มหายุทธ์ สะท้านภพ บทที่ 1834
“ทั้ง ๆ ข้าก็ไม่รู้จักเจ้า ข้าไม่เข้าใจว่าเหตุใดเจ้าถึงต้องถามเช่นนี้?”หงเฟยขมวดคิ้วลงเล็กน้อย “เหตุใดเจ้าจึงต้องสังหารเซียวเฟย?”
“เพราะมันจะแย่งภรรยาของข้า มันสมควรตาย!”
เมื่อเห็นสภาพที่เหยียนเยว่เอ๋อร์สูญเสียความทรงจำแล้วไม่รู้จักตัวเอง จิตใจของหลัวซิวก็รู้สึกเกลียดแค้นหลิวเซี่ยหานนั่นมากยิ่งขึ้น น้ำเสียงก็มีจิตสังหารที่ดุดันปนอยู่ด้วยเช่นกัน
“โอหัง!”
ท่านฉีตะคอกด้วยความโกรธเกรี้ยว ก่อนจะลงมือภายในชั่วพริบตาเดียว มือใหญ่ข้างหนึ่งบดบังท้องฟ้า ปล่อยให้น้ำแข็งหิมะที่ไร้ขอบเขตบนยอดเขาแห่งนี้ผนึกรวมกัน
“ปฏิบัติตามคำสั่งของอาจารย์ จับกุมตัวเจ้ากลับไป”
หงเฟยก็ลงมือแล้วเช่นกัน นาง ณ ปัจจุบันไม่ได้ใช้หอก แต่ใช้กระบี่สีแดงฉานหนึ่งเล่ม ท่าทางเคลื่อนไหวดุจเทพธิดาที่โบยบินอยู่นอกนภา มาถึงตรงหน้าภายในเสี้ยววินาที
วินาทีนี้หลัวซิวเหมือนจะเริ่มเข้าใจความตั้งใจของหลิวเซี่ยหานบ้างแล้ว ฝ่ายตรงข้ามจงใจใช้ตัวประกันบีบบังคับให้เขามุ่งหน้ามาติดกับดักที่ภูเขาหยุนเซียนเอง จากนั้นค่อยให้เหยียนเยว่เอ๋อร์มาดักฆ่ากลางทาง ซึ่งการกระทำทั้งหมดทั้งมวลราวกับสามารถแสดงให้เห็นได้อย่างชัดเจนว่าหลิวเซี่ยหานนั่นไม่ได้นำเขาเอาไปไว้ในสายตา เหมือนกำลังหยอกเล่นกับจิตใจของมดตัวจ้อยยังไงอย่างนั้น
จีเสวียนคงไม่ได้ลงมือแต่อย่างใด เขาอยากดูมาก ๆ ว่านอกเหนือจากพรสวรรค์ด้านการกลั่นยาแล้ว เส้นทางแห่งนักยุทธ์ของศิษย์คนนี้ของตนจะน่าตื่นตะลึงเช่นกันหรือไม่?
“ไสหัวไป!!”
จิตหารที่อัดแน่นเต็มหน้าอกระเบิดพรั่งพรูออกมา หลัวซิวตะคอกเสียงดังลั่นคำหนึ่ง คำว่าไสหัวไปคำเดียวดังสะเทือนเลื่อนลั่นไปทั้งแผ่นฟ้า ฉีกกระชากอนัตตา ราวกับว่าทุกอิริยาบถของเขาล้วนสามารถทำลายล้างฟ้าดินได้ยังไงอย่างนั้น จิตสังหารที่อยู่ภายในจิตใจกำลังจะกวาดล้างโลก
ภายในเวลาชั่วพริบตาเดียว หลัวซิวก็ระเบิดกำลังรบที่ทรงพลังที่สุดของตัวเองออกมา คลุมชุดรบมกุฎเทพไว้บนตัว กำกระบี่ไร้เงาเอาไว้ในมือ แล้วทิ่มแทงไปทางมือใหญ่ที่ผนึกรวมมาจากน้ำแข็งหิมะนั่น
ในขณะเดียวกัน จีเสี่ยวจื่อก็ตวาดอย่างอ่อนช้อยน่ารักคำหนึ่งเช่นกัน เงาร่างกระพริบและพุ่งตรงไปทางหงเฟย เนื่องจากพรสวรรค์ด้านเส้นทางแห่งการกลั่นยามีไม่มาก ทว่าภายใต้การอบรมสั่งสอนของจีเสวียนคง ศักยภาพของจีเสี่ยวจื่อที่อยู่ในเด็กรุ่นใหม่ก็ไม่ธรรมดาจริง ๆ
“อย่าทำร้ายนาง”ทันใดนั้นเอง เสียงของหลัวซิวก็ดังเข้าไปในหูของจีเสี่ยวจื่อ
“โครม!”
ภายในเสี้ยววินาทีเดียว กระบี่ของหลัวซิวก็ปะทะเข้ากับมือน้ำแข็งหิมะนั่นแล้ว เมื่ออยู่ภายใต้มือใหญ่ที่บดบังท้องฟ้านั่น เงาร่างที่กำลังถือกระบี่ก็เหมือนมดตัวจ้อยไปแล้ว
อย่างไรก็ตามมดตัวจ้อยก็สามารถทำลายกฎธรรมชาติได้ มือน้ำแข็งหิมะนั่นแตกสลายจนดังสะเทือนเลื่อนลั่น ถูกหลัวซิวโจมตีจนแตกกระจายภายในกระบี่เดียว
“หื้ม?”
ดวงตาอันแก่ชรานั่นของจีเสวียนคงที่สุขุมเรียบนิ่งเข้มงวดขึ้นมาเล็กน้อย เห็นได้ชัดเลยว่าเขารู้สึกแปลกใจมาก ๆ
ผู้อาวุโสชุดคลุมยาวดำนั่นจากสำนักเซียนเทียนหยุน คือผู้แข็งแกร่งแดนมกุฎเทพขั้น 4 ถึงแม้ศักยภาพเช่นนี้ที่อยู่ในสายตาของจีเสวียนคงก็ไม่ต่างอะไรจากมดตัวจ้อย แต่สำหรับหลัวซิวที่มีคลื่นผลการฝึกตนเทียบเท่าแดนราชาเทพแล้ว กลับเป็นเหมือนผู้แข็งแกร่งที่หลัวซิวไม่สามารถต้านทานได้
เดิมทีจีเสวียนคงวางแผนที่จะลงมือช่วยเหลือเมื่อหลัวซิวต้านทานไม่ไหว ทว่ากลับนึกไม่ถึงเลยว่าหลัวซิวจะต้านทานพลังโจมตีของฝ่ายตรงข้ามได้อย่างนั้นหรือ
“ตู้มม!”
เปลวไฟสีดำแผดเผาลุกโชนอยู่บนร่างกาย หลัวซิว ณ วินาทีนี้เหมือนดั่งเสือที่โกรธเกรี้ยวตัวหนึ่ง ดุร้ายอย่างยิ่ง บุกฆ่าขึ้นไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญไม่เกรงกลัว
“ไม่รู้จักความเป็นความตาย!”
เขม็งมองหลัวซิวที่พุ่งเข้ามาสังหารตนเอง มีรอยยิ้มที่เยือกเย็นปรากฏบนใบหน้าท่านฉี มือน้ำแข็งหิมะเมื่อครู่ถูกทลายไปแล้ว เขากลับไม่ได้ใส่ใจแต่อย่างใด เนื่องจากนั่นเป็นเพียงการโจมตีสบาย ๆ โดยไม่คิดอะไรมากของเขาที่เป็นผู้แข็งแกร่งมกุฎเทพช่วงกลาง
เห็นเพียงท่านฉียกมือขึ้นโบกทีหนึ่ง น้ำแข็งที่นับไม่ถ้วนก็เหมือนดั่งกระบี่อันเฉียบคมม้วนซัดออกไปทั่วทั้งแผ่นฟ้าและปฐพี
น้ำแข็งเหล่านี้ล้วนผนึกรวมขึ้นมาจากกฎธาตุน้ำแข็งขั้น 6 ราชาเทพกระจอก ๆ คนหนึ่งจะสามารถต้านทานได้หรือ?
“เตี๊ยง! เตี๊ยง! เตี๊ยง! ……”
ฟาดฟันกระบี่ไร้เงาที่แย่งมาจากมือเซียวเฟยจนเกิดเป็นม่านกระบี่ น้ำแข็งทั้งหมดพุ่งชนบนม่านกระบี่จนแตกสลายกลายเป็นฝุ่นผง
มีรังสีแห่งความดุร้ายปรากฏในแววตาของหลัวซิว มีแสงสีดำแผ่กระจายขึ้นมาจากจุดตันเถียน ก่อนจะมีแสงสีดำบินตรงออกไป กลายเป็นดาราขนาดใหญ่ดวงหนึ่งภายในชั่วพริบตาเดียว ราวกับอัดแน่นอยู่ทั่วทั้งฟ้าดินยังไงอย่างนั้น
