ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก – บทที่ 1116

ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1116

ทั้งสองวิ่งเข้าไปหาฮาร์วีย์

โยเอล เกรฮัมอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่เมื่อเห็นว่าฮาร์วีย์สบายดี

ยานนิค บิสสันโค้งคำนับให้กับฮาร์วีย์ทันที

ภาพที่เห็นทำให้ทุกคนตกตะลึง

ฮาร์วีย์ ยอร์กคือใครกันแน่?!

ทำไมคนที่มีอำนาจเหล่านี้จึงให้เคารพเขามากขนาดนี้?!

โดยเฉพาะโยเอล ผู้บัญชาการสูงสุดของบัควู้ด!

คนใหญ่คนโตอย่างเขามักหยิ่งพยอง!

แล้วนี่หมายความว่าอย่างไร?

ลูกเขยที่ได้ชื่อว่าไร้ประโยชน์คนนี้มีอำนาจเหนือกว่างั้นเหรอ!

สายตาที่ทุกคนมองที่ฮาร์วีย์เปลี่ยนไป บางคนถึงกับเริ่มกลัวเขา

ก่อนหน้านี้ในสายตาของทุกคนมองเขาแค่เป็นแค่ลูกเขยเกาะเมียกินเท่านั้น แต่ตอนนี้เขากลายเป็นบุคคลสำคัญที่มีตัวตนลึกลับ

สีหน้าของแมนดี้เผยออกมาชัดเจนว่าไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เห็น

พวกตระกูลเยตส์ทำเพื่อเธอและฮาร์วีย์มากขนาดนี้เลยเหรอ?

เธอเข้าใจว่าทำไมนายใหญ่ซีซาร์จึงปรากฏตัวขึ้นที่นี่ และเธอเข้าใจได้ว่าทำไมไทสันถึงอยู่ที่นี่ และเธอก็รู้เหตุผลการปรากฏตัวของยานนิคด้วยเช่นกัน

แต่ตอนนี้ผู้บัญชาสูงสุดของบัควู้ดอย่างโยเอลก็ปรากฏตัวขึ้น!

แมนดี้ตกตะลึง

แต่ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ เธอไม่สามารถตั้งคำถามใด ๆ ได้

“มิสเตอร์ยอร์ก คุณบาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่าครับ?”

โยเอลมองไปที่ฮาร์วีย์อย่างให้ความเคารพ

อีกด้านหนึ่ง ยานนิคก็โค้งคำนับ ปาดเหงื่อเย็น ๆ ที่หยดลงบนใบหน้าของเขาออก แล้วพูดว่า “มิสเตอร์ยอร์ก มันเป็นความผิดของผมเองที่ทำให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นในพื้นที่รับผิดชอบจองตัวเอง ผมจะสอบสวนเรื่องที่เกิดขึ้นนี้เอง และจะรายงานให้คุณทราบ”

“เอาพวกมันออกไป! และจัดการพวกมันและทำให้แน่ใจว่าผมจะไม่ได้ยินว่าเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกในอนาคต” ฮาร์วีย์พูดอย่างเย็นชา

หลังจากที่ฮาร์วีย์พูดจบ ทุกคนก็จ้องมองไปที่นายใหญ่ซีซาร์

นายใหญ่ซีซาร์พูดตะกุกตะกักออกมาอย่างรวดเร็ว “มิสเตอร์ยอร์ก ผมรับประกันได้ว่าเรื่องแบบนี้จะไม่เกิดขึ้นอีก!”

“ส่วนฟราย ไอ้คนงี่เง่าที่ไม่รู้ว่าอะไรควรไม่ควร เขาสมควรนอนติดเตียงไปตลอดชีวิต!”

คำพูดเพวกนี้พูดออกมาด้วยแววตาของบราเทอร์ฟลายที่กลายเป็นสีดำสนิท

สำหรับเบ็กก้า เดย์ เธออ้อนวอนขอควาเมตตาทันทีที่หัวหน้าจ้องมาที่เธอ

นิค ลาเชย์ และลูกน้องของเขาคุกเข่าลง

พวกเขาตัวสั่นจนพูดอะไรไม่ออกแม้แต่คำเดียว แต่ทุกคนรู้ดีว่านี่มันจบแล้ว

แม้ว่าฮาร์วีย์จะไม่เอาเรื่องใด ๆ นายใหญ่ซีซาร์ก็ให้ความมั่นใจว่าจะสอนบทเรียนแก่พวกเขาหลังจากเหตุการณ์นี้

“เอาล่ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็ออกไปจากที่นี่เถอะ อย่าไปรบกวนคนอื่น ๆ”

ฮาร์วีย์จับมือแล้วพาแมนดี้ออกไป

เมื่อแมนดี้กลับมาถึงบ้าน เธอพยายามสงบสติอารมณ์อีกครั้ง

เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วยื่นให้ฮาร์วีย์

“ที่รัก โทรหาลุงและขอบคุณเขา! เร็วสิ!”

“ถ้าไม่ใช่เพราะเขาส่งคนมาเยอะขนาดนั้น พวกเราคงเจอปัญหาใหญ่แน่!”

ฮาร์วีย์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและเห็นข้อความที่แมนดี้ส่งมา เขาอดไม่ได้ที่จะฝืนยิ้มให้

เขาอยากใช้โอกาสนี้เพื่อเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขาต่อแมนดี้ แต่แล้วเธอกลับทำเช่นนี้

เมื่อเห็นสีหน้าของเธอ ฮาร์วีย์ก็ยิ้มให้

“หาโอกาสให้พบได้ขอบคุณพวกเขาด้วยตัวเอง”

แมนดี้คิดก่อนจะตอบว่า “คุณพูดถูก เราต้องหาของขวัญด้วย”

พวกตระกูลเยตส์มักพลาญเงินแมนดี้

ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังคิดที่จะขอบคุณพวกเขา

วันถัดมา…

ฮาร์วีย์กับแมนดี้ยังคงหลับอยู่

จู่ ๆ โทรศัพท์ก็ดังขึ้น

ลิเลียนที่โทรมา

“ฮาร์วีย์ แมนดี้! รีบไปที่บ้านใหญ่ตระกูลเยตส์เดี๋ยวนี้!”

คงจะมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้น ลิเลียนถึงได้วิตกกังวลขนาดนี้

แมนดี้เริ่มประหม่า

“คุณพ่อคุณแม่รู้ไหมคะว่าเมื่อวานเกิดอะไรขึ้น? คุณปู่กับคุณย่ากล่าวหาประณามพวกเราอีกแล้ว?”

ฮาร์วีย์ส่ายหัว เขารู้ว่าเรื่องต่าง ๆ จะไม่ง่ายขนาดนั้น