ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1240
“ฉันไม่รู้ว่าดินแดนต้องห้ามหลังภูเขาคืออะไร แต่ฉันรู้ว่าจะไม่มีใครสามารถหยุดฉันได้ถ้าฉันอยากจะฆ่าใครซักคน” ฮาร์วีย์ตอบกลับไป
เขาออกแรงกดที่เท้ามากขึ้น นั่นยิ่งทำให้ใบหน้าของแซ็คบิดเบี้ยว
หัวของแซ็คแทบจะจมลงไปที่พื้น เขารู้สึกเหมือนหัวกำลังจะระเบิด และอดไม่ได้ที่จะกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
เขาไม่คิดมาก่อนว่าฮาร์วีย์จะคิดฆ่าเขาโดยไม่ลังเล และไม่คิดว่าฮาร์วีย์จะเหยียบเขาจนตาย!
จู่ ๆ หัวคิ้วของฮาร์วีย์ก็ขมวดขึ้น
เขาก้าวถอยหลังอย่างรวดเร็วและหลบไปด้านข้าง
ทันทีหลังจากนั้น เขาก็เหวี่ยงกำปั้นของเขาไปข้าง ๆ
ตูม!
กำปั้นของเขากระแทกเข้ากับไม้เท้าที่ซึ่งเจาะทะลุกำแพงจนสั่นสะเทือน
“นายใหญ่! นายใหญ่ นั่นใช่ท่านใช่ไหม? ช่วยผมด้วย!”
แซ็คเปิดปากตะโกนขอความช่วยเหลือ ราวกับว่าเขาเห็นเชือกเส้นสุดท้ายที่สามารถช่วยชีวิตเขาได้
ฮาร์วีย์เหล่มองไปที่ทางเข้าโกดัง
เห็นชายชราสวมชุดสูทเดินเข้ามา แขนเสื้อของเขาพับขึ้นอย่างเรียบร้อย
ผมของเขาขาวราวหิมะ แต่เขาดูเต็มไปด้วยอำนาจ
“นักรบโบราณ จากตระกูลฌองแห่งมอร์ดูงั้นเหรอ?” ฮาร์วีย์พึมพำ
เมื่อครั้งที่ฮาร์วีย์อยู่ในกองทัพ เขาเคยได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับกลุ่มคนหลายกลุ่มที่ซ่อนตัวจากโลกภายนอกในตระกูลเก่าแก่บางตระกูลที่อยู่ในประเทศ H
พวกเขาฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ที่สืบทอดกันมารุ่นต่อรุ่น เช่น ศิลปะการต่อสู้เชิงรุกและศิลปะการป้องกันตัว เป็นต้น
เทคนิคเหล่านี้เรียกว่า ศิลปะการต่อสู้โบราณ
ฮาร์วีย์คิดว่ามันเป็นเพียงตำนาน เขาไม่คิดเลยว่าเขาจะบังเอิญเจอนักรบโบราณในวันนี้
“เด็กน้อย ทำไมเธอไม่ให้เกียรติฉันบ้าง ปล่อยเขาไปในเมื่อเธอรู้เกี่ยวกับตระกูลฌองจากมอร์ดู” รัสเซลพูดอย่างนิ่งสงบ แต่แววตาของฮาร์วีย์ทำให้เขาหวาดกลัวในระดับหนึ่ง
“ถ้าฉันบอกว่าไม่ล่ะ?” ฮาร์วีย์ถามอย่างเย็นชา
“ผู้หญิงสองคนนั้นออกไปได้ไม่นานใช่ไหม?”
“ฉันอาจจะหยุดเธอไม่ได้ แต่เธอมีวิธีหยุดฉันจากการติดต่อกับผู้หญิงสองคนนั้นไหม?”
รัสเซลยิ้ม แทนที่จะรู้สึกละอายใจกับกลวิธีสกปรกของเขา ดูเหมือนเขาจะภูมิใจในตัวเองมาก
ฮาร์วีย์จ้องไปที่รัสเซล
ความสามารถของชายชราคนนี้เป็นสิ่งที่คนนอกก็ไม่สามารถเทียบได้
อาจจะมีคนของเขารออยู่ข้างนอก
เพื่อความปลอดภัยของแมนดี้ ฮาร์วีย์ก็ยอมปล่อยมือของเขา
“จำไว้ อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก ไม่งั้น แกได้ตายจริง ๆ แน่!”
ฮาร์วีย์เหยียบหน้าแซ็คเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะค่อย ๆ เดินออกจากโกดัง
เมื่อฮาร์วีย์ออกไปแล้ว รัสเซลก็คว้ามีดออกจากมือของแซค
“นายใหญ่!”
แซ็คไม่กล้ายืนขึ้น เขาทำได้เพียงคุกเข่าบนพื้น
“ไอ้สวะ!”
รัสเซลถีบแซ็คจนกระเด็นไถลไปไกล แซ็คล้มกลิ้งลงกับพื้น กระอักเลือดออกมาเต็มปาก
“ตระกูลฌองแห่งมอร์ดูจะเจาะตลาดของบัควู้ดอย่างเป็นทางการตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป และก่อตั้งบริษัทใหม่ทั้งหมด”
“และแก แกจะเป็นตัวแทนของตระกูลฌองในบัควู้ด”
“อย่าทำให้ฉันผิดหวัง ถ้าไม่อย่างนั้นฉันรับรองได้เลยว่าแกจะไม่ได้เห็นพระอาทิตย์ขึ้นอีกต่อไป”
แซ็คที่กำลังสั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัว ก็ได้สติกลับมา
ถ้าเขาเป็นตัวแทนของตระกูลฌองแห่งมอร์ดู เขาจะมีโอกาสได้แก้แค้น!
…
ในเวลาเดียวกัน…
ที่บ้านของตระกูลเยตส์
พ่อบ้านร์วางโทรศัพท์ลง ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ
“ว่ายังไง?” นายใหญ่ลำดับสามของตระกูลเยตส์ถามพลางจิบชา
พ่อบ้านปรับสีหน้าก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด “เกิดปัญหาขึ้นครับนายท่าน พวกคนที่เราจัดเอาถูกจัดการหมดแล้ว”
“เราไม่รู้ว่าเป็นฝีมือใคร แต่พวกมันกำลังตามล่าเรา”
“ผมคิดว่าน่าจะเป็นเจ้าชายยอร์กอยู่เบื้องหลังทั้งหมดนี้”
“วิธีที่พวกนั้นผู้จัดการเหมือนกับที่แชมป์มวยเท็กซัสโดนฆ่า!”
นายใหญ่ลำดับสามของตระกูลเยตส์ตัวสั่น หลังจากได้ชัยชนะในสังเวียน เขาไม่คิดว่าจะมีคนกล้ายั่วยุเขาอีก
“เรายังเหลือคนของเรากี่คน?” นายใหญ่ลำดับสามของตระกูลเยตส์ถาม
