ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1405
ฮาร์วีย์เห็นความขุ่นเคืองและโกรธขึงในดวงตาของอาเวล
เขาเอื้อมมือไปลูบใบหน้าของอาเวลอย่างแผ่วเบา ก่อนพูดอย่างไม่แยแสว่า “ดูเหมือนคุณไม่อยากจะเชื่อใช่ไหม?”
“คุณคิดว่าผมใช้เชนมาเพื่อเอาชนะคุณเหรอ”
“ถ้าไม่ใช่เพราะเขา ผมไม่มีคุณสมบัติมากพอที่จะท้าทายคุณเลยหรืออย่างไร?”
ฮาร์วีย์มีรอยยิ้มแกน ๆ บนใบหน้าของเขา
อาเวลหลีกจากมือของฮาร์วีย์และพูดอย่างขมขื่นว่า “ซีอีโอยอร์ก พอได้แล้ว!”
แม้ว่าอาเวลจะไม่ได้พูดตรง ๆ แต่เขาก็ยอมลงให้เชนไม่ใช่เพราะฮาร์วีย์
ฮาร์วีย์ไม่อยากเสียเวลาไปกับเรื่องไร้สาระ เขาหยิบขวดไวน์ขึ้นมาจากพื้นแทน
ปัง!
ฮาร์วีย์ตีหัวของอาเวลด้วยขวดไวน์นั้น
ขวดแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย และเลือดก็เปื้อนใบหน้าของอาเวล เขาร้องตวาดและเซถอยหลังไปสองสามก้าว
เขากลั้นความโกรธทั้งหมดไว้และไม่กล้าระบายออกมา
“นี่เป็นเพราะคุณไม่เคารพภรรยาผม”
ปัง!
“นี่เป็นเพราะคุณกวาดล้างพื้นที่และอยากกำจัดผม”
ปัง!
“นี่เป็นเพราะผมไม่ชอบคุณเอาเสียเลย”
“ผมตีคุณสามครั้ง คุณก็เลยไม่พอใจใช่ไหม?”ฮาร์วีย์พูดพลางตบหน้าอาเวลอีกครั้ง
“ใช่!”
อาเวลตะโกนผ่านฟันที่กัดแน่น
“คุณซื่อสัตย์ดีนี่ ไม่ว่าจะโกรธแค่ไหนก็ทำได้เพียงอดกลั้น หรือคุณจะหันมาแก้แค้นผม แต่อย่างไรผมก็คงไม่ตายง่าย ๆ แน่ ยังไงก็ลองดูกันไป”
“แต่ผมขอแนะนำให้คุณถามเชนว่าผมเป็นใคร ก่อนที่จะเริ่มการแก้แค้นของคุณ”
ฮาร์วีย์แนะนำด้วยรอยยิ้ม
อาเวลกัดฟันแน่นขึ้น “ไม่ต้องห่วง ผมจะถามเขาแน่!”
“เอาเลย แต่อย่าลืมปล่อยภรรยาของผมและคนอื่น ๆ ไป” ฮาร์วีย์กล่าว
อาเวลยอมแพ้แล้ว ตอนนี้เขาทำได้เพียงแค่หาคนมาจัดการเรื่องหยุมหยิมแทน
เขาและคนของเขาจากไปด้วยความระทม
***
รอยัล บาร์ดูค่อยข้างเงียบ คนเฝ้าชมหลายคนไม่ได้ยินเสียงจากข้างใน พวกเขาพยายามหาคำอธิบายเพื่อให้ได้รู้ว่าปัญหาได้รับการแก้ไขแล้วหรือยัง
เมื่อฮาร์วีย์ออกมาจากบาร์ เขาเห็นผู้คนประมาณสิบกว่าคนอยู่ที่ทางเข้าที่จอดรถ พวกเขาเหล่านั้นคือบร็อกและคนของเขา
แมนดี้อยู่ไม่ห่างจากฝูงชนนัก สีหน้าดูเป็นกังวล
กลับกัน บร็อก,สเตซี่และคนอื่น ๆ รู้สึกดีใจที่รอดชีวิตจากหายนะครั้งนี้มาได้
เห็นได้ชัดว่าอาเวลไม่ได้ทำอะไรพวกเขา
พวกเขาทั้งหมดผงะเมื่อเห็นฮาร์วีย์เดินออกมา
แมนดี้ประหลาดใจขึ้นไปอีก เธอรีบวิ่งไปหาเขา “ฮาร์วีย์คุณโอเคไหม?”
บร็อกและคนอื่น ๆ ก็จ้องมองฮาร์วีย์ด้วยความตกใจเช่นกัน พวกเขาไม่คาดคิดว่าฮาร์วีย์จะไร้รอยขีดข่วนเช่นนี้
“ฉันโทรแจ่งตำรวจหลายครั้งแล้ว แต่ที่นี่สัญญาณไม่ค่อยดี จะให้ฉันทิ้งคนพวกนั้นฉันก็ทำไม่ได้”
แมนดี้ดูกังวลมากขึ้น
“อาเวลทำร้ายคุณหรือเปล่า? คุณบาดเจ็บตรงไหนไหม?”
แมนดี้กำลังตรวจหาอาการบาดเจ็บของฮาร์วีย์อย่างตั้งอกตั้งใจ แม้ว่าเธอจะเป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่ง แต่ก็เกือบจะร้องไห้ออกมาจนได้
ฮาร์วีย์รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นของแมนดี้ในอ้อมแขน เขามองไปที่ใบหน้าที่เปื้อนน้ำตาของเธอ ฉากนั้นคล้ายกับตอนที่ทั้งสองพบกันเป็นครั้งแรก
เขายื่นมือออกไปเช็ดน้ำตาบนใบหน้าของแมนดี้ แล้วกระซิบว่า “ที่รัก อย่าร้องไห้เลย ผมไม่เป็นอะไรเสียหน่อย”
“อีกอย่างพวกเขาก็ไม่ได้ทำอะไรผมด้วย”
แมนดี้รู้สึกผิด “ทั้งหมดเป็นความผิดของฉัน ฉันไม่น่าให้คุณมาที่นี่”
ฮาร์วีย์ยิ้ม “ไม่ โชคดีต่างหากที่คุณให้ผมมา ผมจะได้ปกป้องคุณได้”
“สามีต้องปกป้องภรรยาของเขาไม่ใช่หรือ?”
“เอาเถอะ ดีแล้วที่ทุกคนไม่เป็นอะไร”
