การต่อสู้ของสำนักศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมินสิ้นสุดลงแล้ว ประตูสำนักรัศมีหลายแสนลี้ได้ถูกทำลายจนหมดสิ้น ศิษย์ของสำนักศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมินเสียชีวิตหรือหนีไป เขาทิพย์ถูกทำลาย ตำหนักหลายตำหนักถูกทำลาย เหลือเพียงซากกำแพง
ในฐานะผู้ชนะสงครามครั้งนี้ สำนักเซียนไร้เจตสิกได้ส่งศิษย์ผลการฝึกฝนต่ำจำนวนมากมาเพื่อทำความสะอาดสนามรบในซากปรักหักพังของสำนักศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมิน
ในตอนท้ายของการต่อสู้ครั้งนี้ เฟิ่งหวูซิน เจ้าสำนักศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมินได้พารุ่นเยาว์กลุ่มหนึ่งในสำนักหลบหนี จ้าวนภาไร้เจตสิกและอาวุโสไท่ซ่างหลายคนได้ไปไล่ล่าและสังหาร ตอนนี้ยังไม่ทราบผลลัพธ์
มีศิษย์นับไม่ถ้วนของสองสำนักใหญ่ที่ได้เสียชีวิตในการต่อสู้ ในนี้แหวนเก็บของและอาวุธที่ใช้ของแต่ละคน ก็คือความมั่งคั่งมหาศาล
ยกเว้นผู้อาวุโสไท่ซ่างเทพฟ้าสองคนที่หลบหนีไปพร้อมเฟิ่งหวูซิ ผู้อาวุโสเทพฟ้าและเทพมารอื่น ๆของสำนักศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมิน เกือบทั้งหมดได้เสียชีวิตในสนามรบ
และจ้าวนภาไร้เจตสิกก็ประสบความสูญเสียอย่างหนักเช่นกัน เทพฟ้าสามคนได้เสียชีวิต รวมทั้งสองในแปดคนเทพฟ้าที่ลงมายังพิภพล่างพร้อมกับราชาเทพซือถู ก็ได้เสียชีวิตไปแล้วด้วย
ในขณะที่ผู้ที่เฝ้าอยู่ในซากปรักหักพังของสำนักศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมิน เป็นเทพฟ้าทั้งหกภายใต้การบังคับบัญชาของซือถูเจิ้งเจี้ยนและผู้อาวุโสอีกสองคนที่เหลือของสำนักเซียนไร้เจตสิก
“ทาสห้ามหายไปแล้ว!”
วินาทีที่ซือถูเจิ้งเจี้ยนถูกฆ่าตาย เทพฟ้าทั้งหกที่มีชีวิตรอดได้ลืมตาขึ้น สีหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ
“ของเจ้าก็หายไปด้วยหรือ?”
พวกเขามองหน้ากัน ราวกับว่าพวกเขาไม่อยากเชื่อว่ามันเป็นเรื่องจริง และพวกเขาก็ดีใจมากหลังจากปฏิกิริยาตอบสนอง!
เหตุผลที่พวกเขาตามซือถูเจิ้งเจี้ยนอยู่ข้างๆ และเสี่ยงอันตรายเพื่อเขานั้นไม่ใช่ด้วยความเต็มใจ แต่เพราะซือถูเจิ้งเจี้ยนได้ลงทาสห้ามไว้
ในฐานะผู้ควบคุมทาสห้าม ซือถูเจิ้งเจี้ยนต้องการเพียงความคิดเดียวก็จะทำให้พวกเขาทรมานยิ่งกว่าความตาย
แต่ในขณะนี้ จู่ๆ ทาสห้ามได้หายไป ซึ่งทำให้พวกเขามีความสุขและประหลาดใจ
“ไอ้หมาซือถู ไปตามล่ามหาจักรพรรดิยุทธ์รุ่นเยาว์คนหนึ่ง เป็นไปได้หรือไม่ว่าเขาเสียชีวิตแล้ว ทาสห้ามเลยหายไป?”
เว้นแต่จะมีผู้ที่แข็งแกร่งกว่าลบล้างทาสห้ามนี้ ทาสห้ามจะหายไปก็ต่อเมื่อเจ้าของทาสห้ามได้เสียชีวิตไปเท่านั้น
“ฮ่าฮ่า ไม่ว่าไอ้หมาซือถูจะตายอย่างไร ตอนนี้ทาสห้ามได้หายไป พวกข้าเป็นอิสระอย่างสมบูรณ์แล้ว!” เทพฟ้าร่างกำยำคนหนึ่งเงยหน้าหัวเราะ และถึงกับร้องไห้ด้วยความปิติยินดี
“ในที่สุดก็ไม่ต้องทำงานให้กับไอ้หมาคนนั้นอีกแล้ว ข้าถูกควบคุมโดยเขามาหนึ่งแสนปีแล้ว ทุกครั้งที่เสี่ยงอันตรายครั้งแล้วครั้งเล่า ถ้าไม่ใช่เพราะชีวิตข้าแข็ง ข้าคงตายไปตั้งนานแล้ว!”
ทั้งหกคนเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง พวกเขาทั้งหมดไม่พอใจกับการกดขี่และการแสวงประโยชน์จากซือถูเจิ้งเจี้ยนในช่วงหลายปีที่ผ่านมา
“สมบัติและทรัพยากรการฝึกฝนของพวกเราอยู่ภายใต้การควบคุมของไอ้หมาซือถู ในเมื่อพวกเราหลุดออกมาจากการควบคุมของทาสห้าม ไม่ว่าไอ้หมาซือถูจะตายหรือไม่ก็ตาม พวกเราแย่งของเล็กน้อยแล้วจากไปทันที!”
เทพฟ้าทั้งหก สื่อสารกันด้วยตัวสำนึก หางตาเหลือบมองไปยังเทพฟ้าทั้งสองที่เฝ้าอยู่ที่นี่ของสำนักเซียนไร้เจตสิกบ่อยครั้ง
เทพฟ้าทั้งสองของสำนักเซียนไร้เจตสิกไม่ได้สังเกตเห็นความผิดปกตินี้ เมื่อทั้งสองฝ่ายมองหน้ากัน พวกเขายังยิ้มเล็กน้อยพร้อมพยักหน้า
มุมปากของเทพฟ้าทั้งหก ฉีกยิ้มเล็กน้อย ในขณะเดียวกันก็ส่งเสียงถึงกัน “เริ่ม!”
……
