ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1407
แมนดี้ดูลังเล “ซีอีโอพาร์ค ฉันเกรงว่า…”
บร็อกแสยะยิ้ม “คุณบอกว่าคุณเป็นหนี้บุญคุณผมไม่ใช่หรือ แต่จะไม่มาก็ได้ แล้วต่อจากนี้ไป ความร่วมมือระหว่างคุณกับสตาร์ แชโบลจะต้องยุติลงไปโดยปริยาย!”
แมนดี้ไม่สบายใจ เธอรู้ว่าบร็อกมีเจตนาไม่ดี แต่เธอก็ยังพูดไปว่าว่าเธอเป็นหนี้บุญคุณเขา
ฮาร์วีย์พูดอย่างเย็นชา “บร็อก คืนนี้คุณช่วยพวกเราไว้จริงหรือ? คุณรู้ได้อย่างไร?”
“ด้วยความสามารถของสตีฟ ลี เขาจะแก้ปัญหานี้ได้อย่างไร?”
หัวใจของบร็อกสั่นไหวราวกับมีใครบางคนล่วงรู้ความลับ เขากระโดดขึ้นทันทีและตะโกนออกมาด้วยความโกรธ “ส*รเลว นายหมายความว่าอย่างไร?”
“นายไม่ใช่แค่ดูถูกฉัน แต่ยังดูถูกนายท่านลีด้วย!”
“ให้ตายเถอะ! ถ้าฉันรู้ฉันคงไม่หาคนช่วยนายหรอก ฉันควรจะปล่อยให้นายน้อยไนส์เวลล์กระทืบนายจนตาย!”
“ฉันใช้เส้นสายของฉันเพื่อช่วยนาย แต่นายยังเนรคุณแล้วยังกล้ามาถามฉันอีกเหรอ?”
“ฉันจะบอกนายให้ ถ้าไม่ใช่เพราะซีอีโอพาร์ค ฉันจะฆ่ายาบเสียเดี๋ยวนี้!”
ขณะที่ฮาร์วีย์กำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แมนดี้ก็คว้าตัวเขาไว้ “ฮาร์วีย์ ซีอีโอพาร์คโทรหานายท่านลี”
“เราควรตอบแทนบุญคุณเขา!”
ความปลอดภัยของฮาร์วีย์เป็นสิ่งสำคัญที่สุดสำหรับแมนดี้ นอกเหนือจากนี้ก็ไม่มีสิ่งใดสำคัญ
“ซีอีโอพาร์ค คุณอย่าโกรธเจ้าเด็กสารเลวนี่เลย ไม่มีประโยชน์หรอก!”
“เขารู้แค่วิธีเกาะผู้หญิงกินก็แค่นั้น เขาทำอะไรไม่ได้หรอก”
“อย่าเอาพิมพ์เสนไปแลกกับเกลือเลย เสียชื่อเสียงเปล่า ๆ!”
สเตซี่และคนอื่น ๆ ยืนขึ้นพูด
“ไปกันเถอะ ไม่จำเป็นต้องให้ค่าคนขยะ ๆ แบบนี้หรอก ดั่งสุภาษิตที่ว่า กบในกระลาครอบ คุณจะพูดเรื่องแบบนี้กับคนที่มีโลกทัศน์แคบได้อย่างไร เขาคงไม่เข้าใจเราหรอก!”
สำหรับพวกเขาแล้วฮาร์วีย์นั้นเป็นแค่คนขี้โม้ไร้ค่าคนหนึ่งเท่านั้น ไม่จำเป็นต้องโกรธคนอย่างเขา
“ฮะ? โรลส์รอยซ์ แฟนทอมสีชมพูเหรอ?”
ทันใดนั้นแรก็สังเกตเห็นว่ามีรถจอดอยู่ที่ลานจอดรถ
เห็นได้ชัดว่าฮาร์วีย์ขับรถคันนี้มา
ยังคงมีรถหรูเช่นออดี้และเมอร์เซเดส ในลานจอดรถเช่นกัน อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เรียกว่ารถยนต์หรูหราเหล่านั้นเทียบกับล้อรถยนต์ของโรลส์รอยซ์ยังไม่ได้ด้วยซ้ำไป
“โรลส์รอยซ์ แฟนทอม! น่าจะมีราคาอย่างน้อยหลายแสนดอลลาร์ใช่ไหม?”
“แพงกว่านั้นอีก! อย่างน้อยก็หลายล้าน! นี่คือรถยนต์ที่ดีที่สุดอย่างแน่นอน!”
“ทุกคนในบาร์หายไปหมดแล้ว รถคันนี้ของใคร? ของนายน้อยไนส์เวลล์หรือเปล่า?”
สเตซี่ แร และคนอื่น ๆ เริ่มพูดถึงเรื่องนี้ พวกเขาทุกคนเคยเป็นส่วนหนึ่งของแวดวงชนชั้นสูง แต่พวกเขาถูกขับไล่ออกมาแล้ว พวกเขาอาจจะซื้อรถบีเอ็มดับเบิลยู หรือรถเมอร์เซเดส เบนซ์ จี คลาสได้ ทว่ากับรถรุ่นนี้ พวกเขาก็ได้แต่ดูเท่านั้นเพราะส่วนใหญ่มันมีราคาหลายล้านเหรียญ
บร็อกขมวดคิ้วเล็กน้อย เขารู้สึกคุ้นเคยกับรถคันนี้ มันคล้ายกับรถคันใหม่ที่สตีฟ ลีเคยซื้อมาก่อน แต่สีไม่เหมือนกัน
บร็อกไม่ได้คิดมากเรื่องนี้ เขายิ้มและเอ่ยปากเชิญแมนดี้แทน “ซีอีโอซิมเมอร์ ผมเพิ่งซื้อ เมอร์เซเดส เบนซ์ เอสคลาสคันใหม่ ผมจะส่งคุณกลับบ้านเอง”
เขาถอนหายใจ “แน่นอน รถราคาแสนดอลลาร์ของผมคงเทียบกับโรลส์รอยซ์คันนี้ไม่ได้”
แม้ว่าคำพูดเหล่านี้จะเป็นการหลอกตัวเอง แต่ก็เป็นเพียงการเสแสร้ง
สเตซี่และคนอื่น ๆ ก็พยักหน้าตามไปด้วย “แมนดี้รถเมอร์เซเดส เบนซ์ เอส คลาสคันใหม่มันนั่งสบายจริง ๆ!”
ฮาร์วีย์พูดขึ้น น้ำเสียงของเขาไม่แยแส “ไม่จำเป็น คุณไปส่งสเตซี่และคนที่เหลือเถอะ เรามีรถของเรา”
“นายมีรถเหรอ?”
บร็อกตะคอกและชี้ไปที่รถตู้คันเล็กตรงหัวมุม “คันนั้นรึเปล่า?”
