มหายุทธ์ สะท้านภพ บทที่ 1366
แต่คำถามคือ หลุมดำหกรูสามารถกลืนกินเจ้าสิ่งนี้ได้จริงหรือ?
ทันทีที่กลืนกินแหล่งแห่งกฎ มีแต่สวรรค์เท่านั้นที่จะทราบว่าจะเกิดการเปลี่ยนแปลงอะไรกับฐานหยินหยางหรือไม่ ถ้าเกิดทำให้ปีศาจเฒ่าในสำนักหยินหยางตื่นตกใจละก็ เช่นนั้นคงต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่นอน
“เจ้ายังมีอารมณ์ไปกังวลเรื่องอื่นอีกหรือ? หากสูญเสียโอกาสในครั้งนี้ไป จากระดับความยากในการเปิดจุดลมปราณของเจ้า อย่างน้อยสุดก็ต้องรอให้เจ้าบรรลุถึงราชาเทพก่อน ถึงจะมีโอกาสเปิดมันได้ใหม่อีกครั้ง!”
เสียงของหงเทียนเหมือนดั่งรุ่งสางระฆังพลบค่ำกลอง ส่งตรงเข้าไปถึงส่วนลึกในตัวหยั่งรู้ของหลัวซิว
น้ำขึ้นให้รีบตัก!
“เป็นไงเป็นกันไอ้ชิบหาย!”
หลัวซิวกัดฟันแน่น ทิ้งความกังวลทุกอย่างลง ร่างเขาบินลอยขึ้นฟ้า ยกมือข้างซ้ายขึ้นมา แล้วจับไปทางพระอาทิตย์สีดำดวงนั้น
พระอาทิตย์สีดำลอยอยู่กลางนภา เหมือนดั่งดวงดาวโบราณที่ไม่เปลี่ยนแปลงตลอดกาล และการกระทำ ณ ตอนนี้วินาทีนี้ของเขากลับเหมือนกำลังจะสอยดาวลงมายังไงอย่างนั้น
เสี้ยววินาทีที่ฝ่ามือสัมผัสกับพระอาทิตย์สีดำ ความเจ็บปวดที่น่าเวทนาก็แผ่ขยายไปทั่วทั้งร่างกายเขา กฎไท่หยินที่แฝงซ่อนอยู่ในพระอาทิตย์สีดำปะทุออกมา เหมือนดังเช่นพระเจ้าที่โกรธเกรี้ยว กำลังจะสังหารมดตัวจ้อยที่บังอาจล่วงเกินอำนาจที่น่าเกรงขามของเทพ
แต่ทว่าในเวลานี้เอง หลุมดำหกรูที่อยู่กลางฝ่ามือหลัวซิวก็ปลดปล่อยพลังแห่งการดูดกลืนที่น่าสยดสยองออกมา พลังกฎที่ซัดสาดอยู่ในดวงอาทิตย์สีดำ ถูกมันกลืนกินจนไม่เหลือพลังแม้แต่หยดเดียว
เหมือนดังพายุลูกหนึ่งกำลังโหมพัดกระหน่ำอยู่ในพื้นที่แห่งนี้ พลังกฎไท่หยินที่แฝงซ่อนอยู่ในพระอาทิตย์สีดำเหมือนกระแสน้ำ ไหลเข้าไปรวมกันในหลุมดำหกรู
หลุมดำหกรู ณ ตอนนี้ เหมือนผีดุร้ายที่หิวโหยมานานแสนนาน ดูดกลืนพลังทุกอย่างของสสารอย่างบ้าคลั่ง
หลัวซิวพบว่าจากการที่หลุมดำหกรูกลางฝ่ามือเขาดูดกลืนพลังงานที่ยิ่งมาก ตัวหลุมดำก็ยิ่งดำสนิทมาก ก่อนที่มันจะค่อย ๆ มีแววว่ากำลังจะผนึกรวมกันเป็นของแข็งยังไงอย่างนั้น
หลังจากที่ผ่านไปสักพัก ความมืดที่ไร้ขอบเขตก็จางหายไป กฎแหล่งไท่หยินที่กำเนิดกฎไท่หยินอยู่ในขั้นตอนแรกของฐานหยินหยางมายาวนานอย่างไรที่สิ้นสุดได้หายไปแล้ว
“เหตุใดแหล่งแห่งกฎถึงหายไปแล้ว?”
ในขณะเดียวกัน เหล่าวัยรุ่นผู้มีความฉลาดเป็นเลิศที่อยู่ในพื้นที่แตกต่างกันในขั้นตอนแรกของฐานหยินหยาง ก็ต่างพากันลุกขึ้นมานั่งด้วยความตะลึงเช่นกัน
ถึงแม้พื้นที่ที่ทุกคนอยู่จะแตกต่างกัน แต่ทว่าแหล่งแห่งกฎที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าเป็นดวงเดียวกัน
ขั้นตอนแรกของฐานหยินหยางวุ่นวายขึ้นมาในทันที จู่ ๆ แหล่งแห่งกฎก็หายวับไป นี่เป็นเรื่องที่ไม่เคยเกิดขึ้นในฐานหยินหยางเลย
ถัดจากนั้นหลังจากที่ผ่านไปไม่นานนัก พระอาทิตย์สีขาวที่มีกฎไท่หยินแฝงซ่อนอยู่ก็หายวับไปกะทันหันเช่นกัน ทำให้ขั้นตอนแรกของฐานหยินหยางจมดิ่งอยู่ในความเงียบ
วัยรุ่นผู้มีความฉลาดเป็นเลิศทุกคนล้วนอยู่ในพื้นที่ที่แตกต่างกัน บริเวณรอบ ๆ มืดมิดและเงียบกริบ สัมผัสไม่ได้ถึงพลังออร่าของกฎไท่หยินเลยแม้แต่น้อย
“หรือว่านี่เป็นบททดสอบของเรา?”มีคนเริ่มคาดคะเนอย่างอดไม่ได้
ไม่มีผู้ใดทราบเลยว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ผู้คุมกฎอาวุโสที่อยู่โลกภายนอกก็มิอาจทราบได้เช่นกันว่าเกิดอะไรขึ้นในขั้นตอนแรกของฐานหยินหยาง และเหล่าวัยรุ่นผู้มีความฉลาดเป็นเลิศก็ไม่สามารถออกไปจากที่นี่ได้เช่นกัน ทำได้เพียงรอให้ครบกำหนดหนึ่งเดือนแล้วถูกบัญชาหยินหยางส่งตัวออกไป
และในตอนนี้เอง ในฐานะที่หลัวซิวเป็นผู้ริเริ่มเหตุการณ์ทั้งหมดทั้งมวลนี้ ตัวเขากำลังอยู่ในดินแดนที่ลึกลับและมหัศจรรย์ถึงขีดสุด
แหล่งแห่งสองกฎใหญ่ไท่หยินและไท่หยางคงอยู่มานานไม่รู้ตั้งกี่ยุคสมัย ประวัติการคงอยู่ของมันเก่าแก่กว่าสำนักหยินหยางเสียอีก พลังกฏที่แฝงอยู่ภายในยิ่งมากมายมหาศาลจนถึงขั้นที่เหลือเชื่อ
พลังที่มากมายมหาศาลเช่นนี้กลับถูกหลุมดำหกรูของหลัวซิวดูดกลืนไปหมด และสิ่งที่น่าสยดสยองมากกว่านั้นคือหลังจากที่หลุมดำหกรูดูดกลืนแหล่งแห่งสองกฎใหญ่ไปแล้ว ก็เหมือนโยนก้อนหินก้อนหนึ่งเข้าไปในทะเลสาบยังไงอย่างนั้น ความเร็วในการหมุนของหลุมดำหกรูยิ่งอยู่ยิ่งเร็วขึ้น อีกทั้งมันกำลังสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ราวกับกำลังจะระเบิดยังไงอย่างนั้น
หลุมดำหกรูดูดกลืนพลังที่มากมายมหาศาลอันน่าสยดสยองไปไม่รู้ตั้งเท่าไหร่ หากมันระเบิดออกมาอย่างกะทันหันละก็ หลัวซิวมั่นใจมากว่าตัวเองต้องถูกทำลายล้างจนไม่เหลือแม้แต่ซากในชั่วพริบตาเดียวแน่นอน ไม่มีทางมีชีวิตรอดอย่างแน่นอน
