ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1281
ด้านนอกของบริษัท รีเจนซี่ เอ็นเตอร์ไพรส์
ท็อดด์ ฌองหน้าบึ้ง เขากุมใบหน้าที่บวมเล็กน้อยสีหน้าน่ากลัว
เขาส่งสายตาแห่งความกระหายเลือดไปยังเลขาของตัวเอง
“ทำไมนายถึงห้ามไม่ให้ฉันฆ่ามันซะ!”
“ถ้านายไม่มีคำอธิบายที่ดีพอ ฉันจะฆ่านายแทน!”
เลขาของเขาเอ่ยตอบ “นายน้อยครับ ก่อนที่เราจะมาที่บัควู้ด นายใหญ่ได้เตือนเราว่า ไม่ใช่แค่ห้ามไม่ให้นายน้อยฆ่าใคร แต่เราไม่ได้รับอนุญาตให้ฆ่าใครต่อหน้านายน้อยด้วย”
“ยิ่งกว่านั้นที่นี่คือเมืองบัควู้ดไม่ใช่มอร์ดู ตระกูลฌองของเราไม่ได้มีอำนาจอะไรที่นี่”
“นอกจากนี้ ผู้คนจากตระกูลสิบอันดับแรกตระกูลอื่น ๆ ก็มาที่บัควู้ดแล้ว ทำไมนายน้อยถึงปล่อยให้หมอนั่นทำให้คุณต้องชะงักไปล่ะครับ?”
“อีกอย่าง ผมตรวจสอบประวัติฮาร์วีย์คนนั้นแล้ว เขาน่าจะมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเจ้าชายยอร์กด้วยนะครับ หากเราบุ่มบ่ามทำอะไรไป เราอาจจะมีปัญหาอย่างหนักทีเดียว”
“ฉันเดาว่าไอ้สารเลวนั่นต้องทำได้แน่ ไม่อย่างนั้นเขาจะกล้าทำคุณได้อย่างไร?”
ทอดด์สงบลงหลังจากได้ยินคำพูดของเลขา “ฟังดูเข้าที หมอนั่นกล้าตบหน้าฉัน มันคงฉลาดพอที่จะเตรียมพร้อมไว้แต่แรก ถ้าเราถูกหมอนั่นใส่ร้าย เราคงลำบาก”
“สำหรับความสัมพันธ์ของหมอนั่นกับเจ้าชายยอร์ก ดูไม่น่ามีอะไรมากไปกว่าพวกพ้องที่เคยนอนกับผู้หญิงคนเดียวกัน! คนอย่างหมอนั่นจะมีอะไรน่ากลัวกัน?”
เลขาของเขาพูดอย่างจริงจังว่า “นายน้อย อย่าประมาทเจ้าชายยอร์กเชียวนะครับ ตามข้อมูลที่ผมได้รับ มา เมลิสซา ลีโอแห่งยอร์กถูกบีบให้หนีไปอยู่ฮ่องกง ปัจจุบันควินตัน ยอร์กเองก็ต้องซ่อนตัวอยู่ในอ่าววิคตอเรียและไม่กล้าออกมาสู้หน้าใคร”
“ถ้าคุณประเมินเจ้าชายยอร์กต่ำไป พวกเราทุกคนจะต้องชดใช้อย่างแน่นอน”
“ฉันยังได้ข่าวว่าหัวหน้าผู้ฝึกสอนในตำนานมาอาศัยอยู่ในบัควู้ดด้วย ดังนั้นเราต้องระมัดระวังทุกย่างก้าว”
“พวกไม่มีหัวนอนปลายเท้า กับพวกบริษัทเล็ก ๆ พวกนั้น ถ้าพวกเขาถูกขโมยไปก็ปล่อยไปเถอะ ตอนนี้ ฮาร์วีย์ก็คงรู้แล้ว ว่าเราจะปล่อยเขาไปแค่ชั่วคราว!”
ทอดด์พูดอย่างเย็นชา “นายกำลังบอกฉันว่าเราไม่ควรทำอะไรตอนนี้และรอต่อไปงั้นสิ?”
เลขานุการยิ้ม “ไม่ใช่แน่นอนครับ และเพราะเราบังคับซื้อรีเจนซี่ เอ็นเตอร์ไพรส์ไม่ได้ เราจะใช้วิธีการอื่นที่เป็นทางการเพื่อทำลายมันให้ย่อยยับ”
“ตัวแทนของมอร์แกน ไฟแนนเซียล กรุ๊ปจะร่วมมือกับเราไม่ใช่หรือ?”
“ฉันคิดว่าเป็นการดีที่จะใช้พวกเขาเป็นหมากของเราในเกมนี้”
แม้ว่าน้ำเสียงของเขาจะดูเยือกเย็น แต่ดวงตาของทอดด์กลับสุกสกาว “ใช่ แต่เราจะเอายังไงกับฮาร์วีย์ดี? เจ้าชายยอร์กด้วย!”
“ดิฉันได้ยินมาว่านายใหญ่ลำดับสามของตระกูลเยตส์แห่งอเมริกาถูกสงสัยว่าเสียชีวิตด้วยน้ำมือของเจ้าชายยอร์กด้วยนะคะ คนตระกูลเยตส์แห่งอเมริกาพากันโกรธเป็นอย่างมาก! พวกเขาจะต้องฟื้นคืนกลับมาอย่างแน่นอนค่ะ!” เลขาสาวกล่าวเสริมทั้งที่ยังยิ้มอยู่
ทอดด์เย้ยหยัน “ว่ากันว่านายใหญ่ลำดับสามของตระกูลเยตส์แห่งในอเมริกานั้นไร้พ่ายและอยู่ยงคงกระพัน ตอนนี้เขาถูกฆ่าตายแล้ว คนในตระกูลเยตส์แห่งอเมริกาคนไหนจะกลับมาได้อีก?”
เลขาพูดอย่างเมินเฉย “นายน้อย ทุกคนในแวดวงสงคมรู้ว่าสิ่งที่เรียกว่าสายฟ้าทั้งห้าของคุณนายที่สามเยตส์เป็นเพียงเรื่องตลก”
“ทุกคนแค่ช่วยเขาเพื่อเห็นแก่เยตส์แห่งอเมริกาเท่านั้น”
“ตอนนี้เขาตายแล้ว เขาเป็นแค่ตัวตลกคนหนึ่ง”
“ยิ่งกว่านั้น ฉันได้ยินมาว่าคนที่มาคราวนี้คือนายใหญ่ลำดับสี่ของตระกูลเยตส์!”
“อะไร?! บุคคลผู้นั้นต้องการมาที่ประเทศ H จริงหรือ? นี่ นี่ นี่มัน…!”
เห็นได้ชัดว่าท็อดด์รู้ว่านายใหญ่ลำดับสี่ของตระกูลเยตส์คือใคร เขาตัวสั่นและหายใจไม่ออก
“ใช่ นายใหญ่ลำดับสี่ของตระกูลเยตส์ผู้นั้น เขาไม่ได้ออกสังคมมามากว่าสิบปีแล้ว ฉันไม่นึกเลยว่าชาวเยตส์แห่งอเมริกาจะยอมให้เขามาที่บัควู้ด!”
“แม้แต่เราซึ่งเป็นหนึ่งในสิบตระกูลแรกก็ไม่อาจหยุดเขาได้!”
