“อาจารย์!”
ในเวลานี้ ผู้คนของเขามหาเทวะเพิ่งจะรู้สึกตัว มหาเทวะรุ่นก่อนที่ไร้คู่ต่อสู้ ในเวลานี้กลับสิ้นชีพเสียแล้ว!
ด้วยการนำของมหาเทวะดาราอุดร ผู้แข็งแกร่งราชาเทพทั้งห้าต่างพากันกลายเป็นลำแสงล่าถอยไป และหลัวซิวก็ได้หนีออกไปอย่างไร้ร่องรอยแล้ว พวกเขาไม่มีทางไล่ตามได้ทันเลย
สำหรับโลกาดาราอุดรแล้ว นี่คือเหตุการณ์สะเทือนโลกา ทุกคนบนซากสนามรบโบราณต่างชะงักงันด้วยความงุนงง มหาเทวะรุ่นก่อนผู้ไร้คู่ต่อสู้ แต่กลับถูกฆ่าตายแล้ว?
แต่ที่น่ากลัวยิ่งกว่าคือ คนผู้นั้นที่นามว่าหลัวซิวกลับยังไม่ตาย ถ้าเขารอดและหายจากอาการบาดเจ็บได้ ทั่วทั้งผืนดินของโลกาดาราอุดร จะมีใครสามารถเป็นศัตรูกับเขาได้อีก?
และในเวลานี้ ซากสนามรบโบราณดูเหมือนว่าได้รับอิทธิพลจากดาบอันยิ่งใหญ่นี้ รัศมีเทวที่น่าประหลาดใจได้ปะทุขึ้นตรงกลาง กลายเป็นลำแสงพุ่งทะยานสู่ท้องฟ้า
ฉากนี้ดึงดูดทุกคน ในขณะเดียวกัน ฉากการต่อสู้ของนักยุทธ์ในสมัยโบราณก็หายไปเช่นกัน
ภายในลำแสงที่รวบรวมโดยรัศมีเทว ร่างของชายในชุดคลุมสีเขียวปรากฏตัวขึ้น มองขึ้นไปบนท้องฟ้าด้วยท่าทางสับสน
“เวลาอันเนิ่นนานล่วงเลยไป ในที่สุดข้าก็ได้ตื่นขึ้นมาแล้วหรือ…”
“ผุ!”
หลัวซิวกระอักเลือดออกมาอย่างต่อเนื่อง คราวนี้เพื่อที่จะฆ่ามหาเทวะไร้เทียมทาน เขาใช้ค่ายเทพระดับแปดมาตรฐานนับสิบที่อาจารย์ไท่หยุนทิ้งเอาไว้ให้มาระเบิดตัวเองโดยไม่เสียดายแม้แต่น้อย ความเสียหายที่เขาได้รับจากผลการแว้งกัดนั้น ก็สาหัสมากเช่นกัน
แต่เขาจำเป็นต้องทำอย่างนั้น เพราะถ้าฆ่ามหาเทวะไร้เทียมทานไม่ได้ เช่นนั้นเพียงแค่มีผู้แข็งแกร่งท่านนี้คอยบัญชาเขามหาเทวะ เขาจะไม่มีวันที่จะได้ใช้ค่ายวาร์ปเพื่อออกไปจากที่นี่
ที่โลกาดาราอุดรแห่งนี้ เขาเสียเวลากับที่นี่มาเป็นเวลานานแล้ว
เขาหนีจากอนัตตาไม่สิ้นอีกครั้ง เข้าสู่ภายนอกของห้วงดารา ภายใต้สัญชาตญาณ มีเสียงคำรามดังขึ้นมา อสูรดูดจิตโบราณออกมาต้อนรับ
ร่วงหล่นลงบนศีรษะของอสูรดูดจิตโบราณ เขาเข้าสู่สภาวะการรักษาทันที
ทุกการบาดเจ็บสาหัส ผู้เป็นอมตะก็จะถูกกระตุ้นตามไปด้วย สิ่งนี้ทำให้เขาอยู่ในสภาพที่แตกสลายและหยัดยืนขึ้นอีกครั้ง
เมื่อผลการฝึกตนของเขาสูงขึ้นเรื่อย ๆ เขาก็ยิ่งค้นพบความไม่เป็นกบฏสวรรค์ของผู้เป็นอมตะมากขึ้นเท่านั้น
ต่างจากพลังอมตะมากมายที่เขาได้รับมาก่อน เมื่อพลังแข็งแกร่งขึ้น พลังอมตะอื่น ๆ อีกมากมายค่อย ๆ สูญเสียการมีประโยชน์ไป แต่ผลลัพธ์ของผู้เป็นอมตะกลับเป็นเช่นเดิมมาตลอด ไม่ว่าผลการฝึกตนของเขาจะสูงมากเพียงใด ตราบใดที่บาดเจ็บสาหัส ช่วงเวลาที่ฟื้นตัว ก็จะแข็งแกร่งขึ้น
ไม่กี่วันต่อมา อาการบาดเจ็บของเขาก็หายเป็นปกติ และดวงตาของเขาก็เปิดขึ้นทันใด
ทันใดนั้น สีหน้าของเขาก็หยุดนิ่ง ณ ห้วงดาราอันไกลโพ้น เขาเห็นร่างหนึ่งในเสื้อคลุมสีเขียว กำลังเดินเข้ามาหาเขา
ในเวลาเพียงครู่เดียว ร่างในชุดคลุมสีเขียวก็เดินมาถึงเขา อสูรดูดจิตโบราณขู่คำรามเสียงต่ำ ราวกับได้พบศัตรูตัวฉกาจ
ใบหน้าของชายชุดเขียวดูเหมือนชายวัยกลางคน สีหน้าของเขาไม่ผันผวนแม้แต่น้อย ดวงตาของเขาลึกราวกับบ่อน้ำโบราณ
เขาหันไปมองอสูรดูดจิตโบราณเล็กน้อย ปากขยับเบา ๆ “ล้างเผ่าพันธุ์อสูรดูดจิต……”
“เหมือนอย่างข้าที่ควรจะตายไปแล้วแล้วในวันนั้น แต่วันนี้ก็ได้เห็นท้องฟ้าและดวงอาทิตย์อีกครั้งหรือ” ชายชุดเขียวดูเหมือนจะพึมพำกับตัวเอง
“ท่านคือผู้ใด?” หลัวซิวเอ่ยถามเสียงเข้ม คนผู้นี้ทำให้เขาทองไม่ออก คาดเดาไม่ได้
ดวงตาของชายชุดเขียวตกลงบนร่างของหลัวซิว ดวงตาที่สงบของเขา ดูเหมือนจะมองเห็นความลับทั้งหมดในตัวหลัวซิว
ไม่ว่าจะเป็นลูกแก้วความเป็นตาย ชิ้นส่วนของใจแห่งศุภร หรือกระทั่งร่างกลวัฏสงสารใหญ่ทั้งสองของเขา ความรู้สึกในวินาทีนี้ของหลัวซิว ทั้งหมดถูกอีกฝ่ายมองเห็น
สิ่งนี้ทำให้หัวใจของหลัวซิวหวาดกลัว ความรู้สึกที่ถูกมองอย่างทะลุปรุโปร่ง ทำให้เขารู้สึกหนาวสั่น
“แข็งแกร่งเหมือนอย่างที่เจ้าเคยเป็นแต่ก็ยังตายไป ชีวิตในครั้งนี้เจ้าเป็นผู้ปลุกข้าขึ้นมา ข้าเป็นหนี้บุญคุณเจ้า”
ชายชุดเขียวพูดอย่างแผ่วเบา น้ำเสียงที่ไม่อาจหยั่งรู้ได้
