ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก – บทที่ 1481

ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1481

“ดี!”

“นายมันกล้าดีจริง ๆ!”

ทริสตันเริ่มร้อนรน

เมื่อก่อน หากเขาเอ่ยชื่อตระกูลควินแลนขึ้นมา แม้แต่พวกเจ้าชายและเจ้านายยังต้องให้ความเคารพเขา

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้พบกับคนหัวร้อนอย่างฮาร์วีย์

ทริสตันตะโกนด้วยความโกรธ “ฮาร์วีย์ ยอร์ก! ในเมื่อนายอยากตายนัก ฉันจะทำให้ความปรารถนาของนายเป็นจริง!”

“ฉันจะทำให้นายเสียใจที่เกิดมาบนโลกใบนี้!”

เนื่องจากฮาร์วีย์ดูไม่ให้เกียรติทริสตัน เขาจึงยินดีที่จะใช้เส้นสายของเขาในบัควู้ด เพื่อหยุดฮาร์วีย์ในทันที

ผีเสื้อสังคมสองสามคนที่อยู่ห่างออกไปเฝ้ามองฮาร์วีย์ด้วยรอยยิ้มเหยียดหยาม

ในสายตาของพวกเธอ คนอวดดีอย่างฮาร์วีย์ที่เอาแต่คุยโวโอ้อวดไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะขัดรองเท้าให้กับเจ้านายของตระกูลที่ร่ำรวยอย่างฮิวจ์และทริสตัน

‘ยังคิดจะอวดอ้างตัวเองอยู่อีกหรือ?’

‘เขากำลังคิดอะไรอยู่?!’

‘ฮิวจ์ไม่จำเป็นต้องลงมือจัดการกับฮาร์วีย์เองด้วยซ้ำ!’

‘ถ้าทริสตันต้องการให้ฮาร์วีย์ตาย เขาก็ทำอะไรไม่ได้!’

เหล่าผีเสื้อสังคมเชื่อว่าการแสดงครั้งใหญ่กำลังจะเริ่มขึ้น ดังนั้นพวกเธอจึงเฝ้ารออย่างเงียบ ๆ

ฮาร์วีย์และทริสตันพูดกันด้วยน้ำเสียงที่ไม่ลงรอยนัก แต่พวกเขาก็ยังนั่งด้วยกันเพราะเห็นแก่ซีนเธียร์

ฮาร์วีย์ไม่ใส่ใจทริสตัน ก่อนนั่งลงข้าง ๆ ซีนเธียร์

หลังจากนั้นไม่นาน อาหารรสเลิศมากมายก็ถูกนำมาเสิร์ฟพร้อมไวน์สองสามกล่อง

ไวน์เหล่านี้มีราคาค่อนข้างแพง ทันทีที่เปิดขวดกลิ่นแอลกอฮอล์ก็โชยออกมา

ฮิวจ์ยิ้มโดยที่เขาไม่ต้องทำอะไร ทริสตันก็ยกขวดเหล้าขึ้นมาและเริ่มรินไวน์ให้ทุกคน

“ฉันยังเป็นนักเรียนอยู่ ฉันดื่มไม่ได้ ขอบคุณรุ่นพี่นะคะ”

เมื่อถึงคราวของซีนเธียร์ เธอปฏิเสธข้อเสนอทันที

“ฉันจะดื่มแค่โซดาเท่านั้น”

“รุ่นน้องซิมเมอร์ การพบกันของเราคราวนี้ถือเป็นโชคชะตา คนเหล่านี้เป็นรุ่นพี่ของเธอ”

“ด้วยการสนับสนุนของเรา เธอจะสามารถรักษาตำแหน่งในสภานักเรียนได้อย่างแน่นอน บางทีเธออาจจะได้เป็นประธานสภานักเรียนได้ในสักวันหนึ่งด้วยซ้ำ!”

ทริสตันมีท่าทีอบอุ่นให้กับซีนเธียร์ ราวกับว่าเขาเป็นพี่ชายของซีนเธียร์

“ในโอกาสสำคัญแบบนี้การดื่มแค่โซดาถือว่าผิด!”

“อีกอย่าง นิสิตนักศึกษาควรเข้าสังคมให้มาก ๆ การดื่มก็เป็นเพียงมารยาททางสังคม เธอไม่กลัวว่าตัวเองจะเสียมารยาทเหรอ?”

“มา มา มา! ให้เกียรติพวกรุ่นพี่แล้วดื่มกันหน่อย!”

ทริสตันยิ้มกว้างและบังคับซีนเธียร์ให้กระดกไวน์ในแก้วลงคอ

ซีนเธียร์ส่ายศรีษะของเธออย่างหนัก

“ฉันแพ้แอลกอฮอล์ ฉันไม่ควรดื่มเลยจริง ๆนะคะ!”

“อย่าทำลายความสนุกสิซีนเธียร์ รุ่นพี่ไม่ค่อยกลับมารวมตัวกันหลังเรียนจบหรอก!”

“ใช่! อย่างน้อยก็ให้เกียรตินายน้อยเบเกอร์และนายท่านทริสตันบ้าง!”

“เธอก็ถือเป็นเจ้าบ้านเหมือนกัน ถ้าในอนาคตเธอเป็นประธานสภานักศึกษา เธอต้องการการสนับสนุนจากสภานักศึกษาด้วยสิ!”

“เธอจะเสียมารยาทแบบนี้ไม่ได้!”

เอวาและคนอื่น ๆ เริ่มเอ่ยปากอย่างพยายามบีบบังคับให้ซีนเธียร์ดื่ม

ตามที่พวกเขาพูดกัน กำลังบอกว่าซีนเธียร์จะเสียมารยาทต่อพวกเขาทุกคนหากเธอไม่ดื่ม

สีหน้าซีนเธียร์เย็นชาราวกับน้ำแข็ง เธอยังคงไม่ไหวติง

ฮิวจ์หรี่ตาแล้วยิ้ม

“โถ ซีนเธียร์ เธอยังโกรธที่เราแกล้งคนรักของเธอก่อนหน้านี้อยู่อีกเหรอ?”

ซีนเธียร์ส่งเสียงดังออกมา

“แน่นอนว่าใช่!”

ฮิวจ์หัวเราะเบา ๆ เขาไม่คิดว่าซีนเธียร์จะเอาใจยากเช่นนี้

แต่สำหรับฮิวจ์ เหยื่อที่คว้ามายากนั้นสนุกกว่า

จากนั้นเขาก็หันไปมองฮาร์วีย์และยิ้ม

“ผมขอโทษด้วย นายท่านยอร์ก ผมไม่ควรล้ำเส้นตั้วแต่แรก”

“เพื่อแสดงความบริสุทธิ์ใจผมจะดื่มให้สามแก้วเลย!”

หลังจากคำพูดของฮิวจ์ เขาก็กระดกไวน์สามแก้วเต็มในทันที

จากนั้นเขาก็ยืนขึ้นและยกแก้วขึ้นอีกครั้งโดยยังคงยิ้มอยู่

“นายท่านยอร์ก ผมลงโทษตัวเองเสร็จแล้ว ทำไมคุณไม่ไปดื่มกับผมล่ะ?”