ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1157
ลุคไม่สนใจฮาร์วีย์อีดต่อไปแล้ว เขาสนใจเพียงแค่แมนดี้เท่านั้น
เขาสูดหายใจเข้าลึกและพูด “แมนดี้ หลังจากที่คุณแต่งงานกับผม ผมจะโอนอพาร์ตเมนต์ทั้งหมดให้เป็นชื่อของคุณ!”
“ผมรู้ว่าคุณชอบทำธุรกิจมาก ผมจะหาทางเพื่อซื้อกรรมสิทธิ์หุ้นจากรีสอร์ตแห่งนี้และคุณจะเป็นเจ้าของคนหนึ่งของที่นี่!”
“อาศัยอยู่ในคฤหาสน์ มีกรรมสิทธิ์หุ้นและมีความสุขกับชีวิตในทุก ๆ วัน คุณสมควรที่จะได้รับมันทั้งหมด!”
ลุคเด็ดเดี่ยวอย่างมาก
เขาคิดว่าไม่มีผู้หญิงที่ไหนจะปฏิเสธสิ่งล่อใจอย่างนี้ได้
แม้ว่าถ้าเป็นผู้หญิงที่ยอดเยี่ยมอย่างแมนดี้ก็ตาม
ในเวลาเดียวกัน ลุคยังรู้สึกขอบคุณตระกูลเยตส์อีกด้วย
ถ้าพวกเขาไม่ช่วงชิงกรรมสิทธิ์หุ้นของแมนดี้ไป เขาก็คงไม่มีโอกาสที่จะได้ใกล้ชิดกับเธอ
สิ่งนี้เป็นโชคชะตาสำหรับเขา!
เขาถูกลิขิตไว้ให้คู่กับแมนดี้!
ทันใดนั้น ฮาร์วีย์ ผู้ที่เมินเฉยอยู่ตลอดเวลา อยู่ ๆ เขาก็ยิ้มและพูดขึ้น “มิสเตอร์เพอร์รี่ รีสอร์ตของคุณมีมูลค่ามากเหรอครับ?”
“การเป็นผู้ถือหุ้นมันยอดเยี่ยมขนาดนั้นเลยเหรอครับ?”
ลุคยิ้มและตอบกลับ “แน่นอนสิพี่ชาย ตระกูลไนส์เวลล์เป็นเจ้าของรีสอร์ตแห่งนี้นะครับ!”
“ตอนนี้ตระกูลไนส์เวลล์เป็นตระกูลระดับแนวหน้าในบัควู้ด!”
“การเป็นผู้ถือหุ้นหมายถึงการเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลไนส์เวลล์ มันเป็นสถานภาพที่สูงใช่ไหมล่ะ?”
ลุคแสดงท่าทีเยาะเย้ย เขารู้สึกว่าเพียงแค่สองคำอย่าง “ตระกูลไนส์เวลล์” ก็สามารถทำให้คนโง่คนนี้กลัวจนตายไปได้
“ตระกูลไนส์เวลล์ พวกเขาดูยอดเยี่ยมเลยนะ”
ฮาร์วีย์พยักหน้าและกดโทรออก “สวัสดีครับ นายใหญ่ไนส์เวลล์หรือเปล่าครับ? ผมเองครับ ฮาร์วีย์ เกี่ยวกับรีสอร์ตที่อยู่ชาญเมือง…”
ฮาร์วีย์เหลือบมองลุคและตอบ “รีสอร์ตที่นี่ชื่อว่าอะไรนะ?”
ลุคตอบกลับทันที “เอนชานท์เมนท์ รีสอร์ต”
“เอิ่ม เอนชานท์เมนท์ รีสอร์ต ที่นี่ดูดีเลยทีเดียว คุณให้ผมได้ไหม?”
ลุคและแมนดี้ ทั้งคู่ตกตะลึงหลังจากที่พวกเขาได้ยินสิ่งที่ฮาร์วีย์พูด
ไม่นานหลังจากนั้น ลุคกลับหัวเราะออกมาอย่างเสียงดัง
“พี่ชาย คุณดูละครโทรทัศน์มากเกินไปหรือเปล่า? ขอให้มอบรีสอร์ตแห่งนี้ผ่านโทรศัพท์เหรอ? คุณรู้หรือเปล่าว่ารีสอร์ตแห่งนี้มีมูลค่าเท่าไหร่?”
“พรืดด…!”
“ผู้ชายคนนี้ต้องเสียสติไปแล้วแน่ ๆ ! ขอให้ใครบางคนมอบรีสอร์ตแห่งนี้ผ่านให้กับเขาเหรอ? ไม่มีใครคิดที่จะทำอย่างนั้นหรอก!”
“งี่เง่าจริง ๆ เลยใช่ไหม? แต่นี่ยังมากเกินไป ถ้าคุณบอกว่าคุณจะซื้อหุ้นบางส่วนของที่นี่แทน เราอาจจะยังเชื่อคุณก็ได้”
พนักงานเสิร์ฟบางคนที่อยู่บริเวณโดยรอบยังหัวเราะเช่นกัน
ตราบใดที่ตระกูลไนส์เวลล์เป็นเจ้าของรีสอร์ตแห่งนี้ เหตุผลอย่างเดียวก็สามารถทำให้ภาคภูมิใจได้
แม้กระทั่งแมนดี้ยังรู้สึกอึดอัด
เธอรู้ว่าฮาร์วีย์มีความสัมพันธ์ที่ดีกับเชน ไนส์เวลล์
แต่ไม่ว่าพวกเขาจะมีความสัมพันธ์ที่ดีอย่างไร แต่การขอให้ตระกูลไนส์เวลล์ยกรีสอร์ตให้กับเขาผ่านโทรศัพท์ มันเป็นไปได้เหรอ? มันจะเป็นไปได้จริง ๆ เหรอ?
แมนดี้รีบพูดแทรกขึ้นเพียงเพราะกลัวว่าฮาร์วีย์จะประเจิดประเจ้อไปมากกว่านี้ “มิสเตอร์เพอร์รี่คะ พวกเรายังมีบางอย่างที่ต้องทำอีกค่ะ เราขอตัวกลับก่อนนะคะ!”
ท้ายที่สุดแล้วเธอก็คว้ามือของฮาร์วีย์และออกมา
แต่ในจุดนี้ แมนดี้กลับรู้สึกชินกับพฤติกรรมของฮาร์วีย์ไปแล้ว ในขณะที่เขาชอบโอ้อวด แต่เขายังมีเจตนาที่ดีอยู่
ดังนั้นทำให้เธอรู้สึกว่าไม่เป็นไรที่เขาพูดอย่างนี้ระหว่างพวกเขาทั้งสองคน
แต่เธอกังวลว่าฮาร์วีย์จะถูกเยาะเย้ยถ้าหากว่าคนอื่นได้ยินเข้า
ไม่นานทั้งสองก็หนีออกมาและกลับ
ลุค ผู้ที่ยังยืนอยู่ที่เดิมพร้อมกับรอยยิ้ม “แมนดี้ รักษานามบัตรของผมไว้ดี ๆ ล่ะไม่ว่าคุณต้องการอะไรคุณก็มาหาผมได้!”
“ที่นี่ผมมีอำนาจเด็ดขาด”
“ผมเป็นนายใหญ่ของที่นี่!”
