ตอนที่ 2365 กลับมาครานี้ยิ่งสง่างาม
น้ำเสียงเพิ่งแผ่วลง
คนใหญ่คนโตอย่างฉือหลิงเซียวบุกโจมตีเต็มกำลังทันที แต่ละคนอานุภาพล้นฟ้า สำแดงพลังเต็มที่
ทั้งเรือนใหญ่ล้วนระเบิดแหลกในพริบตา พังทลายสนั่นหวั่นไหว
เผชิญหน้ากับการตีขนาบเช่นนี้ หลินสวินสะบัดแขนเสื้ออย่างสบายๆ
ตูม!
แสงมรรคม้วนกลืนทั่วฟ้า พวกเบื้องบนของตระกูลเก้าคนรวมไปถึงฉือหลิงเซียวสลายกลายเป็นธุลี
หลินสวินไม่แม้แต่จะมอง หันหลังเดินไปตรงเชิงเขา
สำหรับเขา ระดับกึ่งจักรพรรดิล้วนไม่เข้าตานานแล้ว ต่อให้ตอนนี้พลังปราณถูกกำราบอยู่ในระดับจักรพรรดิขั้นแรก แต่หากจะกำจัดพวกฉือหลิงเซียวก็ไม่ต่างอะไรกับบี้มดปลวกให้ตาย
เมื่อแหงนมองจากเชิงเขามรกต ก็จะเห็นเส้นทางแดงก่ำนองเลือดสายหนึ่งลากยาวไปถึงยอดเขา
ทางโลหิตสายนั้นคือเส้นทางที่หลินสวินเคยเดินผ่าน ทุกจุดที่เคลื่อนผ่าน หลงเหลือไว้เพียงความตายและกลิ่นคาวเลือด
เหตุการณ์นี้ถูกฉือฉางเหมยเห็นอยู่ในสายตาอย่างชัดเจนแจ่มแจ้ง กระทั่งมองเห็นเรือนหลักของตระกูลฉือบนยอดเขานั้นระเบิดกระจุยพังทลาย ความหวังเสี้ยวสุดท้ายในใจนางก็ถูกโจมตีสลายไป แววตามืดสลัว อกสั่นขวัญหาย
ห่างออกไปผู้ฝึกปราณที่มุงดูมากขึ้นเรื่อยๆ ล้วนเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดนี้อยู่ในสายตาเช่นกัน มาถึงตอนนี้ไม่มีใครไม่ตื่นตระหนก
หลังจากขุมอำนาจใหญ่ของดินแดนรกร้างโบราณทำสัญญายุติการเคลื่อนพลในนครต้องห้าม หลายปีนี้แทบไม่มีใครกล้าแตะต้องกฎเหล็กข้อนี้ เหตุการณ์นองเลือดเช่นนี้ก็แทบจะหายไป
แต่ตอนนี้ยอดเขามรกตของตระกูลฉือที่เป็นถึงตระกูลทรงอิทธิพลชั้นสูงกลับประสบเคราะห์!
เป็นใครกันแน่ ถึงกับกล้าไม่สนใจกฎเกณฑ์ของนครต้องห้าม เข้ามาสังหารคนของตระกูลฉือ
จากนั้นเงาร่างสูงสง่าของหลินสวินก็เดินออกมาจากประตูหน้าเขามรกต ปรากฏตัวอยู่ในครรลองสายตาของทุกคน
ทั่วลานเงียบสงัดไร้สุ้มเสียง
เพียงมองจากภายนอก ใครก็ไม่อาจเชื่อมโยงชายหนุ่มที่สวมชุดประณีต ราบเรียบพ้นโลกีย์คนนี้กับเหตุการณ์บุกสังหารคนในตระกูลฉือให้เข้ากันได้
และมีบุคคลรุ่นอาวุโสหน้าเปลี่ยนสี สั่นไปทั้งตัวเหมือนจำอะไรได้
“เจ้าเห็นชัดแล้วใช่ไหม” เวลานี้หลินสวินยืนอยู่ข้างกายฉือฉางเหมยแล้วเอ่ยราบเรียบ
ฉือฉางเหมยที่จิตวิญญาณปรากฏช่องว่าง ร้องเสียงหลงเหมือนได้รับแรงโจมตีครั้งใหญ่ “เจ้า… เจ้าฆ่าทุกคนในตระกูลฉือของข้าหรือ”
หลินสวินพยักหน้า
เงาร่างฉือฉางเหมยโงนเงนไม่มั่นคง กล่าวเสียงแหบพร่าราวกับคลุ้มคลั่ง “แต่คนในตระกูลพวกนั้น ส่วนใหญ่ล้วนเป็นผู้บริสุทธิ์! เจ้า… คือปีศาจชั่วชัดๆ!”
หลินสวินกล่าวด้วยสีหน้าสงบ “พวกเจ้าทำให้ข้าเข้าใจ ถอนหญ้าไม่ถอนโคน ปัญหาย่อมไม่รู้จบ”
สืออวี่เป็นผู้บริสุทธิ์เพียงใด แค่มีความสัมพันธ์อันดีกับตนจึงถูกทรมานและดูหมิ่นมากเช่นนั้น
ยังมีสำนักศึกษามฤคมรกต ภาคีนักสลักวิญญาณ โถงทองคำ… เพียงเพราะมีความสัมพันธ์กับตระกูลหลินของตนก็เลยถูกทำลายล้างเช่นกัน!
แม้แต่คนในตระกูลหลินแห่งภูเขาชำระจิตทั้งหมด ถึงตอนนี้ก็ล้วนไม่รู้เป็นตายร้ายดี!
ความจริงที่โหดร้ายทั้งมวลทำให้หลินสวินเข้าใจกระจ่าง สุดท้ายตนในสมัยก่อนก็ยังใจอ่อนเกินไป
สำหรับศัตรู ต้องกำจัดให้สิ้นซาก เพื่อตัดไฟแต่ต้นลม!
ต่อให้ถูกด่าว่าเป็นปีศาจร้ายก็ดี หรือเป็นนักฆ่าก็ช่าง ขอแค่ภายหน้าญาติมิตรของตนไม่เจออันตรายเช่นนี้อีกก็พอแล้ว
“ถอนรากถอนโคน…” ฉือฉางเหมยพังทลายอย่างสมบูรณ์แล้ว คุกเข่าอยู่บนพื้น น้ำตานองเงียบๆ
เพียงชั่วขณะนางเหมือนแก่ชราไปหลายปี พลังปราณทั้งตัวสลายไปโดยไร้สุ้มเสียง
หลินสวินมองออกว่าจิตมรรคของนางพังทลายแล้ว พลังปราณทั้งตัวไม่ต่างอะไรกับถูกกำจัด
“โหดร้ายมากใช่ไหม เดิมนี่ก็เป็นค่าตอบแทนที่เจ้าและตระกูลฉือของพวกเจ้าควรจ่าย”
พูดจบหลินสวินก็จากไปอย่างผ่าเผย
เมื่อไม่มีพลังปราณ ฉือฉางเหมยย่อมถูกลิขิตให้ตายอย่างไม่ต้องสงสัย
สำหรับเรื่องนี้หลินสวินก็ไม่มีทางเห็นใจใดๆ
กระทั่งหลินสวินหายไป
ในที่นั้นพลันมีเสียงอุทานระลอกหนึ่งดังขึ้น
“เป็นเขา ต้องเป็นเขาแน่!”
“ผ่านมาหลายปี ชายที่อำนาจทั่วนครหลวงคนนั้นกลับมาอีกแล้ว…”
“นิสัยใจคอของเจ้าแห่งภูเขาชำระจิตแบ่งแยกบุญคุณความแค้นชัดเจน สังหารเด็ดขาดเสมอ กลับมาครานี้นครต้องห้ามต้องมีคลื่นลมโกลาหลแน่!”
…ในที่นั้นฮือฮา บุคคลรุ่นอาวุโสพวกนั้นตื่นเต้นจนพูดจาไม่ปะติดปะต่อ ความทรงจำในวัยหนุ่มถูกกระตุ้นขึ้นมาทั้งหมด ทำให้พวกเขาเลือดร้อนพลุ่งพล่าน
พวกคนหนุ่มสาวบางส่วนก็ค่อยๆ เดาฐานะของหลินสวินออก ล้วนตกตะลึงอย่างอดไม่ได้ ตำนานที่กลายเป็นเรื่องเก่าเก็บไปแล้วคนนั้น ถึงกับบดขยี้ตระกูลฉือในวันนี้!?
ทุกคนต่างรับรู้ว่าการกลับมาของหลินสวิน ต้องก่อให้เกิดคลื่นลมขึ้นในนครต้องห้ามแน่!
…
ขณะที่ร่างต้นของหลินสวินเข้าไปสังหารคนในตระกูลฉือ
ยอดเขาเหมันต์กระจ่าง
อาณาเขตของตระกูลฮวา ตระกูลทรงอิทธิพลชั้นสูง
กายมรรคไม้เขียวก็เปิดฉากสังหารแล้ว
บนทางภูเขาคดเคี้ยวกว้างขวาง เขาสวมชุดคลุมเขียว สองมือไพล่หลัง มุ่งตรงไปข้างหน้า เรียบง่ายไม่ซับซ้อน
แต่เมื่ออยู่ในสายตาของคนตระกูลฮวาพวกนั้น กลับประหนึ่งเทพดึกดำบรรพ์เยื้องย่างลงบนพื้น สะท้านฟ้าสะเทือนดิน หินผากลายเป็นจุณ ต้นไม้ใบหญ้ากลายเป็นเถ้าถ่าน!
“ฆ่า!”
ผู้แข็งแกร่งพุ่งเข้ามาดุจกระแสน้ำ แสงสมบัติไหลวน เปล่งประกายเจิดจรัส
ปราณกระบี่สีเขียวสายหนึ่งพุ่งออกมาจากปลายนิ้วของหลินสวิน สังหารผู้แข็งแกร่งทั้งหมดที่พุ่งเข้ามาในพริบตาเหมือนพายุหอบเศษเมฆา
คล้ายเด็ดดอกหญ้าทั้งแถบ!
แต่นี่เป็นแค่การเริ่มต้น
ชั่วดีดนิ้วสามครั้ง
หลินสวินสะบัดมือลวกๆ สังหารบุคคลสำคัญระดับอริยะทั้งหมดที่พุ่งเข้ามาได้ราวกับตบแมลงวัน ซัดจนกลายเป็นก้อนเนื้อ
ชั่วดีดนิ้วห้าครั้ง
หลินสวินชี้นิ้วออกไป ทะลวงหน้าผากของระดับกึ่งจักรพรรดิที่อานุภาพไม่ธรรมดาคนหนึ่ง
แต่ละก้าวของหลินสวิน คู่ต่อสู้ที่พบเจอระหว่างทางล้วนล้มลงทีละคน ไม่มีใครพอจะต้านทานได้สักคน อานุภาพทำลายได้ทุกสิ่ง
เบื้องหลังของเขา เลือดนองท่วมพื้นจนรวมตัวเป็นกระแสน้ำ ไหลบ่าตามทางภูเขา กลิ่นคาวเลือดเข้มข้นระเหยกลายเป็นหมอกควันพวยพุ่งไม่หยุด
เสียงร้องอย่างตื่นตระหนก เสียงคำรามอย่างเดือดดาล ดังก้องบนท้องฟ้าเหนืออาณาเขตของตระกูลฮวาอย่างต่อเนื่อง
ตรงยอดเขา
ผู้นำตระกูลฮวาฮวาหลิวหงและเหล่าคนใหญ่คนโตล้วนหน้าเปลี่ยนสี หนาวสั่นไปทั้งตัว
ตั้งแต่หลินสวินปรากฏตัวถึงตอนนี้เพิ่งผ่านไปแค่ชั่วขณะ แต่กลับบุกมาถึงเขตใจกลางตระกูลฮวาของพวกเขาแล้ว!
พลังผนึกอะไร สมบัติและวิชามรรคอะไรล้วนไม่มีประโยชน์!
เขาเหมือนไร้คู่ต่อกร เดินขึ้นมาตลอดทาง อานุภาพยิ่งใหญ่ไร้เทียมทาน!
ส่วนการสังหารตลอดทางนี้ก็ฆ่าจนฮวาหลิวหงกับเหล่าเบื้องบนขวัญหนีดีฝ่อ หัวใจล้วนหลั่งเลือด!
พวกที่ตายไปนั้นล้วนเป็นคนของตระกูลฮวา!
เวลานี้เงาร่างของหลินสวินกำลังเข้าใกล้ยอดเขา
“หลินสวิน ให้โอกาสไถ่บาปแก้ไขแก่ตระกูลฮวาของข้าได้หรือไม่ พวกคนที่เจ้าอยากช่วยล้วนถูกเจ้าช่วยไปแล้ว เหตุใดเจ้ายังไม่วางมือ คิดจะล้างตระกูลฮวาของข้าจึงพอใจจริงหรือ”
ฮวาหลิวหงตวาดลั่น ทำใจดีสู้เสือ
“ครั้งนี้ไม่อาจให้อภัย”
หลินสวินเอ่ยปากราบเรียบ “ต่อให้สำนักยุทธ์นครนิลคนหนุนหลังที่พวกเจ้าเฝ้ารอมาตลอดมาเอง ก็เปลี่ยนแปลงฉากจบที่ตระกูลฮวาจะถูกล้างตระกูลไม่ได้”
“เจ้า…”
ฮวาหลิวหงดวงตาปูดโปนแทบถลน สีหน้าคล้ำเขียว กล้ามเนื้อบนหน้ากระตุก “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ก็ได้แต่สู้ตายแล้ว!”
“สู้ตาย? เปล่าประโยชน์”
หลินสวินซัดฝ่ามือออกไปลวกๆ
ตูม!
ห้วงอากาศสั่นสะเทือน เสียงปึงดังสนั่น ฝ่ามือยักษ์สีเขียวขนาดประมาณร้อยจั้งราวกับหัตถ์เทพดึกดำบรรพ์ ปรากฏออกมากลางอากาศ แฝงอานุภาพดุจภูเขาเทพร่วงหล่น ซัดใส่ฮวาหลิวหงทันที
“ผู้นำตระกูลระวัง!” บุคคลสำคัญของตระกูลฮวาที่อยู่ใกล้หน้าเปลี่ยนสีและลงมือพร้อมกัน
วิชามรรคที่อานุภาพน่าหวาดกลัวมากมายกลายเป็นประทับฝ่ามือ แสงหมัด ปราณกระบี่ กระแสน้ำหลาก แทรกสอดลักษณ์ประหลาดชวนประหวั่นนานัปการ ทยอยกระแทกใส่ฝ่ามือยักษ์สีเขียว ฮวาหลิวหงก็สีหน้าเคร่งขรึม ไอชั่วร้ายสีดำเข้มถึงขีดสุดผุดขึ้นมาจากตัวเขา กลายเป็นเมฆดำหนึ่งจั้งปกคลุมลงมาขวางฝ่ามือยักษ์ไว้
ปึงๆๆ!
วิชามรรคมากมายกระแทกใส่ฝ่ามือยักษ์ ฝ่ามือสีเขียวนิ่งไม่ขยับ กลับเป็นพวกเขาที่ถูกพลังซัดสะเทือนจนต้องถอยหนี คนที่พลังปราณอ่อนแอถึงขั้นได้รับบาดเจ็บจนกระอักเลือดออกมา
ฝ่ามือยักษ์สีเขียวเปี่ยมอานุภาพไม่เสื่อมถอย ยังคงเจือพลังยิ่งใหญ่แล้วตบลงมาทันที
พวกฮวาหลิวหงตื่นตระหนก ต้านทานสุดชีวิต สำแดงวิชาก้นหีบออกมา
แต่อานุภาพฝ่ามือนี้ของหลินสวินยิ่งใหญ่ระดับใด
ตูม!
เสียงดังสนั่น
หมอกแสงสาดกระจายทะลวงขึ้นเหนือเมฆ
เมื่อฝุ่นควันจางหายก็เห็นยอดเขานั้นเว้าเป็นโพรงลึกถึงพื้นราวร้อยจั้ง
ประทับฝ่ามือในหลุมชัดเจน ดูประหนึ่งประทับฝ่ามือของเทพไท้
ส่วนฮวาหลิวหงและพวกเบื้องบนล้วนกลายเป็นน้ำเลือดแดงก่ำ ย้อมประทับฝ่ามือมหึมานี้จนกลายเป็นสีแดงบาดตา
ฝ่ามือเดียว กวาดล้างสิ้น!
ประทับฝ่ามือร้อยจั้งที่เว้าเป็นโพรงตรงยอดเขานั้น ต่อมาภายหลังก็เห็นชัดแจ้ง ทำให้สิ่งมีชีวิตนับไม่ถ้วนในภายหน้าตกตะลึง
…
ขณะเดียวกัน
ยอดเขาเก้าปุจฉา
อาณาเขตของตระกูลฉี
กายมรรคเพลิงแดงของหลินสวินยืนอยู่บนยอดเขา ทั่วร่างแผ่เปลวไฟหมื่นจั้ง เผาจนเวิ้งฟ้าบิดเบี้ยว ชั้นเมฆระเหยหาย
ยอดเขาเก้าปุจฉาที่สูงหลายพันจั้งกลายเป็นทะเลเพลิงโหมกระหน่ำนานแล้ว คนในตระกูลฉีทั้งหมดล้วนฝังร่างอยู่ในทะเลเพลิง
ไม่ว่าจะเป็นหายนะที่เกิดขึ้นกับตระกูลฉือแห่งยอดเขามรกต หรือภัยพิบัติที่เกิดขึ้นกับตระกูลฮวาแห่งยอดเขาเหมันต์กระจ่างและตระกูลฉีแห่งยอดเขาเก้าปุจฉา
ทั้งหมดนี้แทบจะเกิดขึ้นพร้อมกันและปิดฉากในเวลาเดียวกัน
ใช้เวลาเพียงชั่วขณะเท่านั้น!
กระทั่งร่างต้นของหลินสวินและกายมรรคทั้งสองรวมตัวกัน กลับไปยังตรอกที่พวกสืออวี่อยู่ ข่าวพวกนี้จึงค่อยแพร่สะพัดออกไป
หลินสวินเจ้าแห่งภูเขาชำระจิต หวนคืนสู่นครต้องห้ามแล้ว!
ข่าวนี้มาพร้อมกับความพินาศย่อยยับของตระกูลทรงอิทธิพลชั้นสูงอย่างตระกูลฉือ ตระกูลฮวา ตระกูลฉี เคลื่อนกวาดทั่วนครต้องห้ามราวกับลมกาฬวาต ก่อให้เกิดคลื่นถาโถมโหมกระหน่ำ ผู้ฝึกปราณนับไม่ถ้วนล้วนสั่นสะท้าน
หลินสวินที่เงียบหายมาหลายปี กลายเป็นอดีตในโลกชั้นล่างที่ไอวิญญาณฟื้นคืนกลับมานี้ และเป็นเพียงความทรงจำของคนรุ่นอาวุโสนานแล้ว
ยามคนหนุ่มสาวพวกนั้นพูดถึงหลินสวิน ส่วนมากล้วนไม่ใส่ใจ ถึงขั้นหยามเหยียด คิดว่ายุคสมัยของหลินสวินผ่านไปนานแล้ว ไม่ควรค่าแก่การเลื่อมใสยกย่อง
แต่การกลับมาอย่างแข็งกร้าวของหลินสวินในวันนี้กลับเหมือนสายฟ้าเก้าสวรรค์ ทำให้บุคคลรุ่นอาวุโสพวกนั้นและผู้แข็งแกร่งรุ่นเยาว์ล้วนสั่นสะท้านตื่นตระหนก
ต้องรู้ว่าสามตระกูลทรงอิทธิพลชั้นสูงอย่างตระกูลฮวา ตระกูลฉือ ตระกูลฉี หลังจากสวามิภักดิ์ต่อขุมอำนาจของดินแดนรกร้างโบราณพวกนั้น หลายปีมานี้อิทธิพลที่ครอบครองเพิ่มขึ้นฉับพลันอย่างต่อเนื่อง เป็นรองแค่ขุมอำนาจใหญ่ของดินแดนรกร้างโบราณพวกนั้น
แต่สามขุมอำนาจใหญ่เช่นนี้กลับพินาศย่อยยับด้วยมือของหลินสวินคนเดียวพร้อมกัน!
สิ่งนี้น่ากลัวเกินไปอย่างไม่ต้องสงสัย!
“ตอนนี้เจ้าหลินสวินนี่แข็งแกร่งมากแค่ไหนกันแน่”
“เงียบหายไปหลายปี กลับมาครานี้เขายิ่งสง่างามกว่าแต่ก่อน!”
“ภูเขาชำระจิตพินาศย่อยยับ ขุมอำนาจที่เกี่ยวข้องกับตระกูลหลินล้วนประสบเคราะห์ถ้วนทั่ว หลังจากรู้เรื่องพวกนี้ เจ้าแห่งภูเขาชำระจิตคนนี้จะโกรธแค้นเพียงใด”
…เสียงอึกทึกและวิพากษ์วิจารณ์นับไม่ถ้วนดังขึ้น นครต้องห้ามที่เปลี่ยนไปจนเทียบได้กับโลกใบหนึ่ง วันนี้ตกอยู่ในความปั่นป่วนอย่างสมบูรณ์ด้วยการกลับมาของหลินสวิน
……………………….
