ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1499
หลังจากนั้นสักครู่ โอลิเวอร์ บาวเออร์ก็โบกมือบอกให้ลูกน้องหยุด จากนั้นเขาก็จ้องมองฮาร์วีย์ ยอร์กอย่างเย็นชา “แกเป็นคนทำร้ายฮิวจ์ เบเกอร์ลูกชายของฉันหรือเปล่า?”
“ใช่!”
ฮาร์วีย์กล่าวอย่างเฉยเมย เขาไม่สนใจอะไรทั้งนั้น
“ยอดเยี่ยม แกมันเก่งมาก ยอดเยี่ยมมาก!”
โอลิเวอร์เย้ยหยันหลังจากเห็นความเย่อหยิ่งของฮาร์วีย์ในตอนนี้ “แกรู้ไหมว่าผลของการทำร้ายลูกชายของฉันคืออะไร”
ฮาร์วีย์พูดอย่างใจเย็น “คุณไม่อยากรู้ว่าทำไมผมถึงทำร้ายเขา”
หลายคนหัวเราะเยาะเมื่อได้ยินสิ่งนี้ มาถึงขนาดนี้แล้สฮาร์วีย ยังต้องการที่จะให้เหตุผลกับเขาและคุยเรื่องกฎหมายอีกหรือ?
เขาต้องเสียสติแน่!
“ฉันไม่อยากรู้ ไม่จำเป็นต้องรู้!”
โอลิเวอร์เอามือไพล่หลังและจ้องมองที่ฮาร์วีย์อย่างเย็นชา “ฉันแค่ต้องรู้ว่าแกเป็นคนทำร้ายลูกชายของฉัน ก็เท่านั้น!”
ฮิวจ์เก็บข้าวของไว้ข้าง ๆ แล้วพูดว่า “พ่อบุญธรรม เมื่อกี้เขายังพูดอย่างหยิ่งยโสว่าถึงเป็นพ่อ พ่อก็ต้องคุกเข่าให้เขา!”
ทริสตัน ควินแลน และคนอื่น ๆ ส่งเสียงเสริมทัพ “ใช่ เขาพูดแบบนั้น!”
“ให้ฉันคุกเข่าเหรอ?!”
“รู้ตัวไหมว่าพูดอะไรออกมา?!”
โอลิเวอร์โกรธมากจนหัวเราะออกมา
“ไอ้ส*รเลว แกรู้น้ำหนักของคำว่า ‘หลงเหมิน’ หรือเปล่า?”
“แกรู้ไหมว่าหลงเหมินทำอะไร?”
“ถ้าฉันไม่จัดการแกวันนี้ แกก็คงไม่รู้ด้วยว่าแกกำลีงเล่นอยู่กับใคร!”
จากนั้นฮาร์วีย์ก็ถามว่า “หมายความว่าเราคุยกันด้วยเหตุผลไม่ได้ใช่ไหม หัวหน้าบาวเออร์?”
“เหตุผลเหรอ?” โอลิเวอร์เย้ยหยันครั้งแล้วครั้งเล่า เป็นหลักการที่สมบูรณ์ที่สุด! คนที่แข็งแกร่งเท่านั้นที่จะรอด!”
“คำว่า ‘หลงเหมิน’ ไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ!”
“ดูอย่างเขาสิ ฉันหักมือและขาของเขา แกลองไปถามตระกูลควินแลนแห่งจอร์เจียดูว่าพวกเขากล้าคุยด้วยเหตุผลกับฉันหรือไม่!”
โอลิเวอร์ชี้ไปที่คาร์ลซึ่งนอนอยู่บนพื้นขณะพูดอย่างเย่อหยิ่งด้วยรัศมีที่น่าสะพรึงกลัว
จากนั้นฮาร์วีย์ก็พูดแผ่วเบาว่า “ดูเหมือนว่าคุณจะไม่มีเหตุผล และกำลังจะลงมือกับผมแล้วสิ!”
“ถ้าอยากให้ฉันเป็นคนมีเหตุผล ฉันจะทำให้!”
“คุกเข่าขอร้องและยอมรับความผิดของตัวเองสิ แล้วก็หักแขนหักขาตัวเองด้วย!”
“ให้ฮิวจ์ลงโทษแก แกต้องทำทุกอย่างที่เขาต้องการ!”
“ถ้าเขาบอกให้แกเป็นขี้ข้า แกก็ต้องเป็นขี้ข้าของเขา!”
“ถ้าเป็นอย่างนั้น ฉันจะถือว่าแกยังไม่ถึงคราวตาย!”
“ยิ่งไปกว่านั้น ฉันจะรับผิดชอบตระกูลภรรยาและลูกของแกด้วย!”
ในขณะนี้ โอลิเวอร์เรืองอำนาจมาก ทุกประโยคที่เขาพูดมีกลิ่นอายที่น่าประทับใจ
ในดินแดนเซาท์ไลท์แห่งนี้ เขากลัวเพียงสองหรือสามคนเท่านั้น
เขาจะกลัวคนอื่นได้อย่างไร?
ฮาร์วีย์หรี่ตาเล็กน้อย โอลิเวอร์เกี่ยวข้องกับตระกูลของเขาหรือไม่?
ดูเหมือนว่าผู้นำบาวเออร์จะลืมความตั้งใจดั้งเดิมของการจัดตั้งหลงเหมินไปนานแล้ว
“ไอ้ยอร์ก ตอนนี้แกกลัวหรือยัง?”
ฮิวจ์ก้าวไปข้างหน้าด้วยรอยยิ้มแกน ๆ บนใบหน้า หลังจากเห็นสีหน้าเฉยเมยของฮาร์วีย์
“ตอนนี้แกไม่โอหังแล้วเหรอ? ไม่น่าประทับใจเท่าเดิมแล้วงั้นสิ?
“ทำไมตอนนี้แกไม่กระโดดโลดเต้นเหมือนเดิมแล้วล่ะ?”
“ถ้ากลัวก็คุกเข่าลงสิ!”
“ฉันจะลองคิดดูว่าฉันจะยกโทษให้แกดีไหม!”
คนอื่น ๆ ก็หัวเราะเพราะคิดว่าฮาร์วีย์กลัว
แต่มันก็มีความจริงอยู่ในนั้นด้วย ไม่ว่าฮาร์วีย์จะทรงพลังเพียงใด เขาจะกล้าท้าทายโอลิเวอร์ได้อย่างไร
นั่นคือการรนหาที่ตายอย่างแน่นอน!
แต่ในช่วงเวลาต่อมากลับมีการเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันเกิดขึ้น
ฮาร์วีย์ตบฮิวจ์แทบจะในทันที!
เพี๊ยะ!
หัวของฮิวจ์ถูกฮาร์วีย์กดลงกับพื้น ทำให้หัวของเขาหมุน
“นายคิดว่านายเป็นใคร?”
“กล้าดียังไงมาบอกให้ฉันคุกเข่า”
ฮาร์วีย์ก้าวไปข้างหน้าและเตะฮิวจ์ จากนั้นเขาก็เหยียบหน้าอกของฮิวจ์
“พ่อบุญธรรม!”
ฮิวจ์ชักเกร็งทั้งตัว มือกุมใบหน้า เขาไม่เคยคิดว่าฮาร์วีย์จะดุร้ายถึงขนาดนี้
