มหายุทธ์ สะท้านภพ บทที่ 1433
ดังนั้นกมลโลกาทุกดวงจึงเป็นสมบัติล้ำค่า
แต่ในยุคสมัยอันไกลโพ้น กมลโลกาจำนวนมากถูกใช้เพื่อสร้างพิภพ กมลโลกาจึงน้อยลงเรื่อย ๆ เมื่อหลายร้อยล้านปีก่อน กมลโลกาก็หาได้ยากแล้ว ความยากในการฝึกฝนเคล็ดวิชาหกจุดลมปราณระดับความยากขึ้นอย่างมาก
ร่างกายมนุษย์มีจุดลมปราณทั้งหมด 108 จุด การเปิดแต่ละจุดลมปราณต้องมีกมลโลกาอย่างน้อย 1 ดวง หากคนๆหนึ่งต้องการเปิดจุดลมปราณทั้งหมด 108 จุด เขาต้องการกมลโลกา 108 ดวง ยิ่งระดับสูงเท่าใด ระดับของกมลโลกาก็จะยิ่งสูงขึ้น
ดูเหมือนเป็นตัวเลขที่ไม่ซับซ้อนจำนวนใหญ่ กลับทำให้หลัวซิวปวดหัวมาก กมลโลกานั้นหายากอยู่แล้ว และความยากที่เปิดจุดลมปราณจะมากกว่าคนอื่นหลายเท่า นี่จะทำอย่างไรดี?
หลังจากที่ผลการฝึกตนไปถึงแดนเทพมารแล้ว หลัวซิวจะประสบปัญหาหลายประการ
ปัญหาแรกคือจุดลมปราณสิบแปดจุดบนแขนซ้าย และเหลืออีกสิบเจ็ดจุด ตามบันทึกของวิชาจุดลมปราณ จุดร่างกายของคนหกส่วนนั้นสอดคล้องกับส่วนใดส่วนหนึ่งกับแดนเทพมาร ได้เปิดจุดลมปราณสิบแปดจุดก่อนที่จะถึงแดนเทพมาร จะมีประโยชน์อย่างยิ่ง
และหากไม่ได้เปิดจุดลมปราณสิบแปดจุดในส่วนใดส่วนหนึ่งของร่างกายมนุษย์ได้ตอนที่อยู่ในแดนเทพมาร ในอนาคตเมื่อระดับผลการฝึกฝนสูงขึ้น ความยากในการเปิดจุดลมปราณจะเพิ่มขึ้นมาก และจะลำบากทุกย่างก้าว
ปัญหาที่สองคือฝึกฝนวิชาบรรพเทพโลหิตขั้นที่ 2 ในขณะที่วรยุทธ์นี้จะเพิ่มพลังสายเลือดจะทำให้ร่างกายแข็งแรงขึ้น หลังจากที่พลังสายเลือดดีขึ้น ร่างยุทธ์ร่างเนื้อก็จะแข็งแกร่งขึ้นไปด้วย สามารถปรับปรุงร่างกายและความสามารถของนักยุทธ์ มีพื้นฐานในการบรรลุแดนที่สูงขึ้น
ปัญหาที่สามคือความเข้าใจเรื่องกฎ ตอนนี้หลัวซิวได้เข้าใจห้วงยุทธ์ของเขาเอง ซึ่งกฎชีวิต กฎความตาย กฎเวลา กฎปริภูมิทั้งสี่ขั้นสูงสุดเป็นหลัก เพราะความลึกลับที่ไร้สิ้นสุดทั้งสี่กฎนี้ ครอบคลุมกฎเกือบทั้งหมดในจักรวาล
นอกจากนี้ยังมีปัญหาที่สี่ นั่นคือ หลังจากที่ผลการฝึกตนไปถึงแดนเทพมารแล้ว สามารถรับของขวัญอีกครั้งหนึ่งจากกฎดั้งเดิมได้
ของขวัญทุกครั้งที่ได้รับจากกฎดั้งเดิม ได้นำประโยชน์มากมายมาสู่หลัวซิว ซึ่งเป็นรากฐานของการเติบโตอย่างรวดเร็วของเขาจนถึงขั้นนี้ในเวลาเพียงประมาณหกสิบปี
ในตำหนักวัฏสงสาร หลัวซิวใช้ชิ้นส่วนใจแห่งศุภรเป็นแกนหลักของค่ายกล สร้างค่ายกลชะลอเวลา ตราบใดที่เขาอยู่ในพื้นที่ภายในตำหนัก เวลาจะช้าลง สิบเท่า ซึ่งเทียบเท่ากับโลกาศุภร
ร่างของเขาหายไปในทันใด มีเพียงลูกแก้วสีดำสลับขาวที่เชื่อมกันอยู่บนท้องฟ้าเหนือตำหนักวัฏสงสาร
…
ยอดเขาสูงตระหง่านในมหาโลกายอดอัมพร ล้อมรอบด้วยเมฆหมอก ทำให้ดูเหมือนแดนสวรรค์
ท่ามกลางหมู่เมฆหมอก มีพระราชวังลอยอยู่ ร่างสามร่างจ้องมองไปยังตะเกียงที่ดับแล้ว สีหน้าของพวกเขาเคร่งขรึม
สามคนนี้ เป็นชายสองคนและสตรีหนึ่งคน ชายทั้งสองดูเหมือนชายวัยกลางคนที่มีออร่าลึกลับ สตรีคนนั้นเป็นเหมือนสตรีวัยกลางคนที่สง่างามหรูหรา สวมชุดสีแดงเพลิง มีตราประทับของกฎเพลิงอัคคีอยู่บนคิ้วของนาง
“ซือถูตายแล้ว!”
ชายวัยกลางคนในชุดคลุมสีดำตะคอกด้วยเสียงทุ้มลึกว่า “ท่านทูตรับสั่งให้เขาไปที่พิภพล่างเพื่อค้นหาชิ้นส่วนใจแห่งศุภร แต่คาดไม่ถึงว่าเขาจะตายอยู่ในพิภพล่าง”
“ตะเกียงวิญญาณดับลง หมายความว่าตราชีวีของเขาก็ได้หายไปเช่นกัน ดูเหมือนว่าที่ซึ่งเขาซ่อนกมลโลกาถูกค้นพบโดยผู้อื่น ร่างกายและวิญญาณถูกทำลาย” ชายวัยกลางคนอีกคนที่สวมเสื้อคลุมสีม่วงพูดอย่างเย็นชา
“ผลการฝึกตนของซือถูคือราชาเทพ แม้ว่าจะถูกปราบปรามโดยพิภพล่าง เขายังคงมีความแข็งแกร่งของราชาเทพครึ่งก้าว สามารถฆ่าเขาได้ ต้องไม่ใช่คนธรรมดาไร้ชื่อเสียงแน่ ความตายของเขาอาจเกี่ยวข้องกับชิ้นส่วนใจแห่งศุภร”
สตรีวัยกลางคนชุดแดงครุ่นคิดเล็กน้อย ดวงตาเรียวยาวหรี่ลงเล็กน้อย แล้วมองไปยังชายวัยกลางคนในชุดคลุมสีดำ “มู่หมิงเจ้าลงไปพิภพล่างเพื่อตรวจสอบเรื่องนี้”
…
