ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1491
“นายยอร์ก ฉันจะเมตตานายและให้โอกาสครั้งสุดท้ายกับนาย!”
“คุกเข่าลงแทบเท้าฉัน และยอมรับความผิดพลาดของนายซะ หักมือข้างหนึ่งและขาข้างหนึ่งออก ส่งภรรยาและน้องภรรยาของมาไปที่เตียงฉัน แล้วฉันจะปล่อยนายไป!”
ฮาร์วีย์ ยอร์กพูดอย่างเมินเฉยว่า “ตอนนี้ฉันยิ่งกว่าแน่ใจอีกว่าจะหักแขนขานายทิ้ง”
“ยอร์ก ฉันเตือนนายแล้ว…”
จากนั้นฮิวจ์ เบเกอร์ก็ชี้ไปที่ฮาร์วีย์
“อย่ามาทำตัวอวดดีใส่ฉัน กองหนุนที่นายมีปกป้องนายไม่ได้หรอก!”
ไทสัน วูดส์มองที่ฮิวจ์ด้วยสายตาที่ใช้มองคนเขลา ผู้ชายคนนี้มองไม่ออกหรือว่าคนอย่างหัวหน้าผูู้ฝึกสอนไม่ต้องการกองหนุน?
หรือควรจะกล่าวว่าฮาร์วีย์ เองที่เป็นผู้สนับสนุนที่มีอำนาจมากที่สุด
“ถ้าเป็นแค่คนไม่กี่คนและขุมพลังเล็กน้อยแค่นี้…”
“ฮิวจ์ นายถูกกำหนดให้เป็นขอทานไร้แขนขาไปตลอดชีวิตแล้ว”
ฮาร์วีย์มองดูฝูงชนอย่างเฉยเมย
“อวดดีนัก!”
“นายนี่มันน่ารำคาญจริง ๆ!”
ฮิวจ์ไม่ได้โกรธ ทว่าเขากลับยิ้มออกมาแทน “ยอร์ก อีกไม่นานนายก็จะรู้ว่าถ้าทำให้ฉันโกรธแล้วจะเป็นยังไง!”
“มันจะเป็นยังไงล่ะ?” ฮาร์วีย์พูดอย่างไม่แยแส “จะเกิดอะไรขึ้นกับฉัน? ใครจะทำอะไรฉันได้?”
“คนพวกนี้เหรอ? ฉันไม่คิดว่าพวกเขาจะมีปัญญาทำอะไรฉัน ทำไมนายไม่ไปหาคนที่มีอำนาจกว่านี้มาล่ะ? ฉันรอได้”
ฮาร์วีย์ดูมีเมตตาเหลือเกิน
“บัดซบเอ๊ย ขนาดอีกไม่นานแกจะตายอยู่แล้ว แต่แกยังทำตัวหยิ่งผยองได้!”
“ลูกพี่ลูกน้องของฉันพร้อมกับคนของเขากำลังจะมาแล้ว ฉันหวังว่าถ้าแกเผชิญหน้ากับเขาแล้วจะยังเก่งได้เหมือนตอนนี้นะ!”
ทริสตัน ควินแลนกำลังถือโทรศัพท์อยู่ ร่างของเขาสั่นด้วยความโกรธ
เขาโกรธมาก ฮาร์วีย์เป็นเพียงที่ปรึกษาของรัฐบาลและเป็นลูกเขยแต่งเข้าบ้านเท่านั้น เขากล้ามาวุ่นวายกับพวกเขาได้อย่างไร?
เขากำลังรนหาที่ตายอย่างไม่ต้องสงสัย!
ฮาร์วีย์ไม่สนใจคำพูดนั้น เขายิ้มและพูดว่า “ฉันคิดว่าลูกพี่ลูกน้องของนายก็คงต้องคุกเข่าต่อหน้าฉันอยู่ดี”
“ทำไมไม่เปลี่ยนคนอื่นล่ะ?”
ในขณะเดียวกัน รถปอร์เช่ 911 ก็หยุดลง ก่อนจะดริฟต์ด้วยความเร็ว เมื่อมองแวบแรกนั่นคงเป็นวิธีแบบที่นายน้อยจากตระกูลร่ำรวยชอบทำกันอย่างแน่นอน
ไม่นาน ประตูรถก็ถูกเปิดออก และอันธพาลในชุดดำกว่าสิบคนก็ก้าวออกมา พวกเขาดูเป็นมืออาชีพ
แม้ว่าในกลุ่มนี้จะมีคนไม่มากนัก แต่รัศมีของพวกเขาก็น่าเกรงขามมากกว่าคนสองร้อยคนที่รวมตัวกัน
หลังจากนั้นไม่นาน ชายหนุ่มคนหนึ่งก็ถูกหามออกมาในรถเข็น ใบหน้าของเขามีผ้าพันแผล มือและขาข้างซ้ายถูกหุ้มด้วยเฝือก แต่ถึงกระนั้น คน ๆ นั้นก็ยังมีรัศมีที่น่าเกรงขาม
เขาคือคาร์ล ควินแลน!
คนคุ้มกันสองคนเข็นเขาไปข้างหน้า เขาดูไม่สมประกอบแต่ถึงกระนั้นเขาก็ยังหยิ่งยโส
พวกที่ขวางทางก็ถอยห่างเหมือนผึ้งแตกรัง
“ลูกพี่ลูกน้อง คุณมาแล้ว!”
ก่อนที่คาร์ลจะมองเห็นบุคคลที่อยู่อีกฝั่งได้อย่างชัดเจน ดวงตาของทริสตันก็สว่างขึ้นแล้ว และเขาก็เริ่มยกตนข่มท่านทันที
“คุณมาได้ถูกเวลาพอดี คนโง่เขลาคนนี้กล้าที่จะยั่วยุเราและทำร้ายนายน้อยเบเกอร์กับผมด้วย!”
“ผู้ชายคนนี้หยิ่งยโสมาก!”
“เขาไม่เพียงให้เราระดมคนเท่านั้น แต่เขายังบอกด้วยว่าเขาจะหักแขนหักขาเรา!”
แม้ว่าทริสตันจะสับสนกับรูปลักษณ์ของคาร์ลในตอนนี้เล็กน้อย แต่เขาก็ไม่ได้หยุดบ่น
“ผมบอกเขาว่าลูกพี่ลูกน้องของผมชื่อคาร์ล ควินแลน แต่เขาบอกว่าคุณคงต้องคุกเข่าต่อหน้าเขา!”
“คุณทำได้แค่คุกเข่าเท่านั้น!”
ทริสตันย้ำประโยคนั้นด้วยจุดประสงค์ง่าย ๆ นั่นก็คือเพื่อส่งฮาร์วีย์ไปสู่จุดจบของเขา
เหตุผลที่เขาขอให้คาร์ลมาครั้งนี้ก็เพื่อที่เขาจะกระทืบลูกเขยแต่งเข้าบ้านคนนี้ให้ตาย!
เพื่อให้ผู้คนรู้ว่าเขา ทริสตัน ควินแลนสามารถทำทุกอย่างที่เขาต้องการได้ใน บัควู้ด!
