ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1442
“อืม ส่งโบราณวัตถุทั้งสามชิ้นมา โดยเฉพาะตราประทับของแม่ทัพ ผมต้องได้มัน”
วอลเลซ พาร์ครู้สึกเบิกบานใจ
“ต่อจากนี้ ผมจะคอยหนุนหลังคุณเอง ปีเตอร์ ลี ผมจะจัดการกับทุกอุปสรรคและปัญหาที่คุณเผชิญใน ประเทศ H”
“เข้าใจแล้ว! มั่นใจได้เลยว่าผมจะจัดการเรื่องนี้ได้อย่างง่ายดาย!”
ปีเตอร์กำลังรอฟังถ้อยคำเหล่านั้นอยู่
ด้วยการสนับสนุนจากวอลเลซ เขาจะสามารถทำทุกอย่างได้ตามต้องการ
แม้แต่การล้างแค้นให้ลูกชายของเขาเองก็จะไม่ใช่เรื่องยาก
“งานประมูลของตระกูลฟลินน์ในบัควู้ด…”
รอยยิ้มยะเยือกปรากฏขึ้นบนใบหน้าของปีเตอร์ คนที่มีชื่อเสียงเช่นเขาไม่สามารถลงใต้ไปเฉย ๆ ได้ เขาพัวพันกับหลายสิ่งมากเกินไป การเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อยก็สามารถทำให้เกิดความโกลาหลครั้งใหญ่ได้
ทว่าวอลเลซพารอย การ์ฟิลด์ ลูกศิษย์ของเขาช่วยปีเตอร์ในครั้งนี้ด้วย
ดังนั้นปีเตอร์จึงมอบหมายให้รอยเป็นรองตัวแทนของบริษัทสตาร์ แชโบลในประเทศ H ทันที
***
ที่บัควู้ด
อาเวล ไนส์เวลล์ยืนต่อหน้าฮาร์วีย์ ยอร์กด้วยความเคารพ สีหน้าท่าทางของเขาดูค่อนข้างเข้มงวด
“ซีอีโอยอร์กมีบางอย่างที่ผมต้องรายงาน”
ฮาร์วีย์ถามด้วยความสงสัย “อะไร?”
“คุณน่าจะจำเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับร้านขายวัตถุโบราณตระกูลฟลินน์ได้ใช่ไหม? เพราะการแทรกแซงของคุณ ชื่อเสียงของร้านนั้นในอุตสาหกรรมการค้าวัตถุโบราณจึงตกต่ำจนหมดโอกาสฟื้นตัว”
“นั่นไม่ดีหรือ?” ฮาร์วีย์ถาม
“มันอาจจะดูเหมือนเป็นเรื่องที่ดี แต่นายน้อยฟลินน์ ผู้อยู่เบื้องหลังร้านค้าวัตถุโบราณตระกูลฟลินน์ไม่อยากออกจากตลาดของบัควู้ดไปง่าย ๆ เช่นนี้ เป็นเหตุผลที่ในคืนพรุ่งนี้พวกเขาจะจัดงานประมูล”
“เราคิดว่าจะไม่มีใครเข้าร่วมการประมูล แต่ว่ากันว่านายน้อยฟลินน์ถึงกับนำวัตถุโบราณล้ำค่าที่สุดของวงศ์ตระกูลออกมาประมูลถึงสามชิ้น”
“หลังจากที่คุณปู่เห็นรายการสิ่งของแล้ว เขาบอกให้ผมรายงานให้คุณทราบทันที”
“เนื่องจากร้านค้าวัตถุโบราณตระกูลฟลินน์ได้เชิญชาวต่างชาติให้เข้าร่วมการประมูลมากมาย หากโบราณวัตถุเหล่านี้ตกอยู่ในมือของพวกเขา สมบัติของชาติเหล่านี้จะต้องหายไปในสายลมอย่างแน่นอน!
“นายน้อยฟลินน์ช่างน่ารังเกียจจริง ๆ!”
ณ จุดนี้ อาเวลกัดฟัน แม้เขาจะเป็นพวกอันธพาลแต่ก็ยังสำนึกรักในแผ่นดินเกิดไม่ต่างจากความรู้สึกรักครอบครัวตัวเอง
แต่แมทธิว ฟลินน์เป็นแค่คนเห็นแต่เงินเท่านั้น ไร้ซึ่งจิตรู้สึกรักชาติโดยสิ้นเชิง
เขาจะประมูลสมบัติของชาติเพื่อธุรกิจ ไม่หวั่นแม้แต่น้อยว่าวัตถุโบราณเหล่านี้จะสูญหายไปในต่างแดน
อาเวลยังคงกัดฟันด้วยความเกลียดชัง
ฮาร์วีย์หยิบรายการสิ่งของขึ้นมา ก่อนพลิกดูหน้าต่าง ๆ ก่อนที่ท้ายที่สุดสายตาของเขาจะจับไปที่ตราประทับของแม่ทัพ
“ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าวัตถุโบราณชิ้นนี้อยู่ในความครอบครองของพวกเขามาโดยตลอด”
เขาเคยเห็นของที่ดูเหมือนแบบนี้อีกชิ้นหนึ่งในห้องทำงานของผู้อาวุโสของกองทัพ
ตามคำบอกเล่าของผู้อาวุโส ตราประทับของแม่ทัพเป็นของสำคัญในสมัยราชวงศ์โบราณ น่าเสียดายที่หนึ่งในนั้นหายไปตามกาลเวลา
แต่แล้วมันก็ปรากฏขึ้นที่นี่ตอนนี้
ฮาร์วีย์คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้และตอบว่า “ตระกูลไนส์เวลล์ไม่ต้องยื่นมือเข้ามายุ่งก็ได้ ผมจะจัดการเรื่องนี้เอง”
เย็นวันรุ่งขึ้น
หลังจากเลิกงานฮาร์วีย์ก็มาที่รีเจนซี่ เอ็นเตอร์ไพรส์ทันที เขานั่งประจำที่คนขับ
“ที่รัก ผมอยากพาคุณไปที่ไหนสักที่” ฮาร์วีย์พูดด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา
ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาแมนดี้ ซิมเมอร์ค่อนข้างยุ่ง หลังจากได้ยินสิ่งที่ฮาร์วีย์พูด เธอก็เอ่ยถามด้วยความสงสัย “คุณจะไม่ไปสร้างปัญหาที่ไหนอีกใช่ไหม?”
“ผมดูเหมือนคนแบบนั้นเหรอ? ผมทำทุกอย่างก็เพื่อความรักและสันติภาพเข้าใจไหม”
ฮาร์วีย์คล้ายจะพูดไม่ออก
“ฉันไม่อยากจะเชื่อคุณเลยสักนิด”
แมนดี้กลอกตาอย่างน่าเอ็นดู
แต่หลังจากฮาร์วีย์สตาร์ทรถแล้ว เธอก็ไม่ได้ถามอะไรอีก
ไม่นาน รถก็หยุดที่หน้าวิลล่าบนภูเขาที่ดูเรียบง่ายทว่าหรูหราในย่านชานเมืองบัควู้ด
