โอสถเคล็ดเซียนตรีภพเป็นยาเซียนที่ช่วยให้จักรพรรดิเทพสามารถบรรลุไปสู่แดนมหาจักรพรรดิยุทธ์ได้ มันมีค่ามาก แม้ว่าจะไม่ใช่ยาหลัก แต่ยาเสริมทุกชนิดที่จำเป็นสำหรับการกลั่นก็มีค่ามากเช่นกัน ล้วนเป็นยาเซียนระดับ 6!
สำนักจักรพรรดิและตระกูลใหญ่มีประวัติศาสตร์และมรดกอันยาวนาน แต่ด้วยสภาพแวดล้อมฟ้าดินของมหาโลกาพันสาม จำนวนของยาเซียนระดับ 6 จึงหายากมากนัก
“หลัวซิว เจ้าก็โลภเกินไปแล้วมั้ง? เจ้าแค่พาเราเข้าสู่แดนปริศนาเท่านั้น เจ้ากลับขอยาเซียนระดับมหาจักรพรรดิยุทธ์เป็นค่าตอบแทน?” คนของสำนักจักรพรรดิมรณะพูดอย่างเย็นชา
“ใช่ นอกจากนี้ด้วยฐานะของเรา เป็นไปไม่ได้ที่จะพกยาเซียนระดับ 6 ติดตัว แม้ว่าเราจะมี เราก็ไม่สามารถให้เจ้าได้” คนจากตระกูลสวีแห่งมหาโลกะแสงดาวเห็นด้วยเช่นกัน
“ทำค้าขายอยู่ที่ความเต็มใจของสองฝ่าย ข้าบอกเงื่อนไขไปแล้ว จะตกลงหรือไม่ก็เรื่องของพวกเจ้า”
หลัวซิวเบะปาก ไม่อยากไปสนใจการโต้เถียงด้วยวาจาที่ไร้ความหมายเหล่านี้กับพวกเขา
เห็นเขาก้าวไปข้างหน้า ยกมือขึ้นและโบกธงค่ายสองสามชุดเข้าไปในอนัตตา ปิดกั้นปริภูมิตรงทางเข้าแดนปริศนา
ตอนนี้ ทักษะค่ายกลของหลัวซิวได้มาถึงนักค่ายเทพระดับ 5 แล้ว แม้ว่าค่ายกลจะถูกสร้างไว้ที่ค่ายกลระดับ 5 ขั้นแรก แต่ก็ยังต้องการผู้แข็งแกร่งระดับจักรพรรดิเทพถึงจะสามารถทำลายเข้าไปได้ สำหรับพวกพระโอรสจ้านเทียนจะใช้เวลาอย่างน้อยหนึ่งหรือสองปีกว่าที่คนเหล่านี้จะพึ่งพาการโจมตีที่รุนแรงเพื่อฝ่าฟัน ในสองปีนี้เพียงพอสำหรับเรื่องหลายสิ่งหลายอย่างที่จะเกิดขึ้น
“หลัวซิว เจ้าก็ทำเกินไปแล้วมั้ง? ถือว่าพวกข้ารังแกง่ายรึ?” จอมยุทธ์เผ่ามังกรผู้แข็งแกร่งจากมหาโลกาบรรพมารตะคอกด้วยความโกรธ
การกระทำของหลัวซิวในตอนนี้ ดูเหมือนจะกระตุ้นความโกรธของทุกคน
“เกินไป?” หลัวซิวอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ “ข้าทำเกินไปแล้วยังไง? ความแข็งแกร่งของข้าแข็งแกร่งกว่าของเจ้า ดังนั้นกฎย่อมถูกกำหนดโดยข้า หากพวกเจ้าไม่พอใจ เรามาต่อสู้สองกระบวนท่าไหม?”
“เจ้า…” ผู้แข็งแกร่งเผ่าพันธุ์มังกรพูดไม่ออกกั้นอยู่ในอก แน่นอนว่าเขาไม่กล้าสู้กับหลัวซิว เขาแค่จ้าวมหาเทพช่วงปลายเท่านั้นและหลัวซิวก็เหี้ยมโหดจนสามารถฆ่าได้แม้กระทั่งผู้แข็งแกร่งระดับจักรพรรดิเทพ
เสิ่นปิงหยูยืนอยู่ข้างหลัวซิว นางเห็นด้วยกับสิ่งที่หลัวซิวพูดเมื่อครู่นี้ ในโลกของผู้ฝึกฝนวิถียุทธ ผู้แข็งแกร่งจะเป็นใหญ่ ใครที่แข็งแกร่งกว่ามักจะเป็นผู้กำหนดกฎ นี่คือวิธีการเอาชีวิตรอดของจอมยุทธ์
นางเป็นสตรีที่มีความทะเยอทะยาน ดังนั้น นางจึงเชื่อเสมอในหลักการที่ว่าผู้แข็งแกร่งจะได้รับความเคารพ ในตอนแรก นางเลือกที่จะติดตามหลัวซิว เพราะนางรู้สึกว่าหลัวซิวเป็นคนที่แข็งแกร่ง
ถ้าไม่ใช่เพราะกลัวความแข็งแกร่งของหลัวซิว คนของสำนักจักรพรรดิและตระกูลใหญ่จะต้องหักหน้าตั้งนานแล้ว เมื่อเห็นว่าหลัวซิวปิดกั้นทางเข้าสู่แดนปริศนาโดยตรงนั่นหมายความว่าเว้นแต่พวกเขาจะตกลงกับเงื่อนไขของหลัวซิวคงไม่มีใครคิดจะเข้าไป
“สหายหลัว ยาเซียนที่เจ้าต้องการมีค่าเกินไป บนร่างข้าไม่มี สามารถเขียนการติดค้างได้หรือไม่?” ฟางห้าวหยูเดินออกมาด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่น
สัญชาตญาณของเขาบอกเขาว่าแดนปริศนาที่ซูอี้เฉินใช้เวลาส่วนใหญ่ในการแสวงหานั้นต้องไม่ธรรมดา ไม่มีนักยาเซียนระดับมหาจักรพรรดิยุทธ์ในมหาโลกาพันสาม ยาเซียนระดับนี้เก็บไว้ก็เป็นได้สมบัติและการตกแต่งเท่านั้น เพื่อแลกกับโอกาสในการเข้าสู่แดนปริศนานี้ ฟางห้าวหยูคิดว่ายังไงก็คุ้ม
“เขียนติดหนี้? ได้แน่นอน! แต่เจ้าเป็นตัวแทนของเขาดึกดำบรรพ์ได้ไหม เมื่อข้าไปเอาหนี้ถึงที่ คนชราของเขาเขาดึกดำบรรพ์มาชำระบัญชี” หลัวซิวหรี่ตาและยิ้ม
“ตลกล่ะ เขาดึกดำบรรพ์ของเราจะค้างหนี้ของเจ้าได้อย่างไร?” จ้าวมหาเทพ ชายชราที่อยู่ข้างหลังฟางห้าวหยูพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“ดีมาก คำพูดที่พวกเจ้าพูดก็ถูกบันทึกไว้ในม้วนหยกแล้ว และตอนนี้สามารถฝากแบรนด์ของเจ้าไว้หลักฐานกระดาษติดหนี้ได้”
หลัวซิวไม่พูดไร้สาระ หยิบกระดาษสีเหลืองออกมาแผ่นหนึ่งแล้วส่งให้ฟางห่าวหยู
เขาไม่กลัวการเขาดึกดำบรรพ์ไม่ใช้หนี้ ไม่ว่าเขาดึกดำบรรพ์จะลึกลับเพียงใดและซ่อนอยู่ลึกเพียงใด หลัวซิวเชื่อว่าถ้าเขาอยากค้นหา เขาจะต้องสามารถหาประตูสำนักของเขาดึกดำบรรพ์ได้อย่างแน่นอน
แต่เขาไม่ต้องการที่จะลำบากเกินไป ดังนั้นเขาจึงทิ้งบันทึกสม้วนหยกและไว้ในมือ
