ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 127
“ท่านคะ ภรรยาของท่านมาที่นี่อีกครั้งเรื่องประเด็นเกี่ยวกับการลงทุน เราควรทำอย่างไรดีคะ?” คราวนี้เวนดี้ไม่รู้จะทำอย่างไร หากเป็นแซ็คเธอสามารถจับเขาโยนออกไปได้โดยไม่มีปัญหา แต่แมนดี้นั้นพิเศษเกินกว่าที่เธอจะทำอะไรแบบนั้นได้
“โอ้ เธออีกแล้วเหรอ?” ฮาร์วีย์ครุ่นคิดสักครู่และเข้าใจทันที ผู้ชายที่ฉลาดแกมโกงอย่างผู้อาวุโสซิมเมอร์คงจะคิดวิธีแก้ปัญหานี้ เนื่องจากซิมเมอร์จะไม่สามารถอยู่รอดได้หากปราศจากความร่วมมือจาก ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์
ใบหน้าของแมนดี้ก็แว้บเข้ามาในใจของเขา ฮาร์วีย์นิ่งสงบขึ้นและพูดว่า “คราวนี้เราจะให้เงินลงทุนจำนวนห้าสิบล้านดอลลาร์แก่พวกเขา…”
“ฮะ?” เวนดี้แทบไม่เชื่อหูของเธอ
“สัญญาจะเหมือนกับครั้งที่แล้ว” ฮาร์วีย์กล่าวเสริม “หากซิมเมอร์ทำอะไรโง่ ๆ อีกเราจะยึดสิทธิ์ในทรัพย์สินนี้ทันที”
ใบหน้าของเวนดี้แสดงออกถึงความเข้าใจแผนการในครั้งนี้ ท่านประธานของเธอฉลาดที่สุด ด้วยการวางเงินลงทุนจำนวนมากในโครงการของซิมเมอร์ และสุดท้ายพวกเขาก็จะกลายเป็นหุ่นเชิดภาคอุตสาหกรรมธุรกิจนี้
“ถ้าอย่างนั้นฉันควรจะดำเนินการต่อและเซ็นสัญญาตอนนี้เลยใช่ไหมคะ?” เวนดี้ถามอย่างระมัดระวังให้ชัดเจน
ฮาร์วีย์ตอบอย่างเมินเฉยไม่ใส่ใจ “คุณต้องการให้ผมบอกวิธีจัดการด้วยหรือเปล่า? ปฏิเสธพวกเขาไปก่อน แล้วตัดสินใจจะเซ็นสัญญาในวันสุดท้าย…”
“เข้าใจแล้วค่ะ” เวนดี้โค้งคำนับเล็กน้อยและออกจากห้องอย่างเร็วที่สุด เธอไม่กล้าให้แมนดี้รอเธอนานเกินไป
“โอ้ มิสแมนดี้นี่เอง” เมื่อเดินเข้าไปในห้องรับรองเวนดี้ยิ้มทักทายและถามว่า “ดิฉันขอทราบได้ไหมคะว่าวันนี้คุณมีธุระอะไร?”
แมนดี้ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเวนดี้จะมาพบเธอได้เร็วขนาดนี้ เธอลุกขึ้นยืนทันที “มิสเซอเรลล์ ฉันยังคงมาด้วยเรื่องการลงทุน ครั้งที่แล้วเราได้พูดถึงการทำงานร่วมกันในศูนย์การค้าของซิมเมอร์ใช่ไหม? ฉันคิดว่า…”
เวนดี้ตัดบท “มิสแมนดี้ ไม่ใช่ว่าฉันไม่ต้องการที่จะช่วยคุณ แต่คุณรู้อยู่แล้วอย่างชัดเจนว่าตระกูลซิมเมอร์ของคุณทำอะไรลงไป…แซ็คไม่ได้แค่จีบสาวแผนกต้อนรับของเราและฉันเท่านั้น แต่ยังกล้าที่จะคุกคามมิสซาเวียร์เลขานุการของเราอีกด้วย ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฉันควรเรียกเขาว่าคนที่บ้ารักหรือไอ้คนงี่เง่าดี”
แมนดี้ถอนหายใจ “มิสเซอเรลล์ มันเป็นวิธีที่ทายาทที่ร่ำรวยเขาทำกัน โปรดอย่ารังเกียจเขาเลย”
เวนดี้พูดเรียบ ๆ ว่า “อย่ารังเกียจเหรอ? ฉันก็เป็นแค่คนที่เกิดมาในครอบครัวที่ต่ำต้อย ฉันจะกล้า ‘รังเกียจ’ ได้ยังไง ทายาทรวย ๆ วิ่งไล่ตามสาว ๆ เป็นเรื่องปกติที่ต้องทำ ถ้าฉันเกลียดและปฏิเสธตระกูลซิมเมอร์เพียงเพราะแซ็คที่เคยขอฉันแต่งงานก่อนหน้านี้ ฉันคงจะไม่สามารถยืนหยัดด้วยตัวเองอีกต่อไป”
คิดตามคำพูดของเวนดี้ แมนดี้ถอนหายใจอย่างขอบคุณในใจและพูดต่อ “ฉันรู้สึกขอบคุณมากที่คุณเต็มใจปล่อยให้เหตุการณ์นั้นผ่านไปมิสเซอเรลล์ เป็นไปได้หรือไม่ที่เราจะยังสามารถเป็นหุ้นส่วนที่เราพูดคุยกันในครั้งที่แล้วต่อไป พวกเราตระกูลซิมเมอร์ยอมรับเงื่อนไขทุกอย่างที่ระบุไว้ก่อนหน้านี้…”
เวนดี้ถอนหายใจและคิดสักครู่ “มิสซิมเมอร์คุณกับฉันได้คุยกันตั้งแต่ตอนที่เราพบกันครั้งก่อน เป็นสาเหตุที่ฉันไม่พยายามใช้ประโยชน์จากสัญญาของคุณในครั้งที่แล้ว ข้อกำหนดที่ระบุไว้ในสัญญาท่านประะธานเป็นผู้ทำขึ้นเองทั้งหมดและตำแหน่งของฉันไม่สามารถทำอะไรนอกเหนือจากนั้นได้ ฉันหวังว่าคุณจะเข้าใจเรื่องนี้”
“ฉันเข้าใจทุกอย่าง” แมนดี้ตอบ
“ดีแล้วที่คุณเข้าใจค่ะ” เวนดี้ไม่ได้ซ่อนความพึงพอใจของเธอไว้ “มิสซิมเมอร์ฉันชื่นชมคุณในฐานะคน ๆ หนึ่ง ฉันสนใจอาณาจักรของซิมเมอร์ด้วยเช่นกัน อย่างไรก็ตามตระกูลซิมเมอร์ยังคงสร้างปัญหาและทดสอบความอดทนของท่านประธานของเราอยู่ตลอด”
“พูดตรง ๆ เลยนะคะ การจีบมิสซาเวียร์ไม่ใช่เรื่องใหญ่ ปัญหาใหญ่ที่สุดตอนนี้คือเราได้กำหนดสัญญาแล้ว พวกคุณทุกคนพยายามแก้ไขตรงนี้เหมือนพกคุณกำลังหยามเกียรติบริษัทและท่านประธานของเรา”
“ท่านประธานของเราเพิ่งเข้ามาบริหารบริษัท ถ้าจะต้องรบกวนเวลาของเขาด้วยโครงการเล็ก ๆ เช่นนี้ฉันคงทำอะไรไม่ได้เลยถ้าหากตอนนี้เขาไม่ต้องการที่จะลงทุนในโครงการนี้อีกต่อไป”
“เกี่ยวกับเรื่องนี้ ถ้าไม่มีอะไรฉันจะกลับไปทำงานก่อนนะคะมิสซิมเมอร์” เวนดี้ยิ้มและหันหลังเดินจากไป ด้วยรองเท้าส้นสูงของเธอกระทบกับพื้นดังไกลออกไป
ในห้องรับรอง แมนดี้ถอนหายใจอย่างหงุดหงิด แซ็คเป็นตัวก่อปัญหา! เขาเองก็น่าจะรู้ดีว่าไม่มีโอกาสที่เขาจะประสบความสำเร็จได้เลย
แต่แมนดี้รู้สึกได้ว่าเวนดี้ค่อนข้างชอบเธอ บางทีปัญหานี้อาจยังคงแก้ไขได้
“ลองกลับไปคิดวิธีแก้ปัญหาที่บ้านก่อนแล้วกัน” เธอถอนหายใจและเดินออกไป อยู่ที่นี่ต่อไปคงไม่ช่วยอะไรได้มากนัก
