ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1118
ลิเลียนมองคุณย่าเยตส์อย่างไม่เชื่อสายตา ผู้หญิงคนนั้นได้ชื่อว่าเป็นแม่ แต่เธอพูดแบบนั้นได้ยังไง?
เธอยังเชิญนักข่าวมาทำข่าวนี้ด้วย!
นี่มันโหดร้ายเกินไป!
ไซม่อนตกใจจนหน้าเสีย เรื่องมันทำร้ายกันเกินไป ต่อจากนี้ไปพวกเขาไม่มีแม้โอกาสขออาหารด้วยซ้ำ!
แมนดี้เองก็ไม่อยากเชื่อในสิ่งที่เธอเพิ่งได้ยิน
คุณยายและลุงของเธอได้เอาหุ้นมูลค่าสามร้อยล้านดอลลาร์ไปจากเธอแล้ว แต่พวกเขาก็ไม่แม้แต่ให้หนทางอยู่รอดแก่เธอและครอบครัวของเธอเลย
แลที่สำคัญคือพวกเขายังประกาศต่อสาธารณะและให้คนทั้งโลกรู้
นี่เทียบเท่ากับการบอกทุกคนว่าตระกูลเยตส์จะไม่สนับสนุนครอบครัวของแมนดี้ต่อจากนี้ไป
“คุณยาย คุณลุง ทำไมคะ!”
“เมื่อวานคุณลุงช่วยพวกเราไว้ไม่ใช่เหรอคะ?!”
“ทำไมวันนี้คุณลุงทำกับเราแบบนี้!” แมนดี้ถามอย่างไม่เชื่อ
คีธรู้สึกว่าคำพูดของเธอแปลก ๆ แต่เขาก็ยังหัวเราะอย่างเย็นชา
“ฉันไม่รู้ว่าเธอกำลังพูดถึงอะไร แต่ยังไงคุณย่าก็ตัดสินใจเรื่องนี้ไปแล้ว!”
“ครอบครัวของเธอคงจะรู้ดีว่าต้องทำยังไง จากนี้ไปตระกูลเยตส์อยู่อันดับต้น ๆ และจะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับครอบครัวต่ำ ๆ อย่างเธอ!”
“ไม่ว่าครอบครัวของเธอจะทำอะไรต่อหลังจากนี้ ตระกูลเยตส์จะไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง!”
“และถ้าเราเจอกันข้างนอก ให้แกล้งทำเป็นว่าเราไม่รู้จักกัน!”
“ตอนนี้ ออกไปได้แล้ว!”
สีหน้าของคีธเย็นชาเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม
“ออกไปจากตระกูลเยตส์เดี๋ยวนี้!”
“เราไม่ต้องการพวกเธออีกต่อไป!”
“ใช่ ลิเลียน! ตั้งแต่เธอแต่งงานกับไซม่อน แล้วเปลี่ยนนามสกุล! เธอก็ไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะใช้เยตส์!”
ตระกูลเยตส์ระเบิดเสียงหัวเราะ ทุกคนดูเย็นชาและไร้ความปรานี
แมนดี้ตัวสั่น ในที่สุดเธอก็เข้าใจแล้วว่าเธอได้มอบทรัพย์สินของเธอไว้ในมือฝูงหมาป่า!
ไม่ มันจะดีกว่าถ้าเธอมอบมันให้กับหมาป่าจริง ๆ
ตระกูลเยตส์เทียบไม่ได้กับหมาป่าด้วยซ้ำ!
ไซม่อนและลิเลียนเกือบจะล้มลง พวกเขาคาดหวังว่าตระกูลเยตส์จะรู้สึกผิดและคืนหุ้นบางส่วนให้ในวันนี้
พวกเขาไม่คิดเลยว่าเรื่องต่าง ๆ จะกลับกลายเป็นตรงกันข้าม และนี่คือจุดจบของพวกเขา
คำว่าครอบครัวหายไปในอากาศ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับลิเลียนผู้ซึ่งไม่มีสิทธิ์ใช้นามสกุลเยตส์อีกต่อไป
อยากจะรู้! ตระกูลใหญ่ ๆ อื่น ๆ มีอะไรแย่ไปกว่านี้อีกไหม?
พรวด!
ร่างกายของลิเลียนโงนเงนไปมา ลิเลียนผู้ยิ่งใหญ่และครั้งหนึ่งเคยภูมิใจในความเป็นคนของตระกูลเยตส์ ทนรับไม่ได้กับสถานการณ์นี้อีกต่อไป เธอกระอักเลือดออกมาเต็มปาก
“ที่รัก!”
“คุณแม่!”
ไซม่อนและแมนดี้รีบพยุงลิเลียนขึ้น
ลิเลียนยกมือและจ้องไปที่คุณย่าเยตส์ ความสิ้นหวังและความโกรธถูกเขียนขึ้นทั่วใบหน้าของเธอ
“อะไร? แกยังมีอะไรจะพูดถึงการตัดสินใจของฉันอีกไหม?”
“ฉันน่าจะไล่แกออกไปจากบ้านตั้งแต่ยี่สิบปีที่แล้ว!”
“แกไม่ขอบคุณอีกเหรอที่ฉันยอมให้แกเสวยสุขบนความรุ่งโรจน์ของตระกูลเยตส์ตลอดยี่สิบปี?”
“หรือแกคิดว่าแกทำผิดไปแล้ว? แกกำลังรู้สึกเสียใจ?”
ลิเลียนไม่สามารถพูดอะไรได้อีก แมนดี้และไซม่อนต่างสิ้นหวังไปตาม ๆ กัน
พวกเขาจะพูดอะไรได้ในสถานการณ์นี้
หรืแพูดอะไรไปตอนนี้ก็ไร้ประโยชน์
“ใช่ เราไม่พอใจ!”
ฮาร์วีย์ผู้ซึ่งถูกตระกูลเยตส์เมินเฉยมาโดยตลอด ยืนขึ้นและเปิดปากพูด
“ไม่พอใจ? ขยะอย่างแกมีอะไรไม่พอใจหรือไง?”
“แกมีสิทธิ์จะพูดงั้นเหรอ?”
“แกมีสิทธิ์หายใจต่อหน้าตระกูลเยคส์ด้วยเหรอ? ออกไปเดี๋ยวนี้!”
