ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1455
ภาพที่เห็นทำให้สุนัขหลงหน้าถอดสีด้วยความลนลาน เขาไม่รู้ว่าฮาร์วีย์ ยอร์กมีแผนสำหรับเหตุการณ์นี้อยู่ก่อนแล้ว
จากนั้นเขาก็ตะโกนอย่างเย็นชา “ช่างหัวคนอื่น หยิบปืนของนายแล้วฆ่าเขา!”
ตามคำสั่งของสุนัขหลงทาง ชายทั้งสามสิบคนที่สวมชุดลายพรางชักปืนออกจากเอว
ปัง ปัง ปัง!
เสียงปืนดังก้องอยู่ในตรอก ผู้ชายทุกคนที่เล็งปืนไปที่ฮาร์วีย์ล้มลงกับพื้นอย่างเงียบเชียบ
บนศีรษะของพวกเขาสามารถมองเห็นรูกระสุนขนาดเล็กที่ทะลุผ่านไปได้
สุนัขหลงทางไม่อาจคุมสีหน้าของตัวเองได้ เขาหันศีรษะไปรอบ ๆ โดยไม่รู้ตัว
นักสู้ในชุดดำล้วนหลีกทาง จากนั้นชายหน้าตาดุร้ายคนหนึ่งก็เดินออกมาจากกลางซอย
ทันทีที่เห็นชายคนนั้น สีหน้าของสุนัขหลงทางก็เปลี่ยนไป
“ไทสัน วูดส์เหรอ? คนของฉันล้อมนายไว้แล้วไม่ใช่หรือไง? นายออกมาได้ยังไง?”
สุนัขหลงได้ส่งคนร้อยคนไปล้อมไทสันไว้แล้ว แต่เขาก็ยังมาปรากฏตัวที่นี่ได้ ตอนนั้นเองที่สุนัขหลงเริ่มสังหรณ์ใจไม่ดีกับเรื่องนี้
“ซีอีโอยอร์กรู้อยู่แล้วว่านายกำลังคิดจะทำอะไร นายคิดจริง ๆ เหรอว่าตอนนี้ฉันต้องกำลังถูกคนของนายล้อมอยู่?”
ไทสันเป่าใส่ปากกระบอกปืนเก็บเสียงของเขา
“ฉันเป็นคนใจกว้าง คนที่ถูกล้อมอยู่ตอนนี้ไม่ใช่ใครที่ไหน นอกจากเทพแห่งสงครามเอง!”
“อะไร?! เป็นไปไม่ได้!”
สีหน้าสยดสยองอย่างยิ่งปรากฏขึ้นบนใบหน้าของสุนัขหลง
เห็นได้ชัดว่าไทสันรู้ถึงแผนการของสุนัขหลงทางเป็นอย่างดี เขาหยุดพูดแล้วพุ่งตัวไปข้างหน้า ก่อนเตะสุนัขหลงลงกับพื้น
สุนัขหลงไม่มีโอกาสได้ตอบโต้ด้วยซ้ำ ร่างของเขากลิ้งไปติดกำแพงด้วยความเจ็บปวดเป็นอย่างมาก
จากนั้นไทสันก็เดินไปเหยียบหน้าของสุนัขหลง
“นายกล้าหาเรื่องซีอีโอยอร์กด้วยความแข็งแกร่งแค่นี้เองเหรอ?”
“รอยกำลังรนหาที่ตาย”
หลังจากกล่าวจบประโยค ไทสันหันมาถามด้วยความเคารพว่า “ซีอีโอยอร์ก เราจะฆ่าเขาทิ้งหรือปล่อยเขาไปดีครับ?”
“ฆ่าเขาซะ” ฮาร์วีย์ตอบอย่างใจเย็น
ไทสันพยักหน้าและจับด้ามดาบที่เอวของเขา กำลังจะปลดมันออกจากฝักในไม่กี่วินาทีต่อมา
“แกกล้าฆ่าคนจากประเทศ J เหรอ?! แกคิดว่าตัวเองสูงส่งนักรึไง?!”
เสียงตะโกนเย็นยะเยือกสะท้อนออกมาจากทางเข้าซอยในขณะนี้ จากนั้นเงาของบุคคลหนึ่งก็เข้ามารวดเร็วราวกับสายฟ้าฟาดในเสี้ยววินาที
จากนั้นแสงของดาบก็แกว่งลงมา มันพุ่งตรงเข้ามา มันเป็นเพียงการฟันแบบปกติเท่านั้น แต่การแกว่งของดาบนั้นเต็มไปด้วยความกล้าได้กล้าเสียและไร้ขีดจำกัด คราแน่นไปด้วยพลังที่อันตรายถึงชีวิต
มันคือวิชาเคนโด้จากประเทศหมู่เกาะ!
สีหน้าท่าทางของไทสันแปรเปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาไม่มีเวลาที่จะหลบดาบที่แกว่งเช่นนั้น เขามีเพียงทางเลือกเดียวคือหนามยอกต้องเอาหนามบ่ง เขาชักดาบออกจากฝักและเหวี่ยงมันออกไปด้านข้าง
แกร๊ง!
เสียงเหล็กกระทบกันดังกึกก้อง จากนั้นก็มีเสียงตามมาอีกนับไม่ถ้วน
ท่ามกลางสายตาของฝูงชน ไทสันถอยหลังเล็กน้อยในขณะที่ข้ามริมฝีปากของเขามีเลือดหยด
ในวินาทีต่อมา ไทสันกำลังพุ่งตรงไปที่กำแพง เลือดไหลออกทางด้านข้างปากของเขามากขึ้นกว่าเดิม
ดูท่าไม่ดีเสียแล้ว
ไทสันมีสีหน้าเศร้าหมอง
แต่ก่อนที่ไทสันจะได้เคลื่อนไหวอีกครั้ง มีดยาวแต่บางก็หันเข้าหาหน้าผากของเขาแล้ว
ความรู้สึกเย็นชาปกคลุมไทสันในขณะนั้น แม้แต่เขาก็ยังไม่กล้าเคลื่อนไหวใด ๆ
และตรงหน้าฮาร์วีย์ ชายผู้สวมเสื้อคลุมเคนโด้ก็ปรากฏตัวขึ้น
ในปากของเขาเต็มไปด้วยเศษเล็กเศษน้อย แต่แทนที่มันจะดูน่าตลก เขากลับดูอันตรายมาก
ฮาร์วีย์หรี่ตาเล็กน้อย สีหน้าของเขาเย็นชาราวกับน้ำแข็ง
“นักดาบแห่งประเทศหมู่เกาะ?!”
“ไอ้โง่! แกต้านทานการโจมตีไม่ได้แม้แต่ครั้งเดียวด้วยซ้ำ!”
นักดาบตบหน้าไทสันอย่างไร้ความปราณีนับครั้งไม่ถ้วน
“ซีอีโอยอร์ก หนีไป!”
ไทสันพูดโดยไม่ได้สนใจความปลอดภัยของตัวเองด้วยซ้ำ
