ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1305
หลังจากนั้นไม่นาน รถคันหนึ่งก็มาจอดที่หน้าทางเข้าโรงแรมเวสทิน
ชายวัยกลางคนรูปร่างท้วมลงจากรถด้วยสีหน้าอันเศร้าหมอง
เมื่อซัคเห็นชายคนนั้น เขาก็เปี่ยมช้นไปด้วยความสุข เขารีบรุดไปหาชายคนนั้นทันที
“พ่อ! ในที่สุดพ่อก็มาถึงแล้ว! พ่อต้องช่วยผมทวงคืนความยุติธรรมนะ!”
ริชาร์ดพ่อของซัคนั้นฟุ้งไปด้วยกลิ่นของแอลกอฮอล์อย่างแรง เห็นได้ชัดว่าเขาเพิ่งดื่มมา
เขามองไปที่ซัคแล้วถามว่า “มันเป็นใครล่ะ?! มีคนกล้าดูหมิ่นฉันในบัควู้ดแห่งนี้ได้อย่างไร?!”
ซัคยังคงสงบนิ่ง เขาชี้ไปที่ฮาร์วีย์และกระซิบว่า “คนนั้นแหละพ่อ แต่ตัวตนของเขาดูเหมือนจะไม่ธรรมดาเลยทีเดียว”
“พิเศษเหรอ?”
ริชาร์ดมองสำรวจฮาร์วีย์แล้วเสียงอันสุดแสนจะเย้ยหยันก็ออกมาจากแกของเขา
“ฉันทำงานให้กับรัฐบาลมาหลายปีแล้ว ฉันไม่เคยเห็นผู้ชายคนไหนที่อายุน้อยเท่านี้มาก่อนในรัฐบาล!”
“ไม่ว่าจะมีสถานะสูงเฉียดฟ้าเพียงใด พวกเขาล้วนแล้วเป็นขยะเมื่ออยู่ต่อหน้าเจ้าหน้าที่ของรัฐ!”
ซัคเริ่มระเบิดความกล้าอีกครั้งหลังจากได้ยินคำพูดของพ่อ
ในตอนแรกเขาสันนิษฐานว่าฮาร์วีย์คงเป็นเพียงแค่ผู้มีอำนาจในรัฐบาลบัควู้ด ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงไม่รู้สึกสะทกสะท้านอะไรกับซัคเลย
ตอนนี้เขายืนยันได้แล้วว่าฮาร์วีย์ไม่ใช่เจ้าหน้าที่ของรัฐ ด้วยสายสัมพันธ์และอำนาจของพ่อลูกคู่นี้ พวกเขาจึงไม่จำเป็นต้องกลัวฮาร์วีย์
เงินไม่ได้มีอำนาจมากกว่ารัฐบาล!
ซัคจ้องมองไปที่ฮาร์วีย์อย่างเย่อหยิ่งพร้อมพูดจาถากถางต่าง ๆ นา ๆ “นี่นายไม่ได้โทรเรียกใครมาหรอกเหรอ? แล้วพวกเขาอยู่ที่ไหนล่ะ?”
“นายควรหาคนที่มีสถานะมากกว่านี้หน่อยสิ! ไม่เช่นนั้น นายอาจจะต้องคลานออกจากที่นี่ในภายหลังนะ!”
ริชาร์ดซึ่งเต็มไปด้วยกลิ่นของแอลกอฮอล์รีบโต้กลับฮาร์วียฺทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น
“ปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม! ฉันไม่รู้หรอกนะว่าแกใหญ่โตมาจากไหน แต่แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร?”
“ฉันเป็นผู้บัญชาการลำดับสามของเขตใหม่บัควู้ด!”
“การที่ทำให้ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของฉันต้องขุ่นเคืองก็เท่ากับว่าแกกำลังทำให้ฉันขุ่นเคืองด้วย!”
“ฉันขอสั่งให้แกมาคุกเข่าขอโทษลูกชายของฉันเดี๋ยวนี้!”
ฮะ!
ผู้คนรอบ ๆ ริชาร์ดต่างก็พากันอ้าปากค้างกับคำพูดของเขา
มีอีกหนึ่งปัญหาตามมาอีกแล้ว!
ก่อนหน้านี้ก็เห็นได้ชัดอยู่แล้วว่าฮาร์วีย์มีอำนาจอิทธิพลค่อนข้างสูง แต่พ่อลูกคู่นี้ก็ยังคงประพฤติตนอย่างไร้ซึ่งยางอาย!
นั่นมันหมายความได้ว่าฮาร์วีย์ไม่ใช่เจ้าหน้าที่ของรัฐใช่หรือไม่?
แต่ว่ามันก็น่าจะสมเหตุสมผล ซัคไม่กล้ายั่วยุฮาร์วีย์เลยก่อนหน้านี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นกับเอ็ดดี้จนกระทั่งพ่อของเขาซึ่งเป็นเจ้าหน้าที่ของรัฐมาถึง
“ฉันว่านะพวกนายสองคนต่างหากที่ควรรีบ ๆ มาคุกเข่าซะ ถ้าพวกนายไม่ทำมันอาจจะสายเกินไปสำหรับพวกนายทั้งคู่ก็ได้นะ”
ฮาร์วีย์มองสองพ่อลูกด้วยสายตาเย็นชา
“อยากให้พวกเราคุกเข่าเหรอ? นี่แกกำลังฝันกลางวันอยู่หรือไง? ฉันไม่รู้หรอกนะว่าแกมีตัวตนแบบไหนกันแน่ แต่ที่แน่ ๆ แกก็ต้องยอมก้มหัวต่อหน้าพวกเราเจ้าหน้าที่รัฐ!”
“แกล้าต่อยฉันเหรอ? ถ้าแกทำจริง ฉันนี่ล่ะจะจับแกเข้าคุกตลอดชีวิตเลย!”
ซัคยังคงคุกคามฮาร์วีย์ รอยยิ้มสุดแสนจะเย้ยหยันเผยขึ้นบนใบหน้าของเขา ตอนนี้เขาค่อนข้างหยิ่งผยองเมื่อพ่อของเขาอยู่ข้าง ๆ เขา
ในขณะเดียวกันก็มีผู้มาเยือนคนใหม่
สองพ่อลูกมองไปทางนั้นโดยไม่รู้ตัว หลังจากนั้นไม่นานสีหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนไปพร้อมด้วยอาการลนลาน
ซัครู้สึกงุนงง “ท่านเวสลีย์? ทำไมท่านถึงมาอยู่ที่นี่ครับ?”
ริชาร์ดรีบเข้าไปหาชายคนนั้น “ท่านเวสลีย์ ไม่เจอกันนานเลยนะครับ!”
เวสลีย์ นอร์ริสผู้บัญชาการสูงสุดของระบบที่พักอาศัยของบัควู้ดกัดฟันแน่นด้วยความเกลียดชังและความโกรธในวินาทีที่เขาเห็นสองพ่อลูกนี้
ระหว่างทางมาที่นี่ เขาได้รับรู้และเข้าใจเรื่องราวทั้งหมดมาแล้ว
อีกทั้งเขายังรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับการกระทำของซัคต่อรีเจนซี่ เอ็นเตอร์ไพรส์อีกด้วย
เวสลีย์ไม่สนใจริชาร์ด และหันไปจ้องที่ซัคอย่างโกรธแค้นแทน
“ซัค บราฟฟ์! นายถูกต้องสงสัยว่ารับสินบนห้าล้านจากบริษัทมอร์แกน ไฟแนนเซียลกรุ๊ปในการทำลายเศรษฐกิจและตลาดของบัควู้ด ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป นายถูกไล่ออกจากระบบการเคหะ!”
“และเจ้าหน้าที่ตำรวจจะเข้าตรวจสอบเรื่องทุกอย่างในวันพรุ่งนี้!”
