ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1373
“คุณ…อย่ามั่นใจอะไรในตัวเองขนาดนั้นสิ…”
หลังจากที่เห็นฮาร์วีย์ ยอร์กตบเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจนสลบไป ไม่ว่าแอชลีย์ จัดด์จะโง่เขลาเพียงใด เธอก็รู้ว่าฮาร์วีย์ไม่ใช่คนที่เธอจะรับมือได้ง่ายๆ
เธอหดตัวกลับด้วยความตกใจ ทว่าเมื่อเธอมีสติสัมปชัญญะกลับมา เธอก็รู้สึกตัวว่าเขาเหยียบย่ำศักดิ์ศรีเธอ
ในขณะนี้ แอชลีย์กัดฟันและจ้องมองฮาร์วีย์ เธอพูดว่า “ฮอลลี่ ไปโทรหารองสารวัตรเกร็ก ฟินช์ บอกเขาว่ามีคนมาสร้างปัญหาในโรงพยาบาลเอ็ดเวิร์ด!”
จากนั้นแอชลีย์ก็ชี้ไปที่ฮาร์วีย์และพูดต่อ “ไม่ว่านายจะมีอำนาจและแข็งแกร่งแค่ไหน ฉันก็แน่ใจว่านายไม่กล้ายุ่งกับคนจากสถานีตำรวจแน่!”
“นายแค่รออีกหน่อยเถอะ นายจะต้องตายในคุก!”
ฮาร์วีย์ขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อได้ยินเช่นนั้น แอชลีย์ได้พิสูจน์ตัวเองให้เขาเข้าใจแล้วว่าเธอค่อนข้างน่ารำคาญ
เขาไม่ได้คิดที่จะตบหน้าใครหน้าไหนทั้งนั้น แต่เธอยังคงยื่นหน้าเข้ามาหาครั้งแล้วครั้งเล่า
บางคนต้องได้เรียนรู้ด้วยวิธีใช้ไม้แข็ง
แอชลีย์หัวเราะเยาะหลังจากดูท่าทางของฮาร์วีย์ เธอเข้าใจผิดไปว่าฮาร์วีย์กำลังกลัว
“กลัวเหรอ?”
“ฉันกำลังบอกนายให้เอาบุญ จะคุกเข่าร้องขอความเมตตาในตอนนี้ยังไม่สายเกินไป!”
“ไม่อย่างนั้น นายจะต้องติดคุกและเสียใจไปตลอดชีวิต!”
“ฉันสาบายได้เลยว่าชีวิตนายตอนอยู่ในคุกจะเหมือนนรกทั้งเป็น!”
แอชลีย์ปล่อยให้คนจำนวนมากในโรงพยาบาลเดินผ่านไปมา ทั้งที่ตัวเองยังพูดต่อ ตั้งแต่หมอและพยาบาลไปจนถึงคนทำความสะอาด เรียกง่าย ๆ กว่าเธอกำลังขวางทางเดินอยู่
คนเหล่านั้นต้องหยิ่งผยองอยู่เสมอ ดังนั้นถึงเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจะนอนกองกันอยู่บนพื้น พวกเขาก็ยังคงทำตัวก้าวร้าวอย่างเดิม
แอชลีย์ถึงกับเย้ยหยัน “ไอ้ส*รเลว รีบคุกเข่าขอโทษฉันสิ ไม่อย่างนั้นวันนี้นายจะะต้องชดใช้มันในราคามหาศาล!”
มาร์คัสมีสีหน้าเคร่งขรึม จากนั้นเขาก็เก็บอาการไว้แล้วยืนอยู่ต่อหน้าเจ้าหน้าที่ตำรวจที่ได้รับบาดเจ็บเหล่านั้น
ฮาร์วีย์เหลือบมองเขาและพยักหน้าเล็กน้อย มาร์คัสค่อนข้างดีทีเดียว ไม่เสียแรงที่ฮาร์วีย์อยากจะสนับสนุนให้เขาถูกเลื่อนขั้น
แต่ก่อนอื่น เขาต้องรีบจัดการกับเรื่องนี้ก่อน ฮาร์วีย์มองดูแอชลีย์อย่างเฉยเมย ก่อนพูดว่า “จริง ๆ แล้ว วันนี้มีคนต้องจ่ายอยู่แล้ว แต่ไม่ใช่ผมแน่ คงจะเป็นโรงพยาบาลเอ็ดเวิร์ดและคุณผู้อำนวยการโรงพยาบาลมากกว่า
“ในฐานะแพทย์ คุณไม่มีจรรยาบรรณทางการแพทย์ และคุณไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะปฏิบัติต่อผู้ป่วยทุกคนอย่างเท่าเทียมกันได้อย่างไร”
“การที่คุณไม่สนใจชีวิตมนุษย์ คุณก็ไม่มีสิทธิ์บริหารโรงพยาบาลต่อไปได้แล้ว”
“คุณบอกคนที่สนับสนุนคุณได้เลย นายน้อยตระกูลจัดด์ใช่ไหม?”
“ไปบอกให้เขาปิดโรงพยาบาลนี้เดี๋ยวนี้ ผมฮาร์วีย์เป็นคนพูด แม้แต่พระเจ้าก็ห้ามไม่ได้!”
ฮอลลี่และคนอื่น ๆ เยาะเย้ยคำพูดของฮาร์วีย์
พวกเขาเคยเห็นพวกไม่มีหัวนอนปลายเท้าที่มาข่มขู่และโหวกเหวกโวยวายหลายคน แต่นอกจากน้ำลายแล้ว ก็ไม่เห็นจะมีอะไรอีก
ถ้าฮาร์วีย์ทำได้อย่างที่พูดจริง ๆ แล้วทำไมเขาถึงแต่งตัวแย่ขนาดนี้? ทำไมเขาถึงไม่มีลูกน้องมาด้วย?”
พวกเขาเคยเห็นคนใหญ่คนโตมาที่โรงพยาบาลเอ็ดเวิร์ดนี้มากหลายครั้งเหลือเกิน และพวกเขารู้พฤติกรรมของคนประเภทนั้นดี!
แอชลีย์เย้ยหยัน “ปิดโรงพยาบาลเหรอ?”
“นายคิดว่านายเป็นใคร?!”
“คนอย่างนายกล้าปิดโรงพยาบาลของนายน้อยตระกูลจัดด์อย่างนั้นเหรอ?”
“ต่อให้เชลดอน ซาเวียร์มา เขาก็ไม่กล้าจะปิดที่นี่ด้วยซ้ำ นับประสาอะไรกับนาย!”
“ถ้านายปิดโรงพยาบาลได้ ฉันจะหัดเดินสี่ขาเหมือนหมาให้ได้ดู!”
ฮอลลี่และคนอื่น ๆ พยักหน้าเห็นด้วย พวกเขาเย้ยหยันฮาร์วีย์ตลอดเวลา
ในความคิดของพวกเขา ฮาร์วีย์ เป็นไอ้บ้านนอกที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองกำลังมีปัญหากับใครอยู่
สำหรับที่นี่แล้ว แม้แต่บุคคลที่ยิ่งใหญ่ของเซาท์ไลท์ก็ยังต้องทำตัวอ่อนน้อมด้วย
ชายที่มองแวบแรกเหมือนคนบ้านนอกอย่างเขาจะเย่อหยิ่งขนาดนี้ได้อย่างไร?
ถึงขั้นล้มเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยไปหลายคนได้ขนาดนี้?
ที่ผ่านมาใช้กำลังเก่งนักแล้วยังไง? คิดว่าจะใช้มันกับสถานีตำรวจหรือรัฐบางได้หรือ?
อำนาจคือทุกสิ่ง!
