ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1014
เดวิดรู้สึกว่าเขาได้จัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว
ตูม!
จู่ ๆ ก็มีเสียงดังมาจากประตูสำนักงาน ประตูที่ปิดอยู่ถูกเปิดออกกว้าง
เดวิดซึ่งอยู่ในสำนักงานชะงัก
ทาร่าก็ตกใจเช่นกัน เธอรู้ว่าฮาร์วีย์นั้นเป็นคนที่น่าทึ่งมาก แต่เธอไม่คิดว่าเขาจะน่าทึ่งได้มากขนาดนี้
นี่เป็นสิ่งที่มนุษย์ทั่วไปทำได้ใช่ไหม?
ในตอนนี้ฮาร์วีย์ได้เดินเข้าไปตรงหน้าเดวิด
แค่พวกอันธพาลไม่กี่คน เขาก็สามารถจัดการจนพวกมันนอนราบอยู่บนพื้นแล้ว
เพียะ!
ฮาร์วีย์ตบหน้าเดวิดจับหัวกระแทกกำแพงจนฟันหักเจ็ดซี่
“แก! กล้าดียังไงมาทำร้ายฉัน! แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร? แกรู้หรือไม่ว่าใครคอยดูแลของฉัน?”
“แกตายแน่! ฉันสัญญาว่าแกตายแน่ ๆ !”
เดวิดเคยชินกับการทำตัวหยิ่งผยอง แต่ตอนนี้เขาเหม่อลอย แล้วชี้ไปที่ฮาร์วีย์พร้อมตะโกนสาปแช่ง
ฮาร์วีย์หัวเราะ “นานมากแล้วที่ผมเคยได้ยินใครพูดกับผมแบบนี้”
“ผมอยากจะดูว่ามันจะน่ากลัวแค่ไหน”
“ดี! อย่าหนีไปซะก่อนล่ะ! ฉันจะโทรหาพวกเขาเดี๋ยวนี้!” เดวิดเย้ยหยัน
เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาและกดหมายเลขอย่างรวดเร็ว จากนั้นเขาก็โค้งคำนับและพูดว่า “บราเทอร์ฌอน บิล ผมเอง เดวิด! มีคนมาสร้างปัญหาในถิ่นของผมแล้วยังกล้าทำร้ายผมอีก! พี่ต้องมาจัดการให้ผม!”
“ครับ ครับ ผมจะรอพี่ที่นี่!”
เดวิดวางสายโทรศัพท์และมองฮาร์วีย์อย่างเย็นชา “แกตายแน่! พี่ชายของฉันกำลังจะมาที่นี่!”
“ฉันรับรองได้เลยว่าวันนี้แกจะไม่ได้ออกไปจากที่นี่แน่!”
หลังจากนั้นเดวิดก็ถมน้ำลายเปื้อนเลือดลงบนพื้น เขาจ้องไปที่ทาร่าและพูดว่า “และเธอ! ผู้หญิงไม่รักดี ฉันสนใจเธอ แต่เธอกลับไม่ต้องการมัน! เธอแสร้งทำเป็นไร้เดียงสาและบริสุทธิ์งั้นเหรอ?”
“ฉันบอกเธอไว้เลยว่า วันนี้ฉันต้องได้สนุกกับเธอ!”
ใบหน้าของทาร่าซีดลงทันที
แม้ว่าเธอจะรู้ว่าสถานะของฮาร์วีย์อยู่ในระดับสูงและเขาก็รวย…
แต่เดวิดเรียกคนของเขามา
คนพวกนั้นไม่มีหลักการใด ๆ พวกเขาจะไม่ฟังเรื่องไร้สาระของใคร
ทาร่าตัวสั่นสะท้านหลังจากคิดว่าจะลงเอยอย่างไร สีหน้าของเธอแย่มาก
เดวิดหัวเราะเยาะเมื่อเห็นท่าทีของทาร่า “อะไรนะ? ตอนนี้เธอกลัวเหรอ? ฉันเตือนเธอ…”
เปรี้ยง!
ฮาร์วีย์หยิบที่เขี่ยบุหรี่ขึ้นบนโต๊ะแล้วทุบหน้าเดวิดทันทีก่อนที่เขาจะพูดจบ
“ทำไมยังก่อเรื่องไร้สาระให้ยุ่งยากไปอีก? อยู่เงียบ ๆ ไปดีกว่าไหม?” ฮาร์วีย์ออกท่าทีรังเกียจ
“แก!”
เดวิดจับหน้าผากที่มีเลือดออกและตัวสั่นไปทั้งตัว “แกตายแน่! วันนี้แกตายแน่!”
“อย่าหนีไปไหนนะ ถ้าแกกล้าหยามฉันขนาดนี้!”
ฮาร์วีย์พูดอย่างไม่สนใจว่า “ผมบอกตอนไหนว่ากำลังจะไป? ผมรอให้คุณขายที่นี่ให้ผมก่อน”
“แกยังอยากให้ฉันขายที่นี่ให้งั้นเหรอ? ฝันกลางวันอยู่หรือไง?!”
เดวิดเยาะเย้ยเมื่อเห็นว่าฮาร์วีย์ไม่กล้าหนีไปไหน
ในขณะนั้นเองเสียงฝีเท้าก็ดังเข้ามาใกล้จากด้านนอก คนหลายสิบคนมาถึงที่เกิดเหตุ
พวกกลุ่มอันธพาลรีบเข้าไปในสำนักงานอย่างรวดเร็ว พวกเขาทุกคนล้วนมีรอยสักบนร่างกายของพวกเขา และสีหน้าดูบูดบึ้ง
“บราเทอร์ฌอน พี่อยู่ที่นี่แล้ว!” เดวิดรีบวิ่งเข้าไปหาอย่างไร้ยางอาย
