่าหินปราณเป็นอย่างมาก สูงกว่านับสิบเท่าได้!
“เฮ้อ อย่างไรเสีย ข้าเองก็เป็นฝ่ายต้องการมาพบพวกเจ้าเพื่อขายสมบัติเหล่านี้เอง ข้าไม่ต้องการให้สมบัติเหล่านี้ร้างราถูกฝุ่นปกคลุม”
ชายชราถอนหายใจออกมาอีกครั้ง “ถ้าเช่นนั้น ก็เพียงแค่ให้หินเทวะสามพันก้อนกับข้า แล้วสมบัติเหล่านี้ล้วนจะมอบให้พวกเจ้า”
สามพันหินเทวะ ราคาไม่ต่ำ เขาไม่ได้คิดว่าจะได้ราคานี้โดยตรง เพียงแค่จงใจเสนอราคาให้สูง เพื่อทิ้งช่องว่างให้สามารถเจรจาต่อรอง
ทว่าเขากลับไม่คาดคิดว่าเซี่ยเหยียนจะตอบตกลงอย่างไม่ลังเล
“ตกลง ข้าต้องการจะจ่ายหินเทวะสามพันก้อนเพื่อพวกมัน” เซี่ยเหยียนเอ่ย
หากเป็นสิ่งที่คุณชายต้องการ อย่าว่าแต่หินเทวะสามพันก้อน กระทั่งหินเทวะสามแสนก้อนนางก็สามารถจ่ายได้แบบตาไม่กะพริบ
“ตกลง ตกลง!”
ชายชราตอบตกลงทันที
เขาคาดไม่ถึงจริง ๆ ว่ากลุ่มผู้ฝึกตนรุ่นเยาว์ที่มีปุถุชนร่วมเดินทางจะสามารถนำหินเทวะสามพันก้อนออกมาได้
นี่มันเกินความคาดหมายของพวกเขาไปไกล!
แต่เดิมเขาคิดว่าเพียงแค่ได้หินปราณประมาณสามพันก้อนก็นับว่าดีแล้ว!
ระหว่างกำลังแลกเปลี่ยน หัวใจของเขาเต้นกระหน่ำอย่างแรง เกิดความกลัวว่าเซี่ยเหยียนจะกลับคำพูดทำให้การค้าขายครั้งนี้ล้มเหลว
ส่วนเรื่องอื่น เขาไม่ได้คิดอันใดมากมาย
คิดเพียงแค่สมบัติเหล่านี้ขายได้สูงกว่าราคาไปมาก！
นี่มันแทบไม่มีทางเป็นไปได้เลย！
‘สมบัติ’ เหล่านี้ล้วนสร้างขึ้นมากับมือของเขา ดังนั้นเขาจึงรู้จักพวกมันเป็นอย่างดี ไม่มีข้อผิดพลาด！
สามารถกล่าวได้ว่าทักษะการแสดงของเขานั้นดีเกินไป ส่วนเซี่ยเหยียนนั้นโง่งมเกินไป!
‘รวยแล้ว รวยแล้ว!’
ภายในใจของเขาแทบจะโดนความสุขทับตาย ครั้งนี้เขาได้รับกำไรมหาศาล!
“ข้าอยากลองดู!”
หลังจากซื้อขายเสร็จสิ้น หลี่จิ่วเต้าก็กล่าวกับเซี่ยเหยียนด้วยความตื่นเต้น
เขาต้องการจะทดลองความสามารถของสมบัติเหล่านี้!
![รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]](https://novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/137498.webp "รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]")
