ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1425
”จากที่คุณพูดมา เจ้าหญิงก็อดดาร์ด คุณกำลังบอกว่าผมไม่สามารถหาความยุติธรรมให้ตัวเองได้ หลังจากที่คุณพยายายามจะลอบสังหารเจ้าชายยอร์กกับตระกูลของผมอย่างนั้นเหรอ?”
สีหน้าของอาเวลเย็นชาสนิท
ถ้าวันนี้มีแค่เขาคนเดียว เขาอาจจะยอมแพ้ไปแล้วก็ได้
แต่ถ้ามีบุคคลในตำนานอย่างเจ้าชายยอร์กอยู่ข้าง ๆ แล้ว อาเวลจะต้องสั่นกลัวไปทำไม?!
ไม่ว่านายน้อยทั้งสี่ของฮ่องกงจะทรงพลังแค่ไหน แต่ที่นี่มันเซาท์ไลท์ ที่นี่มันบัควู้ด ไม่ใช่ฮ่องกง
ดาร์เรนก้าวขึ้นมาข้างหน้า ใบหน้ายิ้มกว้าง
“นายน้อยไนส์เวลล์ ยิ่งพวกเราคุยกัน ความจริงก็ยิ่งปรากฏนะครับ!”
“ทุกคนที่นี่เขาก็เชี่ยวชาญงานสายนี้กันทั้งนั้น คุณก็ควรจะเข้าใจว่าการประเมินค่าวัตถุโบราณผิดไปมันเป็นเรื่องปกติธรรมดา!”
“ผมมองว่า ผมตัดสินค่าวัตถุนั้นผิดไป คุณก็เหมือนกัน!”
“ตามกฎแล้ว คุณควรจะต้องเป็นคนรับผิดชอบด้วยซ้ำ”
ดาร์เรนกอดอก พอมีการสนับสนุนของเฟย์แล้ว เขาก็ทำตัวหยิ่งยโสและไร้ศีลธรรมได้ตามใจ
อาเวลเหลืออด “นี่แกคิดว่าฉันจะไม่กล้าแตะต้องแกแค่เพราะว่าแกได้รับการสนับสนุนจากนายน้อยทั้งสี่แห่งฮ่องกงเนี่ยนะ?!”
“แกคิดว่าตระกูลไนส์เวลล์ทำงานสายนี้ได้ห่วยแตกนักหรือไง?!”
“แน่นอน ฉันรู้อยู่แล้วล่ะว่านายน้อยไนส์เวลล์กับทั้งตระกูลไนส์เวลล์ทำอะไรได้บ้าง พวกเรายังรู้อีกว่าพวกคุณทำลายร้านนี้ทั้งร้านได้สบาย ๆ !”
เฟย์เผยรอยยิ้มเยาะเย้ย
“แต่คุณคิดจริง ๆ เหรอคะ ว่ากับอีแค่เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ คุณจะยั่วโมโหคนที่คุณสู้ทั้งชีวิตก็ยังสู้ไม่ได้จริง ๆ เหรอ คุณคิดเหรอว่ามันคุ้มน่ะ?”
เป็นคำขู่
เฟย์กำลังยื่นคำขู่
อาเวลตอบกลับอย่างไม่จริงจัง “ถ้าคุณแม่ม่ายดำว่างั้น แปลว่าพวกเราต้องปล่อยให้เรื่องให้แล้วกันไปงั้นสิ?”
“ฉันก็แนะนำให้คุณทำอย่างนั้นนะคะ ก็จริงอยู่ที่คุณสามารถทำลายทั้งร้านได้ แถมยังจับดาร์เรนไปถ่วงน้ำจนตายได้ต่อหน้าต่อหน้าฉัน ถ้าคุณคิดว่าการตัดสินใจของพวกเรามันไม่ยุติธรรมจริง ๆ …”
“ถ้าคุณยอมรับผลที่จะตามมาได้ คุณก็…”
อาเวลหัวเราะประชด
“แม่ม่ายดำ ผมล่ะผิดหวังในตัวคุณจริง ๆ …”
“ให้ยอมอดทนไว้ ไม่ก็ไปปลดปล่อยใส่ผู้หญิงแทน”
“แล้วคุณล่ะมาที่นี่ทำไม มาทำเป็นรู้ดีอยู่ตรงนี้?”
“แค่ตดใส่ผม คุณยังไม่กล้าทำด้วยซ้ำ แล้วไปเอาอะไรมาคิดว่าตัวเองทรงพลังนักหนา?”
คำพูดของเฟย์ช่างเปี่ยมไปด้วยความหยิ่งยโสและน่าขัน
“พวกนาย…”
เสียงอาเวลเต็มไปด้วยความโกรธ เขาโบกมือแล้วออกคำสั่ง “ทุบทุกอย่างในร้านนี้ให้พังไปเลย! เรื่องที่ตามมาฉันจัดการเอง!”
“หยุดก่อน”
ทั้งดาร์เรนทั้งเฟย์ไม่มีใครกล้าพูดอะไรออกมาทั้งนั้น คนที่พูดออกมาคือฮาร์วีย์ซึ่งก้าวขึ้นมาข้างหน้าด้วยท่าทางใจเย็น
“เจ้า…”
อาเวลมองกลับไปทางฮาร์วีย์ด้วยท่าทางแปลกใจ เขาสงสัยว่าผู้ชายคนนี้ก็จะยอมแพ้ด้วยเหมือนกันหรือเปล่า
แต่พอเขาเห็นสายตาที่ฮาร์วีย์มองกลับมา เขาก็ฉลาดพอจะเข้าใจว่าเขาไม่ควรเปิดเผยตัวตนของฮาร์วีย์
ฮาร์วีย์หรี่ตาลง เอ่ยขึ้นมาอย่างสุขุม “นายน้อยไนส์เวลล์ บัควู้ดเป็นเมืองที่มีกฎหมาย จะฆ่าแกงจะพังร้านต่อหน้าฝูงชนกันมันไม่ดีนะ”
“ถ้าคิดดี ๆ แล้ว พวกเราจะต้องตกเป็นหนี้แน่ถ้าทำอย่างนั้น ไม่ใช่แค่ว่าพวกเราจะต้องชดเชยค่าเสียหายให้กับนายน้อยทั้งสี่แห่งฮ่องกง แต่นั่นจะกลายเป็นข้ออ้างให้พวกเขาเข้ามาแทรกแซงได้ด้วย คุณคิดว่านั่นจะเป็นไอเดียที่ดีจริง ๆ เหรอ?”
ฮาร์วีย์มองแรงจูงใจของพวกเฟย์ออกตั้งแต่แรก
เฟย์เดินก้าวขึ้นมาข้างหน้า แผนของพวกเธอนั้นง่ายมาก แค่มัดมือให้อาเวลทำตัวเอง
ถ้าเขาทำลายร้านที่นายน้อยทั้งสี่ของฮ่องกงเป็นเจ้าของ พวกเขาก็จะเสียทรัพย์สินอย่างน้อยพันล้านดอลลาร์
พอถึงจุดนั้น การที่นายน้อยทั้งสี่แห่งฮ่องกงจะเข้ามาแทรกแซงตลาดบัควู้ดก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร
อีกอย่างก็จะทำให้ ขนาดเจ้าชายยอร์กที่ทรงพลังยังต้องยอมพูดเจรจาด้วย
“คุณเป็นใคร?!”
พอเฟย์ได้เห็นชายที่หยุดยั้งอาเวลไว้ก่อนที่อีกฝ่ายจะบันดาลโทสะ เธอก็ขมวดคิ้ว
