ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1119
พวกเยตส์ต่างพาหัวเราะกันใหญ่หลังจากฮาร์วีย์ยืนขึ้นพูด
ในสายตาของพวกตระกูลเยตส์ แมนดี้และครอบครัวของเธอไม่มีสถานะอะไรสำคัญเลย ฮาร์วีย์ยังต่ำต้อยที่สุดด้วยซ้ำ!
“คุณย่าเยตส์ คีธ พวกคุณเชื่อไหมว่าจะต้องเสียใจกับสิ่งที่พวกคุณทำในวันนี้?”
“ตระกูลเยตส์จะมีอันดับสูงสุดงั้นเหรอ?” ฮาร์วีย์พูดพร้อมยิ้ม “ผมเกรงว่าพวกคุณจะไม่สามารถไต่ขึ้นไปเป็นอันดับหนึ่งได้เร็ว ๆ นี้หรอก!”
“อวดดี!” คีธคำรามออกมา “แกกล้าดียังไงมาแช่งตระกูลอันดับหนึ่งอย่างตระกูลเยตส์แบบนี้! ไอ้โง่!”
“แกอยากให้ตระกูลเยตส์สำนึกผิดงั้นเหรอ? ไม่มีทาง!”
“ตอนนี้หุ้นทั้งหมดของแมนดี้อยู่ในมือของเราแล้ว เรามีอำนาจและความรุ่งเรืองในโลกนี้! เราจะเสียใจในสิ่งที่ทำได้ยังไง?!”
“ไอ้คนสกปรกอย่างแกไม่มีวันเข้าใจหรอกว่าตระกูลเยตส์แข็งแกร่งเพียงใด!”
พวกเยตส์หัวเราะอย่างเย้ยหยัน ในสายตาของพวกเขาฮาร์วีย์ก็เป็นเพียงคนบ้าคนหนึ่ง
“หุบปาก!”
ในที่สุดลิเลียนก็ได้สติอีกครั้ง เธอตะโกนด้วยเสียงอันดังก้อง ยืนนิ่ง จ้องไปที่คุณย่าเยตส์
“แม่คะ หนูอยากถามแม่ ครอบครัวของหนูเคยทำอะไรที่ไม่ให้เกียรติตระกูลเยตส์บ้างไหมคะ?”
“ถึงขั้นอยากจะทำลายความสัมพันธ์ของเราแบบนี้เลยเหรอคะ?”
“เราเคยทำอะไรผิดไปเหรอคะ?”
“แม้ว่าคุณแม่อยากจะฆ่าเรา อย่างน้อยก็บอกเราว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้?”
ไซม่อนเองก็เปิดปากพูดอย่างช้า ๆ
“คุณแม่ เราอาจไม่เคยให้อะไรกับตระกูลเยตส์ แต่เราไม่สมควรได้รับการปฏิบัติแบบนี้”
“อย่างน้อยเราก็ทำงานอย่างหนักเพื่อตระกูลเยตส์มาตลอด ถึงแม้ว่าเราจะไม่มีอะไรจะช่วยส่งเสริมบารมีเลยก็ตาม!”
แมนดี้พูดเสริมอย่างดื้อรั้นว่า “คุณยายคะ หนูยกหุ้นทั้งหมดเพราะคุณยายต้องการไปแล้วไม่ใช่เหรอคะ?”
“แค่นั้นยังไม่พออีกเหรอคะ?”
ตระกูลเยตส์ฟังแมนดี้และครอบครัวของเธอพูดเพราะความจนปัญญา ช่างดูไร้ยางอาย
คุณย่าเยตส์และคีธมองหน้ากันก่อนที่จะหัวเราะอีกครั้ง
คุณย่าเยตส์ไม่อยากจะพูดอะไรอีก เธอโบกมือส่งสัญญาณให้แมนดี้และครอบครัวออกไป
คีธหัวเราะอย่างโหดเหี้ยม
“เธอไม่เข้าใจอีกเหรอ?”
“ก่อนหน้านี้ฉันเป็นตัวแทนของตระกูลเยตส์เพื่อเจรจากับเธอ ด้วยความหวังว่าเราจะสามารถซื้อหุ้นซิลเวอร์นิมบัส เอ็นเทอร์ไพรส์”
“แต่แมนดี้ปฏิเสธข้อเสนอนั้น!”
“เธอทำทุกอย่างได้เพียงเพราะการสนับสนุนจากตระกูลเยตส์ แต่เธอไม่แสดงความภักดีในยามที่พวกเราต้องการ เธอยังกล้าที่จะไม่เชื่อฟังเรา!”
ขณะที่คีธพูด เขาก็ชี้นิ้วชี้ไปที่ลิเลียนและไซม่อน “แล้วพวกเธอสองคนล่ะ! ตระกูลเยตส์เสนอเงินจำนวนสามแสนดอลลาร์ให้กับแมนดี้เพื่อซื้อหุ้นทั้งหมดของเธอ นั่นถือว่าเป็นการแสดงถึงความจริงใจและความเมตตาของพวกเราแล้ว!”
“แต่แล้วไงล่ะ? พวกเธอฟังคำพูดใส่ร้ายของลูกเขยแทนและปฏิเสธเรา!”
“พวกเธอควรชดใช้!”
“วันนี้เรายังพอมีน้ำใจเลือกที่จะยุติความสัมพันธ์ระหว่างสองครอบครัวเท่านั้น”
“ถ้าเธอไม่ออกไปตอนนี้ ก็อย่ามาโทษพวกเราที่จะต้องจัดการกับพวกเธอ หักแขนขาของพวกเธอ!”
“ใช่! รีบออกไปจากที่นี่ซะ!”
พวกตระกูลเยตส์ที่เหลือหัวเราะอย่างเย็นชาท่ามกลางเสียงตะโกนไล่ หนึ่งในนั้นถึงกับคว้าไม้กวาดไล่แมนดี้และครอบครัวออกไป
ลิเลียนหัวเราะเย้ยหยันและมองคุณย่าเยตส์อีกครั้ง
“แม่คะ หนูจะถามคำถามสุดท้าย ตอบหนูด้วยนะคะ!”
“เแม่ต้องใจร้ายกับครอบครัวของหนูขนาดนี้จริง ๆ เหรอคะ?”
คุณย่าเยตส์ซึ่งไม่ยอมพูดอะไรก่อนหน้านี้ยอมที่จะเปิดปากจะตอบ
“ไอ้คนไม่รัก! นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันจะพูดแบบนี้ ถ้าแกเรียกฉันว่าแม่อีก ฉันจะให้คนมาฉีกปากแก!”
เมื่อได้ยินคำพูดนั้น ลิเลียนก็โงนเงนจะล้มและถอยห่างออกมา เธอนั่งลงด้วยใบหน้าไม่เชื่อสิ่งที่ได้ยิน เธอไม่สามารถยืนขึ้นได้
ฮาร์วีย์ถอนหายใจเมื่อเห็นความเจ็บปวดนั้น จากนั้นเขาก็เดินไปข้างหน้าเพื่อพยุงลิเลียนลุกขึ้น
“คุณแม่ครับ ไปกันเถอะ เราไม่จำเป็นต้องได้รับการสนับสนุนจากตระกูลเยตส์!”
