ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1397
ไม่เลว ไม่เลวเลย กล้ามาจีบผู้หญิงของฉันอย่างงั้นเหรอ?”
ผู้ชายผมยาวยิ้มกว้าง
“ฉันไม่ได้เห็นคนแบบนี้มานานแล้ว”
พอได้ยินอย่างนั้นเข้า ทั้งบร็อก พาร์คและคนอื่น ๆ ต่างก็หันไปทางเคอร์ติส พาร์คเป็นตาเดียวกัน
‘เจ้าหมอนี่กล้าไปจีบผู้หญิงของคนอื่นจริงเหรอ?’
‘นี่เขาพยายามจะฆ่าทุกคนที่นี่หรือยังไง?’
เคอร์ติสเดินตัวสั่นตรงไปข้างหน้าแล้วพยายามอธิบาย “คุณครับ นี่ต้องเป็นการเข้าใจผิดอะไรสักอย่าง…”
“เข้าใจผิดบ้านเอ็งดิวะ!”
เคอร์ติสยังพูดไม่ทันจบ ชายผมยาวก็หยิบขวดอีกขวดมาฟาดใส่หัวเคอร์ติส
“อ๊ากกกกก!”
เสียงร้องเจ็บปวดราวหมูถูกเชือดดังก้องไปทั่วห้อง ขวดแก้วแตกละเอียด เคอร์ติสกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดอยู่บนพื้น หัวเขาแตก ร่างกายของเขาสั่นสะท้านไปทั่ว
ทั้งสเตซี่ ลีโอ ไปจนถึงเรย์ ฟลินน์ และคนอื่น ๆ ต่างก็ต้องอ้าปากค้างเมื่อได้เห็นภาพ พวกเธอทุกคนต่างเข้าไปหลบอยู่หลังบร็อกและผู้ติดตามของเขา
ถึงพวกเธอจะกล้าพอไปขอหวังพึ่งใบบุญคนที่มีพลังอำนาจ พวกเธอก็ยังกลัวจนถึงจุดที่แขนขาอ่อนโรยราไปหมด
แมนดี้ ซิมเมอร์ก็รู้สึกกลัวเล็ก ยอร์ก โดยสัญชาตญาณ
ฮาร์วีย์ส่งยิ้มให้เธอ ส่งสัญญาณว่าไม่เป็นไร
ตอนนี้ ไม่ว่าจะเป็นบร็อก ผู้ติดตามของเขา หรือสเตซี่กับพวกสาว ๆ ก็เอาแต่มองภาพที่เห็นโดยไม่มีใครกล้าเข้าไปขัดกันทั้งนั้น
พอชายผมยาวฟาดขวดใส่หัวเคอร์ติสไปราวหกขวดได้ ก็ดูเหมือนเคอร์ติสกำลังจะสลบแล้ว
บร็อกที่หน้าถอดสีเดินตรงขึ้นมาข้างหน้า “นาย ที่เคอร์ติสทำอะไรแบบนั้นไปก็ต้องถูกลงโทษจริง!”
“แต่เขาก็ชดใช้ไปแล้ว พวกเราพอก่อนไหม?”
ปกติแล้วบร็อกเป็นพวกที่ชอบรอจังหวะเหมาะสม ถ้าเขาพูดแบบนี้ออกมาจังหวะก่อนหน้า เหตุการณ์นี้จะไม่มีวันจบแน่
แต่ตอนนี้มันดูเหมือนจะมีโอกาสพอจบได้บ้างแล้ว
เรื่องสำคัญคือ ถ้าบร็อกไม่ยืนยันจะช่วยเคอร์ติสล่ะก็ ชื่อเสียงของเขาได้หายไปหมดแน่ ๆ
เพียะ!
ชายผมยาวไม่เอ่ยคำอะไรออกมา เขาทำเพียงตบหน้าบร็อก
บร็อกก้าวถอยหลัง เขาเอ่ยขึ้นว่า “นาย…”
เพียะ!
เขาตบหน้าบร็อกอีกรอบ!
บร็อกคำรามด้วยความโกรธ “แกล้ำเส้นแล้วนะ!”
เพียะ!
ชายผมยาวตบหน้าบร็อกอีกรอบ แล้วค่อยเอ่ยขึ้นมาด้วยเสียงสงบนิ่ง “ล้ำเส้นเหรอ?”
“ล้ำเล่นแล้วมันทำไม?”
“นายกล้าจะมาต่อกรกับฉันเหรอ?”
“นายไม่มีสิทธิ์เข้ามายุ่งว่าพวกเราเคลียร์กันเสร็จหรือยัง หมอนั่นก็ไม่มีสิทธิ์!”
“ฉันสิคนที่มีสิทธิ์ตัดสินทุกอย่าง!”
“ฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลย แล้วนายคิดว่านายเป็นใครกัน!”
ระหว่างที่พูด ชายผมยาวก็ตบหน้าบร็อกเพิ่มไปอีกหลายรอบ
ใบหน้าอันหล่อเหลาของบร็อกเต็มไปด้วยรอยฝ่ามือสีแดงฉานขณะที่เขาก้าวถอยหลัง
เขาเอามือกันใบหน้าไว้ ในหัวเต็มไปด้วยความโกรธที่ลุกโชน เขาก้มหัวลงแล้วเอ่ยขึ้นว่า “นาย ฉันคือบร็อก พาร์ค เป็นผู้จัดการทางธุรกิจของสตาร์ แชโบลในเซาท์ไลท์ ช่วยเคารพฉันหน่อย!”
เพียะ!
“เคารพเหรอ?!”
ชายผมยาวเงื้อฝ่ามือขึ้นมาอีกรอบ
“สตาร์ แชโบลมีอะไรให้น่าเคารพกัน?!”
“แคม ลี ก็โดนทำร้ายจนตาย!”
“ต่อให้สตีฟ ลี มาที่นี่ก็ทำบ้าอะไรไม่ได้หรอก!”
“นายรู้ไหมว่านายทำให้คนแบบไหนโกรธขึ้นมา?!”
“พวกคนแบบนายที่ล่าเหยื่ออ่อนแอ กลัวคนที่แข็งแกร่งกว่า พวกนายควบคุมพื้นที่จังหวัดตอนเหนือสามมลฑลได้ยังไง?”
“เมื่ออยู่ต่อหน้าบัควู้ด เมื่ออยู่ต่อหน้าฉัน อาเวล ไนส์เวลล์แล้ว นายยังคิดจะมาถามหาความเคารพอะไรอีก?”
สีหน้าของอาเวลเย็นชาเหมือนน้ำแข็ง ตอนเขาเผยรอยยิ้มจาง ๆ ออกมา
บร็อกเอามือปิดหน้า สีหน้าของเขาดูหวาดหวา ร่างกายสั่นอย่างควบคุมไม่ได้
“นายคืออาเวล ไนส์เวลล์ จากตระกูลไนส์เวลล์อย่างงั้นเหรอ?”
