ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1502
ฝูงชนตกใจ สับสน และหวาดกลัว!
หัวหน้าสาขาของหลงเหมินคุกเข่าต่อหน้าคนที่อายุน้อยกว่าและถูกตบไปมาอยู่อย่างนี้ คงไม่มีใครเชื่อถ้าไม่ได้มาเห็นด้วยตาตัวเอง!
ไม่สำคัญว่าฮาร์วีย์ ยอร์กจะมีภูมิหลังอย่างไรหรือเขาโทรหาใคร
แต่ชัยชนะได้ถูกกำหนดไว้แล้ว!
เมื่อโอลิเวอร์ บาวเออร์คุกเข่า ความภาคภูมิใจและศักดิ์ศรีทั้งหมดของเขาหายไปแล้ว
และชายทั้งสามสิบหกคนนั้นก็คุกเข่าลงบนพื้นเช่นกัน โดยไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้น
พูดได้อย่างเต็มปากว่าเขาน่าสังเวชพอ ๆ กับคนที่เคยถูกเขาข่มขู่มาก่อน
ผู้คนที่ออกมายืนหยัดเพื่อฮิวจ์ เบเกอร์ต่างก็หวาดกลัวสุดขีดเมื่อเห็นภาพตรงหน้า และจากนั้นก็ถอยห่างไปอย่างเงียบ ๆ
แม้ว่าพวกเขาจะหนีไปไหนไม่ได้ แต่ทุกคนก็มีความคิดเดียวกัน นั่นคือการอยู่ให้ห่างจากฮิวจ์และแสร้งทำเป็นว่าไม่รู้จักฮิวจ์
ฮิวจ์ และทริสตัน ควินแลนเต็มไปด้วยความแค้น พวกเขาอยากจะบีบคอฮาร์วีย์ให้ตาย
ทำไมการบดขยี้ลูกเขยแต่งเข้าบ้านถึงยากขนาดนี้?
ความบ้าคลั่งปรากฏขึ้นในดวงตาของพวกเขาเป็นเวลาหนึ่งวินาที
ไม่สำคัญว่าฮาร์วีย์จะโทรหาใคร
แต่ฮิวจ์เชื่อว่าด้วยนิสัยของพ่อบุญธรรมแล้ว เขาจะต้องแก้แค้นให้กับสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างแน่นอน!
ฮาร์วีย์นับรอวันตายเช่นเดียวกับคนอื่น ๆ ในตระกูล!
“คุณต้องรู้สึกไม่พอใจที่ผมใช้ชื่อของซามูเอล บาวเออร์มาข่มเหงคุณแน่ ใช่ไหม?”
ฮาร์วีย์เลิกเหวี่ยงฝ่ามือแล้ว เขากำลังเช็ดนิ้วขณะที่พูดอย่างใจเย็น
สายตาของโอลิเวอร์เต็มไปด้วยความรำคาญ เขาไม่พอใจอย่างมาก แต่ในขณะนี้ เขาทำได้เพียงก้มหน้าและตอบ “ไม่ใช่อย่างนั้นแน่นอน!”
ดังสุภาษิตที่ว่า “กงเกวียนกำเกวียน” เขาล้มเหลวในวันนั้น แต่ในไม่ช้าเขาจะมีวิธีเอาคืนนับพันวิธี
เขาควรจะยอมแพ้ในขณะนั้น เขาเสื่อมเสียชื่อเสียงไปแล้ว
ฮาร์วีย์ถามอย่างใจเย็นว่า “แต่ทำไมผมถึงรู้สึกว่าหัวหน้าบาวเออร์ที่รักของเรายังคงไม่พอใจอยู่? ถ้ามีโอกาส คุณคงจะจบชีวิตผมและตระกูลของผมอย่างไม่ลังเลเลยใช่ไหม?”
โอลิเวอร์ตะกุกตะกัก แล้วตอบอย่างแผ่วเบา ว่า “โอ้ ผมไม่กล้า! ผมไม่กล้า!”
“ตอนนี้คุณรู้สึกอย่างนั้นเหรอ?”
ฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ
“ถึงรู้สึกอย่างนั้นมันก็ไม่มีประโยชน์”
“หลงเหมินเป็นตัวแทนของอำนาจแห่งกองกำลังใต้ดินของประเทศ คนในฐานะหัวหน้าสาขาเช่นคุณพิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าหลงเหมินได้ละทิ้งความตั้งใจเดิมไปแล้ว”
“ถ้าซามูเอลไม่รู้จักควบคุมคุณ ผมจะทำผม! ในเมื่อเขาไม่ฆ่าคุณ ผมจะทำแทน!”
ตุ้บ!
ก่อนจบคำพูดของฮาร์วีย์ จู่ ๆ เขาก็เตะไปที่ลำตัวของโอลิเวอร์
โอลิเวอร์ต้องการตอบโต้ แต่การเคลื่อนไหวของเขาช้ากว่าฮาร์วีย์มาก
โอลิเวอร์รู้สึกเหมือนท้องของเขากำลังส่งเสียงดังราวกับถูกค้อนทุบเขาในวินาทีต่อมา เรี่ยวแรงที่เหลืออยู่ในร่างกายของเขาเหือดหายไปหมด
หลังจากนั้นเขาไม่สามารถแม้แต่จะคุกเข่าตัวตรงได้ เขานอนอยู่บนพื้นราวกับเป็นอัมพาต สายตาของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวดและไม่เชื่อ
โอลิเวอร์กรีดร้อง “ฮาร์วีย์ ยอร์ก คุณคิดว่าคุณกำลังทำอะไรอยู่?!”
“ไม่ได้ทำอะไรมาก แค่ห้ามไม่ให้คุณใช้ทักษะใด ๆ ของคุณอีก”
ฮาร์วีย์ตอบด้วยน้ำเสียงที่สงบ
“ถ้าไม่ใช่เพราะซามูเอล คุณคงตายไปแล้ว!”
สำหรับฮาร์วีย์ เขาไม่สนใจคนที่กำลังจะตายแบบนี้
แต่เนื่องจากเขาโทรหาซามูเอล แน่นอนว่าเขาต้องแสดงความเคารพต่อผู้อาวุโสของกองทัพ
“ส*รเลว…”
โอลิเวอร์อุทานเสียงดัง เขาพยายามที่จะลุกขึ้น แต่เขารู้สึกเหมือนไม่มีแรงเหลืออยู่ในร่างกายของเขาเลย
“ไร้ยางอาย! คุณมันหน้าด้าน!”
“ไทสันหักขาพวกมันแล้วโยนออกจากบัควู้ด…”
“ถ้าพวกเขากลับมาอีก พวกเขาจะต้องตาย”
ฮาร์วีย์ไม่แม้แต่จะจ้องไปที่โอลิเวอร์ และส่งฮิวจ์ลอยออกไปด้วยการเตะเพียงครั้งเดียว
