ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1171
จอร์จรู้ว่าลูกเขยคนนี้หมายถึงอะไร
เสียงหัวเราะดังออกมาจากเขา
“นายกำลังดูถูกฉันทั้ง ๆ ที่นายเป็นแค่พวกแมงดาเกาะผู้หญิงกินงั้นเหรอ?”
“ฉันบอกนายแล้ว ถ้านายไม่สามารถพิสูจน์คุณค่าของตัวเองได้ จะถือว่าเป็นการขัดแย้งทางการทูต ฉันเกรงว่านายและเมียของนายคงต้องไปสถานทูตกับฉัน!”
ฮาร์วีย์หัวเราะอย่างเย็นชา
“แล้วถ้าฉันปฏิเสธล่ะ?”
“งั้นฉันจะรายงานเหตุการณ์นี้ไปยังรัฐสภาเอ็มไพร์ ฉันคิดว่าพวกเขาต้องการคำอธิบายจากรัฐบาลของนายแน่นอน!” จอร์จโต้กลับอย่างเย็นชาสีหน้าดูมาดร้าย
เมื่อก่อนเขาคงจะทำอะไรแบบนี้ไม่ได้
“ขู่ฉันงั้นเหรอ? แล้วยังยกประเทศของฉันมาขู่อีกงั้นเหรอ?”
ฮาร์วีย์ขมวดคิ้ว
“แล้วถ้าฉันขู่ประเทศ H ด้วยล่ะ? มันก็เป็นแค่ประเทศที่ด้อยพัฒนา!”
จอร์จหัวเราะเยาะ
พวกคนที่อยู่ตรงนั้นหัวเราะอย่างเมามัน แม้แต่คนที่มาจากรัฐบาลบัควู้ดเองก็ตาม
พวกเขาชอบประจบประแจงชาวต่างชาติ และบางคนก็ยอมรับการถูกพูดเหยียดแม้ถูกเรียกว่าประเทศด้อยพัฒนางั้นเหรอ?
ฮาร์วีย์สูดหายใจเข้าลึก ๆ สีหน้าของดูเขาเย็นชา
เขาจ้องไปที่จอร์จและตอบว่า “ไม่เป็นไร เรามาถึงจุดนี้แล้ว ถ้านายอยากจะเดิมพัน ก็ได้”
“แต่นายกล้าที่จะเดิมพันด้วยไหม?”
“ถ้าฉันหาเงินหกร้อยยี่สิบห้าล้านไม่ได้ ฉันยอมตาย”
“แต่ถ้าฉันทำได้ นายต้องเป็นคนที่ไปตายแทน!”
กึก!
ทุกคนต่างตกตะลึงกับคำพูดของฮาร์วีย์
ไม่มีใครคิดว่าฮาร์วีย์จะโหดเหี้ยมขนาดนี้ เขาคิดจะเล่นกับชีวิตของเขาเอง!
หลังจากฟังฮาร์วีย์แล้ว จอร์จก็ไม่เข้าใจ
จอร์จคิดว่าฮาร์วีย์จะยอมแพ้ เขาไม่คิดว่าฮาร์วีย์จะเดิมพันด้วยชีวิตของเขาเอง
ดวงตาของจอร์จกระพริบปรับสายตาอย่างรวดเร็ว สายตาของเขาเต็มไปด้วยความลังเลใจ
ผ่านไปครู่หนึ่งเขาก็ตอบอย่างเย็นชาว่า “อวดดี! ฉันเป็นขุนนาง ทำไมฉันถึงต้องไปเดิมพันด้วยชีวิตกับคนต่ำต้อยอย่างนายด้วย? นายมีค่าขนาดนั้นเลยหรือไง?”
เมื่อเขาพูดจบ เขามองไปที่เจ้าหน้าที่จากรัฐบาลบัควู้ด แล้วหัวเราะอย่างเย็นชา
“ทุกคน! นี่เป็นวิธีปฏิบัติต่อแขกของคุณของประเทศ H งั้นเหรอ? ฉันจะขอคำชี้แจงสำหรับเรื่องนี้!”
“ว่าไง? นายกลัวที่จะเดิมพันงั้นเหรอ?”
ฮาร์วีย์จ้องไปที่จอร์จด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรังเกียจ
“นายเป็นคนจากดินแดนพระอาทิตย์ที่ไม่เคยตกดินจริง ๆ เหรอ ทำไมกลัวความตาย?”
คราวนี้จอร์จควบคุมอารมณ์ไม่ได้
เขาจ้องไปที่ฮาร์วีย์อย่างโกรธแค้นและตอบว่า “ก็ได้! ฉันจะเดิมพัน! ฉันอยากจะดูว่านายจะหาเงินหกร้อยยี่สิบห้าล้านดอลลาร์ได้ยังไง!”
“เอาล่ะ…”
ฮาร์วีย์หัวเราะอย่างเย็นชาขณะที่เขาหยิบบัตรสีดำออกมา จากนั้นเขาก็ส่งมันให้กับพนักงานและพูดนิ่ง ๆ ว่า “รูดบัตรนี่”
จอร์จมองดูเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างใจจดใจจ่อไปพร้อม ๆ กับคนอื่น ๆ ไม่มีใครเชื่อว่าบัตรนี้จะมีเงินอยู่จริง
นี่มันคือเงินหกร้อยยี่สิบห้าล้านดอลลาร์!
บริษัทมูลค่าหลายพันล้านดอลลาร์ยังไม่สามารถมีเงินจำนวนนี้เลยด้วยซ้ำ พวกเขาต้องคิดหาวิธีเพื่อที่จะได้เงินนั้นมาและอาจจำเป็นต้องกู้จากธนาคารด้วยซ้ำ
บัตรที่เป็นของฮาร์วีย์ลูกเขยกาฝากนี่จะมีเงินหกร้อยยี่สิบห้าล้านดอลลาร์ได้อย่างไร?
เกินที่จะเชื่อได้!
จอร์จจับที่เขี่ยบุหรี่บนโต๊ะเล่นพลางจ้องมองฮาร์วีย์อย่างเย็นชา เขาพร้อมที่จะใช้มันทุบหัวฮาร์วีย์จนฮาร์วีย์ตาย
หลังจากนั้นพนักงานกลุ่มใหญ่ที่รับผิดชอบการประมูลของรัฐบาลบัควู้ดก็วิ่งไปหาฮาร์วีย์
พวกเขามองไปที่ฮาร์วีย์ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความชื่นชม
“มิสเตอร์ยอร์กที่เคารพ ธุรกรรมดำเนินการเสร็จเรียบร้อยแล้ว จากนี้ไปรีเจนซี่ เอ็นเทอร์ไพรส์จะเป็นทรัพย์สินของคุณโดยสมบูรณ์!”
“ผมขอคืนบัตรให้คุณครับ!”
เจ้าหน้าที่คนนั้นโค้งคำนับก่อนจะส่งคืนบัตรสีดำให้ฮาร์วีย์อย่างนอบน้อม
