มหายุทธ์ สะท้านภพ บทที่ 1223
“เทพสงครามไร้เทียมทาน!”
ร่างกลวัฏสงสารใช้วิชาพลังอมตะของเผ่าเทพสงคราม แม้ว่าเทพสงครามเอกภพไม่ได้สอนวิชาพลังอมตะนี้แก่เขา แต่เกราะเทพเวหากาลถูกสร้างขึ้นบนพื้นฐานของวิชาพลังอมตะนี้ หลัวซิวใช้หมื่นจักรวาลไร้รูปในการวิจัยมาเป็นเวลาหลายปี ค้นพบความลับของวิชาพลังอมตะนี้
ภายใต้การทำงานของวิชาพลังอมตะ ร่างกายของหลี่ยู่พร่างพรายยิ่งขึ้น ร่างของเขาจมอยู่ภายในแสงศักดิ์สิทธิ์ ราวกับดวงอาทิตย์ที่แผดเผา
“ตราเปิดฟ้า!”
ร่างกลวัฏสงสารลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า แสดงมหาอิทธิฤทธิ์ระดับราชาเทพของตระกูลหลี่ในโลกจักรภพ กลายเป็นอลวนปั่นป่วน เกิดเป็นภาพฟ้า ดิน ลม น้ำและไฟ
“บูม!”
พลังแห่งการเปิดฟ้ากลายเป็นแสงขวาน เกิดเสียงฟู่ ตัดเข้าไปในอนัตตา
“อ๊าก!…”
เสียงกรีดร้องดังมาจากอนัตตา มือใหญ่สีทองถูกตัดขาดโดยแสงขวาน เลือดกระเซ็นออกมา ย้อมท้องฟ้าให้เป็นสีแดง
หลัวซิวกำลังจะโจมตีอีกครั้ง จู่ ๆ เขารู้สึกว่ามีลมปราณอันทรงพลังอื่นมาจากอนัตตาที่อยู่ห่างไกล เห็นได้ชัดว่า เทพฟ้าอื่นๆ กำลังมาที่นี่
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หลัวซิวเก็บร่างกลวัฏสงสารเข้าไปในระหว่างคิ้วของเขา กระพือปีกเทพดาราไร้มลทินหนีจากไป
ไม่นานหลังจากที่หลัวซิวจากไป เทพฟ้าคนหนึ่งมาถึงที่นี่ ผู้อาวุโสไท่ซ่างคนหนึ่งของสำนักศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมิน
“เหยียนโหมวได้รับบาดเจ็บ?”
ผู้อาวุโสไท่ซ่างเห็นมือข้างหนึ่งที่ถูกตัด จำได้ทันทีว่าเป็นมือของเทพฟ้าคนหนึ่งที่ชื่อเหยียนโหมวจากสำนักเซียนไร้เจตสิก
“หลัวซิวไม่เป็นไร…” ทันทีที่ตัวสำนึกของเขากวาดไปที่หลัวซิวซึ่งกำลังบินหนีไปหลายพันลี้
“สำนักเซียนไร้เจตสิกมีความทะเยอทะยาน ในเมื่อเหยียนโหมวได้รับบาดเจ็บ ถ้าสามารถใช้โอกาสนี้เพื่อกำจัดคนผู้นี้ จะสามารถกวาดล้างศัตรูตัวฉกาจคนหนึ่งของสำนักของเราออกไปได้”
เจตนาสังหารฉายแววอยู่ในดวงตาของผู้อาวุโสไท่ซ่างแห่งสำนักศักดิ์สิทธิ์ เขาก็ไล่ตามลมปราณของเหยียนโหมวไปทันที เรื่องที่เหยียนโหมวได้รับบาดเจ็บอย่างไร เขาไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้
ด้วยการหนีด้วยปีกเทพดาราไร้มลทิน ในที่สุด หลัวซิวก็กลับไปถึงสำนักศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมิน
หลังจากกลับมา เขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก แค่เขาอยู่ในสำนัก เขาก็ไม่ต้องกังวลว่าจะถูกเทพฟ้าตามล่า เพราะที่นี่คือที่ตั้งของสำนักศักดิ์สิทธิ์ ได้รับการคุ้มครองด้วยค่ายกล แล้วยังมีจ้าวนภาเฝ้าอยู่
“แย่แล้ว ข้าเอาแต่หนีเอาชีวิตรอด ทิ้งจินเฟยเทียนไว้ที่เมืองแก้วเทวแล้ว”
ทันทีที่หลัวซิวผ่อนคลายลง ทันใดนั้นเขาก็นึกขึ้นมาได้ว่าเมื่อตอนที่มือขนาดใหญ่เทพฟ้าปรากฏขึ้นมา เขาสนใจแต่การหลบหนีเพื่อเอาชีวิตรอดได้ลืมพาจินเฟยเทียนมาด้วย
แต่จินเฟยเทียนเป็นเพียงสัตว์ขี่ของเขา หากระมัดระวังหน่อยก็สามารถมีชีวิตกลับมายถึงสำนักศักดิ์สิทธิ์ได้
ไม่กี่วันต่อมา จินเฟยเทียนก็หนีกลับมาด้วยใบหน้าเศร้า ใบหน้าสกปรกและดูยุ่งเหยิงรุงรังอย่างยิ่ง
ในเวลาเดียวกัน มือใหญ่คู่หนึ่งก็ฉีกอนัตตาออกจากกัน ผู้อาวุโสไท่ซ่างแดนเทพฟ้าคนหนึ่งกลับมาพร้อมกับถือศีรษะหนึ่งที่เปื้อนเลือดอยู่ในมือ
“เป็นเทพฟ้าจากสำนักเซียนไร้เจตสิกคนนั้นที่ตามฆ่าข้าคนนั้น!”
หลัวซิวเงยหน้าขึ้นมอง จำตัวตนของเจ้าของศีรษะได้อย่างรวดเร็ว เขาเข้าใจทันทีว่าเทพฟ้าคนที่สองที่เขาสัมผัสได้น่าจะเป็นผู้อาวุโสไท่ซ่างของ สำนักศักดิ์สิทธิ์
ตอนนั้นเขาใช้ร่างกลวัฏสงสาร ตราเปิดฟ้าได้ทำร้ายเหยียนโหมวให้ได้รับบาดเจ็บสาหัส หากเขาไม่สัมผัสถึงการมาถึงของเทพฟ้าอื่น หลัวซิวก็สามารถฆ่าเหยียนโหมวได้อย่างง่ายดาย
แต่แม้ว่าเขาจะล้มเหลวในการฆ่าเทพฟ้าคนนั้นด้วยมือของเขาเอง แต่ในท้ายที่สุด อีกฝ่ายก็ยังเสียชีวิตด้วยน้ำมือของเทพฟ้าของสำนักศักดิ์สิทธิ์
“ข้าไม่รู้ว่าร่างกลวัฏสงสารของข้าถูกเปิดเผยหรือเปล่า” หลัวซิวรู้สึกกังวลเล็กน้อย
ร่างกลวัฏสงสารเป็นความลับที่ใหญ่ที่สุดของเขาเสมอมา เมื่อเขาถูกเหยียนโหมวไล่ฆ่า เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากใช้มัน แต่นอกเหนือจาก เหยียนโหมว ไม่มีใครรู้เรื่องนี้
