ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1290
“คุณคือซีอีโอซิมเมอร์ จากบริษัทรีเจนซี่ เอ็นเตอร์ไพรส์ใช่ไหม? ผมได้ยินมาว่าซีอีโอซิมเมอร์เพิ่งเริ่มโครงการปรับโฉมย่านเสื่อมโทรมหลายโครงการเลยนี่ มันน่าทึ่งจริง ๆ!”
“บริษัทอสังหาริมทรัพย์ธรรมดา ๆ คงไม่มีความสามารถและโชคดีขนาดนั้น!”
พวกที่พุ่งพรวดมารวมกันแสดงสีหน้าประจบสอพลอ
แมนดี้ยิ้ม
เธอเคยเห็นคนเหล่านี้หลายครั้งในงานเลี้ยงทางธุรกิจ แต่เธอไม่คุ้นเคยและไม่เคยมีปฏิสัมพันธ์กับพวกเขา
ขณะที่พวกเขากำลังจะพูดต่อ ประตูที่นั่งฝั่งผู้โดยสารของ รถเบนท์ลีย์ก็ถูกผลักออก ก่อนที่ฮาร์วีย์จะเดินออกมา
เกือบทุกคนตกตะลึงไปชั่วขณะ
เนื่องจากเหตุการณ์เกี่ยวกับซาช่า ลาร์สัน เหล่าหน้าใหม่ในอุตสาหกรรมอสังหาริมทรัพย์จึงรู้จักฮาร์วีย์ ซึ่งเป็นลูกเขยที่อาศัยเขาอยู่
แต่พวกเขาไม่คิดว่าแมนดี้จะพาสามีที่อยู่ร่วมชายคาเดียวกันมาร่วมงานด้วย
ทว่านี่ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรเช่นกัน แมนดี้ได้เรียนรู้บทเรียนของเธอแล้วหลังจากผ่านประสบการณ์มาถึงสองครั้ง
เธอต้องพาฮาร์วีย์ไปงานสังสรรค์เช่นนี้ วิธีนี้นี่แหละที่จะทำให้เธอสามารถหลีกเลี่ยงปัญหาได้มากมาย
“ว้าว นี่ ฮาร์วีย์ ลูกเขยในตำนานไม่ใช่เหรอ?”
ชายหน้าตาเฉียบคมโผล่ออกมาจากฝูงชนที่ห้อมล้อมอยู่
ซัค บราฟฟ์ ผู้บังคับการลำดับที่สองของระบบที่อยู่อาศัยแห่งบัควู้ดในเขตใหม่!
เขาเป็นคนเชิญแมนดี้มางานปาร์ตี้นี้
แต่เขาไม่คิดว่าฮาร์วีย์จะเข้าร่วมด้วย
เมื่อได้ยินเสียงซัค ดูเหมือนว่ากลุ่มที่ล้อมหน้าล้อมหลังแมนดี้จะพบกับแกนนำของพวกเขาแล้ว
“ซีอีโอซิมเมอร์ ไม่ใช่ว่าผมจะว่าอะไรคุณหรอกนะ แต่การที่คุณพาคนไร้ประโยชน์อย่างนี้มาน่ะ มันเหมาะสมแล้วเหรอ?”
“ทุกคนที่ร่วมงานล้วนเป็นบุคคลที่เป็นที่รู้จักในตลาดอสังหาริมทรัพย์ของบัควู้ดเชียวนะ แต่คุณดันพาคนอย่างเขามาที่นี่ เขาจะมีเก้าอี้เหมาะ ๆ นั่งตรงไหนล่ะ?”
“เขาไม่ต้องนั่งหรอก? คนอย่างเขาเหมาะที่จะเป็นแค่บริกรซะมากกว่า!”
พวกเขาระเบิดเสียงหัวเราะ
ซัคแสดงความขอบคุณต่อพวกเขา
การทำให้ฮาร์วีย์อับอายเป็นสิ่งที่ถูกต้องอย่างแน่นอน ไม่เข้าใจเลยว่าคนอย่างเขาจะมาทำไม
เมื่อเธอฟังคำเยาะเย้ยของพวกเขา สีหน้าของแมนดี้ดูน่ากลัวขึ้น
แต่ฮาร์วีย์กลับไม่สะทกสะท้านสักนิด
ถ้าเขาต้องสนใจว่าพวกน่าขันเหล่านี้คิดอย่างไรกับเขา มันจะไม่เหนื่อยเกินไปเหรอ?
“เฮ้ทุกคน! ดูนี่สิ! ลูกเขยไร้ประโยชน์ที่ยังไม่ยอมตายไปเสียทีไง แต่ดูท่าเขาจะเก็บตัวได้ดีเชียวล่ะ!”
“ถ้าฉันโดนด่าแบบนี้ ฉันคงตบหมอนั่นคว่ำไปนานแล้ว!”
“เขาไม่กล้าพอจะทำอะไรสักอย่างด้วยซ้ำ ไร้ประโยชน์จริง ๆ!”
การสบประมาทเหล่านี้ใกล้จะทำให้แมนดี้ระเบิดความเดือดดาลเสียแล้ว
แต่เพราะกลัวว่าแมนดี้จะอารมณ์เสียและทำให้ความพยายามทั้งหมดของเขาก่อนหน้านี้ไร้ประโยชน์ ซัคจ้องมองคนที่หัวเราะเยาะอยู่ ก่อนจะก้าวไปข้างหน้าด้วยรอยยิ้ม “ซีอีโอซิมเมอร์ พวกเขาก็แค่ชอบพูดความจริง อย่าใส่ใจพวกเขาเลยนะ”
“งานเลี้ยงกำลังจะเริ่มขึ้น เข้ามาเร็ว ทุกคนกำลังรอคุณอยู่!”
“ผู้นำของวงการการเคหะหลายคนมาในคืนนี้ด้วย คุณควรทำความรู้จักผู้คนให้มากขึ้น มันจะเป็นประโยชน์สำหรับโครงการก่อสร้างของคุณอย่างแน่นอน”
แม้ซัคจะพูดอย่างนั้น ทว่าสีหน้าของแมนดี้ยังคงดูน่ากลัว ทว่าเธอก็ระงับความโกรธไว้และพยักหน้ารับ
แซ็คยิ้มอย่างอ่อนโยน แต่ในใจเขากำลังเย้ยหยัน นี่คือสิ่งที่เขาต้องการ
ในไม่ช้า แมนดี้ก็เข้าไปอยู่ในห้องของโรงแรม ถูกล้อมรอบไปด้วยผู้คนโดยไม่มีใครแยแสฮาร์วีย์แม้สักนิด
