ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก – บทที่ 1107

ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1107

แมนดี้หน้าเสีย เธอไม่คาดคิดว่าตอนที่เธอตั้งแผงลอยขึ้น เธอจะเจอใครที่ชั่วร้ายและน่ารังเกียจเท่านิคมาก่อน

“ผู้จัดการลาเชย์ ผมคิดว่าถุงน่องที่คุณถืออยู่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่นะ”

“จริงด้วย!”

นิคต้องพูดถึงแมนดี้ต่อหน้าลูกน้องของเขาแน่

เขาไม่ได้มีเพียงแต่โกรธแมนดี้ที่ไล่เขาออก แต่เขายังมีความต้องการทางเพศกับเธอมาเสมออีกด้วย

ฮาร์วีย์เดินออกมาจากด้านหลังด้วยใบหน้าที่บึ้งตึงหลังจากที่เห็นนิค

เห็นว่าแมนดี้กำลังมีความสุขกับการขายของ เขาก็ไม่มีเจตนาที่จะหยุดเธอ

แต่ผู้ชายคนนี้กลับออกมาจากที่ไหนไม่รู้และตั้งใจจะทำร้ายเธอ ซึ่งทำให้ฮาร์วีย์รู้สึกโกรธ

สายตาของฮาร์วีย์เย็นชา ซึ่งสายตาของเขาทำให้ร่างกายของนิคเย็นลง

แมนดี้ตกใจเมื่อเห็นฮาร์วีย์ เธอรีบกระซิบพูดทันที “ฮาร์วีย์ อย่าไปสนใจคนพวกนี้เลย เรามาที่นี่เพื่อสร้างธุรกิจกันนะ เหมือนคำกล่าวที่ว่าความสันติสร้างความมั่งคั่ง”

ที่จริงแล้ว เธอกลัวว่าฮาร์วีย์จะทำร้ายพวกเขาและเกิดปัญหาในภายหลัง

เธอไม่ใช่ประธานบริษัทของซิลเวอร์นิมบัส เอ็นเทอร์ไพรส์แล้ว ถ้าเกิดว่าฮาร์วีย์ทำร้ายบางคนและถูกตำรวจพาตัวไปล่ะ? เธอจะทำอะไรได้?

ฮาร์วีย์พยักหน้าและตอบกลับ “ก็ได้ ผมจะฟังคุณ”

เขาจ้องมองนิคและพูดขึ้นอย่างเย็นชา “เราไม่ต้อนรับคุณที่นี่ ไปเถอะ”

หลังจากที่ได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์ ท่าทางของนิคก็บูดเบี้ยวทันที

เขาพิจารณาฮาร์วีย์และหัวเราขึ้น “เฮอะ! นายคงเป็นสามีเกาะกินผู้โด่งดังของประธานแมนดี้ใช่ไหม?”

“ฉันได้ยินมาว่านายเก่งเรื่องเกาะผู้หญิงกิน แม้กระทั่งหลังจากที่แต่งงานกับประธานแมนดี้มาสามปี แต่นายกลับไม่เคยสนับสนุนอะไรตระกูลซิมเมอร์เลย”

“ตอนนี้ ประธานแมนดี้ถูกบีบบังคับให้มอบบริษัทของเธอให้กับคนอื่น แต่เธอก็ยังต้องตั้งแผงลอยขึ้นมาเพื่อดูแลนายอีก”

“ไอ้สารเลว! ฉันยอมรับนะว่านายเป็นคนที่เกาะผู้หญิงกินที่สุดยอดจริง ๆ !”

“นายเป็นปรมาจารย์แห่งการเกาะผู้หญิงกิน! เมื่อไหร่ที่นายตีพิมพ์หนังสือชีวประวัติของนายล่ะ? ฉันรับรองว่าจะซื้อมันแน่นอน!”

เสียงหัวเราะดังขึ้นทั่วทุกที่หลังจากที่เขาพูด

หนึ่งในลูกน้องของนิคค่อย ๆ จ้องมองฮาร์วีย์ก่อนที่จะพูดเสริม “ผู้จัดการลาเชย์ครับ ไอ้ขี้แพ้นี่ไม่ได้ดูดีเหมือนกันนะครับ!”

“ผมคิดว่าผมดูดีกว่าเขาอีก ผมไม่รู้ว่าผมจะมีโอกาสที่จะเป็นเด็กเลี้ยงของใครหรือเปล่า?!”

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!”

พวกเขาระเบิดหัวเราะออกมา ผู้คนอื่น ๆ ที่มามุงดูพวกเขาต่างก็ชี้ที่ไปฮาร์วีย์และหัวเราะด้วยเช่นกัน

ในยุคนี้ การเกาะผู้หญิงกินเป็นการกระทำที่น่าอายที่สุด

สายตาของทุกคนมองว่าผู้ชายขี้เกียจอย่างฮาร์วีย์เป็นความอัปยศของผู้ชายทั้งหมด

ภรรยาของเขาเป็นผู้หญิงที่สวย แต่ด้วยตัวเขาเองที่ไม่ทำงาน แต่เขากลับต้องการให้ภรรยาของเขาดูแลเขาด้วยการขายของตามแผงลอยข้างถนนแทน?!

แต่การเยาะเย้ยก็ยังเป็นการเยาะเย้ยอยู่ดี เพราะชายหลายคนต่างกำลังอิจฉาและเต็มไปด้วยความเกลียดชัง

แต่ไอ้สารเลวดูเหมือนผู้ชายทั่ว ๆ ไป ทำไมเขาถึงสามารถหาผู้หญิงที่สง่างามมาเป็นภรรยาได้?

ถ้าพวกเขาเจอผู้หญิงที่สวยอย่างนี้ พวกเขาก็ยอมที่จะเป็นลูกเขยเกาะกิน!

ฮาร์วีย์ไม่ได้สนใจกับการเยาะเย้ยของพวกเขา เพราะบนโลกใบนี้ภรรยาของเขาเป็นคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเขา

ถ้าภรรยาของเขาบอกไม่ให้เขาสู้ อย่างนั้นเขาก็ต้องอดทนไว้

ไม่อย่างนั้น ผู้ชายพวกนี้คงนอนอยู่ที่พื้นไปหมดแล้วตอนนี้

แมนดี้ก้าวออกมาด้านหน้าและพูด “ทุกคนคะ เรามาที่นี่เพื่อทำธุรกิจค่ะ จริงค่ะที่เรามีเรื่องลำบากอยู่ แต่ฉันหวังว่าทุกคนจะไม่มอบช่วงเวลาที่ยากลำบากให้นะคะ”

คติธรรมของแมนดี้คือ “สันติภาพทำให้เกิดความมั่งคั่ง” สำหรับเธอ แผงลอยเล็ก ๆ นี้เป็นที่ ๆ จะทำให้เธอและฮาร์วีย์สร้างรายได้เพื่อการดำรงชีวิตในอนาคต

เพื่อทำให้เรื่องนี้สำเร็จ เธอจะต้องยอมรับการเยาะเย้ยบ้าง