ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1275
ที่บ้านของตระกูลเยตส์จากบัควู้ด เกือบจะกลายเป็นบ้านร้างไปโดยปริยายแล้วในตอนนี้ เมื่อเสาหลักของตระกูลล้มลง ในตระกูลเองก็พลอยซบเซาไปด้วย และบริษัท ซิลเวอร์ นิมบัส เอ็นเตอร์ไพรส์ก็ถูกขโมยไปจากแมนดี้ ซิมเมอร์ และล้มละลายไปในที่สุด
ในช่วงเวลาเพียงไม่กี่วัน ผมของคุณย่าเยตส์ก็เปลี่ยนเป็นสีขาวราวกับหิมะ ราวกับว่าเธอแก่ขึ้นยี่สิบปีในเวลาอันสั้น ตระกูลเยตส์ที่เคยยิ่งใหญ่และรุ่งโรจน์จากบัควู้ด กลับกลายเป็นตระกูลที่ตกอับในตอนนั้น ทว่าปัจจุบันคนในตระกูลก็ยังอยู่ร่วมกัน
“เป็นยังไง? ตระกูลเยตส์จากอเมริกาว่าอย่างไรบ้าง” คุณย่าเยตส์รีบถามฟีบี เยตส์ที่เพิ่งวางสายไป
ฟีบีตัวสั่น “พวกเขาตกลงที่จะช่วยเรา แต่มีเงื่อนไขข้อเดียว จากวันนี้ไป เราคงต้องเป็นทาสของตระกูลมัน”
“จากนี้ไป เราจะเป็นทาสของตระกูลเยตส์ในอเมริกาแบบเต็มตัว” ท่าทางของคนในตระกูลแปรเปลี่ยนไป
“คุณย่าเยตส์ เรารับข้อเสนอนี้ไม่ได้! ตระกูลเยตส์จากบัควู้ดยังมีศักดิ์ศรีเหลืออยู่ เราจะยอมเป็นเบี้ยล่างตระกูลอื่นเช่นนี้ได้อย่างไร?”
“ถูกต้อง! เราเป็นตระกูลข้าราชการ! ถ้าโดนหาว่าทำแบบนี้ ชาติหน้าเราจะอยู่ในรัฐบาลได้ยังไง!” “คุณย่าเยตส์โปรดไตร่ตรองด้วย!” คุณย่าเยตส์กระแทกไม้เท้าลงกับพื้น แล้วหัวเราะอย่างเยือกเย็น
“เธอคิดว่าฉันอยากทำอย่างนี้รึ? พวกเราตระกูลเยตส์หมดปัญญาแล้ว!”
“เพราะนังสารเลวแมนดี้ ที่ทำให้เราต้องตกเป็นทาสคนอื่นอย่างนี้!”
“เธอไม่ยอมให้เงินตามที่เราขอ ถึงเธอจะเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลแต่เธอก็เป็นคนที่ทำให้เราลำบากขนาดนี้!”
“ถ้าเราไม่เอาคืนเธอ และไม่ทำให้เธอกับฮาร์วีย์ตกนรก เธอจะนอนตายตาหลับรึ?”
“ถ้าเรากำจัดพวกมันได้ อย่าว่าแต่เรื่องทาสเลย ต่อให้ต้องเห่าต้องหอนให้ตระกูลเยตส์ที่มาจากอเมริกา ฉันก็ยอม!”
หลังจากได้ยินคำพูดของคุณย่าเยตส์ ทุกคนในตระกูลก็กัดฟันกรอด พวกเขาคิดว่าคุณย่าเยตส์พูดถูก ทั้งหมดเป็นเพราะพวกส*รเลวฮาร์วีย์กับแมนดี้นั่นแหละ! พวกเขาต้องยืมมือของตระกูลเยตส์จากอเมริกาและทวงคืนทุกอย่างที่เป็นของพวกเขากลับมาโดยชอบธรรม
ในอีกด้านหนึ่งตระกูลฌองจากมอร์ดูอยู่ในบริษัทสาขาที่บัควู้ด ท็อดด์ ฌองยืนกอดอกนิ่งเพราะมีชายสูงอายุถือไม้เท้านั่งอยู่ที่เก้าอี้ของเขา
เขาไม่ใช่ใครอื่นนอกจากผู้อาวุโสคนหนึ่งในดินแดนต้องห้ามหลังภูเขาของตระกูลฌองแห่งมอร์ดู รัสเซลฌองนั่นเอง รัสเซลจิบชา และปรายตามองทอดด์อย่างเฉยเมย
“เป็นไง?”
ทอดด์ตะกุกตะกัก “ผู้อาวุโส คนพวกนั้นรับมือยาก ผมส่งคนไปจัดการพวกเขาแล้ว แต่ท้ายที่สุดพวกเขาก็ล้มเหลว…”
“พวกเศษสวะไร้ประโยชน์พวกนั้นสูญเสียเงินไปหนึ่งร้อยห้าสิบล้านดอลลาร์เชียวนะ พวกเขาทำลายศักดิ์ศรีทั้งหมดของตระกูลฌองจนไม่เหลือซาก!”
เพี๊ยะ!
รัสเซลเหวี่ยงมือออกไปอย่างโมโห มันทิ้งรอยแดงไว้บนใบหน้าของท็อดด์ในทันที ยิ่งกว่านั้นท็อดด์ก็ไม่กล้าที่จะหลบมัน และเขาจะไม่แสดงความไม่พอใจอะไรให้รัสเซลเห็น
“พวกโง่เง่า!” รัสเซลพูดอย่างเย็นชาในขณะที่เขาเปิดปาก
“ฉันไม่ได้บอกนายก่อนหน้านี้เหรอ? ว่าอย่าไปยุ่งกับฮาร์วีย์ แล้วจัดการแมนดี้ซะ!”
“นายปฏิบัติตามคำสั่งของฉันอย่างเคร่งครัดหรือเปล่า?”
“แมนดี้ก็เป็นแค่ผู้หญิงอ่อนแอที่ไม่มีปัญญาทำอะไร แต่นายยังใช้ชั้นเชิงทางธุรกิจสู้กับเธออยู่ใช่ไหม?”
