ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1243
เหงื่อเย็นไหลอาบหน้าของนายใหญ่เยตส์ ในเวลาแบบนี้เขาไม่รู้ว่าควรจะแสดงท่าทีอย่างไรออกมา
ไพ่ที่เขามีตอนนี้เป็นเรื่องตลกต่อหน้าชายคนนี้
สิ่งที่เขาพูดออกไปทำให้ตัวเองมีแต่อับอายเท่านั้น
ทันทีที่พ่อบ้านที่อยู่ด้านหลังได้ยินว่าจริง ๆ แล้ว ฮาร์วีย์เป็นหัวหน้าผู้ฝึกสอนและเจ้าชายยอร์ก พ่อบ้านก็ส่งเสียงขออ้อนวอนและคุกเข่าลงกับพื้นอย่างคลุ้มคลั่งในทันที
เขาวางแผนลักพาตัวภรรยาของหัวหน้าผู้ฝึกสอน! นี่เป็นความผิดที่เขาไม่สามารถหลบหนีได้
“หัวหน้า…หัวหน้าผู้ฝึกสอน! ผมตาบอดที่มองไม่เห็นความถูกต้อง! ได้โปรดให้โอกาสผมอีกครั้ง ผมจะทำทุกอย่างที่คุณสั่ง และปฏิบัติต่อคุณอย่างดี!”
นายใหญ่ลำดับสามของตระกูลเยตส์มีสีหน้าหวาดกลัว เขารู้ขีดจำกัดของตัวเองดี เขายอมแพ้โดยทันทีที่เขารู้ถึงตัวตนของฮาร์วีย์
ฮาร์วีย์หัวเราะเยาะ
“นายใหญ่เยตส์ คุณเก่งกาจมากที่เอาชนะคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งทุกคนทั่วอเมริกา ทำไมคุณถึงยอมแพ้ง่าย ๆ ล่ะ?”
“ฉันจะให้โอกาสเป็นครั้งสุดท้าย…”
“โอกาสอะไร?”
นายใหญ่เยตส์รู้สึกดีใจ เขาคาดเดาไปต่าง ๆ นา ๆ ในหัวของเขา
ใบหน้าของฮาร์วีย์เต็มไปด้วยการเยาะเย้ยเสียดสี
“ฉันได้ยินมาว่านอกจากศิลปะแห่งการแปรผันแล้ว คุณรู้วิธีดึงสายฟ้าทั้งห้าออกมาด้ ฉันอยากจะเห็น”
“เอ๊ะ!”
นายใหญ่ลำดับสามของตระกูลเยตส์ชะงัก แต่หลังจากนั้นก็เผยรอยยิ้มออกมา
เขาเข้าใจแล้ว
หัวหน้าผู้ฝึกสอนพ่ายแพ้ให้กับศิลปะแห่งการแปรผันของเขาและนั่นคือเหตุผลที่เขามาขวางทางของนายใหญ่เยตส์ เขาอยากจะประลองใหม่อีครั้ง
ฉลาดจริง ๆ นายใหญ่เยตส์ไม่มีทางเทียบได้กับหัวหน้าผู้ฝึกสอน
แต่ถ้าหัวหน้าผู้ฝึกสอนอยากที่จะสู้อย่างยุติธรรม เขาก็มั่นใจใน “ศิลปะแห่งการแปรผัน” และ “การโจมตีด้วยสายฟ้าทั้งห้า”
โดยไม่ต้องคิดอะไรให้มาก นายใหญ่เยตส์ที่หวาดกลัวก่อนหน้านี้ส่งรอยยิ้มเย้ยหยันให้ฮาร์วีย์
“หัวหน้าผู้ฝึกสอน พูดตามตรงการโจมตีด้วยสายฟ้าทั้งห้านั้นทรงพลังเกินไป ผมไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ถ้าหากต้องแสดงให้คุณได้เห็น”
“ถ้าผมเผลอฆ่าหรือทำร้ายคุณขึ้นมาเพราะควบคุมมันไม่ด้ ผมคงจะรับผิดชอบไม่ไหว!”
“ไม่เป็นไร” ฮาร์วีย์ตอบ
“ถ้าคุณสามารถเอาชนะฉันได้ ฉันจะไม่ขวางทางคุณ”
“งั้นเหรอ?!”
นายใหญ่เยตสส์ออกอาการดีใจ
เขาคิดว่าเขาคงจะต้องตายเสียแล้ว แต่หัวหน้าผู้ฝึกสอนคนนี้กลับมาท้าดวลเขาอีกครั้ง!
นายใหญ่เยตส์คนนี้ไม่เคยกลัวใครในสังเวียน!
“แล้วผมจะแชร์ประสบการณ์ให้คุณได้สัมผัส หัวหน้าผู้ฝึกสอน!”
นายใหญ่เยตส์แสดงท่าโจมตีสายฟ้าทั้งห้าทันทีโดยไม่พูดอะไรอีก เขาขยับปลายขาซ้ายไปข้างหน้า จากนั้นเอื้อมมือขวาไปเกี่ยวนิ้ว
ท่าของนายใหญ่เยตส์นั้นดูท้าทายและสร้างความเกลียดชัง
ฮาร์วีย์ยิ้มและเดินไปข้างหน้าพูดเย็นว่า “ได้โปรด เริ่มได้เลย นายใหญ่เยตส์ ฉันรออยู่”
“คุณ…”
นายใหญ่เยตส์รู้สึกโกรธ
เขาเข้มงวดกับศิลปะการต่อสู้
เขาแสดงท่าทางการต่อสู้ออกมากให้กับหัวหน้าผู้ฝึกสอนได้เห็น
แต่หัวหน้าผู้ฝึกสอนกลับทำให้นายใหญ่เยตส์รู้สึกราวกับว่าเขากำลังถูกดูหมิ่น
“หัวหน้าผู้ฝึกสอน อย่าโทษผมทีหลังแล้วกัน เพราะคุณเป็นคนรนหาที่ตายเอง!”
“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป จะไม่มีหัวหน้าผู้ฝึกสอนในประเทศ H อีกต่อไป!”
แววสังหารเผยออกมาจากสายตาของนายใหญ่เยตส์ เขารีบวิ่งพุ่งเข้าหาฮาร์วีย์ทันที และเหวี่ยงมือขวาไปที่หน้าอกของฮาร์วีย์
“สายฟ้าฟาดห้าครั้ง!”
“รับไป!”
“และนี่!
“นี่!”
นายใหญ่เยตส์ยังคงเหวี่ยงมือขวาไปที่หน้าอกของฮาร์วีย์ ความภาคภูมิใจในตัวเองยังฉายชัดทั่วใบหน้าของเขาเมื่อเขาได้โจมตีฮาร์วีย์ครั้งสุดท้าย และจบสิ้นทุกอย่างลงพร้อมถอนหายใจออกมา
