ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก – บทที่ 1378

ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1378

“นายน้อยควินแลน ทำลายเด็กสารเลวคนนี้!”

กลุ่มเพื่อนที่ยืนอยู่ข้างหลังคาร์ล ควินแลนต่างก็จ้องมองฮาร์วีย์ ยอร์กด้วยกลิ่นอายแห่งการฆาตกรรม

การตบสองครั้งของฮาร์วีย์นั้นไม่ใช่แค่การตบหน้าแอชลีย์ จัดด์ แต่ยังเป็นการตบหน้าพวกเขาด้วย

สำหรับพวกเขาแล้ว นี่เป็นการหาเรื่องอย่างไม่ต้องสงสัย

แอชลีย์ยกมือขึ้นปิดแก้มของเธอและพูดอย่างเสียใจว่า “นายน้อยควินแลน คุณเห็นแล้วใช่ไหมคะ? เด็กนี่นิสัยเสียเกินไป!”

“เขากล้าตบฉันต่อหน้าคุณ!”

“เขาไม่เกรงคุณเลยสักนิด นายน้อยควินแลน!”

“เขามันสามหาว ไม่เห็นหัวตระกูลควินแลนเลยแม้แต่น้อย!”

แอชลีย์ยังคงใส่ไฟต่อไป เพื่อให้คาร์ลกระทืบฮาร์วีย์จนตาย

คาร์ลโบกมือและแสดงท่าทางให้ทุกคนหยุดเคลื่อนไหว ในไม่ช้า เขาก็ยิ้มให้ฮาร์วีย์และพูดว่า “ไม่เลวนี่นายมันใจกล้าไม่เบา ฉันเคยเห็นคนบ้า ๆ บอ ๆ มาไม่น้อย แต่ไม่ถึงกับบ้าขนาดนายที่กล้ายั่วโมโหฉันอย่างนี้ นี่เป็นครั้งแรกเลย!”

“ฉันจะไม่พูดอะไรไร้สาระกับนายหรอก!”

“แต่นายต้องหักมือกับขาอย่างละข้างหนึ่งออก แล้วทิ้งเงิน 1.5 ล้านเหรียญไว้ที่นี่ แค่นี้เรื่องก็จบ!”

“ถ้านายไม่พอใจ โทรหาคนของนายได้เลย ถ้านายทำให้พวกเรากลัวได้ ฉันจะเป็นฝ่ายคุกเข่าและอ้อนวอนนายเอง!

“แต่ถ้าทำไม่ได้ ก็กางขาสี่ข้างออกได้เลย คงรู้นะว่าฉันหมายถึงอะไร?”

คาร์ลดูสงบ และดูเหมือนบนใบหน้าของเขาไม่มีร่องรอยของความโกรธเลยแม้แต่น้อย แต่กลับมีการเหยียดหยามและความเย่อหยิ่งที่ไม่สามารถบรรยายได้ในคำพูดที่เขาพูด

ราวกับว่าบัควู้ดและแม้แต่เซาท์ไลท์ ทั้งหมดอยู่ใต้ฝ่าเท้าของเขา

เขาจะทำอะไรที่เขาต้องการก็ได้!

ฮอลลี่และคนอื่น ๆ ต่างมองด้วยความยินดี ในสายตาของพวกเขา ฮาร์วีย์ไม่ต่างจากคนที่ตายไปแล้ว

“มือกับเท้าอย่างละข้าง? 1.5 ล้านเหรียญ?”

ฮาร์วีย์ดูเฉยเมย

“คุณคิดว่าคุณเป็นใคร?”

คาร์ลยิ้มและพูดว่า “ถึงฉันจะไม่ใช่คนดีอะไร แต่ฉันเกรงว่าถ้าทำให้ฉันโกรธ นายจะรับผลที่ตามมาไม่ไหว”

“ผลที่ตามมาคืออะไรเหรอ?” ฮาร์วีย์ยิ้มขณะที่เขาถาม

ฮอลลี่ที่ยืนอยู่ด้านข้างแทบยืนไม่อยู่ เธอจ้องมองที่ฮาร์วีย์ มือทั้งสองข้างเท้าที่สะโพก และพูดอย่างเย้ยหยันว่า “คุณนี่มันไม่รู้อะไรเอาเสียบ้างเลย ช่างไร้เดียงสาเสียจริง!”

“ตระกูลควินแลนดำรงอยู่แบบไหน? คุณชายควินแลนมีอำนาจไหน? นายไม่เข้าใจเหรอ?”

“ต้องลงไปกองกับพื้นก่อนใช่ไหม? นายถึงจะรู้ว่าตัวเองกำลังเล่นอยู่กับใคร?”

คาร์ลมองฮาร์วีย์ด้วยรอยยิ้มและโบกมือ เขาสั่งว่า “ช่วยหักมือและขาของเขาหน่อยสิ!”

ไม่นานนัก บอดี้การ์ดของเขาหลายคนก็เดินไปข้างหน้า ในเวลาเดียวกัน พวกที่ถูกเรียกว่านายน้อยจากตระกูลที่ร่ำรวยก็ก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับยิ้มเยาะ

ฮาร์วีย์ยิ้มและไม่พูดอะไรให้มากความ เขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเพื่อโทรออกและกดปุ่มเปิดลำโพง

ในไม่ช้าน้ำเสียงเคารพนบนอบก็ดังมาจากอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ “มีอะไรให้ผมรับใช้ครับ?”

รอยยิ้มบนใบหน้าของคาร์ลหายไปทันทีหลังจากที่เขาได้ยินเสียงนี้

“ผู้อาวุโสควินแลน มีเด็กที่ชื่อคาร์ล ควินแลนอยากะหักมือและขาของผม คุณคิดว่าผมควรทำอย่างไรดี?”

ฮาร์วีย์พูดอย่างเฉยเมย

อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ ไคล์อ้าปากค้างและพูดด้วยความกังวลใจว่า “ซีอีโอยอร์ก ผมขอโทษครับ! เขาเป็นลูกชายนอกสมรสของตระกูลควินแลน ได้โปรดปล่อยให้คนของคุณ…”

“พลั่ก!”

ฮาร์วีย์เตะคาร์ลลงกับพื้นก่อนที่ไคล์จะพูดจบ จากนั้นก็หักเท้าซ้ายของเขาทันที

“อ๊าก!!!”

คาร์ลกรีดร้องเหมือนหมูและตัวเขาเต็มไปด้วยเหงื่อชุ่มกาย

เกิดความเงียบงันในฝูงชน…