ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1481
“ดี!”
“นายมันกล้าดีจริง ๆ!”
ทริสตันเริ่มร้อนรน
เมื่อก่อน หากเขาเอ่ยชื่อตระกูลควินแลนขึ้นมา แม้แต่พวกเจ้าชายและเจ้านายยังต้องให้ความเคารพเขา
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้พบกับคนหัวร้อนอย่างฮาร์วีย์
ทริสตันตะโกนด้วยความโกรธ “ฮาร์วีย์ ยอร์ก! ในเมื่อนายอยากตายนัก ฉันจะทำให้ความปรารถนาของนายเป็นจริง!”
“ฉันจะทำให้นายเสียใจที่เกิดมาบนโลกใบนี้!”
เนื่องจากฮาร์วีย์ดูไม่ให้เกียรติทริสตัน เขาจึงยินดีที่จะใช้เส้นสายของเขาในบัควู้ด เพื่อหยุดฮาร์วีย์ในทันที
ผีเสื้อสังคมสองสามคนที่อยู่ห่างออกไปเฝ้ามองฮาร์วีย์ด้วยรอยยิ้มเหยียดหยาม
ในสายตาของพวกเธอ คนอวดดีอย่างฮาร์วีย์ที่เอาแต่คุยโวโอ้อวดไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะขัดรองเท้าให้กับเจ้านายของตระกูลที่ร่ำรวยอย่างฮิวจ์และทริสตัน
‘ยังคิดจะอวดอ้างตัวเองอยู่อีกหรือ?’
‘เขากำลังคิดอะไรอยู่?!’
‘ฮิวจ์ไม่จำเป็นต้องลงมือจัดการกับฮาร์วีย์เองด้วยซ้ำ!’
‘ถ้าทริสตันต้องการให้ฮาร์วีย์ตาย เขาก็ทำอะไรไม่ได้!’
เหล่าผีเสื้อสังคมเชื่อว่าการแสดงครั้งใหญ่กำลังจะเริ่มขึ้น ดังนั้นพวกเธอจึงเฝ้ารออย่างเงียบ ๆ
ฮาร์วีย์และทริสตันพูดกันด้วยน้ำเสียงที่ไม่ลงรอยนัก แต่พวกเขาก็ยังนั่งด้วยกันเพราะเห็นแก่ซีนเธียร์
ฮาร์วีย์ไม่ใส่ใจทริสตัน ก่อนนั่งลงข้าง ๆ ซีนเธียร์
หลังจากนั้นไม่นาน อาหารรสเลิศมากมายก็ถูกนำมาเสิร์ฟพร้อมไวน์สองสามกล่อง
ไวน์เหล่านี้มีราคาค่อนข้างแพง ทันทีที่เปิดขวดกลิ่นแอลกอฮอล์ก็โชยออกมา
ฮิวจ์ยิ้มโดยที่เขาไม่ต้องทำอะไร ทริสตันก็ยกขวดเหล้าขึ้นมาและเริ่มรินไวน์ให้ทุกคน
“ฉันยังเป็นนักเรียนอยู่ ฉันดื่มไม่ได้ ขอบคุณรุ่นพี่นะคะ”
เมื่อถึงคราวของซีนเธียร์ เธอปฏิเสธข้อเสนอทันที
“ฉันจะดื่มแค่โซดาเท่านั้น”
“รุ่นน้องซิมเมอร์ การพบกันของเราคราวนี้ถือเป็นโชคชะตา คนเหล่านี้เป็นรุ่นพี่ของเธอ”
“ด้วยการสนับสนุนของเรา เธอจะสามารถรักษาตำแหน่งในสภานักเรียนได้อย่างแน่นอน บางทีเธออาจจะได้เป็นประธานสภานักเรียนได้ในสักวันหนึ่งด้วยซ้ำ!”
ทริสตันมีท่าทีอบอุ่นให้กับซีนเธียร์ ราวกับว่าเขาเป็นพี่ชายของซีนเธียร์
“ในโอกาสสำคัญแบบนี้การดื่มแค่โซดาถือว่าผิด!”
“อีกอย่าง นิสิตนักศึกษาควรเข้าสังคมให้มาก ๆ การดื่มก็เป็นเพียงมารยาททางสังคม เธอไม่กลัวว่าตัวเองจะเสียมารยาทเหรอ?”
“มา มา มา! ให้เกียรติพวกรุ่นพี่แล้วดื่มกันหน่อย!”
ทริสตันยิ้มกว้างและบังคับซีนเธียร์ให้กระดกไวน์ในแก้วลงคอ
ซีนเธียร์ส่ายศรีษะของเธออย่างหนัก
“ฉันแพ้แอลกอฮอล์ ฉันไม่ควรดื่มเลยจริง ๆนะคะ!”
“อย่าทำลายความสนุกสิซีนเธียร์ รุ่นพี่ไม่ค่อยกลับมารวมตัวกันหลังเรียนจบหรอก!”
“ใช่! อย่างน้อยก็ให้เกียรตินายน้อยเบเกอร์และนายท่านทริสตันบ้าง!”
“เธอก็ถือเป็นเจ้าบ้านเหมือนกัน ถ้าในอนาคตเธอเป็นประธานสภานักศึกษา เธอต้องการการสนับสนุนจากสภานักศึกษาด้วยสิ!”
“เธอจะเสียมารยาทแบบนี้ไม่ได้!”
เอวาและคนอื่น ๆ เริ่มเอ่ยปากอย่างพยายามบีบบังคับให้ซีนเธียร์ดื่ม
ตามที่พวกเขาพูดกัน กำลังบอกว่าซีนเธียร์จะเสียมารยาทต่อพวกเขาทุกคนหากเธอไม่ดื่ม
สีหน้าซีนเธียร์เย็นชาราวกับน้ำแข็ง เธอยังคงไม่ไหวติง
ฮิวจ์หรี่ตาแล้วยิ้ม
“โถ ซีนเธียร์ เธอยังโกรธที่เราแกล้งคนรักของเธอก่อนหน้านี้อยู่อีกเหรอ?”
ซีนเธียร์ส่งเสียงดังออกมา
“แน่นอนว่าใช่!”
ฮิวจ์หัวเราะเบา ๆ เขาไม่คิดว่าซีนเธียร์จะเอาใจยากเช่นนี้
แต่สำหรับฮิวจ์ เหยื่อที่คว้ามายากนั้นสนุกกว่า
จากนั้นเขาก็หันไปมองฮาร์วีย์และยิ้ม
“ผมขอโทษด้วย นายท่านยอร์ก ผมไม่ควรล้ำเส้นตั้วแต่แรก”
“เพื่อแสดงความบริสุทธิ์ใจผมจะดื่มให้สามแก้วเลย!”
หลังจากคำพูดของฮิวจ์ เขาก็กระดกไวน์สามแก้วเต็มในทันที
จากนั้นเขาก็ยืนขึ้นและยกแก้วขึ้นอีกครั้งโดยยังคงยิ้มอยู่
“นายท่านยอร์ก ผมลงโทษตัวเองเสร็จแล้ว ทำไมคุณไม่ไปดื่มกับผมล่ะ?”
