Black Tech Internet Cafe System – ตอนที่ 430: รถคันแรง

ตอนที่ 430: รถคันแรง

ตอนที่ 430: รถคันแรง

“ขับรถ?” เจียงเสี่ยวหยูทําหน้าฉงน “เจ้านายขับรถม้ามาหรอ?” เธอพึมพํา

“ฉันสงสัยเสียจริงว่านี่มันอสูรหรือรถม้าแบบไหนของเขา ” เธอมองขึ้นไปบนฟ้าแล้วพูดขึ้น “มันคงดีไม่เท่าของข้า! รถของข้านั้นเป็นถึงสัตว์หายากในยุคก่อนประวัติศาสตร์มันดีที่สุด ข้าอยากจะอวดเจ้านายของข้าซะหน่อย”

เธอยิ้มอย่างมีเลศนัย ระหว่างนั้นฟางฉีเองก็ได้ขึ้นรถเป็นที่เรียบร้อย “ฝากพวกเจ้าดูร้านให้ข้าด้วยข้าจะไปรับคนสักเดี๋ยวจะรีบกลับมา”

“เอ่อ … หัสหน้าสมาคม” หลี่หลันเหลียวมองไปที่ประตูของสิ่งประดิษฐ์ทางจิตวิญญาณที่เรียก ว่ารถมันเปิดออกเป็นคู่ราวกับปีก “ยังไม่มีสิ่งใดที่เล็กและบินได้ภายในเมืองหยวนหยาง เรือของท่านนี้ใช่งานได้มั้ย?” เธอถามด้วยความไม่รู้ประสาว่ามันคืออะไร

ต่างจากที่เมืองครึ่งและจิวหัว ที่นี่หยวนหยางมีการห้ามใช้เวทย์มนต์และการใช้พาหนะกา รบินทั้งหมดดังนั้นการตรวจลาดตระเวนและตรวจตราจึงไม่จําเป็นสําหรับที่นี่สักเท่าไรเพราะที่นี่มีกฎเกณฑ์ที่เข้มงวดกว่าที่อื่นๆ

“ดู! ใครสักคนกําลังเปิดใช้งานเรือจิตวิญญาณในหยวนหยาง” ผู้ฝึกฝนที่เดินผ่านไปมาเห็นเขา กําลังสตาร์ทรถพูดด้วยน้ําเสียงแปลกใจปนรังเกียจในเวลาเดียวกัน

– เสียงล้อบดเข้ากับพื้นถนน เงาสีน้ําเงินพุ่งออกมาพร้อมทิ้งฝุ่นผงไว้ข้างหลัง

“ !!??”

“เมื่อกี้มันคืออะไร?”

“สิ่งประดิษฐ์เช่นนี้มาจากไหน??”

“วันนี้กงชีซุนเชิญอัฉริยะทุกคนไปงานเลี้ยงที่บ้านของเขา นอกจากนี้เขายังชวนไปรอบ ”ชายหนุ่มที่กําลังขี่เสือหัวเราะและพูดขึ้นว่า “ฉันแปลกใจว่าทําไมฉันมีรายชื่อในงานเลี้ยงครั้งนี้” เขาพึมพําพลางเดินทาง

“ยินดีด้วย!” ผู้รักษาความปลอดภัยส่วนตัวของเขาแสดงความยินดีต่อเขา

“ฉันจะใช้โชคเดินทางไปกับเจ้าเสือเก้าแต้มตัวนี้” เขาชี้ไปที่ภูเขาด้วยแววตากังวลเล็กน้อย“เจ้าคิดว่ากงซีซุนจะชอบ ..”

ก่อนจะพูดจบ .. สิ่งประดิษฐ์หน้าตาแปลกๆ สีน้ําเงินก็แว็บผ่านหน้าเซาไปราวกับสายฟ้า“เมื่อกี้มัน อะไร?” พวกเขางงเป็นไก่

แม้แต่เจ้าเก้าแต้มของเขายังกระพริบตาไม่ทัน มันคงงงกับสิ่งที่เห็นไม่น้อยไปกว่าเจ้านาย

“ข้าคิดว่ามันคือเรือจิตวิญญาณ”

“หืม? เรือจิตวิญญาณอะไรวิ่งบนพื้น” นายน้อยคนนั้นโบกมือ “ไปดูกันดีกว่า”

“ท่าน! ท่าน! ท่านช่างมีดวงตาที่เฉียบคม ม้าลายลมตัวนี้เป็นสมบัติอันล้ําค่าชิ้นหนึ่งของร้านข้า มันวิ่งได้รวดเร็วและมั่นคงจนลืมไปได้เลยว่ากําลังเดินทางอยู่บนทางที่ครุคระ”

ชายหนุ่มที่กําลังพาม้าออกมาจากร้าน เขาตบหลังมันเบาๆ และพูดว่า “อืม ไม่เลว ไม่เลย…”

เขาเงยหน้าขึ้นมาเห็นความเร็วราวกับพายุทอร์นาโดสีน้ําเงินแว็บผ่านไป

มันเร็วและมั่นคงมากราวกับลอยไปตามเส้นทาง

ชายหนุ่มชี้นิ้วไปยังสิ่งนั้น “มันจะเป็นแบบนั้นหรอ?”

เจ้าของร้านหน้ามืดทันที

ชายหนุ่มขึ้นหลังม้าทันที “ไป ตามมันไป!”

เขารีบตามไปด้วยความอยากรู้ มันอะไรกัน!?

หน้าคอกสัตว์ (ที่ฝากพาหนะ) ณ โรงแรมไต้หวัง

“ได้โปรด กงซีซุน!”

“นั่นพี่หนานกง พี่ซุน!” เสียงตะโกนเรียกพวกเขา

ผู้ชายที่มีนามว่าหนานกงเป็นคนร่างใหญ่ เขามีหน้าผากกว้างใบหน้าของเขาดูอ่อนโยน

ทันใดนั้นเสียงตะโกนดังขึ้นอีกครั้ง “นั่น เธอไม่ใช่หรอ?”

โลลิที่อยู่ในชุดสีขาวดูเรียบร้อย เธอกําลังเดินออกไปที่ประตูพร้อมกับจูงกวางตัวขาวพาหนะคู่ใจที่หายากมันดูสง่างามเทียบคู่กับเจ้านายของมัน

“เอาละ! นี่ก็นานแล้วที่ข้าไม่ได้ออกมาพร้อมกับเจ้ากระดิ่ง!” โลลิลูบหัวที่นุ่มฟูของกวางคู่ใจ

กวางตัวขาวมีกระดิ่งสีน้ําเงินห้อยอยู่ที่คอ มันส่งเสียงกึกก้องขณะที่เดิน

“เธอคือองค์หญิงของตระกูลเจียงไม่ใช่หรอ?”

“เธอมาที่นี่ได้ยังไง?”

“เธอปฏิเสธคําเชิญของกงซีซุนไม่ใช่หรอ? ข้าละสงสัยว่าเธอจะไปไหน?”

ซุนหยวนยิ้มอย่างสุภาพให้เธอพลางเอ่ยถามสุภาพ “เจ้าจะไปไหนหรือให้ข้าช่วยมั้ย?”

“ไม่ละ! ข้าไม่ต้องการ!” เธอตอบและส่ายหัวพลางลูบหัวเจ้ากระดิ่ง “ไปกันเถอะเจ้ากระดิ่ง”เธอเอ่ย

เวลาเดียวกันเสียงคํารามของเหล่าอสูรทั้งเสือมังกรดังขึ้นในคอกที่พวกมันถูกจัดไว้ ไม่นานนักเมฆดําก็รวมตัวกันบนท้องฟ้าราวกับว่าปีศาจตัวร้ายกําลังจะปรากฏตัวออกมา

เสียงคํารามยังคงดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ในขณะที่อสูรยังคงคํารามอย่างต่อเนื่องพวกม้า ได้คุกเข่าลงราวกับว่าพวกมันเจียมตัวแสดงความกลัวออกมา ตอนนี้ในครอกเต็มไปด้วยความโกลาหล!

“หืม? เจ้ากระดิ่งเจ้าเป็นอะไรไป?” กวางขาวของเธอก็แสดงความตื่นตนกด้วยความกลัวดวงตาของมันดูกังวลมันนิ่งและตัวแข็งไปแม้ว่าเธอจะดึงแล้วดึงอีกก็ตาม

ใบหน้าของหนานกงชูวก็เช่นกันสีหน้าของเขาเริ่มเปลี่ยน “ใครมันสร้างปัญญหา!?”

แสงวาบปรากฏขึ้นเขาหายตัวไปจากตรงนั้น เขาเดินออกมาจากคอกสัตว์พร้อมกับม้ายูนิคอร์นสีดําหน้าเกรงขาม เมื่อม้าดําเดินออกมา เจ้ากระดิ่งที่แสดงความกลัวอยู่แล้วยิ่งตัวสั่นไปกว่าเดิม

“เฮ้! เจ้ากระดิ่งเจ้าเป็นอะไรไป” เธอเท้าเอวด้วยความโมโห

เสียงหัวเราะดังขึ้น “ข้าว่ากวางน้อยตัวนี้คงกลัวมากจริงๆ”

ขณะเดียวกันหยกสื่อวารได้แจ้งเตือนขึ้น [เสี่ยวหยูเจ้าอยู่ไหน?]

เข้าอยู่หน้าคอกสัตว์หน้าโรงแรมไต้หวัง]

เธอทําหน้า

หลังจากส่งข้อความด้วยความโมโห เธอจ้องหน้ากวางน้อยของเธอและพูดว่า “ทําไมเจ้าช่างขี้ขลาดเช่นนี้!”

ซุนหยวนถอนหายใจเบาๆ พร้อมส่ายหัว “พาหนะของท่านดูเหมือนว่ามันจะไม่มีอารมณ์ที่จะเดินทางถ้าท่านรีบเอาม้าของข้าไปก่อนก็ได้นะ” ซุนหยวนเอ่ย

“ใครจะอยากเอาม้าเจ้าไป!” เจียงเสี่ยวหยูโกรธ เธอก็แค่อยากพาเจ้ากระดิ่งออกมาเดินเล่นก็เท่านั้น

เวลาเดียวกันเสียงแปลกๆ ดังมากจากระยะไกล ไม่นานนักแสงแฟลชสะท้อนตาสีน้ําเงินก็ปรากฏขึ้น มันโผล่มาด้วยความรวดเร็วและมาหยุดอยู่ตรงหน้าเสี่ยวหยู

“เสี่ยวหยูขึ้นรถ!” ฟางฉีลดกระจก

“เอ้ะ!?” เสี่ยวหยุที่ยืนงงชี้นิ้วไปที่รถ “ไม่นะ นี่มัน ”

“มันคือรถคันแรงโอซิริส มันสุดยอดมากจะขึ้นมั้ย?” ฟางฉีขมวดคิ้ว

“ไป ไป ไป!” เจียงเสี่ยวหยูตะโกนด้วยความตื่นเต้น “แต่เจ้ากระดิ่งน้อยของฉันมัน ขยับไม่ได้เลย” เธอมองไปที่กวางของเธอ

ฟางฉีลงจากรถและเปิดหลังคาออก เขาอุ้มกวางขึ้นเบาะหลังทันที

“ไปกันเถอะ เอ้า! เข้าไปได้แล้ว” เขาสวมแว่นกันแดดก่อนจะออกรถไปพร้อมกับเจียงเสี่ยวหยุดที่กําลังตื่นเต้น

คนอื่นๆ ถูกทิ้งไว้ข้างหลัง ไร้คําพูดใดๆ

Black Tech Internet Cafe System

Black Tech Internet Cafe System

เรามีระบบที่จะช่วย(พระเอก)หลอมยา ซึ่งขโมยวิชามาจากยอดฝีมือระดับตำนาน และมันยังสามารถใช้ได้จริง แล้วอะไรละที่จะทำให้ระบบเป็นจริงได้ อินเตอร์เน็ตคาเฟ่ หรือร้านเกมทั้งหมด?
(พระเอก)เขาตื่นขึ้นในโลกใหม่ และยังสามารถตามหาตัวเองด้วยระบบที่น่าพิศวงนั่นยังทำให้ในพวกเขาดำเนินการด้วยตัวเองได้อย่างเต็มที่โดยอาศัยอินเตอร์เน็ตคาเฟ่ อะไรกัน?? โลกแห่งผู้ฝึกตนมีการพัฒนามากขึ้น ระบบอินเตอร์เน็ตคาเฟ่? คุณสามารถท่องเที่ยวในอินเตอร์เน็ต ดูเรื่องดราม่า และเล่นวิดิโอเกม!?
หนึ่งในจักรพรรดิของนักรบในสงคราม ตะโกนขึ้นเมื่อได้ไปเยี่ยมเยียนร้าน(พระเอก) “ชิบหาย ชีวิตฉันเสร็จบลิซซาร์ด1แน่” ผู้ฝึกตนระดับหยวน อ้าปากค้างหลังจากดื่มสไปร์ท “แล้ววิชาเวทย์มนต์ละ?”
มีอะไรอีกที่(พระเอก)เขายังต้องฝึกตนมากขึ้น มาร่วมผจญภัยกัน!

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท