ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1365
นักเทควันโดสายดำจากประเทศ J ไม่สามารถระงับอารมณ์ได้อีกต่อไป
ในเสี้ยววินาทีชายฉกรรจ์สามคนกระโดดออกมาแล้วเหวี่ยงขาไปที่หน้าฮาร์วีย์
“ฉันจะฆ่าแก! แลกกับชีวิตฉันเอง!”
ว่าแล้วชายสามคนที่พร้อมถวายชีวิตสังหารฮาร์วีย์
ถ้าพวกเขาสามารถฆ่าฮาร์วีย์ได้ แน่นอนว่าสิ่งที่ได้กลับคืนมันจะต้องคุ้มค่าและสมน้ำสมเนื้อ
ริคหรี่ตาลงเมื่อเห็นอย่างนั้น ทว่าก็ไม่ได้หยุดพวกเขาได้แล้ว เพราะตัวเขาเองก็อยากจะให้ฮาร์วีย์ตายเช่นกัน
ก่อนที่ทั้งสามคนจะกระโจนเข้าหาฮาร์วีย์ เสียงขาที่ขยับโต้ตอบก็ดังขึ้น ทันใดนั้นทั้งสามก็ถูกเตะและถีบจนตัวลอยแล้วร่วงลงบนพื้น ก่อนจะไอเป็นเลือดจำนวนมาก มองดูน่าเวทนาอย่างที่สุด
“อ๊าก!”
ทั้งสามพยายามที่จะลุกขึ้น ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่เชื่อในสิ่งที่เกิดขึ้น
พวกเขาทั้งหมดเป็นถึงนักเทควันโดสายดำ จึงไม่คิดมาก่อนว่าพวกเขาจะไม่สามารถขัดขวางฮาร์วีย์ได้เลยแม้แต่ครั้งเดียว
พวกเขาอยากจะยืน แต่ก่อนที่จะทำได้ ฮาร์วีย์ก็เหวี่ยงขาเข้าหาพวกเขาแล้ว
พลั่ก
กระดูกอกของพวกเขาหักทันที จนกลิ้งไปกับพื้นอีกครั้ง ร้องคร่ำครวญเหมือนหมูที่กำลังจะตาย
โดมินิกและคนอื่น ๆ มองดูเหตุการณ์ด้วยความสยดสยอง ใบหน้าสะท้อนถึงความหวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัด
ความโหดเหี้ยมของฮาร์วีย์เกินความคาดหมายของพวกเขามาก
นักเทควันโดสายดำทั้งสามคนแสดงอาการหวาดกลัวอย่างที่สุด จนถูกมองว่าเป็นนักต่อสู้มืออาชีพในประเทศ J ทุกคนรู้กันดีว่าพวกเขาแข็งแกร่งมากแคค่ไหร แต่เพราะฮาร์วีย์ ตอนนี้แม้แต่จะขยับพวกเขาก็ทำไม่ได้!
ความเกลียดชังที่มีต่อฮาร์วีย์ได้หายไปแล้ว แทนที่ไว้ด้วยความกลัวอันน่าสมเพช
นักเทควันโดสายดำที่เหลือตอนนี้ จึงไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม ทำเพียงจ้องมองฮาร์วีย์แล้วกัดฟันกำหมัดแน่นอย่างท้าทาย
“ยังไม่ออกไปอีก? หรือต้องให้ฆ่าตายก่อน?” ฮาร์วีย์ถามอย่างใจเย็น
“วันนี้ฉันมาที่นี่ เพื่อจัดการหนี้เท่านั้น ไม่ได้อยากจะฆ่าใคร นั่นเป็นเหตุผลที่พวกนายยังโชคดี” ฮาร์วีย์พูดความจริงอย่างใจเย็น
เหล่าคนฟังจึงรู้สึกตระหนก ที่ในเสี้ยววินาทีฮาร์วีย์ก็สามารถสังหารพวกเขาทั้งหมดได้หากต้องการ
“ไปเร็ว! หนีกันเถอะ! ปล่อยเขาไป!”
แม้แต่ริคผู้ยิ่งใหญ่ยังต้องกลืนความอัปยศอดสูเอาไว้
“ฝากไว้ก่อนเถอะ ฮาร์วีย์ ยอร์ก!”
“ทำยังไงก็ได้อย่างนั้น ฉันแน่ใจว่าเราจะต้องได้เจอกันอีกไม่นานหรอก!”
ริคกัดฟันเมื่ออีกฝ่ายประกาศเรื่องนี้
หากโดยปกติ เขาจะสาบานเลยว่าจะต้องแก้แค้นเพื่อลบล้างความอัปยศอดสูที่มีออกไป
“ไอ้สารเลว! ให้ตายเถอะ พลเมืองของประเทศ H! นี่มีแต่พูด แต่กลับฆ่าฉันไม่ได้ด้วยซ้ำ!”
แคมซึ่งอยู่บนพื้นจ้องไปที่หลังของฮาร์วีย์ด้วยความโกรธอย่างสุดขีด
“ฉันรู้แล้วว่าทำไม!”
“ตั้งแต่สมัยโบราณประเทศ H ไม่เคยชนะประเทศ J ในสงครามเลยสักครั้ง! ประเทศของแกต้องตกอยู่ภายใต้เราเสมอ!”
“ไม่ว่าแกจะแข็งแกร่งขนาดไหน แกก็ฆ่าฉันไม่ได้จริง ๆ หรอกนะ!”
“เพราะแกรู้ดีว่าผลที่ตามมาจะเลวร้ายขนาดไหน!”
“นี่ไงล่ะ ความแตกต่างที่ยิ่งใหญ่ที่สุดระหว่างประเทศ ฮาร์วีย์ ยอร์ก! ในสายตาของประเทศ J พวกแกที่มาจากประเทศ H เป็นแค่คนกลุ่มน้อย ๆ เท่านั้น! สิ่งที่แกทำได้ก็แค่ทุบตีฉันและหักกระดูกของฉันเท่านั้น แกไม่สามารถแม้แต่จะฆ่าฉันได้หรอก!”
“เพราะแกไม่สามารถแบกรับผลที่ประเทศ J และประเทศ H เผชิญหน้ากันได้อีก!”
“วินาทีที่แกให้โอกาสฉัน ฉันจะฆ่าแกและครอบครัวแกซะ! แล้วฉันก็ไม่กลัวด้วยว่าผลที่ตามมาจะเป็นยังไง!”
“ไม่ว่าแกจะต่อสู้เก่งแค่ไหน ประเทศของแกมันก็อ่อนแออยู่ดี! นั่นแหละเหตุผลที่แกมันอ่อนแอ!”
