ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1237
ณ ท่าอากาศยานนานาชาติบัควู้ด ชายสูงอายุเดินออกมาช้า ๆ
เขาสวมเสื้อผ้าธรรมดา ถือไม้เท้า แต่กลับมีรังสีที่แผ่ออกมาสามารถกดดันให้ใครต่อใครที่ชำเลืองมอง
ถ้าแซ็คเห็นชายคนนี้ เขาคงจะตัวสั่นด้วยความกลัวอย่างแน่นอน
เขาเป็นผู้อาวุโสจากดินแดนต้องห้ามหลังภูเขาที่เป็นของตระกูลฌองแห่งมอร์ดู เขาคือรัสเซล ผู้ซึ่งเป็นเจ้านายของแซ็คและควินน์
หลังจากที่แซ็คและควินน์ถูกทอดทิ้งในดินแดนต้องห้ามหลังภูเขา พวกเขาต้องทนทุกข์ทรมานในทุก ๆ วัน
แซ็คจะออกมาได้ก็เพียงเพราะต้องได้รับคำสั่งให้ไป
แต่แซ็คไม่ใช่เหตุผลที่รัสเซลปรากฏตัวขึ้น
แต่เป็นเพราะแมนดี้
สิ้นตระกูลซิมเมอร์แล้ว แต่ธุรกิจของแมนดี้กลับเติบโตขึ้นอย่างต่อเนื่อง สำหรับตระกูลฌองแห่งมอร์ดู เรื่องนี้ต้องสืบกันให้แน่ชัดเสียก่อน
ตระกูลอันดับต้น ๆ อย่างพวกเขาจะไม่ยอมให้ตระกูลที่ด้อยกว่ามาแซงหน้าพวกเขา ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยเงินเพียงใดก็ตาม
ไม่ว่าแมนดี้จะประสบความสำเร็จมาได้อย่างไร สุดท้ายเธอก็เป็นแค่คนรับใช้ของตระกูลฌองแห่งมอร์ดูเท่านั้น
ทันทีที่เขาก้าวเข้ามาในสนามบิน รัสเซลมองขึ้นไปบนท้องฟ้าและพึมพำกับตัวเอง “ฉันสงสัยว่าลูกศิษย์ที่น่าผิดหวังของฉันจะทำภารกิจของเขาสำเร็จในครั้งนี้ได้ไหม…”
“ฉันติดต่อตระกูลเยตส์แห่งอเมริกาให้”
“ถ้าเธอยังทำภารกิจนี้ไม่สำเร็จ ฉันเคิดว่าคงจะไม่สามารถปกป้องเธอได้อีกต่อไป”
…
หลังจากได้เบอร์ของแซ็คมาแล้ว ฮาร์วีย์ก็ค้นหาตำแหน่งของแซ็คอย่างรวดเร็ว
ไม่นานหลังจากนั้น ฮาร์วีย์ก็ขับรถไปที่นั่นด้วยตัวเขาเองทันที
ที่นี่เป็นโรงงานร้าง พวกคนเร่ร่อนและพวกอันธพาลมากมารวมตัวกันที่นี่
ที่แห่งนี้ถือเป็นพื้นที่สีเทา
เมื่อฮาร์วีย์มาถึง พวกอันธพาลที่ทางเข้าโรงงานก็หันมามองเขา
พวกอันธพาลเดินเข้ามาหาฮาร์วีย์ด้วยความเย่อหยิ่งและมองสำรวจฮาร์วีย์
“ไง พี่ชาย ที่นี่มีค่าจอดรถด้วยนะ จ่ายเงินมา”
“เท่าไหร่?” ฮาร์วีย์ถามอย่างใจเย็น
เมื่อเห็นว่าฮาร์วีย์คุยง่าย พวกอันธพาลก็ยิ้มกว้าง
“พี่ชาย รถของพี่น่าจะแพง เราเฝ้าให้เอง เผื่อว่ามันจะโดนคนอื่นทุบ พวกเราอยู่กันหลายคน พี่คงจะต้องจ่ายเงินให้เราหนึ่งพันดอลลาร์” นักเลงที่ดูเหมือนจะเป็นหัวโจกพูด
ฮาร์วีย์หยิบกระเป๋าเงินออกมา เมื่อเห็นว่ามันเต็มไปด้วยธนบัตรสีเขียว ดวงตาของพวกอันธพาลก็เปร่งประกายในทันที พวกเขาไม่ต้องการอะไรไปมากกว่าการปล้นเขา
ฮาร์วีย์ดึงธนบัตรออกมาแล้วโยนลงบนพื้น
“ทำอะไร? ดูถูกเรางั้นเหรอ?
พวกอันธพาลคว้าท่อเหล็กของพวกเขาออกมา แสดงความโหดเหี้ยมให้เห็น
พวกเขาอยู่ในแวดวงนี้ แบล็กเมล์ใครก็ตามที่จะสามารถแบล็กเมล์ได้ และถ้าทำไม่ได้ ก็จะจัดการขั้นเด็ดขาด
“ฉันอารมณ์ไม่ดี ฉันเตือนพวกนายให้รับเงินนี้แล้วออกไป” ฮาร์วีย์คำรามใส่
“นายเป็นใคร? กล้าดียังไงถึงได้อวดดีในถิ่นของฉัน!”
นักเลงหัวโจกโบกมือ ทันใดนั้นพวกอันธพาลนับสิบรายล้อมฮาร์วีย์ ทุกคนต่างก็ผุดรอยยิ้มชั่วร้าย
พวกเขามีประสบการณ์กับเรื่องแบบนี้มาโชกโชน ถ้าพวกเขาได้สอนบทเรียนให้คนรวย ๆ อย่างฮาร์วีย์ คนรวย ๆ แบบนี้มักจะยอมแพ้โดยดี
