ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1416
หลังจากเตะบร็อกลงไปกองกับพื้น อาเวลก็รีบรุดตรงไปที่ฮาร์วีย์แล้วคุกเข่า “ซีอีโอยอร์กครับ ผมช่างตาบอดเหลือเกินที่ไปทำให้ท่านโกรธเมื่อคืนก่อน!”
“ช่วยมีเมตตาให้อภัยผมด้วยเถอะครับ!”
‘ให้อภัยเหรอ?!’
ทั้งฝูงชนเงียบสงัด
สเตซี่กับเรย์ไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่ได้ยิน
อาเวล เจ้าพ่อนักเลง ลงทุนมาถึงที่นี่เพื่อมาขอร้องให้ฮาร์วีย์ให้อภัยเขาเนี่ยนะ?
เป็นหลักฐานชัดเจนว่าฮาร์วีย์จริง ๆ แล้วแข็งแกร่งแค่ไหน!
อาเวลมาที่นี่เพื่อตั้งใจมาขอโทษ
ตอนเขากลับบ้านเมื่อคืนทั้งที่ยังดื้อดึงและไม่ยอมแพ้อยู่นั้นเอง เชนได้พูดถึงชื่อคนหนึ่งให้เขาฟัง
เจ้าชายยอร์ก
เชนไม่จำเป็นต้องพูดอะไรเพิ่มเติม อาเวลเหงื่อแตกตั้งแต่ได้ยินชื่อนั้นแล้ว
ถึงตัวเขาจะเป็นนักเลงคนหนึ่ง เขาก็รู้ว่าผู้ชายคนนั้นทรงพลังมากแค่ไหน
ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรอีก ข่าวที่ว่าไทสัน วูดส์ ราชาแห่งมุมถนนคนใหม่ ทำงานให้เจ้าชายยอร์ก แค่นั้นก็พอที่จะชี้ให้เห็นปัญหาได้แล้ว
อาเวลไม่สนใจการสืบทอดธุรกิจตระกูลมากเท่าไหร่ เขาเป็นนักเลงมาเกือบตลอดชีวิต แต่เขาไม่ใช่คนโง่
ยังไม่นับว่าตระกูลไนส์เวลล์ได้ตกลงเป็นพันธมิตรกับสกาย คอร์ปอเรชั่นแล้วด้วย พวกเขามีเหตุผลหลายประการที่จำเป็นต้องหวังพึ่งบริษัทนั้น
ชื่อของเจ้าชายยอร์กก็เพียงพอที่จะทำให้อาเวลเลิกทำตัวหยิ่งผยองแล้วกล่าวขอโทษ
ในสายตาของอาเวล แค่ได้เป็นคนรู้จักของฮาร์วีย์ก็โอเคแล้ว หรืออาจจะเป็นลูกน้องก็ได้ แต่เป็นศัตรูนี่ไม่ไหวแน่นอน
ถ้าเป็นอย่างนั้น ก็แปลว่าอาเวลรนหาที่ตายแล้วล่ะ
ดังนั้น เขาจึงนำของขวัญมาขอโทษให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ หลังจากสายข่าวรายงานให้ทราบว่าฮาร์วีย์อยู่ที่ไหน
ในขณะที่บร็อก ไอ้คนโง่ไม่รู้ตัวนั่นเอาแต่ยั่วยุให้ฮาร์วีย์โกรธ อาเวลก็ไม่แสดงความเคารพอะไรตัวบร็อกเหมือนกัน เขาเหยียบขาบร็อกในทันที จากนั้นก็หักขาบร็อกเป็นสองท่อนเพื่อแสดงให้เห็นถึงเจตนารมณ์ที่ดีต่อฮาร์วีย์
สเตซี่กับคนอื่น ๆ ไม่ใช่แค่คนกลุ่มเดียวที่งงเป็นไก่ตาแตกกับพฤติกรรมเคารพนอบน้อมของอาเวลที่มีให้ฮาร์วีย์ กลุ่มคนตำแหน่งสูงและเจ้าหน้าที่คนอื่น ๆ ที่ก่อนหน้านี้ค่อนข้างจะไม่พอใจก็ต่างอ้าปากค้างไปตาม ๆ กัน
ถ้าหากในใจพวกเขายังมีความไม่พอใจเล็ก ๆ หลงเหลืออยู่บ้างเมื่อครู่ ตอนนี้มันก็ได้มลายหายจากไปหมดแล้ว
เมื่ออยู่ต่อหน้าฮาร์วีย์ พวกเขาก็ไม่กล้าทำอะไรเลย
“ให้อภัยคุณเหรอ?”
ฮาร์วีย์ยิ้ม ขณะมองว่าอาเวลทำตัวได้เคารพนอบน้อมมากแค่ไหน ฮาร์วีย์ไม่ได้ให้คำตอบกับอีกฝ่ายตรง ๆ
“ไม่ใช่ว่าเมื่อคืนพวกเราเคลียร์ปัญหานี้ไปแล้วเหรอ?”
หยดเหงื่อเย็น ๆ ไหลลงกลางหลังอาเวล เขารีบตอบทันควัน “ซีอีโอยอร์กครับ เมื่อคืนผมหุนหันพลันแล่นมากไป ผมยังขอโทษกับแสดงความจริงใจไม่มากพอ!”
“หลังจากผมกลับบ้านไป ผมก็คิดเรื่องนี้อย่างหนักและถี่ถ้วนครับ!”
“ถ้าหากท่านไม่เอื้อมมือเข้ามาช่วยคุณปู่ตอนนั้น ผมอาจจะนอนอยู่ในโลงแล้วก็ได้!”
“ที่จู่ ๆ ผมมาที่นี่ในวันนี้ก็เพื่อขอบคุณที่ท่านแสดงความเมตตาให้ผมครับ!”
ในที่สุดสเตซี่ เรย์ และคนอื่น ๆ ก็เข้าใจสถานการณ์ที่เกิดขึ้นเสียที
ที่พวกเธอออกจากบาร์ได้อย่างไร้รอยขีดข่วนในตอนนั้นไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับบร็อกเลย
แต่เป็นเพราะฮาร์วีย์แต่เพียงผู้เดียว
เขาเป็นคนที่ปกป้องทุกคนเอาไว้
พอคิดภาพในอดีตว่าพวกเธอถ่มถุยฮาร์วีย์มากแค่ไหน บวกกับภาพการยั่วยุของบร็อก พวกเธอก็รู้สึกแย่มากขึ้นมาทันที
บร็อกกอดขาตัวเอง สีหน้าของเขาดูเหมือนที่ไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่รับรู้
“นี่มันจะเป็นไปได้ยังไง? เป็นไปได้ยังไงกัน?”
ในหัวของเขายังยอมรับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นไม่ได้เลย
‘ฮาร์วีย์มันก็แค่เขยขยะแต่งเข้าบ้านไม่ใช่เหรอ? มันจะแข็งแกร่งอะไรได้ขนาดนั้น?’
‘หมอนั่นจะไปมีพื้นเพมีฐานะที่น่ากลัวขนาดนั้นได้ยังไง’
‘ขนาดอาเวล เจ้าพ่อนักเลง ยังต้องเอาของขวัญมากล่าวขอโทษเขาเลย! แถมยังขอให้มีเมตตาด้วย…’
ความคิดเหล่านี้ทำให้บร็อกรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจมลงสู่ฝันร้าย
ตอนนั้นเองที่มีคนคนหนึ่งรีบเดินเข้ามาในตึกจากทางเข้าข้างหน้า
พอบร็อกเห็นผู้มาเยือน เขาก็รู้สึกว่าเขาได้เจอคนที่จะช่วยเหลือเขาได้แล้ว
