มหายุทธ์ สะท้านภพ Remake – บทที่ 2917 ข้าจะต้องกลายเซียน

ลมน้ำและไฟพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า รอยแตกขนาดใหญ่และน่าสะพรึงกลัวกระจายไปทุกทิศทาง

ปริภูมิของหุบเขาสยบปีศาจใกล้จะล่มสลายแล้ว

เมื่อปริภูมิพังทลายลง จะเกิดพลังทำลายล้างอันไร้ขอบเขตและน่าสะพรึงกลัว โดยเฉพาะอย่างยิ่งในปริภูมิที่ค่อนข้างมั่นคงอย่างหุบเขาสยบปีศาจ พลังทำลายล้างที่ปะทุขึ้นเมื่อมันพังทลายสามารถสังหารผู้แข็งแกร่งระดับมหาจักรพรรดิยุทธ์วัฏจักรเก้าได้

“ไม่มีใครในโลกนี้รอดพ้นไปจากมือข้าได้!”

เมิ่งเชียนชางยกมือขึ้นและเคลื่อนไหวกำปั้นด้วยสีหน้าโหดเหี้ยมและหยิ่งยโส

ใช้ฮู้ดับต้องห้ามทำลายค่ายกลต้องห้ามสามขั้นครั้งแล้วครั้งเล่าและนำศิลาเทวชิงเทียนกับฮู้เทวชิงเทียนอัญประมุขเต๋าสองชิ้นไปเป็นของตน ในขณะนี้ ทุกคนในหุบเขาสยบปีศาจเป็นเหมือนแกะที่ขนถูกโกนออกแล้ว

คนเหล่านี้ในหุบเขาสยบปีศาจ มีระดับผลการฝึกตนสูงสุดก็คือแดนจักรพรรดิเทพวัฏจักรเจ็ด สำหรับ คู่ต่อสู้ในระดับนี้สำหรับเมิ่งเชียนชางในตอนนี้ สามารถบดขยี้จนตายได้อย่างง่ายดาย

อย่างไรก็ตาม เมิ่งเชียนชางดูเหมือนจะไม่อยากฆ่าคนเหล่านี้ให้ตายอย่างง่ายดาย แต่เย้ยหยันและมองลงไปที่ผู้คนในวังซิวหลัวด้านล่างด้วยท่าทางเหมือนแมวแกล้งหนู

“ผู้ใดคือผู้หญิงของไท่ซ่างฉิง?”

ร่างของเมิ่งเชียนชางบินลงมาจากท้องฟ้าและตรงมาที่วังซิวหลัว

“พรึบ!”

จู่ๆ ลำแสงมากมายก็ปรากฏขึ้น เป็นเย่ห้าวหรานที่ได้สร้างค่ายกลไว้จำนวนมาก และในขณะที่เมิ่งเชียนชางบุกเข้ามาในวังซิวหลัว ลายค่ายก็ถูกกระตุ้น

“ช่างเป็นผู้อ่อนแอที่ไม่รู้จักเจียมเนื้อเจียมตัว!”

เมิ่งเชียนชางเย้ยหยัน วัฏจักรธรรมปรากฏขึ้นมาที่ข้างหลังเขา และพลังแห่งวัฏสงสารก็ผลิบานทีละดวง ตรึงแสงแผ่ออกมาทั้งหมดไว้

หลังจากนั้น ร่างของเมิ่งเชียนชางก็หายไปในทันทีและในวินาทีต่อมาเขาก็มาอยู่ต่อหน้าเย่ห้าวหราน ภายใต้ความกดดันของช่องว่างในผลการฝึกตน เย่ห้าวหรานไม่มีแรงที่จะต่อต้านเลย คอของเขาถูกบีบด้วยฝ่ามือ เหมือนถูกเหล็กบีบ

“โอ้? ข้าจำเจ้าได้ ร่างวัฏจักรธรรมของไท่ซ่างฉิงในชาติหนึ่ง ข้าคาดไม่ถึงว่า ไท่ซ่างฉิงตัดเจ้าออกจากร่างแท้ แต่เจ้ากลับกลายเป็นสุนัขของเขา!”

เสียงของเมิ่งเชียนชางเย็นชาและไม่แยแส “ในเมื่อเจ้าเป็นสุนัขของเขา เจ้าก็ไปตายได้แล้ว”

เกิดคลิกเพียงครั้งเดียว คอของเย่ห้าวหรานก็หักในทันที สำหรับนักยุทธ์แดนจักรพรรดิเทพวัฏจักรเจ็ดแล้วอาการบาดเจ็บเช่นนี้ไม่อันตรายถึงชีวิต

แต่เมิ่งเชียนชางยกมือขึ้นตบหัวของเขาให้แตกกระจายอย่างกะทันหันและหยิบช่องจิตในตัวหยั่งรู้ของเขาออกมา

“ห้าวหราน!”

เมื่อหลี่ยู่เห็นภาพนี้ ดวงตาเบิกกว้าง จากนั้นเขาก็คำรามและพุ่งเข้าไปต่อยหัวของเมิ่งเชียนชางด้วยหมัด

“บูม!”

คลื่นระลอกคลื่นที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่าสั่นไหว หวัดของหลี่ยู่ถูกพลังแห่งวัฏสงสารขัดขวาง แม้ว่าเขาจะคำรามและพยายามอย่างสุดกำลังแต่เขาก็ไม่สามารถฝ่าด่านของพลังแห่งวัฏสงสารและทำร้ายเมิ่งเชียนชางได้แม้แต่น้อย

“เจ้าอยากช่วยเขา?”

เมิ่งเชียนชาโชว์ช่องจิตของเย่ห้าวหรานด้วยรอยยิ้ม และใบหน้าของเย่ห้าวหรานสามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่าบนช่องจิตที่เหมือนคริสตัล

ขณะที่พูด มือของเมิ่งเชียนชางค่อยๆ กำแน่น ราวกับว่าช่องจิตของเย่ห้าวหรานจะถูกบดขยี้เป็นผงโดยเขาเมื่อเขาออกแรงเพียงเล็กน้อย

เมื่อช่องจิตแตกสลาย นั่นหมายถึงการล่มสลายและการทำลายล้างของดวิญญาณดั้งเดิม นั่นก็คือว่าจิตเทพถูกทำลายไปจริงๆ แม้แต่พระเจ้าก็ช่วยไม่ได้!

“พอได้แล้ว!”

ทันใดนั้น มีเสียงหวานดังขึ้นมา เปลวไฟสีทองพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า แสงเซียนกลายเป็นหงส์ตัวหนึ่ง คำรามและพุ่งเข้าหาเมิ่งเชียนชาง

ในเวลาเดียวกัน ทุกคนในวังซิวหลัวก็โจมตีพร้อมกัน และไม่มีใครเลือกที่จะหนีในเวลานี้

อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเหยียนเยว่เอ๋อร์ได้ปลุกวิถีแห่งเซียนพลังสายเลือดขั้นต้นแล้ว แต่ช่องว่างขนาดใหญ่ในผลการฝึกตนและความแข็งแกร่งยังคงเป็นช่องว่างที่แก้ไขไม่ได้

ในพริบตาเดียว ทุกคนก็กระอักเลือดและกระเด็นถอยหลัง และทั้งวังซิวหลัวก็ระเบิดทันที ซากกำแพงที่แตกร้าวและเศษซากที่ปลิวว่อน

“อย่ากังวล ข้าจะไม่ฆ่าพวกเจ้าง่ายๆเช่นนี้ เรื่องนี้เกิดขึ้นแล้วและไท่ซ่างฉิงต้องรีบมาแน่นอน ข้าจะฆ่าพวกเจ้าทีละคนต่อหน้าเขา ข้าอยากให้เขาได้ลิ้มรสความเศร้าโศกเสียใจเจ็บปวดที่สุดในโลก!”

ขณะที่พูด เมิ่งเชียนชางโบกมือ และพลังแห่งวัฏสงสารก็จับพวกเหยียนเยว่เอ๋อร์ขึ้นมา แล้วมาถึงด้านนอกของหุบเขาสยบปีศาจในทันที

ในเวลาเดียวกัน ปริภูมิของหุบเขาสยบปีศาจก็พังทลายลงอย่างสิ้นเชิงท่ามกลางเสียงดังดึดก้องที่น่าสะพรึงกลัว!

ยกเว้น เหยียนเยว่เอ๋อร์ เหยียนซีโรว่ เสิ่นปิงหยู ฉียู่หรง ช่าจื่อเยียน จี้เสี่ยวจื่อ จี้หานยู่คนเหล่านี้ คนอื่นๆถูกทำลายกลายเป็นผงภายใต้พลังของการล่มสลายของปริภูมิ!

“ไม่!”

“ท่านปู่!”

“คนในเผ่าของข้า!”

“…”

ดวงตาของทุกคนต่างเบิกตากว้างหลั่งน้ำตา ในเผ่าจี้ มีเพียงจี้หานยู่และจี้เสี่ยวจื่อเท่านั้นที่ยังมีชีวิตอยู่ ในภูเขาว่านเริ่น มีเพียงลวี่โหลวและน้องสาวของนาง หงเหยียน เท่านั้นที่ยังมีชีวิตอยู่ ในตระกูลเทพสงครามมีเพียงซิงเฉินเท่านั้นที่ยังมีชีวิตอยู่…

คนอื่นตายไปหมดแล้ว!

ตู๋กูเห็นเหยียนเยว่เอ๋อร์และเหยียนซีโรว่ที่ถูกเมิ่งเชียนชางจับตัวไป เขาไม่จำเป็นต้องสนใจคนอื่น แต่เขารู้ชัดเจนว่าสองคนนี้เป็นคนรักของศิษย์น้องเล็กของเขา

แต่ไม่ให้โอกาสในการโจมตีแม้แต่น้อยกับตู๋กู จ้าววัฏสงสารรุ่นที่แปดยังคงจ้องมองมาที่เขาด้วยสายตาเฉยเมยตลอด

“เก้าชั่วอายุคน หยุดได้แล้ว” จ้าววัฏสงสารรุ่นที่แปดมองไปที่เมิ่งเชียนชางแล้วพูด

“ไม่ ไท่ซ่างฉิงยังไม่มา เขาเป็นเป้าหมายที่แท้จริงของข้า มีเพียงฆ่าเขาเท่านั้นที่จะสามารถกำจัดความหลงใหลและความเกลียดชังในใจของข้าได้!” เมิ่งเชียนชางส่ายหัวอย่างเด็ดขาด ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง

แม้ว่าห้วงดารานโลกร้างนั้นกว้างใหญ่ แต่ใช้เวลาเพียงสิบห้านาทีเท่านั้นจากแดนบรรพกาลเพื่อกลับไปยังดินแดนโลกร้างด้วยผลการฝึกตนของผู้แข็งแกร่งระดับประมุขเต๋า

รอยแตกขนาดใหญ่ถูกฉีกออกจากกันบนท้องฟ้าเหนือธรณีสำนักอาณากระบี่ หลัวซิวปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับกองทัพเทพมารสี่พันคน

ทันทีที่เขาปรากฏตัว ตัวสำนึกของหลัวซิวก็แผ่กระจายออกไปทันที และเขาเห็นเมิ่งเชียนชางในทันที เห็นผู้คนในหุบเขาสยบปีศาจที่ฝ่ายตรงข้ามจับตัวไป ยังเห็นว่าปริภูมิของหุบเขาสยบปีศาจพังทลายลงอย่างสิ้นเชิง ไม่มีอยู่อีกต่อไป

ธรณีสำนักทั้งหมดของอาณากระบี่หวูจี๋ตกอยู่ในความยุ่งเหยิงและมีผู้เสียชีวิตจำนวนมาก ศิษย์พี่ตู๋กูของเขาถูกล็อคโดยออร่าของชายวัยกลางคนที่ดูธรรมดาและเขาไม่กล้าขยับเขยื้อน!

“ประมุขเต๋า!”

ทันทีที่ต้วนคงเห็นจ้าววัฏสงสารรุ่นที่แปด สีหน้าของต้วนคงก็ดูเคร่งขรึมขึ้นมาทันที

ปฏิกิริยาของต้วนคงทำให้ใจของหลัวซิวกระตุก เขาคาดไม่ถึงว่าเมิ่งเชียนชางจะเชิญผู้แข็งแกร่งระดับประมุขเต๋ามาช่วยเหลือเขาได้ ไม่แปลกใจเลย แม้แต่ศิษย์พี่ตู๋กูของเขาก็ขวางเขาไม่ได้

ทันทีที่ต้วนคงปรากฏตัว จ้าววัฏสงสารรุ่นที่แปดก็สัมผัสได้ และในทันใดนั้นรัศมีของผู้แข็งแกร่งระดับประมุขเต๋าทั้งสองก็แทรกซึมและปะทะกัน ทำให้เกิดระลอกคลื่นนับไม่ถ้วนในอนัตตา

“ไท่ซ่างฉิง!”

เมิ่งเชียนชางจ้องมองมาด้วยเจตนาสังหารที่ไร้ขอบเขตพร้อมความเกลียดชังในดวงตาของเขา!

“เจ้าคาดไม่ถึงใช่ไหม? ข้าทำลายหุบเขาสยบปีศาจของเจ้าไปแล้ว และผู้หญิงของเจ้าทั้งหมดก็อยู่ในกำมือของข้า เจ้าคิดว่าข้าควรทำอย่างไรเพื่อให้เจ้ารู้สึกเจ็บปวดอย่างไร้ขอบเขตดีนะ?”

เบื้องหลังเมิ่งเชียนชางมีเก้ากงล้อเทพ ซึ่งแต่ละกงล้อเทพจะแสดงและควบแน่นเป็นรูปร่างของรูเล็ต พลังแห่งวัฏสงสารกลายเป็นโซ่ตรวน ผูกมัดและผนึกผู้คนจาก หุบเขาสยบปีศาจ

เมิ่งเชียนชางยกมือขึ้นจับคอของเหยียนเยว่เอ๋อร์และในขณะนี้ ใบหน้าของเหยียนเยว่เอ๋อร์ซีดเผือด มีเลือดซึมออกมาจากมุมปากของนาง ความเป็นและความตายขึ้นอยู่กับความคิดของเมิ่งเชียนชางทั้งหมด

“เมิ่งเชียนชาง ครั้งนี้ไม่มีใครช่วยเจ้าได้!”

ดวงตาของหลัวซิวมีความเย็นชาแผ่ออกมาอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน ไม่ว่าในชาติที่แล้วหรือชาตินี้ เขาไม่เคยอยากฆ่าใครมากเท่ากับตอนนี้!

คนรอบตัวเขาคือเกล็ดมังกรเขา นับประสาอะไรกับเหยียนเยว่เอ๋อร์ที่เป็นผู้หญิงของเขา? และอาจกล่าวได้ว่าในบรรดาผู้หญิงมากมายรอบตัวเขา นางเป็นผู้หญิงที่สำคัญที่สุดสำหรับเขา?

ไม่ว่าจะเป็นชาติที่แล้วหรือชาตินี้ เพราะเขารู้สึกอยู่เสมอว่าเขาเป็นหนี้เมิ่งเสี้ยจากก้นบึ้งของหัวใจ หลัวซิวไม่ได้มีเจตนาฆ่าเมิ่งเชียนชางมากนัก

แต่สิ่งที่เมิ่งเชียนชางทำตอนนี้ได้ลบล้างร่องรอยแห่งความเมตตาที่เหลืออยู่ในใจของเขาจนหมดสิ้น

“ช่วยข้า? ฮ่าฮ่า ไท่ซ่างฉิงเอ๊ยไท่ซ่างฉิง เจ้าไม่เห็นสถานการณ์ตอนนี้หรือ? เจ้าไม่คิดว่าเจ้าควรขอร้องข้า บางทีข้าอาจจะใจอ่อนและไว้ชีวิตผู้หญิงของเจ้า”

เมิ่งเชียนชางหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “ถ้าเจ้าคุกเข่าขอร้องข้า ข้าไม่ฆ่านางก็ได้”

ในขณะที่พูด นิ้วของเมิ่งเชียนชางกำแน่นอย่างช้าๆ แค่เขาใช้แรงมากขึ้น เหยียนเยว่เอ๋อร์ก็จะเสียชีวิตไปในมือของเขา

แต่ในขณะนี้ สีหน้าของเมิ่งเชียนชางก็แข็งทื่อทันที

เพราะเขารู้สึกถึงออร่าที่ทรงพลังและกว้างใหญ่หลายออร่ามาถึงอย่างกะทันหัน ภายใต้การล็อคของออร่าที่น่าสะพรึงกลัวนี้ อย่าบอกว่าบีบคอผู้หญิงของไท่ซ่างฉิงให้ตาย แม้แต่ลมหายใจก็หยุดไป

“บูม!”

เสียงดังสนั่นไปทั่วท้องฟ้า ต้วนคงและจ้าววัฏสงสารรุ่นที่แปดได้ต่อสู้กันในอนัตตาแล้ว

ไม่มีจ้าววัฏสงสารรุ่นที่แปดช่วยเหลือ ตู๋กู ฉื้อหลง ตี้ขุยและเฟยเสว่ผู้แข็งแกร่งทั้งสี่เพียงแค่ใช่ออร่าผลการฝึกตนล๊อคตัวเมิ่งเชียนชางไว้ก็ไม่สามารถต้านทานได้แม้แต่น้อย

จนถึงเวลานี้ เมิ่งเชียนชางเพิ่งตื่นขึ้นเหมือนฝัน!

“เป็นไปไม่ได้…เจ้า!…”

รูม่านตาของเมิ่งเชียนชางยังคงขยายตัวขึ้นเรื่อย ๆ เช่นเดียวกับที่หลัวซิวไม่คาดคิดว่าเขาจะเชิญประมุขเต๋ามาช่วยเหลือ เมิ่งเชียนชางก็คาดไม่ถึงเช่นกันว่าหลัวซิวจะเชิญประมุขเต๋ามาได้คนหนึ่ง!

“แคร่ง!”

ร่างของหลัวซิวปรากฏต่อหน้าเมิ่งเชียนชางในทันที ดวงตาที่ลึกล้ำของเขาไม่มีอารมณ์ใดๆ มีเพียงเจตนาฆ่าที่เย็นชา

ผู้แข็งแกร่งที่สุดสี่คนและแม่ทัพระดับเจ้ายุทธจักรสิบคน ปราบปรามเมิ่งเชียนชางเพียงคนเดียว เมิ่งเชียนชางในสายตาของหลัวซิวในตอนนี้เป็นเหมือนคนธรรมดาที่ไม่มีพลังที่จะต่อต้าน

“ฟู่!”

หลัวซิวทุบหัวของเมิ่งเชียนชางเป็นชิ้นๆ ด้วยฝ่ามืออย่างไร้ความปราณี ภายใต้อิทธิพลของพลังอมตะสรรพวิถีล้วนว้าง พลังแห่งวัฏสงสารถูกสลายกลายเป็นผงอย่างต่อเนื่องโดยพลังแห่งวิถีแห่งเซียน ทำให้ร่างกายของเมิ่งเชียนชางแตกเป็นเสี่ยงๆ เป็นชิ้นๆ

ตราสรรพสิทธิ์!

หลังจากนั้น หลัวซิวพรอกฝ่ามือเพื่อใช้พลังอมตะ และพลังอมตะนับพันก็ระเบิดออกมาจากระหว่างฝ่ามือของเขา แสงนั้นส่องสว่าง สลายสุญญากาศ และกวาดล้างผลการฝึกตนจักรพรรดิเทพวัฏจักรเจ็ดสามพันคนที่ช่วยเพิ่มพลังให้แก่เมิ่งเชียนชางในเก้ากงล้อเทพ!

“บูม!”

วินาทีที่เมิ่งเชียนชางถูกหลัวซิวสังหาร จ้าววัฏสงสารรุ่นที่แปดหยุดทันที ไอสู้กับต้วนกงอีกต่อไป โบกมือฉีกอนัตตาออกแล้วหายตัวไป

ในเวลาเดียวกัน ร่างของมกุฎเต๋าสังสารวัฏที่ต่อสู้กับมกุฎเต๋าหวูจี๋ในอนัตตาหนึ่งก็จางหายไปเช่นกัน สายตาจ้องมองมกุฎเต๋าหวูจี๋ด้วยดวงตาที่ลึกล้ำและพูดว่า “คราวนี้ข้าจะต้องกลายเซียน!”

ในสำนักงานใหญ่ของจ่างเทียนตี้ รูเล็ตเก้าสายลอยอยู่บนอากาศสูง ในรูเล็ตเส้นที่แปด จ้าววัฏสงสารรุ่นที่แปดกลับมาอยู่ที่เดิม และในรูเล็ตที่เก้า ร่างของเมิ่งเชียนชางปรากฏขึ้น

“ไท่ซ่างฉิง ข้าคาดไม่ถึงว่าข้าจะยังประเมินเจ้าต่ำเกินไป อย่าคิดว่านี่ก็จบลงแล้ว ทุกอย่างเพิ่งเริ่มต้น!” เสียงของเมิ่งเชียนชางดังขึ้นอย่างสยดสยอง