ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 147
ทันใดนั้นเจคก็ส่งข้อความหาเซซิเลีย
เซซิเลียเหลือบมองโทรศัพท์ของเธอ แม้ว่าตอนนี้เธอจะทำอะไรไม่ถูก แต่เธอก็ยืนขึ้น จากนั้นเธอก็ยิ้มและพูดว่า “แมนดี้อย่านั่งกับขยะไร้ค่านี้เลย เกรงว่าเธอจะติดเสนียดความจนและโชคร้ายจากเขา วันนี้เธอต้องโชคดี มาเปลี่ยนที่นั่งกับฉันสิ หลังจากนี้มิสเตอร์เซอร์เรย์จะพาเธอไปทำความรู้จักกับผู้บริหารระดับสูงของยอร์ก เอ็นเทอรไพรส์”
แมนดี้ตอบกลับโดยไม่ลังเลเลยว่า “ลืมมันไปเถอะ ฉันจะนั่งตรงนี่”
ในขณะนั้นแมนดี้อยู่ในสถานการณ์ที่น่าอึดอัดใจ แต่น่าแปลกที่เธอพบว่าตัวเองรู้สึกสบายใจและสงบขึ้นเมื่อนั่งอยู่ที่นั่นกับฮาร์วีย์มากกว่าเมื่อเทียบกับตอนที่เธอนั่งข้างเจค
ความรู้สึกสบายใจแบบนั้นไม่ได้เกี่ยวอะไรกับความร่ำรวยเลย มันเป็นความรู้สึกเหมือนได้กลับไปบ้านของตัวเองและตอนนี้เธอเหมือนได้นอนอยู่บนเตียงเล็ก ๆ ของตัวเอง
แมนดี้ไม่สามารถอธิบายความรู้สึกนั้นได้ว่ามันมาจากไหนหรือเกิดขึ้นได้ แต่ในขณะนั้นเธอยังคงปฏิเสธเซซิเลียออกไป
เซซิเลียโกรธมากจึงระบายลงด้วยการกระทืบเท้าแรง ๆ อย่างไรก็ตามเธอไม่สามารถทำอะไรได้มากนักและพยายามที่จะไม่แสดงอาการเคืองโกรธของเธอ เธอจึงนั่งลงและจ้องมองไปที่ฮาร์วีย์อย่างเคร่งเครียด จากนั้นเธอก็พูดว่า “คุณก็เป็นแค่ขยะไร้ค่า ฉันขอเตือนคุณอีกครั้ง อย่าทำให้ช่วงเวลาดี ๆ ของแมนดี้ต้องเสียไปเพราะคุณ คุณต้องมีสติในตัวเอง ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะบังคับให้มันเป็นของคุณทั้ง ๆ ที่มันไม่ได้เกิดเพื่อคุณ ไม่มีความสุขใดได้มาจากการบังคับ!”
ฮาร์วีย์ยิ้ม “ผมดูเหมือนว่าผมสนใจงั้นเหรอว่ามันน่าพอใจหรือไม่ ผมจะทำตามวิธีของผมเอง! ได้โปรดคุณอย่าทำตัวเข้ามายุ่งวุ่นวายและยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของคนอื่นได้ไหม เรื่องของผมและภรรยาเกี่ยวอะไรกับคุณงั้นเหรอ? ผมเป็นสามีของแมนดี้หรือคุณกันแน่? ไม่อยากจะเชื่อจริง ๆ !”
เมื่อได้ยินฮาร์วีย์และเซซิเลียทะเลาะกันแมนดี้ก็หน้ามุ่ยและพูดว่า “ทั้งคู่ช่วยหยุดทะเลาะกันได้ไหม? เซซิเลียการแต่งงานของฉันเกี่ยวข้องกับฉันเท่านั้น ฉันคิดแล้ว จนถึงตอนนี้ฉันยังไม่ต้องการหย่า…”
หลังจากที่เธอพูดแบบนั้น สีหน้าของเซซิเลียก็เปลี่ยนไป เจคซึ่งนั่งอยู่ข้าง ๆ พวกเขาก็มีสีหน้าบูดบึ้งเช่นกัน
ถ้าแมนดี้ไม่หย่าร้างนั่นหมายความว่าเขาก็ไม่มีโอกาสใช่ไหม?
“ฮาร์วีย์ คุณ…คืนนี้คุณจะกลับบ้านไหม” แมนดี้ไม่สนใจคนอื่น แต่ถามออกไปด้วยความลังเล
ฮาร์วีย์ครุ่นคิดเรื่องนั้นอยู่พักหนึ่ง จากนั้นเขาก็พูดว่า “แน่นอน คืนนี้ให้ผมไปขับรถพาคุณกลับบ้านนะ”
แมนดี้ดูมีความสุขมาก แต่ในทางกลับกันเซซิเลียก็หัวเราะอย่างเย็นชาในทันที “คุณต้องการส่งแมนดี้กลับบ้านงั้นหรือ? คุณรู้หรือไม่ว่าเสื้อผ้าของแมนดี้มีราคาเท่าไร? คุณคิดจะให้เธอเดินกลับบ้านกับคุณงั้นหรือ?”
“วันนี้เรามากับมิสเตอร์เซอร์เรย์ เราต้องกลับบ้านไปพร้อมกับรถของเขาด้วย ฉันพูดถูกใช่ไหมคะมิสเตอร์เซอร์เรย์” เซซิเลียขยิบตาให้เจค
เจคหัวเราะและพูดว่า “นั่นคือเรื่องจริงมิสซิมเมอร์ ผมยังอยากจะพาคุณไปทำความรู้จักกับผู้บริหารระดับสูงของยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ หลังจากการประมูลสิ้นสุดลง อย่าโทษผมละกันถ้าคุณพลาดโอกาสนี้ คุณรู้ไหมว่าท่านประธานคนใหม่ของยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์เป็นบุคคลลึกลับที่เก็บตัว หากไม่ใช่เพราะผม มันเป็นเรื่องยากที่คุณจะได้พบกับเขา”
ในตอนแรกฮาร์วีย์ไม่คิดที่จะเปิดเผยเรื่องโกหกหลอกลวงของเจค แต่หลังจากได้ยินแบบนั้นเขาก็ไม่สามารถกลั้นตัวเองได้ เขาก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา
“ไอ้ลูกเขยขยะ! ทำไมถึงหัวเราะแบบนั้น” สีหน้าของเจคเริ่มเยือกเย็นลง ‘ลูกเขยอย่างเขาคนนี้น่ารังเกียจที่สุด’ ถ้าไม่ใช่เพราะพวกเขาอยู่งานแบบนี้ ตอนนี้เจคก็อยากจะจัดการกับฮาร์วีย์ไปซะ
“ตอนแรกผมก็ไม่อยากหัวเราะ แต่ผมแค่อยากถามคุณเรื่องหนึ่ง คุณอ้างว่าคุณรู้จักผู้บริหารระดับสูงจากยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ และจากสิ่งที่คุณพูดคุณรู้จักท่านประธานคนใหม่ของพวกเขาด้วย ถ้าอย่างนั้นคุณคงจะรู้ว่าเขาชื่ออะไรใช่ไหม?” ฮาร์วีย์ยิ้มเยาะ
“แน่นอน ผมรู้!” เจคหัวเราะเยาะ “ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์เป็นบริษัทของตระกูลยอร์กจากจากเซาท์ไลท์ แน่นอนว่าท่านประธานคนใหม่ของพวกเขามีนามสกุลยอร์ก…”
เมื่อพูดถึงเรื่องนั้นเจคก็หัวเราะอย่างเย็นชาและพูดว่า “คุณนามสกุลเดียวกับเขา แต่มีความแตกต่างมากมายระหว่างคุณสองคนขนาดนี้ได้อย่างไร? เขาเป็นถึงซีอีโอ แต่คุณเป็นแค่ลูกเขยขยะไร้ค่าเท่านั้น!”
“คุณจะไม่ระบุให้ชัดเจนเลยเหรอ? ใคร ๆ ก็รู้ว่าท่านประธานคนใหม่มีนามสกุลยอร์ก ผมถามคุณว่าเขาชื่ออะไร อย่าบอกนะว่าคุณไม่รู้” ฮาร์วีย์ยิ้มจาง ๆ
“คุณ…” ดวงตาของเจคกระตุก เขาไม่รู้ว่าท่านประธานคนใหม่ของยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ชื่ออะไร ในขณะนั้นเขาก็พูดตอบลับอย่างเย็นชาว่า “คุณเป็นใคร? คุณมีสิทธิ์รู้ชื่อประธานคนใหม่ของ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ งั้นหรือ? คุณทำอะไรได้บ้างหลังจากที่คุณได้รู้ชื่อของเขาแล้ว? แม้ว่าคุณไปทำความสะอาดห้องน้ำให้พวกเขา ผมแน่ใจว่าพวกเขาคงไม่ได้ต้องการคุณด้วยซ้ำ”
ใครบางคนระเบิดเสียงหัวเราะออกมา
เซซิเลียที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เขาหัวเราะออกมาดัง ๆ ทันที
“คุณหัวเราะอะไรกันเนี่ย” เจคพูดอย่างโกรธ ๆ
เซซิเลียปิดปากและพูดว่า “มิสเตอร์เซอร์เรย์ โปรดอย่าถือสาฉันเลย ฉันรู้สึกว่าคุณเป็นคนยอดเยี่ยมมากจริง ๆ ฉันได้ยินมาจากแซ็คและได้รู้ว่าผู้ชายคนนี้ทำงานเป็นคนทำความสะอาดที่ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพส์” จากนั้นเธอก็ระเบิดเสียงหัวเราะคำราม
“ไม่เคยคิดเลยว่าคุณมีความสามารถเช่นนี้” เจคยิ้มเยาะเย้ย
ฮาร์วีย์พูดอย่างใจเย็นว่า “ผมทำงานอยู่ที่ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ แต่ผมไม่ใช่คนทำความสะอาด”
“แล้วคุณทำงานอะไรที่นั่น? อย่าบอกนะว่าคุณเป็นท่านประธานของ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ มันเรื่งบ้าอะไรกัน?” เจคหัวเราะอย่างเยือกเย็น
“หมายความว่าคุณไม่รู้จักท่านประธานของยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ใช่หรือไม่” ฮาร์วีย์ถาม
“แน่นอน ฉันไม่รู้จักเขา…คุณ…” เจคพูดออกมาโดยไม่รู้ตัว เมื่อเขารู้ตัวเขาก็รู้สึกโกรธแค้นอย่างสุดซึ้งเพราะความอัปยศอดสู ‘ลูกเขยคนนี้กล้าหลอกฉันได้ยังไง?!’
