มหายุทธ์ สะท้านภพ บทที่ 1055
วิธีการทำของช่าจื่อเยียนนั้นแน่วแน่ไม่ลังเล หลังจากออกมาจากตระกูลหวูในอาณาจักรใต้ตระกูล นางก็ไปที่อาณาจักรตะวันตกทันที
ก่อนหน้านั้น ช่าจื่อเยียนได้ส่งเทพมารหลายคนไปจับตัวเจ้านิกายมารศักดิ์สิทธิ์แล้ว เมื่อพวกเขามาถึงอาณาจักรตะวันตก เหล่าเทพมารได้เสร็จสิ้นภารกิจและผูกเจ้านิกายมารศักดิ์สิทธิ์ไว้แน่นแล้วนำคุมตัวเขามา
คราวนี้ ซุ๋นหวู่หยาลงมือเอง เขากำจัดเจ้าศักดิ์สิทธิ์เทพมารด้วยฝ่ามือเดียว และมอบช่องจิตดวงหนึ่งให้หลัวซิวเป็นของขวัญการพบกัน
เทพมารหลายคนที่ไปยังอาณาจักรตะวันออกได้กลับมา แต่พวกเขาไม่ได้จับ เจ้าศักดิ์สิทธิ์จักรภพมา ผู้ที่หายตัวไปพร้อมกับ เจ้าศักดิ์สิทธิ์จักรภพยังมีเจ้าแห่งดินแดนศักดิสิทธิ์ หลิวหงเทียน
“หลิวหงเทียน เจ้าทำให้ข้าผิดหวังมากเกินไป!”
สีหน้าของช่าจื่อเยียนขรึมลง เห็นได้ชัดว่า หลิวหงเทียนแจ้ง เจ้าศักดิ์สิทธิ์จักรภพล่วงหน้า ดังนั้นเขาจึงปล่อยให้เขาหนีไป และหลิวหงเทียนก็กังวลว่านางจะโกรธเขาด้วย ดังนั้นเขาก็หายตัวไปด้วย
สำหรับหลิวหงเทียนแล้ว ช่าจื่อเยียนค่อนข้างไว้ใจเขาเสมอมา เมื่อหลายหมื่นปีก่อนตอนนางมาที่โลกแสงดาว หลิวหงเทียนได้ติดตามนางอยู่ข้างกายเสมอ และภายใต้การแนะนำของนาง ตั้งแต่เทพมารขั้นปฐมภูมิ เขาค่อย ๆ ฝึกตนไปจนถึงเทพมารขั้นปลาย
แต่ในท้ายที่สุด ลูกน้องที่นางฝึกฝนด้วยมือของนางเอง เลือกที่จะทรยศต่อนาง
เพราะสำหรับหลิวหงเทียน เทพมารเหล่านี้ที่มาจากโลกเสวียนเทียน ล้วนเป็นคนภายนอก และเจ้าศักดิ์สิทธิ์ของตำหนักดาราคือคนและเพื่อนที่อยู่ข้างเขาอย่างแท้จริง
แต่แม้ว่า เจ้าศักดิ์สิทธิ์จักรภพจะหลบหนีไป แต่ตำหนักดารานภาก็ยังอยู่ที่นั่น
หลัวซิวไม่ได้จัดการเหล่าศิษย์ของตำหนักดารานภา แต่เขาจะไม่เมตตาต่อคลังสมบัติความมั่งคั่งในแดนศักดิ์สิทธิ์นิรันดร์นี้
ณ จุดนี้ เรื่องนี้ก็ได้จบลงแล้ว จากนั้น งูมรณาจิ่วหยินก็ได้พาทุกคนไปยังอาณาจักรเหนือ
ตอนนี้มีซุ๋นซินเหลียนนักค่ายเทพผู้นี้ แก้ไขวิชาห้ามค่ายกลของเทพสงครามเอกภพในแดนปริศนาก็จะไม่มีปัญหา
แต่ก็มีผู้แข็งแกร่งจากเผ่าพันธุ์มารและเผ่าปีศาจที่ลงมาอีกครั้ง ดังนั้นพวกเขาจะไม่ยอมให้ด้านเผ่าพันธุ์มนุษย์ได้รับสมบัติในแดนปริศนาอย่างง่ายดายอยู่แล้ว
ทันทีที่พวกหลัวซิวมาถึงอาณาจักรเหนือ พวกเขาพบกับการสกัดกั้นสังหาร อนัตตาสั่นสะเทือน จู่ๆก็มีหลุมดำขนาดใหญ่ที่ปกคลุมท้องฟ้าและดวงอาทิตย์ได้ปรากฏขึ้น เหมือนกับปากของสัตว์ร้ายกัดไปยังงูมรณาจิ่วหยิน ต้องการกลืนกินทุกคนเข้าไป
“ฮึ่ม เล่ห์กลเด็กน้อย!”
ซุ๋นซินเหลียนแผดเสียงอย่างโกรธจัด หยิบกระดิ่งสีเขียวที่ข้อมือลงมา ภายใต้พลังเทพแห่งกฎ กระดิ่งขนาดเล็กกลายเป็นขนาดเท่าภูเขา นี่เป็นระฆังหยกเขียวนั่นเอง
“บูม!”
ระฆังสั่นสะเทือน คลื่นเสียงเหมือนมีตัวตน หลุมดำขนาดใหญ่สลายตัวในทันทีพร้อมกับหายไป
“เป็นเทาเที่ยจากเผ่าพันธุ์มาร เผ่านี้มีความโลภในการทานมากที่สุด แต่ด้วยเหตุนี้จึงได้ฝึกฝนพลังอมตะในการกลืนกินท้องฟ้าพื้นดินได้สำเร็จ ไม่ควรประมาท” ซุ๋นหวู่หยากล่าวเสียงต่ำ
หลุมดำที่จู่ ๆ ก็ปรากฏขึ้นนั้น ก็เป็นวิถีอย่างหนึ่งของเผ่าเทาเที่ย เพราะเป็นการโจมตีครั้งเดียวข้ามผ่านอากาศหลายพันลี้ ดังนั้นจึงถูกซุ๋นซินเหลียนแก้ไขได้อย่างง่ายดาย แต่ถ้าร่างแท้ของเทาเที่ย ปรากฏตัว มันจะ ไม่ง่ายเลยที่จะจัดการกับมัน
เผ่าเทาเที่ยมีพรสวรรค์ที่เหนือกว่าผู้อื่น พวกมันเกิดมาพร้อมกับพลังอมตะที่กลืนกินทุกสิ่ง สามารถเติบโตไปสู่แดนเทพฟ้าได้ และพลังเผด็จการเป็นอย่างมาก
“หยุด!”
ทันใดนั้น ซุ๋นซินเหลียนกล่าวขึ้นมาเสียงต่ำ งูมรณาจิ่วหยินที่กำลังบินอยู่ก็หยุดทันที เทพมารทั้งหมดที่อยู่บนหลังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
“เกิดอะไรขึ้น?” ช่าจื่อเยียนและซุ๋นหวู่หยาต่างมีแววตาสงสัยเช่นกัน
มีเพียงหลัวซิวเท่านั้นที่หรี่ตาและจ้องมองไปข้างหน้า ดูเหมือนจะเห็นเบาะแสบางอย่าง
