ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1296
แมนดี้ขมวดคิ้ว เธอไม่ได้โง่นะ
คนจากบริษัทมอร์แกน ไฟแนนเซียลกรุ๊ปจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นได้อย่างไร?
แล้วเอ็ดดี้จะเรียกเธอมาเพื่ออะไร?
อย่างไรก็ตาม เธอก็ไม่สามารถเลือกอะไรได้…
ขณะที่แมนดี้กำลังจะลุกขึ้น ฮาร์วีย์ก็เอื้อมมือไปหยุดเธอเอาไว้ เขาพูดอย่างใจเย็นว่า “บริษัทมอร์แกน ไฟแนนเซียลกรุ๊ป ไม่มีความหมายอะไรเลย พวกเขามีสิทธิ์อะไรมาบังคับภรรยาของผม?”
“มันสมควรแล้วเหรอ?”
ในตอนนี้ ความสนใจของทุกคนพุ่งตรงไปที่ฮาร์วีย์
คำพูดที่ออกมาจากปากของสามีที่เอาแต่เกาะชายกระโปรงของแมนดี้ทำให้พวกเขาถึงกับตะลึงงัน
‘ที่เขากำลังพูดถึงนั่นคือ บริษัทมอร์แกน ไฟแนนเซียลกรุ๊ปเชียวนะ!’
‘กล้าดียังไงถึงได้มาหยามเกียรติบริษัทมอร์แกน ไฟแนนเซียลกรุ๊ปต่อหน้าผู้คนมากมายขนาดนี้! เขาพูดแบบนั้นออกมาได้ยังไง?!’
‘เขากำลังพยายามจะฆ่าตัวตายอยู่แน่ ๆ !’
ทุกสายตาจับจ้องไปที่ฮาร์วีย์พรางคิดว่าเขาช่างเป็นคนโง่เขลาอะไรเช่นนี้
ซัคกำลังเดือดดาลด้วยความโกรธ เขาจ้องมองไปที่ฮาร์วีย์ด้วยสายตาอันดุดัน “ประธานแมนดี้! สามีคุณเป็นบ้าอะไร?”
“นอกจากเขาจะไม่ยอมแสดงความเคารพแล้ว เขายังกล้าพูดจาดูถูกคุณเอ็ดดี้อีกเหรอ? หรือว่าเขามีความขุ่นเคืองอะไรกับบริษัทมอร์แกน ไฟแนนเซียลกรุ๊ปหรือเปล่า?”
ในทางกลับกันเอ็ดดี้ ก็จำอะไรบางอย่างได้ลาง ๆ เมื่อเขาได้ยินชื่อของฮาร์วีย์
สายตาของเขาจับจ้องไปที่ฮาร์วีย์ รอยยิ้มอันดูถูกเหยียดหยามเผยขึ้นบนใบหน้าของเขา
“อ๋อ ฉันจำได้แล้ว นายคือฮาร์วีย์ ยอร์กที่ขัดขวางบริษัทมอร์แกน ไฟแนนเซียลกรุ๊ปจากการเข้าซื้อกิจการของรีเจนซี่ เอ็นเตอร์ไพรส์ในการประมูลครั้งก่อนนี่เอง”
“ฉันเคยได้ยินมาว่านายเป็นคนขับรถของเจ้าชายยอร์กด้วยหนิ นี่คงเป็นเหตุผลว่าทำไมนายถึงกล้าที่จะยืนหยัดต่อสู้กับบริษัทหลักทรัพย์ มอร์แกนกรุ๊ปสินะ”
“แต่ตอนนี้ นายไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกับสกาย คอร์ปอเรชั่นแล้ว นายยังกล้าแสดงท่าทีแบบนี้กับพวกเราอีกเรอะ? นี่นายคิดว่าพวกเราบริษัทมอร์แกน ไฟแนนเซียลกรุ๊ปจะกลัวที่จะกำจัดนายทิ้งเสียตอนนี้เหรอ?”
“รีบ ๆ ลุกขึ้นแล้วมาคุกเข่าต่อหน้าฉันเดี๋ยวนี้! ถ้านายยอมทำฉันจะยอมปล่อยนายไปก็ได้”
“ไม่เช่นนั้นนายอาจจะแบกรับผลที่จะตามมาไม่ได้!”
เอ็ดดี้จ้องฮาร์วีย์อย่างเหยียดหยาม ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้ต้องการอะไรนอกจากการได้เอาชนะและบดขยี้ฮาร์วีย์ให้ตาย
จากนั้นทุกคนก็เริ่มที่จะเข้าใจสถานการณ์ ชายที่เอาแต่เกาะภรรยากินคนนี้เคยสร้างความไม่พอใจให้กับบริษัทมอร์แกน ไฟแนนเซียลกรุ๊ปมาก่อนแล้ว ดังนั้นเขาจึงกล้าได้กล้าเสียอีกในครั้งนี้
อย่างไรก็ตามภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ ทุกคนต่างรู้ดีว่าควรเลือกข้างใด
เด็กซ์เตอร์รอให้ฮาร์วีย์ทำตามที่เอ็ดดี้สั่ง เมื่อเห็นว่าฮาร์วีย์ไม่ยอมทำ เขาจึงตะโกนออกมาว่า “ฮาร์วีย์! นายกำลังรออะไรอยู่? นายไม่ได้ยินคำสั่งของคุณเอ็ดดี้เหรอ?”
“มานี่และคุกเข่าลงเดี๋ยวนี้! คุณเอ็ดดี้จะได้ไม่ถือโทษโกรธนายอีก!”
“คุณเอ็ดดี้สามารถทำให้รีเจนซี่ เอ็นเตอร์ไพรส์ล้มละลายได้ด้วยเพียงแค่ลมปากของเขา! ไม่งั้นนายกับภรรยาจะต้องเที่ยวขอเศษอาหารตามท้องถนนประทังชีวิตไปวัน ๆ นะ!”
เมื่อเขาพูดออกมาเช่นนั้นแมนดี้และแทสซ่าก็รีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว
แมนดี้เหลือบมองฮาร์วีย์เป็นการบอกเป็นนัย ๆ ว่าเขาก็ควรทำด้วยเช่นเดียวกัน
ถึงแม้ว่าตัวเธอเองก็รู้สึกไม่ชอบบริษัทมอร์แกน ไฟแนนเซียลกรุ๊ปมาก ๆ ด้วยเช่นกัน
อย่างไรก็ตาม ที่นี่คือถิ่นของพวกเขา ไม่ว่าเธอจะมองอย่างไรในสถานการณ์เช่นนี้ก็ควรที่จะยอม ๆ ไปน่าจะเป็นการดีกว่า
การสู้กับพวกเขาไปมันก็ไม่ได้ก่อให้เกิดประโยชน์ใด ๆ เลย
น่าเสียดายที่ฮาร์วีย์ยังคงนั่งนิ่งเป็นหิน อีกทั้งเขายังทำท่าทางเป็นการบอกให้แมนดี้นั่งลง
“ฮาร์วีย์! มัวนั่งอยู่บื้ออยู่ทำไม?! รีบลุกขึ้นแล้วมาที่นี่เดี๋ยวนี้!”
“หรือจะให้คุณเอ็ดดี้ต้องไปอัญเชิญนายด้วยตัวเอง?”
ซัคและเด็กซ์เตอร์พยายามจะสั่งย้ำ ๆ และพร้อมที่จะจัดการฮาร์วีย์ด้วยความรู้สึกไม่พอใจฮาร์วีย์เป็นการส่วนตัวที่มีอยู่เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว
ซัครอให้แมนดี้พูดอะไรออกมาบ้าง เขาแค่นเสียงด้วยความโกรธ “ซีอีโอแมนดี้! นี่มันเรื่องบ้าอะไร เกิดอะไรขึ้นกับสามีของคุณ? คุณยังต้องการไซต์ของคุณอยู่หรือเปล่า?”
“รีบ ๆ พาเขาไปขอโทษคุณเอ็ดดี้ซะ! ถ้าไม่อย่างนั้นก็เตรียมใช้ชีวิตข้างถนนได้เลย!”
ในขณะเดียวกัน ฮาร์วีย์ยังนั่งรินชาอย่างสบายใจและดึงแมนดี้กลับไปที่ที่นั่งของเธอ เขาไม่สนใจความโกลาหลของคนเขลาเหล่านี้เลยแม้แต่น้อย
