ตอนที่ 2250 ถูกบีบลงทะเล
ในชั่วขณะแห่งชีวิตนี้ซีพุ่งไปข้างหน้าเพียงลำพัง ร่างกายระเบิดละอองแสงที่รุนแรงไร้ขอบเขตราวกับลุกโชน
ตูม!
เสียงพุ่งชนสะเทือนฟ้าดินดังก้อง ซีส่งเสียงครวญหนัก ร่างถูกปราณกระบี่แทงทะลุ เลือดสดกระเซ็นออกมา
เห็นได้ชัดว่านางบาดเจ็บสาหัส แต่กลับเหมือนไม่รู้สึก หลังขวางการโจมตีนี้ไว้ก็พาพวกหลินสวินเคลื่อนย้ายด้วยความรวดเร็วเต็มกำลังอีกครั้ง
นี่ทำให้หลินสวินยังอดตกใจไม่ได้ หลายปีมานี้นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นซีบาดเจ็บสาหัสขนาดนี้!
“สามารถสกัดการจู่โจมของข้าได้ถือว่าหายากมาก หากผู้หญิงเช่นเจ้ายอมเป็นบ่าว ข้าสามารถไว้ชีวิตเจ้าได้”
เสียงเย็นชาของเด็กหนุ่มดังขึ้นห่างออกไป ในคำพูดเต็มไปด้วยความดูถูก
ซีเงียบไม่ปริปาก ต้าหวงกลับด่าออกมาคำโต “แม่งมันเถอะ หากไม่ใช่เพราะเจ้าควบคุมระเบียบของโลกนี้ อันธพาลน้อยอย่างเจ้ากรงเล็บเดียวของข้าก็ฆ่าเจ้าตายได้แล้ว!”
หลินสวินได้ยินเช่นนี้ถึงเพิ่งตระหนักได้ ว่าที่เด็กหนุ่มน่าสะพรึงคนนั้นแข็งแกร่งได้ถึงขั้นนี้ ที่แท้เป็นเพราะยืมพลังระเบียบฟ้าดินของโลกนี้
และกับเรื่องนี้หลินสวินคุ้นเคยอย่างที่สุด เพราะจอมจักรพรรดิไร้นามในตอนนั้น และจักรพรรดิสวรรค์ดำรงในตอนนี้ ล้วนควบคุมพลังระเบียบต้องห้ามที่มาจากอีกฟากฝั่ง
และตอนที่อยู่ในแดนปรินิพพาน หลินสวินเองก็เคยควบคุมพลังระเบียบของต้นกำเนิดฟ้าดารา!
ด้วยเหตุนี้หลินสวินจึงรู้ชัด ว่าหากสามารถควบคุมระเบียบต้นกำเนิดของโลกนี้ได้ อานุภาพจะแข็งแกร่งเพียงใด
พูดอย่างไม่เกินจริง ในแดนวังมังกร ตัวตนน่ากลัวอย่างเด็กหนุ่มคนนั้นเรียกได้ว่าเป็นนายเหนือหัวที่แท้จริง สามารถควบคุมและใช้ระเบียบความว่างเปล่าได้ตามอำเภอใจ!
และการปะทะกับเขาในโลกนี้ ก็เหมือนกำลังประชันกับสวรรค์
“เจ้าสุนัข ข้าจะฆ่าเจ้าเดี๋ยวนี้!”
ทันใดนั้นเสียงเย็นชาของเด็กหนุ่มดังขึ้น
และในตอนที่เสียงของเด็กหนุ่มคนนั้นดังขึ้น หลินสวินก็สำแดงอภินิหารหยุดเวลาอย่างไม่ลังเล
ละอองแสงที่งดงามถึงขีดสุดปลดปล่อย ฟ้าดินเงียบสงัดในบัดดล สรรพสิ่งเหมือนจมสู่ความเงียบงันแปลกประหลาด
พื้นที่หนึ่งฉื่อจากตรงหน้าต้าหวง ปราณกระบี่สีเทาหม่นก็หยุดชะงัก!
ภาพนี้ทำให้ต้าหวงตกใจจนเหงื่อซึมไปทั้งตัว หากไม่ใช่เพราะหลินสวินช่วยไว้ทันเวลา ยามกระบี่นี้ฟันลงมาเกรงว่ามันคงไม่ทันตอบสนองด้วยซ้ำ
การกระทำของซีไม่ได้หยุดแม้แต่น้อย เคลื่อนย้ายผ่านอากาศโดยพลันในชั่วขณะนี้ ทิ้งเด็กหนุ่มที่อยู่ไกลๆ ไว้ด้านหลัง
“ควบคุมพลังแห่งกาลเวลาหรือ เป็นไปไม่ได้! พลังต้องห้ามระดับนี้มีเพียงแค่ในตำนานของฟากฝั่งฟ้าดาราเท่านั้น จะปรากฏบนร่างคนต้อยต่ำอย่างเจ้าได้อย่างไร”
ห่างออกไปเสียงที่เผยความประหลาดใจและยากจะเชื่อของเด็กหนุ่มดังมา สะเทือนฟ้าดิน
ยังไม่ทันสิ้นเสียงเงาร่างของเขาก็ไล่ตามไปอีกครั้ง และกลิ่นอายก็แข็งแกร่งขึ้นกว่าเมื่อครู่นี้อย่างเห็นได้ชัด
‘ทางเข้าถูกพลังต้องห้ามปิดผนึก’
จู่ๆ ซีก็สื่อจิตบอกหลินสวิน
หลินสวินเงยมองไป ก็เห็นว่าห่างออกไปไกลๆ ทางเข้าปานน้ำวนปรากฏกลางอากาศ รอบๆ ปกคลุมด้วยพลังต้องห้ามน่ากลัว
หากมีเวลาให้ เขาสามารถทลายพลังต้องห้ามนี้ได้ ทว่าตอนนี้สิ้นเปลืองเวลาแค่พริบตาเดียวก็คงถูกเด็กหนุ่มคนนั้นตามทันแล้ว สถานการณ์อันตรายยิ่ง ไม่มีเวลาให้เขาไปทำลายพลังต้องห้ามนั่น
“ต้าหวง ให้เจ้าจัดการ ถ้าเขากล้าเข้ามาก็เชือดเจ้าสารเลวพวกนี้ซะ”
หลินสวินนำตัวพวกทายาทสายตรงของเผ่าเจินหลงอย่างองค์ชายสี่อ๋าวเสวียนเฟิง องค์ชายรองอ๋าวเทียนอวี่ออกมา มอบให้ต้าหวง
ต้าหวงตาเป็นประกาย ใช้พลังแห่งตนกำราบพวกองค์ชายองค์หญิงมังกรอย่างคล่องแคล่วว่องไว ตะโกนว่า “เจ้าเฒ่า เจ้ากล้าเข้ามาพวกเขาก็ต้องตาย!”
ฟุ่บ!
ตอนนี้เองห้วงอากาศห่างออกไปสั่นไหว คนที่รูปลักษณ์ราวกับเด็กหนุ่มปรากฏตัว เขาอยู่ในชุดคลุมมังกรสีทอง ดวงตาทั้งคู่ราวกับสุริยันดวงโต เงาร่างสูงใหญ่ ยืนอยู่ตรงนั้นลวกๆ ก็เหมือนนภาครามหมื่นกาล ให้ความรู้สึกเคร่งขรึมสูงส่งไร้ที่เปรียบ
พอเห็นเหล่า ‘ตัวประกัน’ ในมือต้าหวง เด็กหนุ่มสีหน้าชะงักไป แววตาพลุ่งพล่าน เอ่ยเสียงเย็นเยียบ “ถ้าเจ้ากล้าแตะต้องพวกเขาแม้แต่ปลายเล็บ ข้ารับรองว่าจะตัดเอ็นถลกหนัง ป่นกระดูกพวกเจ้าให้เป็นเถ้าถ่าน!”
ทายาทสายตรงเผ่าเจินหลงอย่างพวกอ๋าวเสวียนเฟิง อ๋าวเทียนอวี่ สายเลือดบริสุทธิ์ที่สุด หากตาย ผลลัพธ์จะต้องรุนแรงไร้ใดเปรียบ
นี่ทำให้เด็กหนุ่มอดหวาดหวั่นไม่ได้
หลินสวินฉวยโอกาสนี้เริ่มทลายผนึกต้องห้ามเหล่านั้น
สถานการณ์หน้าสิ่วหน้าขวาน เขาจะเสียเวลาไม่ได้แม้แต่น้อย ส่วนซีและซย่าจื้อยืนคุ้มกันเขาอยู่ข้างๆ
“ระวัง!”
ทันใดนั้นซีพลันลงมือ ทวนไร้สวรรค์โจมตีออกไป ขวางปราณกระบี่ที่พุ่งไปทางหลินสวินอย่างกะทันทันไว้ได้
เพียงแต่ตัวนางเองกลับถูซัดจนปากกระอักเลือด เงาร่างส่ายไหวระลอกหนึ่ง เห็นได้ชัดว่าบาดแผลที่นางได้รับหนักกว่าเดิมแล้ว
หลินสวินไม่ได้หันกลับไปก็เห็นภาพนี้ในสายตา เพลิงโกรธไร้ขอบเขตพวยพุ่งออกจากส่วนลึกในใจอย่างควบคุมไม่อยู่ เดรัจฉานเฒ่าคนนี้ ถึงกับยังกล้าไม่เกรงกลัวเช่นนี้!
“ต้าหวง!” เขาตวาดออกมา
ไม่จำเป็นต้องสั่ง ต้าหวงก็ใช้การตอบสนองที่แข็งกร้าวที่สุดแล้ว
ปัง!
ร่างหนึ่งระเบิดออก นั่นคืออ๋าวอวิ๋นชวนองค์ชายแปดแห่งเผ่าเจินหลง เพียงแต่ตอนนี้กลับตายคาที่แล้ว ดวงจิตดับสลาย
ในเวลาเดียวกันต้าหวงกล่าวด้วยเสียงเย็นยะเยือก “ขืนเจ้ายังกล้าตุกติกอีก เดรัจฉานน้อยพวกนี้ได้ตายหมดแน่!”
ตูม!
เด็กหนุ่มคนนั้นโกรธจนเลือดขึ้นหน้า รอบตัวปรากฏอานุภาพดุดันท่วมฟ้า ทำเอาฟ้าดินแถบนี้ปรากฏสัญญาณจะพังทลาย
เห็นได้ชัดว่าการตายของอ๋าวอวิ๋นชวนสร้างแรงสะเทือนให้จิตใจของเขาอย่างมาก
เขาสูดหายใจลึกคราหนึ่ง ครู่ใหญ่ถึงพูดออกมาทีละคำ “ปล่อยเด็กพวกนี้ไปซะ ข้าจะให้พวกเจ้าจากไป ไม่เช่นนั้นข้ารับรองว่าพวกเจ้าจะต้องตายทั้งหมด”
ในเสียงเต็มไปด้วยความเด็ดขาด
“คนโง่เท่านั้นถึงจะเชื่อคำพูดบ้าๆ นี้” ต้าหวงหยัน “ข้าจะบอกเจ้าให้ หลังจากพวกข้าจากไปบางทีอาจจะใคร่ครวญว่าจะปล่อยเดรัจฉานพวกนี้ไป ไม่เช่นนั้น… ต่อให้พวกข้าตายก็ต้องให้เดรัจฉานพวกนี้ร่วมสังเวยชีวิต!”
“เจ้า…” เด็กหนุ่มเดือดดาล โกรธจนหน้าเขียว ในอดีตเนิ่นนานมาใครกล้าข่มขู่เขาเช่นนี้ ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นสุนัขตัวหนึ่ง
ทว่าตอนนี้เขากลับจำต้องข่มกลั้นความโกรธเอาไว้ เพราะในใจเขา ชีวิตของทายาทเลือดบริสุทธิ์อย่างพวกอ๋าวเสวียนเฟิงมีค่ากว่าพวกหลินสวินอย่างไม่ต้องสงสัย
ตูมโครม!
ก็ตอนนี้เองหลินสวินทำลายผนึกต้องห้ามที่ปิดผนึกเป็นชั้นๆ นั้นได้แล้ว ในละอองแสงล่องลอย ทางน้ำวนที่เชื่อมสู่โลกภายนอกปรากฏในครรลองสายตาอีกครั้งโดยไม่มีสิ่งใดบดบัง
เห็นดังนี้เด็กหนุ่มไม่สามารถนิ่งสงบได้อย่างสิ้นเชิงแล้ว แววตาเย็นเยียบจนน่ากลัว “ข้ารับรองว่า หากพวกเจ้ากล้าพาเด็กๆ เผ่าข้าพวกนี้จากไป ต่อให้ต้องสละชีวิตพวกเขาข้าก็จะสังหารพวกเจ้าให้ตายทั้งหมด”
ต้าหวงมองไปยังหลินสวิน หลินสวินพูดอย่างไม่ลังเล “อย่าฟังเขาซี้ซั้ว แน่จริงก็ให้เขาลงมือสิ”
นี่เป็นสองตัวเลือกที่น่าลำบากใจ ปล่อยพวกอ๋าวเสวียนเฟิง เด็กหนุ่มคนนั้นก็ไม่ต้องมีห่วงให้กังวล ลงมือได้ตามใจ
หากไม่ปล่อย ก็มีความเป็นไปได้สูงมากว่าจะทำให้อีกฝ่ายเดือดดาล และลงมือโดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น
ทว่าหลินสวินไม่สนใจเรื่องพวกนี้แล้ว ยอมเสี่ยงเดิมพันว่าอีกฝ่ายไม่กล้าทำเรื่องที่ต้องสูญเสียทั้งสองฝ่ายเช่นนั้นแน่!
ว่าพลางหลินสวินพาซี ซย่าจื้อ และต้าหวงจากไปพร้อมกัน
ต้าหวงควบคุม ‘ตัวประกัน’ พวกนั้นอย่างมั่นคง กลัวเพียงว่าจะถูกเด็กหนุ่มลอบโจมตีในช่วงเวลาสำคัญนี้
เมื่อเห็นพวกหลินสวินทยอยเดินเข้าไปในทางน้ำวน เด็กหนุ่มโกรธจนตาแดงก่ำอกกระเพื่อมสูง ห้วงอากาศว่างเปล่าโดยรอบครวญคร่ำทรุดทลาย
“มีเด็กคนนั้นแล้ว ต่อให้ต้องเสียสละสักหน่อย… จะเป็นไรไปเล่า ฮ่วนไห่ อย่าโทษว่าผู้อาวุโสไร้ปรานี สถานการณ์นี้ไม่อาจปล่อยให้พวกเขาจูงจมูกได้…”
ภายใต้เสียงพึมพำ ในดวงตาแดงก่ำของเด็กหนุ่มวาบประกายเด็ดขาดอันบ้าคลั่ง
สวบ!
เงาร่างของเด็กหนุ่มพุ่งเข้าไปในทางน้ำวนทันใด
โลกภายนอก
บนผิวทะเลสีครามไร้สิ้นสุด ศิลาค้ำสมุทรที่เก่าแก่หลักหนึ่งตั้งอยู่
ทันทีที่หนีออกมา หลินสวิน ต้าหวงต่างรู้สึกเหมือนรอดพ้นคราวเคราะห์
“รีบหนี!”
ซีไม่ได้หยุด พาพวกเขาเคลื่อนย้ายเต็มกำลัง
เพียงแต่ยังไม่ทันหนีออกจากน่านน้ำ เสียงเย็นเยียบของเด็กหนุ่มก็ดังก้องฟ้าดิน “หากให้พวกเจ้าหนีไปได้ เผ่าข้าจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ตายไปให้หมด!”
สี่คำสุดท้ายเหมือนอสนีสะเทือนเก้าสวรรค์ กึกก้องสะท้อนกลางฟ้าดิน
แย่แล้ว!
พวกหลินสวินต่างหน้าเปลี่ยนสี ล้วนตระหนักได้ว่าเด็กหนุ่มคนนั้นระเบิดอย่างสิ้นเชิงแล้ว ยอมสละพวกอ๋าวเสวียนเฟิงเพื่อสังหารพวกเขา
ตูมโครม!
น่านน้ำแห่งนี้พลิกตลบ ท้องฟ้าสีครามมืดมนราวกับหมึกโดยพลัน ประหนึ่งจมสู่รัตติกาลนิรันดร์ คลื่นทะเลที่น่าหวาดหวั่นม้วนตัวขึ้น เหมือนกรงที่ปิดผนึกฟ้าดิน กลบท่วมมาทางพวกหลินสวิน
สี่ทิศแปดด้านล้วนเป็นคลื่นทะเลที่ม้วนตัวเข้ามา ไม่สามารถหลบเลี่ยงได้
“ทลาย!” ตอนนี้ผมยาวของซีปลิวไสว เงาร่างสง่างามพร่างพราวเสมือนภาพมายา ปลดปล่อยแสงเจิดจ้ายิ่งยวด หมายจะสู้สุดพลังเพื่อหนทางรอด
ทว่าเพียงพริบตานางก็ถูกคลื่นทะเลรุนแรงสะเทือนจนเงาร่างเซถอย เลือดไหลทั่วตัว บาดเจ็บเจียดตาย
“น่านน้ำแห่งนี้ถูกพลังระเบียบกลับปิดผนึก ไม่สามารถทลายได้ ขอโทษด้วย… ครั้งนี้ข้าช่วยเจ้าไม่ได้แล้ว”
เสียงของซีอ่อนแรง สายตาอับแสง
นี่เป็นครั้งแรกที่หลินสวินได้ยินคำพูดที่สิ้นหวังเช่นนี้จากปากซี ทำให้ในใจเขาเกิดความรู้สึกที่บอกไม่ถูก เป็นความเดือดดาล ยิ่งเป็นความเจ็บแค้นในความไร้สามารถของตน!
เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร
โครม!
คลื่นทะเลม้วนตัว ต้าหวงเองก็ลงมือ ทว่าพริบตาเดียวก็ถูกกดข่มจนกระอักเลือดไม่หยุด ได้รับบาดเจ็บสาหัส
นี่ทำให้หลินสวินโกรธจนตาถลน หากไม่ใช่ครั้งนี้ติดตามตนมาแดนวังมังกร ซีและต้าหวงจะได้รับบาดเจ็บขนาดนี้ได้อย่างไร
“ฮ่าๆๆ หนีสิ! ทำไมไม่หนีแล้วล่ะ” เสียงหัวเราะที่เผยความโหดเหี้ยมทารุณของเด็กหนุ่มดังมาจากไกลๆ เย็นชาน่ากลัว
เห็นซย่าจื้อจะไปสู้สุดชีวิต หลินสวินคว้านางไว้ทันที “ซย่าจื้อ เจ้ากับซีและต้าหวงหลบเข้าไปในเจดีย์ไร้สิ้นสุดด้วยกัน!”
พูดจบก็ไม่สนว่าพวกเขาจะตอบรับหรือไม่ พลันเรียกเจดีย์ไร้สิ้นสุดออกมาและพาพวกเขาเข้าไป
อันที่จริงซีและต้าหวงในตอนนี้ไร้ซึ่งเรี่ยวแรงจะต่อต้านแล้ว พวกเขาบาดเจ็บสาหัสมาก อีกทั้งครั้งนี้เป็นหลินสวินลงมือ ภายใต้สถานการณ์ที่ไม่ทันตั้งตัวย่อมไม่มีทางขัดขืนได้
ซย่าจื้อเองก็เช่นกัน
ทำทั้งหมดนี้เสร็จ หลินสวินหันไปมองทันใด มองคนน่ากลัวที่รูปลักษณ์ปานเด็กหนุ่มซึ่งอยู่ห่างออกไปอย่างลึกล้ำแวบหนึ่ง
คลื่นทะเลพลุ่งพล่านม้วนตัวเข้ามา
เพียงแต่ไม่รอถูกปกคลุม เงาร่างของหลินสวินก็ทะยานเข้าไปใต้ผิวทะเลนั่นอย่างเด็ดเดี่ยว
เด็กหนุ่มที่กำลังหัวเราะอย่างบ้าคลั่งอึ้งงันไปทันที จากนั้นเผยสีหน้าเวทนา ตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบัน ใครไม่รู้บ้างว่าใต้ผิวทะเลแห่งนี้ ไม่ว่าใครเข้าไปก็มีแต่ตายเท่านั้น!
——
