ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก – บทที่ 1242

ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1242

“เกิดอะไรขึ้น? ขับรถไม่เป็นหรือไงฮะ?! ฉันจะฆ่าแก!”

พ่อบ้านกำลังเดือดดาลด้วยความโกรธ

สีหน้าของนายใหญ่เยตส์นั้นดูแย่มาก คนขับเบรกกะทันหันแบบนี้ อาจมีบางอย่างผิดปกติ

คนขับคนนี้ไม่รู้หรือไงกำลังทำให้คนกลัว?

คนขับตอบกลับด้วยท่าทางที่หวาดกลัว “นายท่าน มีคนขวางหน้ารถ”

“อะไรนะ? ใครจะกล้าขวางทางฉัน?”

นายใหญ่เยตส์เปิดกระจกรถและมองดู

มีคนสองสามคนเดินออกมาจากด้านหลังสิ่งกีดขวาง และคนที่เป็นหัวโจกของกลุ่มก็ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากฮาร์วีย์

“นาย นายแพ้แล้วยังต้องการอะไรอีก?”

นายใหญ่เยตส์ถอนหายใจเฮือกใหญ่เมื่อเห็นว่าเป็นฮาร์วีย์

ตอนนี้เขากลัวเจ้าชายยอร์กมากที่สุด ไม่ใช่ฮาร์วีย์

“ในเมื่อคุณมาที่นี่แล้ว งั้นคุณควรจะอยู่ที่บัควู้ดตลอดไป ทำไมคุณถึงกลับออกไปล่ะ?” ฮาร์วีย์ถามอย่างใจเย็นพลางพับแขนเสื้อของเขา

“ไม่มีมารยาท! จัดการพวกมันซะ!”

นายใหญ่เยตส์จ้องมองอย่างเย็นชา เขาไม่รู้ว่าไอ้ลูกเขยคนนี้รู้ได้ยังไงว่าเขากำลังจะไปไหน แต่นั่นก็จะมาหยุดเขาไม่ได้

พวกบอดี้การ์ดของตระกูลเยตส์รีบพุ่งไปข้างหน้าทันที

ไทสันซึ่งยืนอยู่ข้างหลังฮาร์วีย์โบกมือ นักเลงตามท้องถนนก็ปรากฏตัวขึ้นรอบตัวเขา

ตุบ พลัก ปัก!

พวกบอดี้การ์ดของตระกูลเยตส์นั้นแข็งแกร่ง แต่เพียงแค่สองมือหรือจะสู้สี่มือ พวกเขาถูกจัดการในทันที

นายใหญ่เยตส์และพ่อบ้านเยตส์มองฮาร์วีย์และคนของเขาอย่างไม่เชื่อสายตา

‘เกิดอะไรขึ้น?’

‘ลูกเขยคนนี้จะมีลูกสมุนมากมายแบบนี้ได้อย่างไร?’

เมื่อมองดูพวกลูกน้องรอบ ๆ ตัวเขา นายใหญ่เยตส์พยายามประคองสติตัวเองและถามว่า “ฮาร์วีย์ นายต้องการอะไร? นายไม่รู้ว่าฉันเป็นใคร?”

ฮาร์วีย์หัวเราะ

“ตระกูลเยตส์นั้นค่อนข้างแข็งแกร่งในอเมริกา แต่คุณจะไม่คู่ควรจะมาหยามเจ้าของถิ่น ไม่ว่าคุณจะแข็งแกร่งแค่ไหนก็ตาม”

“แล้วตระกูลเล็ก ๆ อย่างตระกูลเยตส์จะแข็งแกร่งได้สักแค่ไหนกันเชียว?”

“นาย…”

นายใหญ่ลำดับสามของตระกูลเยตส์จ้องไปที่ฮาร์วีย์

“นายควรรู้ไว้ว่าเรามีความสัมพันธ์ที่ดีกับหัวหน้าผู้ฝึกสอนในประเทศของนาย ถ้านายกล้าแตะต้องตัวฉัน หัวหน้าผู้ฝึกสอนจะไม่มีทางยกโทษให้”

ไทสันอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาหลังจากได้ยินคำพูดนั้น

“หัวหน้าผู้ฝึกสอน นี่เป็นครั้งแรกของผมที่ได้ยินคนบางคนข่มขู่ท่านโดยใช้ตัวตนของท่านเอง”

สีหน้าของนายใหญ่เยตส์ชะงักเมื่อเขาได้ยินคำพูดของไทสัน เขาจ้องไปที่ฮาร์วีย์ด้วยใบหน้าที่ไม่อยากจะเชื่อและถามอย่างกราดเกรี้ยวว่า “หัวหน้าผู้ฝึกสอนงั้นเหรอ?!”

“นายเป็นหัวหน้าผู้ฝึกสอนงั้นเหรอ?!”

“ถูกต้อง”

ฮาร์วีย์พยักหน้า

ตุบ!

ร่างกายของนายใหญ่เยตส์สั่นสะท้าน เข่าของเขาอ่อนแรงจนแทบจะคุกเข่า

ในที่สุดเขาก็เข้าใจแล้ว

ว่าทำไมหัวหน้าผู้ฝึกสอนให้ใครบางคนมาพูดแบบนั้นในงานเลี้ยงมื้อค่ำที่บ้านของตระกูลเยตส์

หัวหน้าผู้ฝึกสอนบอกว่าพวกเขาให้โอกาสตระกูลเยตส์แล้ว และขอให้พวกเขาโชคดี

นายใหญ่เยตส์คิดว่าหัวหน้าผู้ฝึกสอนโกรธเพราะฮาร์วีย์ทำให้เกิดความวุ่นวายไปทั่ว

แต่ตอนนี้เขาได้รู้แล้วว่า จริง ๆ แล้วฮาร์วีย์เป็นหัวหน้าผู้ฝึกสอน

ทุกอย่างล้วนดูสมเหตุสมผล

เพราะเขามาถึงในจังหวะที่เขาให้โอกาสตระกูลเยตส์แล้ว น่าเสียดายที่ตระกูลเยตส์กลับไม่หวงแหนมัน

“ใช่ หัวหน้าผู้ฝึกสอนยังมีตัวตนอื่น”

“เจ้าชายยอร์กแห่งสกาย คอร์ปอเรชั่น ก็คือเขา”

“อะไรนะ?!”

นายใหญ่เยตส์ใบหน้าบิดเบี้ยวด้วยความกลัวอย่างถึงที่สุด

เจ้าชายยอร์กเป็นคนลึกลับ หลายคนคาดเดาเกี่ยวกับตัวตนที่แท้จริงของเขา

ทุกคนต่างสงสัยว่าทำไมชายคนนี้ถึงมีสิทธิ์ที่จะเป็นมหาบุรุษของเซาท์ไลท์

แต่ความลึกลับได้รับการเปิดเผยความจริงออกมาแล้ว

ฮาร์วีย์เป็นหัวหน้าผู้ฝึกสอน และเขาก็เป็นเจ้าชายยอร์กอีกด้วย

ไม่แปลกใจที่เขาจะนิ่งสงบได้มากขนาดนี้ ไม่แปลกใจเลยที่เขาเห็นว่าตระกูลเยตส์ในบัควู้ดไม่มีความสำคัญใด ๆ ไม่แปลกใจเลยที่แมนดี้ได้มีโอกาสพบเจอกับคนชนชั้นสูงในแวดวงธุรกิจอย่างต่อเนื่อง ไม่แปลกใจที่เขากล้าสั่งให้ตระกูลเยตส์แห่งอเมริกาคุกเข่าและขอโทษที่หน้าประตูของเขา …

ทุกอย่างเป็นเพราะเขา