บทที่ 653 จักรพรรดินีโปรดวางใจ พวกเขาไม่อาจคุกคามข้าได้!
จักรพรรดินีแน่นิ่งอยู่บนพื้น ชุดสีขาวบริสุทธิ์เปรอะเปื้อนอาบย้อมไปด้วยโลหิต แม้นางจะมีความมุ่งมั่นอย่างแรงกล้า แต่น่าเสียดายที่นางต้องพ่ายแพ้ให้แก่เหล่าสมบัติ
หากจ้าวแห่งเซียนขั้นสูงสุดเหล่านี้ไม่มีอาวุธเซียนจักรพรรดิอยู่ในมือ นางก็มีความมั่นใจเป็นอย่างมากว่า ตนเองจะสามารถสังหารทิ้งทีละคนภายใต้ทวนของนางได้!
เหล่าจ้าวแห่งเซียนขั้นสูงสุดเผชิญหน้ากัน จิตสังหารเปี่ยมล้น พวกเขาต่างก็มีภาระหน้าที่ของตนเอง การร่วมมือก่อนหน้านี้ก็เพียงเพื่อเป้าหมายสำคัญอย่างการกำราบจักรพรรดินี มาตอนนี้พวกเขาย่อมไม่อาจยอมให้ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งได้ตัวจักรพรรดินีไป
การได้ตัวจักรพรรดินีไป หมายถึงการแย่งยิงโอกาสที่มีเพิ่มมากขึ้น และมีโอกาสเป็นไปได้ที่จะสืบสาวถึงกล่องสี่เหลี่ยมที่หายไป พวกเขาเพิ่งผ่านพ้นประตูความตายมาได้ มีสหายร่วมตระกูลสิ้นชีพไปมากมายระหว่างทาง จะปล่อยให้ผู้อื่นคว้าโอกาสนี้ไปได้เช่นไร
ไม่มีทางเป็นไปได้อย่างแน่นอน!
“ไม่ต้องพูดสิ่งใดแล้ว มาดูกันที่ฝีมือของแต่ละคนเถิด!”
“ใครชนะ ผู้นั้นก็ได้ตัวจักรพรรดินีไป!”
พวกเขาปลดปล่อยพลังออกมา ไม่มีกักเก็บเอาไว้ ระลอกพลังเซียนกระเพื่อม สุญตาระเบิดออก ภูเขาและแม่น้ำพังทลาย การต่อสู้ยังไม่ทันจะเริ่มกลับเกิดภาพฉากที่น่าสะพรึงกลัวขึ้นแล้ว
ตอนนี้พวกเขาล้วนเผยตัวออกมาหมดแล้ว ไม่จำเป็นต้องเก็บซ่อนสิ่งใดอีก พวกเขาไม่เหมือนจักรพรรดินีที่เป็นกังวลว่าการต่อสู้จะสร้างความเสียหายมหาศาลต่ออาณาจักรแห่งนี้ พวกเขาจึงจะเริ่มต่อสู้ ณ ที่แห่งนี้
“ข้าขอร้องพวกเจ้าเรื่องหนึ่งได้หรือไม่”
จักรพรรดินีใบหน้าซีดเซียว ลมหายใจอ่อนแรง แต่นางก็ยังคงพยายามพูดออกมา “ช่วยออกไปต่อสู้กันด้านนอกได้หรือไม่? ที่แห่งนี้คือบ้านเกิดเมืองนอนของข้า”
การต่อสู้ของจ้าวแห่งเซียนระดับสูงสุด อีกทั้งแต่ละคนยังถืออาวุธจักรพรรดิเซียนเอาไว้ในมือ หากเกิดการปะทะขึ้น อาณาจักรทั้งหมดจะต้องถูกทำลายลง นางไม่ต้องการเห็นภาพเช่นนั้นเกิดขึ้นจากใจจริง
นางมีความทรงจำเกี่ยวกับบ้านเกิดเมืองนอนแห่งนี้มากเกินไป ทำให้ไม่มีความลังเลแม้แต่น้อยในการขอร้องเหล่าจ้าวแห่งเซียนขั้นสูงสุดเหล่านี้
เหล่าจ้าวแห่งเซียนขั้นสูงสุดต่างประทับใจ พวกเขาต่างรู้ว่าจักรพรรดินีคือผู้ใด จักรพรรดินีนั้นทรงพลังมากในภพเซียน ไม่ว่าจะต้องเผชิญหน้ากับสถานการณ์เช่นใดก็ไม่เคยเอ่ยร้องขอ
“ตกลง!”
“ข้าเคารพเจ้า”
แม้พวกเขาจะเป็นศัตรูกับจักรพรรดินี แต่ภายในใจก็มีความเคารพเลื่อมใสในตัวจักรพรรดินี จึงเอ่ยรับปากตัดสินใจจะไปต่อสู้กันด้านนอกอาณาจักร
ทว่าพวกเขาก็ไม่ได้จากไปทั้งอย่างนี้ ต่างลงมือทิ้งผนึกเอาไว้บนร่างของจักรพรรดินี เพื่อคุมขังนางเอาไว้ไม่ให้สามารถหลบหนีไปได้ จากนั้นพวกเขาก็ออกไปเตรียมต่อสู้กันด้านนอกอาณาจักร
“คนผู้นั้น…”
ขณะเดียวกัน ห่างออกไปไม่ไกล มีร่างงดงามร่างหนึ่งยืนอยู่ คิ้วเรียวดั่งใบหลิวขมวดมุ่นเล็กน้อย เมื่อเห็นจักรพรรดินีร่วงหล่นลงมาจากท้องฟ้าสูง
“คุ้นเคยเป็นอย่างยิ่ง!”
ยิ่งคิดนางก็ยิ่งรู้สึกคุ้นเคย ท้ายที่สุดนางก็ตัดสินใจลองไปดู
หญิงสาวทะยานร่างเบาหวิว ผ่านภูเขาลำเนาไพรอย่างรวดเร็ว ทิ้งไว้เพียงแสงจาง ๆ ประหนึ่งเซียนในแดนมนุษย์ งดงามละเอียดอ่อนยิ่ง
นางไปถึงตัวจักรพรรดินีที่นอนนิ่งอยู่บนพื้นอย่างรวดเร็ว
ความรู้สึกประหลาดใจยิ่งมากกว่าเดิม เมื่อได้เห็นใบหน้าจักรพรรดินีอย่างชัดเจน ความรู้สึกคุ้นเคยนี้…รุนแรงมากขึ้น!
“จักรพรรดินีอนันตกาล!”
นางอุทานออกมาหลังจากนึกขึ้นมาได้ในที่สุด คนผู้นี้คือคือจักรพรรดินีอนันตกาล เจ้าของกระถางดอกไม้ที่นางมอบให้คุณชายไม่ใช่หรือ?
จะเป็นไปได้อย่างไร?
นางเกิดความรู้สึกไม่อยากจะเชื่อ แม้คนเบื้องหน้าจะดูเหมือนจักรพรรดินีอนันตกาลที่มีอายุยืนยาวตามนาม แต่ทว่าจะเป็นไปได้อย่างไรที่จะมีชีวิตจนถึงตอนนี้?
เวลาล่วงผ่านมานานมากแล้ว นอกจากจะกลายเป็นเซียนก็ไม่มีทางทำได้!
ใช่แล้ว นางก็คือหยวนอีซึ่งตอนนี้กำลังเสาะหาซีไปทั่วทุกหนแห่ง
“เจ้ารู้จักข้า?”
จักรพรรดินีประหลาดใจเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มออกมาบาง ๆ “ไม่คิดเลยว่าผ่านมานานหลายยุคสมัยแล้ว แต่ก็ยังมีผู้ที่สามารถจดจำข้าได้”
นางได้รับบาดเจ็บสาหัส เมื่อคลี่ยิ้มจึงมีเลือดไหลลงมาจากมุมปาก ทว่ามันก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคต่อความงามของนาง ให้ความรู้สึกเป็นคนงามผู้โศกศัลย์
“เป็นท่านจริง ๆ ด้วย!”
หยวนอียิ่งประหลาดใจมากกว่าเดิม นี่คือคนผู้นั้นจริง ๆ หรือ?
นางอดกล่าวออกมาไม่ได้ “ท่านกลายเป็นเซียนแล้วหรือ?!”
จักรพรรดินียิ้มแต่ไม่ตอบอันใด
ภพเซียน หาใช่สถานที่ที่ดีแต่อย่างใด…
ภพเซียนไม่ได้ดีอย่างที่คิด เต็มไปด้วยความยุ่งเหยิงวุ่นวาย!
“ท่านบาดเจ็บเช่นนี้ได้อย่างไร? ข้าจะช่วยพยุงท่านขึ้นมา!”
หยวนอีไม่สงสัยอีกต่อไป เนื่องจากนางสามารถสัมผัสได้ถึงลมหายใจอันเป็นนิรันดร์จากร่างของจักรพรรดินี จักรพรรดินีกลายเป็นเซียนแล้วจริง ๆ ซ้ำยังคงมีชีวิตอยู่!
นางเคารพเลื่อมใสจักรพรรดินีเป็นอย่างยิ่ง ในช่วงกาลที่ผ่านมา จักรพรรดินีได้ทิ้งเรื่องราวความรุ่งโรจน์สว่างไสวเอาไว้มากมาย นางถือจักรพรรดินีเป็นเป้าหมายของตนเอง อยากจะกลายเป็นดั่งเช่นจักรพรรดินี
เมื่อเห็นว่าจักรพรรดินีได้รับบาดเจ็บสาหัสเช่นนี้ นางพลันเกิดความไม่สบายใจขึ้นมา รีบตรงเข้าไปหาจักรพรรดินีต้องการจะช่วยพยุงลุกขึ้นมา
แต่นางกลับพบว่าตนเองไม่สามารถช่วยพยุงจักรพรรดินีขึ้นมาได้ เพราะมีพลังบางอย่างผนึกจักรพรรดินีเอาไว้ ณ จุดนั้น ทั้งยังมีอยู่จำนวนมาก
“อย่าได้เปลืองแรงโดยเปล่าประโยชน์เลย เจ้าไปเถิด หากช้าเกรงว่าเจ้าจะต้องเข้าพัวพันกับเรื่องร้ายแรงโดยไม่จำเป็น”
จักรพรรดินีบอกให้หยวนอีจากไป สิ่งมีชีวิตจากภพเซียนล้วนไม่ใช่คนดี ทั้งหมดต่างก็มีจิตใจเหี้ยมโหด การที่หยวนอียังคงรั้งอยู่ที่นี่ไม่นับว่าเป็นเรื่องดี
นางไม่คิดว่าหยวนอีจะช่วยตนเองได้ แม้ว่านางจะบาดเจ็บสาหัส แต่ก็ยังคงสามารถสัมผัสขอบเขตของหยวนอีได้ หยวนอีไม่ใช่แม้กระทั่งมหาจักรพรรดิ ย่อมไม่มีทางทำลายผนึกจำนวนมากที่จ้าวแห่งเซียนขั้นสูงสุดประทับเอาไว้ได้อย่างแน่นอน
“ไม่เป็นไร”
หยวนอีไม่ได้มีความคิดจะจากไป “ข้าขอถามท่านสักหน่อย ผู้ใดกันที่เป็นคนกักขังท่านเอาไว้? ตอนนี้เขาอยู่ที่ใด?”
ใช่ ด้วยฝีมือและพลังในปัจจุบันของนางย่อมไม่สามารถทำลายผนึกบนร่างและพาตัวจักรพรรดินีไปได้จริง ๆ
ทว่านางสามารถจัดการคนที่ตราผนึกลงบนจักรพรรดินี บังคับให้ปลดผนึกออกได้!
ด้วยสี่กระบี่ประหารเซียนที่คุณชายมอบให้ นางมีความมั่นใจอย่างมากว่าจะสามารถจัดการคนที่กักขังจักรพรรดินีได้
นางไม่คิดจะจากไป เพราะต้องการพาจักรพรรดินีไปด้วย ไม่ใช่เพียงเพราะเคารพชื่นชมจักรพรรดินี แต่นางอยากพาจักรพรรดินีไปพบคุณชายด้วย!
ครั้งหนึ่งคุณชายเคยพูดคุยกับนางเรื่องคนทำกระถางดอกไม้ ชื่นชมจักรพรรดินีเป็นอย่างมาก นอกจากนี้ยังกล่าวว่าอยากพบหน้าจักรพรรดินีอีกด้วย
ในยามนั้นนางไม่เข้าใจ อย่างไรเสียจักพรรดินีก็มีชีวิตอยู่ห่างไกลจากช่วงเวลานี้อย่างมาก เกรงว่าคงไม่อาจมีอายุยืนถึงปัจจุบัน ทว่าตอนนี้นางเข้าใจอย่างถ่องแท้แล้วว่าทุกอย่างล้วนอยู่ภายใต้การควบคุมของคุณชาย คุณชายรู้ตั้งนานแล้วว่าจักรพรรดินียังไม่ตายและยังคงมีชีวิตอยู่
‘ทุกสิ่งที่คุณชายพูดล้วนแต่มีความหมาย!’
นางถอนหายใจในใจ คุณชายในตอนนั้นเกรงว่าไม่ได้เพียงคุยเล่นกับนาง ช่างน่าเสียดายยิ่งนัก ที่ตอนนั้นนางไม่อาจเข้าใจความหมายในคำพูดของคุณชาย
ตอนนี้ได้พบกับจักรพรรดินีแล้ว นางจะยอมจากไปทั้งแบบนี้ได้อย่างไร ย่อมเป็นไปไม่ได้แน่นอน นางจะต้องพาจักรพรรดินีไปด้วยให้ได้
หลังจากได้ยินคำพูดของหยวนอีแล้ว จักรพรรดินีก็ชะงักไป คนยุคปัจจุบัน…กล้าหาญถึงเพียงนี้เชียวหรือ?
หยวนอีรู้ว่านางเป็นเซียน ผู้ที่สามารถขังนางเอาไว้ที่นี่ได้ย่อมต้องแข็งแกร่งกว่านาง หยวนอีกลับยังถามออกมาว่าผู้ที่กักขังนางอยู่ที่ไหน นี่คือต้องการจะช่วยเหลือนางปลดผนึกเช่นนั้นหรือ?
จักรพรรดินีส่ายศีรษะ เอ่ยเกลี้ยกล่อมหยวนอี “พวกเขาไม่ใช่คนดีอันใด ทั้งยังอาจกลับมาได้ทุกเมื่อ เจ้าควรรีบไปเสีย หากช้าเกรงว่าชีวิตเจ้าจะตกอยู่ในอันตราย พวกเขาแข็งแกร่งเกินไป ไม่ใช่ผู้ที่เจ้าจะสามารถเอาชนะได้!”
ไม่คาดคิดว่ายามหยวนอีได้ยินนางกล่าวว่าพวกเขาอาจกลับมาได้ทุกเมื่อ ดวงตาของหยนวอีก็เปล่งประกายขึ้นมา รอยยิ้มสดใสปรากฏขึ้นบนใบหน้า
“เช่นนั้นก็ดีมาก ข้าจะรออยู่ตรงนี้จนพวกเขากลับมา”
หยวนอีเอ่ยด้วยรอยยิ้ม สิ่งที่ช่วยลดความยุ่งยาก นางไม่จำเป็นต้องไปตามหาคนเหล่านั้นด้วยตัวเอง
จักรพรรดินีเหม่อลอยอย่างงุนงงสับสน นางพูดไม่ชัดเจนพอหรือ? หรือว่าคนรุ่นเยาว์ในยุคสมัยนี้จะ…ห้าวหาญเป็นอย่างมาก?!
นางเอ่ยต่อ “พวกเขาแข็งแกร่งกว่าเซียนมาก ซ้ำยังไม่สนใจใยดีสิ่งมีชีวิตอื่น มีโอกาสเป็นอย่างมากที่เจ้าจะถูกสังหารทิ้งทันที! อย่าได้เอาชีวิตของตนเองมาล้อเล่น รีบจากไปเสียเถิด!”
หยวนอีย่อมต้องเข้าใจความหมายของคำพูดจักรพรรดินี นางตอบกลับด้วยรอยยิ้ม “จักรพรรดินีไม่จำเป็นต้องกังวลไป พวกเขาไม่สามารถทำสิ่งใดกับข้าได้ แข็งแกร่งกว่าเซียนอย่างนั้นหรือ? ไม่ใช่ปัญหาใหญ่แต่อย่างใด ข้าเคยต่อสู้กับผู้แข็งแกร่งยิ่งกว่าเซียนมาแล้ว สุดท้ายคนผู้นั้นก็ยังต้องหนีไป ไม่อาจต่อกรได้”
สีหน้าของจักรพรรดินีแปรเปลี่ยนเป็นแปลกประหลาด
นางเจอกับคนเช่นไรกัน? เหตุใดจึงช่าง…ขี้โม้เช่นนี้?!
กระทั่งมหาจักรพรรดิยังไม่ใช่ ต่อให้ถืออาวุธจักรพรรดิเซียนไปก็ยังไม่อาจต่อกรกับจ้าวแห่งเซียนขั้นสูงสุดเหล่านั้นได้ ไม่ต้องกล่าวถึงเรื่องที่จ้าวแห่งเซียนขั้นสูงสุดเหล่านั้นล้วนมีอาวุธจักรพรรดิเซียนอยู่ในมือ
“แม่นางน้อยอย่าได้ทำเช่นนี้ พวกเขาแตกต่างจากคนที่เจ้าเคยพบมาก่อน ข้าขอบคุณสำหรับความหวังดีของเจ้า แต่รีบจากไปเสียเถิด!” จักรพรรดินีเอ่ยออกมา
เซียนล้วนอยู่ในภพเซียน ยากจะพบเห็นบนโลกมนุษย์ นางคิดว่าหยวนอีน่าจะมองคนที่แข็งแกร่งอย่างมากเป็นเซียน ด้วยเหตุนี้ นางจึงกล่าวออกมาเพื่อเกลี้ยกล่อมให้หยวนอีจากไป
“จักรพรรดินีโปรดวางใจ ข้าใจเย็นเป็นอย่างยิ่ง ไม่เอ่ยวาจาใดอย่างไร้สาระ พวกเขาไม่อาจคุกคามข้าได้ จักรพรรดินีรอดูด้วยตนเองเถิด” หยวนอียิ้มอย่างมั่นใจ
ความมั่นใจนี้ย่อมไม่ได้มาจากการมั่นใจในตัวเอง แต่ความมั่นใจนี้มาจากคุณชาย!
สี่กระบี่ประหารเซียนที่คุณชายมอบให้ สามารถปกป้องนางได้อย่างปลอดภัยไร้กังวลแน่นอน!
![รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]](https://novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/137498.webp "รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]")