ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1155
ฮาร์วีย์คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้สักพัก ก่อนที่จะเอ่ยถามขึ้นมาว่า “คุณคิดอย่างไรกับรีเจนซี่ เอ็นเทอร์ไพรส์เหรอ?”
แมนดี้คิดว่าฮาร์วีย์กำลังทดสอบอะไรบางอย่างกับเธออยู่ เธอจึงหัวเราะออกมาแล้วตอบกลับว่า “ฉันคิดว่าบริษัทนี้มันช่างยอดเยี่ยมมาก ๆ เลยล่ะ! ถึงแม้ว่าเราจะมีข้อขัดแย้งกับบริษัทนี้อยู่บ้าง แต่ว่ามันก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าบริษัทนี้ช่างยอดเยี่ยมเสียจริง ๆ !
“นอกเหนือจากตลาดอสังหาริมทรัพย์ของบัควู้ดแล้ว พวกเขายังเกี่ยวข้องกับอุตสาหกรรมอื่น ๆ อีกหลายอย่าง เช่นวงการบันเทิงและวงการแฟชั่น เป็นต้น…”
“ฉันได้ยินมาว่ามีคนดังและเน็ตไอดอลมากมายที่อยู่ภายใต้สังกัดของพวกเขา!”
“ดาราดังทุก ๆ คนในสังกัดของเขาก็เก่งมาก ๆ ได้ออกรายการสดอยู่บ่อย ๆ ด้วย!”
ฮาร์วีย์ครุ่นคิดอีกครั้งและเอื้อมมือไปลูบหัวของแมนดี้
“ในเมื่อภรรยาของผมชื่นชมรีเจนซี่ เอ็นเทอร์ไพรส์มากขนาดนี้ ผมจะต้องชนะการประมูลเพื่อคุณให้ได้เลย”
แมนดี้หัวเราะเมื่อได้ยินคำพูดของเขา
“แน่นอน ฉันจะรอข่าวดีจากคุณนะคะ”
“แต่ฉันคิดว่าราคาประมูลพื้นฐานสำหรับรีเจนซี่ เอ็นเทอร์ไพรส์จะมีมูลค่าอย่างน้อย ๆ ก็หนึ่งร้อยล้านดอลลาร์แล้ว คุณมีเงินจำนวนนั้นด้วยเหรอคะ?”
แมนดี้รู้ว่าฮาร์วีย์ทำงานภายใต้เจ้าชายยอร์กในฐานะคนขับรถ อย่างน้อย ๆ เขาก็คงจะมีสายสัมพันธ์และความสามารถบางอย่าง
แต่เธอไม่คิดว่าเขาจะชนะการประมูลครั้งได้เลย
นั่นเป็นเพราะว่ารีเจนซี่ เอ็นเทอร์ไพรส์มูลค่าอย่างต่ำ ๆ ก็หนึ่งร้อยล้านดอลลาร์แล้ว เป็นไปไม่ได้แน่นอน!
ฮาร์วีย์หัวเราะและตอบกลับว่า “บางที ถ้าผมต้องการมัน พวกเขาอาจจะขายให้ผมในราคาเพียงแค่สิบดอลลาร์ด้วยซ้ำ”
แมนดี้ถอนหายใจอย่างติดตลกและหัวเราะออกมาในที่สุด
“ใช่ ใช่ ใช่ คุณเจ๋งขนาดนี้ พวกเขาจะขายให้คุณในราคาสิบดอลลาร์แน่เลย!”
“ถ้าคุณชนะการประมูลครั้งนี้ ฉันจะทำอาหารอร่อย ๆ ให้คุณทานทุกวันเลย ฉันจะทำให้คุณอ้วนกลมเป็นหมูและไม่ต้องทำงานหนักอีกแล้วตลอดไปเลย อิอิ!”
“คุณพูดจริง ๆ เหรอ?”
ฮาร์วีย์ถามพร้อมด้วยใบหน้าที่เปี่ยมล้นไปด้วยความสุข
“ใช่จะทำงานอย่างหนักตั้งแต่วันนี้เลย!”
“พูดแบบนี้ดีกว่า!”
“ทำงานอย่างฉลาดดีกว่าทำงานหนัก!”
“พูดว่าฉันจะทำเงินได้โดยไม่ทำอะไรเลยดีกว่า!”
“โอ้ คุณไม่ละอายใจหรือไง? ไม่อายบ้างหรือที่คนเรียกคุณว่าเจ้าลูกเขยไร้ประโยชน์ไม่ทำการทำงาน?”
แมนดี้ถอนหายใจ
ฮาร์วีย์หัวเราะคิกคักและตอบกลับว่า “ผมไม่สนหรอกนะว่าใครจะว่าอะไรขอแค่มีคุณอยู่กับผม ที่รัก ใครหน้าไหนกล้ามายุ่งกับคุณผมจะจัดการมันให้สิ้นซากเลย!”
แมนดี้คิดว่าฮาร์วีย์แค่ล้อเล่น เธอไม่สนใจคำพูดของเขามากนัก
ทั้งสองหยอกล้อกันหัวเราะดังสนั่น ภาพลักษณ์และออร่าของพวกเขาก็ดูน่าทึ่งมาก ๆ ด้วยเช่นกัน ถือว่าเป็นคู่รักที่ทั้งหล่อทั้งสวยเหมาะสมกันสุด ๆ นั่นคือเหตุผลที่พวกเขาได้รับความสนใจอย่างมากเมื่อมาถึงยังบริเวณล็อบบี้ของรีสอร์ต
หลังจากเสร็จสิ้นขั้นตอนการเช็คอิน ทั้งสองก็มุ่งหน้าไปที่ห้องของตัวเอง ทันใดนั้นเสียงที่แหบพร่าได้ดังขึ้นจากทางด้านหลังของพวกเขา
“แมนดี้ นั่นคุณเหรอ?”
ฮาร์วีย์และแมนดี้หันกลับไปมองตามต้นเสียงทันทีและเห็นชายคนหนึ่งสวมสูทยืนอยู่ด้านหลังของพวกเขาทั้งคู่ เขาดูเหมือนจะอายุประมาณสามสิบแต่ดูโฉบเฉี่ยวมาก เมื่อมองแวบแรกเขาดูเหมือนกับนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จมาก ๆ คนหนึ่ง
แมนดี้รู้สึกงุนงงเล็กน้อย จากนั้นก็ประหลาดใจในทันที
“คุณคือมิสเตอร์ลุค เพอร์รี่ใช่ไหม?”
ลุคเป็นวิทยากรของแมนดี้ตอนที่เธอยังเป็นนักศึกษาปีหนึ่ง แต่จากนั้นเขาก็ลาออกและไปทำธุรกิจ ข่าวลือบอกว่าเขามีชีวิตที่ดีมาก ๆ
ลุคยังเคยตามจีบแมนดี้ในช่วงที่เธอเรียนอยู่ในมหาวิทยาลัย แต่เธอปฏิเสธเขา
แมนดี้ได้ยินจากเพื่อนร่วมมหาวิทยาลัยของเธอว่าเขามีชีวิตที่ดีมาก ๆ แต่เธอไม่คาดคิดว่าเธอจะได้เจอเขาอีกครั้งที่นี่
ลุคยิ้มอย่างอ่อนโยนและถามว่า “แมนดี้ ผ่านมากี่ปีแล้วเนี่ยที่เราไม่ได้เจอกันเลย?”
“คุณโตขึ้นมากและสวยขึ้นกว่าเดิมมาก ๆ ผมเกือบที่จะจำคุณไม่ได้แล้ว!”
ในระหว่างการพูดคุยของเขา เขาก็สำรวจฮาร์วีย์ตั้งแต่หัวจรดเท้าพร้อมกับจ้องมองเขาในเชิงพิจารณา เมื่อเขาเห็นเสื้อผ้าราคาถูกที่ฮาร์วีย์สวมใส่อีกทั้งเขาไม่ได้มีของหรูหราบนร่างกายเลยสักชิ้น ดวงตาของเขาก็เต็มไปด้วยความรังเกียจ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาเห็นนาฬิกาโรเล็กซ์บนข้อมือของฮาร์ยวีย์ เขาเห็นว่ามันเป็นนาฬิกาที่พังไปแล้ว สายตาดูถูกเหยียดหยามของเขาก็ยิ่งทวีความรุนแรงมากยิ่งขึ้น
